tag:blogger.com,1999:blog-48759684457622142182024-03-13T06:17:29.286-07:00තිලක සිත Thoughts of Tilakasiri Ekanayaka; thilakasitha@gmail.com.
ජීවිත අත්දැකීම් හෝ ඇසූ දුටු දේ අනුසාරයෙන් ලියූ කෙටි කතන්දර එකතුවකි . පුද්ගල නාම,ස්ථාන නාම හා කාල වකවානු බොහෝවිට සත්ය ඒවා නොවේ තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.comBlogger194125tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-19742822558458719102024-02-18T11:14:00.000-08:002024-02-18T11:14:51.483-08:00ඉස්තාම්බුල් ට්රෑම්කාර් හා පාපන්දු <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRowjNmbbR5Gs5En4g5Uesql342uF0X51sx4zHzq83HTy-nBWUv3xmtKuubg5co_snLKaeLmKAcvbi_V-qi3i6CN0pEYrM-cFAKEEJZPFUn_bUppXi_ikHyr8yJ9xY4pD1msdU5SWmpVkGKTxjjGr_7i_-P2NgpiXqYTwnW4pQ6XDlo-Syp69mFZ7JkFSI/s1024/tram.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRowjNmbbR5Gs5En4g5Uesql342uF0X51sx4zHzq83HTy-nBWUv3xmtKuubg5co_snLKaeLmKAcvbi_V-qi3i6CN0pEYrM-cFAKEEJZPFUn_bUppXi_ikHyr8yJ9xY4pD1msdU5SWmpVkGKTxjjGr_7i_-P2NgpiXqYTwnW4pQ6XDlo-Syp69mFZ7JkFSI/s320/tram.jpg" width="320" /></a></div><p><span style="font-size: x-large;">මේ</span> දවස්වල තරමක් අවිවෙකී වී සිටින නිසා යන එනගමන් ෆෝන් එකෙන් ලියන ෆේස්බුක් සටහන් කිහිපයක් මෙහි පළ කරමි </p><p>2024 පෙබරවාරි 18</p><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">ඉස්තාම්බුල් නගරයේ ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් සේවාව ඇරඹෙන්නේ 1890දී ය. මුල්ම රථ දිව්වේ අශ්වබලයෙනි. 1912දී විදුලි බලයෙන් දුවන ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් සේවා ජාලයක් කරළියට ආ අතර අතු ඉතිලා වැඩුණු මේ ජාලය පණහේ දශකය වෙද්දී මල්වර වී මාර්ග පණහක් දිගේ ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් දෙසිය පණහකින් දුවන ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රවාහණ බල ඇණියක් වුනේය. ඒ කාලය වෙනකොට ලෝකය පුරා ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රවාහණ සේවාවල වෙනස් ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රවණතා ඇති වෙන්නට පටන් ගත් නිසා ලංකාව මෙන්ම තුර්කියද සිය ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් සේවාව හෙමින් හෙමින් හකුළා ගන්නට පටන් ගත්තේය. </span></p><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">1900වසරේ අර තරම් විශාල ජාලයක් නොවූවද </span><span style="color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;"><a style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">කොළඹ නගරයට ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රවාහණ සේවය මනාව සැපයූ විදුලි ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් සේවය පටන්ගෙන 1960 පමණ වනතුරු දිව්වේය. ඉස්තාම්බුල් නගරයේ ආසියානූ හා යුරෝපීය කොටසේ අරසා විශාලෙට ව්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">යාප්තව තිබූ ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් සේවාව 1966 වනවිට මුලුමනින්ම හකුළා ගනු ලැබිණි . ඉන්පසු ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රවාහණයේ අරක්ගත් ලොකු කුඩා මෝටර් රථ මාර්ග තදබදය මවමින් වායු දූශනය කරමින් වාතයක් වෙද්දී ඉස්තාම්බුල් නගර සභාව 1990 පමණ පටන් ආයෙමත් ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් ගැන පෙම් සිතුවිලි පාන්නට වූ අතර නගර සභාවේ සිටි තරුණ උපදේශක ඉන්ජිනේරුවෙක් ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රවාහණ කටුගේක තිබූ පරණ , කලාත්මක ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් කීපයක් රෙපෙයාර් කරවා සංචාරකයන් වෙනුවෙන් දුවවමුදැයි ගෙන ආ යෝජනාව නගර සභාව ඒකමතිකව පිළිගත් නිසා තක්ශින් නගරයේ හා ආසියානු කොටසේ පැරණි මාර්ග කොටස් දෙකක ඔය පින්තූරයේ පෙනෙන විදිහේ නොස්ටැල්ජික් ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් දුවවන්නට පටන් ගත්තේය. ඒවා දෙස් විදෙස් සංචාරකයන් අද්දන කාන්දම් වුනේය. </span></p><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">1992 එලෙසින් ඇරඹුණු ඉස්තාම්බුල් දෙවන ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් කාර් යුගය මේ වනවිට නවීන රථ, මාර්ග හා මෙහෙයුම් පද්ධතිවලින් පොහොසත් වෙමින් තිබෙයි. නගරයේ සමහර මෙට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෝ මර්ග හා ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් සේවා ඉදිකරන්නේ හා පවත්වාගෙන යන්නේ නගර සභාවෙනි. නගර සභාවකට ඔච්චර දෙයක් කරන්නට පුලුවන්දැයි මට මුලින් හිතුනත් එම සැකය දුරු වුනේ කොළඹ ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රෑම් රථ සේවය 1929 සිට එහි අවසානය දක්වා පවත්වාගෙන ගියේ කොළඹ නගර සභාවෙන් බව කියවූ විටය. නගර සභාවට හා ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="color: #050505; display: inline-flex; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space-collapse: preserve;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">රාදේශීය සභාවලට කරන්න පුලුවන් බොහෝ දේවල් තිබෙන අතර අනේ ඒකට සල්ලි මහ ගොඩක් ඕනිනෙ කියන කතා හා ලංකාවේ ඔය කියන සභා දුප්පත්ය කියා මම පිලිගන්නේ නැත. </span></p><div dir="auto" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">අර ඉස්තාම්බුල් නගර සභාවට ට්<span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රෑම්කාර් යළි පටං ගැනීමට උපදෙස් දුන් ඉන්ජිනේරුවා සමග මේ දවස්වල එකම කන්තෝරුවේ වැඩ කරන බවත් සතුටින් ලියා තබමි.</div><p>2024 පෙබරවාරි 07 </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdo0PZtRAl6N_NC8A2P8koDnh5U-fnrJZFjMvSjdC81zMMoYx09qAy1ElRqMhSSfOrEwr3xBzNy_y-hDx6uWjff74WV5QVqQlzZo52l05mml0KB3BHHpOARja33CMM9p0vuPxnXUlJCTxGMp-jdzlZVra6TgkzlhY1sSUz-6rln86e36LGmGRGW7vjpD3R/s2048/ramspark.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdo0PZtRAl6N_NC8A2P8koDnh5U-fnrJZFjMvSjdC81zMMoYx09qAy1ElRqMhSSfOrEwr3xBzNy_y-hDx6uWjff74WV5QVqQlzZo52l05mml0KB3BHHpOARja33CMM9p0vuPxnXUlJCTxGMp-jdzlZVra6TgkzlhY1sSUz-6rln86e36LGmGRGW7vjpD3R/s320/ramspark.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">තුර්කියේ ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩාලෝලීන්ට ඇත්තේ අමුතුම තාලේ පාපන්දු උනන්දුවකි. මෙරට ජනප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රියම ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩාව වන පාපන්දු සඳහා වෙන් වූ ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩාගාර රාශියක් තිබෙන අතර 2002 දී ඉදි කෙරුණු අටාටුක් ස්ටේඩියම් එක ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රේක්ෂකයන් හැත්තෑ හතර දහසකට අසුන් පැනවිය හැකි ලෝකයේ තිබෙන විශාලම ඒවායෙන් එකකි. නවීන පාපන්දු ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩාව ජනප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රිය වීම ඇරඹි 19වන සියවසේම අග හරිය වනවිට ඔටෝමාන් පාලනයේ තිබු තුර්කිය පාපන්දු ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩාව තදින් බදා වැළඳ ගත්තේය. එතැන් පටන් ලෝ පතල ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩකයන් හා ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩා සමාජ රාශියක් මේ රටෙන් බිහි වී තිබේ .</span><br style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;" /><br style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;" /><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">මම නිතර යන එන පාර අද්දර පින්තූරේ පෙනෙන්නට තිබෙන රම්ස්පාර්ක් පාපන්දු ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩාගාරයේ ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රේක්ෂකයන් 52,000කට ආසන පහසුකම් ඇත. එය ඉදිකර ඇත්තේ 2011 දිය . එහි හිමිකාරිත්වය දරන්නේ සුප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රසිද්ද පාපන්දු සමාජයක් වන ගලටේසාරේ කණ්ඩායමටය. එංගලන්ත ජාතික මා මිතුරා කිව්වේ මීට අවුරුදු පණහකට පෙරත් එම ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩා සමාජය යුරෝපය පුරා ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රසිද්ධව තිබූ බවය.</span></p><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">1908 දී එනම් මිට අවුරුදු එකසිය පහළොවකට පෙරත් ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රේක්ෂකයන් පණස් දහසකට වාඩි විය හැකි පාපන්දු ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩාගාරයක් ඉස්තාන්බුල් නුවර ඉදි වී තිබේ.</span><br style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;" /><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">2002 වුරුද්දේ දකුණු කොරියාවේ පැවති ලෝක පාපන්දු කුසලාන තරගාවලියේ තුන්වන තැන හිමි කර ගැනීමත් සමග තුර්කියේ පාපන්දු කිරීඩාව වඩාත් ජනප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රිය විය.</span></p><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">ක්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රීඩා සමාජ අතර තරග පැවැත්වෙන දිනවල රම්ස්පාක් පැත්තේ පාරවල ට්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රැෆික් වැඩිවෙන නිසා බොහෝ දෙනා හවස්වන්නට පෙර කන්තෝරුවලින් පිටවෙති .</span><br style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;" /><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">ඒ වගේ දවසක කොණ්ඩේ කපන්න ගිය මට හරි අකරතැබ්බයක් වුනේ අපේ බාබර්වරයා ෆෝන් එකෙන් මැච් එක බලමින් අති උද්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">යෝගයෙන් ප්</span><span class="x3nfvp2 x1j61x8r x1fcty0u xdj266r xhhsvwb xat24cr xgzva0m xxymvpz" style="background-color: white; color: #050505; display: inline-flex; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">රතිචාර දක්වද්දීය.කොණ්ඩය කපන අතරතුර ඔහු මගේ ඔලුව ෆුට් බෝලයක් කියා පයින් ගසාවි යැයි අනියත බියකින් වෙලී ගියෙමි .</span></p><p><br /></p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-54576033249577965022024-01-28T11:39:00.000-08:002024-01-28T12:25:02.379-08:00මා සමග කෝච්චියේ ගිය රන්ජන් හා මැත්තා<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRSfcvBZn8i7HQipsV96r56ufG5hc-zL4N7O1u7m2sf9s_KxkQn3bwESXCMY0xZ8nMbQgAPXNbBw-LRc4AlGgTZOME4QV-YuWI1vsR5hQU89bfr7hQTN5mj_CRMvMDMkmEU3YuNGGV9l30NBt9vBbK-uTi1QbUHkDTLyKdSpdHRl9TuPfNXIszAv5K-TGP/s5184/Shadow%20Rus.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="5184" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRSfcvBZn8i7HQipsV96r56ufG5hc-zL4N7O1u7m2sf9s_KxkQn3bwESXCMY0xZ8nMbQgAPXNbBw-LRc4AlGgTZOME4QV-YuWI1vsR5hQU89bfr7hQTN5mj_CRMvMDMkmEU3YuNGGV9l30NBt9vBbK-uTi1QbUHkDTLyKdSpdHRl9TuPfNXIszAv5K-TGP/s320/Shadow%20Rus.JPG" width="320" /></a></div><span style="font-size: x-large;">අ</span><span style="white-space-collapse: preserve;"> අපේ අවසාන වසරේ විභාගය ඉවර වී දවසක් දෙකක් ගෙවී ගෙදර යන්නට බලා සිටි අපට 1993 මැයි පළවෙනිදා මානසිකව විවේකි දවසක් උනේය . එදා උදේ ජනාධිපති ගමන්ගත් මැයි පෙළපාලියෙදී සිදූවූ අලකලංචිය අපට අසන්නට ලැබුනේ නුවර ගොස් දෙල්තොට බස් එකක නැගී පේරාදෙණි එද්දීය . බසයට අතරමගින් ගොඩ වුවෙක් මේ ආරංචිය කිවේය. බසයේ සිටි සියල්ලන්ගේම කුතුහලය මුසු මුහුණු පිබිදෙමින් තිබිණි. ඊළඟට ගොඩවූ තවත් මගියෙක් අවසාන ආරංචිය තහවුරු කළේය. මගීන්ගෙන් නැගුනේ ප්රීතිය මුසු ප්රතිචාරයකි. මග දෙපස මිනිසුන් එකතු වී රතිඤ්ඤා දල්වන අයුරු අපට පෙනිණි . </span><p></p><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">"ගෙවල්වලට ගිහින් කැවුම් කිරිබත් උයන්නලා වැඩේ ඉවරයි" කියා පාරේ සිටිවුන් අපට ඇහෙන්නට කෑ ගැසුවෝය . බසයේ සිටි වයස අවුරුදු හත අටක කුඩා දරුවෙක් "අම්මේ අපි ගෙදර ගිහින් පාටියක් දාමු අයිස්ක්රීම් ගමු" කියා කියද්දී දරුවාගේ මව වහ වහා දරුවාගේ මුව දෑතින් වසාගෙන බියමුසු දෑසින් වටපිට බැලුවාය. ඒ වනවිටත් සැකය හා භීතිය පහවගොස් නොතිබිණ . අප ගලහා පාරේ මෙඩිකල් ෆැකල්ටිය ලඟින් සරසවි බිමට ඇතුල්වෙන තැන සිට ජේමිස් පීරිස් ශාලාව අසලින් බහිනතුරු කන් බිහිරි කරවන ජයඝෝෂා හා රතිඤ්ඤා හඬ ඇසුණේය . අවට සමාජය හා සරසවි සිසුන්ඇතුළු සියල්ලන් සතුටු වූ සිද්දියක් වූ එය සමාජය වසා සිටි භීතිය , කියාගන්නට බැරි තරම් වූ අවනීතිය තුලින් උපන් පීඩනය පිටකිරීමක්ම විය . </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">සමාජ මාධ්ය නොතිබූ ඒ කාලයේ අපට අසුනේ මේ ප්රීති වීමට හවුල් වූ අයගේ හඬ පමණකි. එය සාතිශය බහුතරයගේ හඬ බවටනම් සැකයක් නොවීය .දවසෙම වෙන වැඩක් කරන්නට හිතුවේ නැති අපි කැන්ටිමේ ටිවී නිව්ස් වලින් හා තම තමන්ගේ අතින් දමා රසකර මැවූ කතන්දර වලින් සංතෘප්ත වෙමින් දවස ගෙවා දැමුවෙමු. </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">එදා රාත්රී කෑම ගනිද්දී රන්ජන් මා ලඟට පැමිණ හෙට උදේ අපට දුර ගමනක් යන්න තියෙනවා පාන්දර පහට ලෑස්ති වෙලා හිටපන් කියා කිව්වේය. අද හෙට ගෙදර යන්නට ප්ලෑනක් නොවූ මම ඕනි බඩකඩිත්තුවක යන්නට කැමති වුනෙමි. උදේ පාන්දර අපි පේරාදෙණියට ගොස් නුවරින් මාතර බලා යන එක්ස්ප්රස් කෝච්චියේ පානදුරට ටිකට් දෙකක් ගතිමු . </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">' කොහෙද බං යන්නේ ? ' මම ඇහුවේ කෝච්චියට නැග්ගාටත් පසුවය. </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">' පානදුරේ අපේ පුංචි අම්මලා ගෙදර ' </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">ආයි මේ හදිස්සියේ ?</span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">"නෑ බං කාලෙකින් ගියෙත් නෑ" . </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;"> ඒත් මේ යන්නේ අතින් කයිට් කරගෙන කාගේදෝ ප්රශ්නයක් විසඳන්නට බව මට වැටහුණේ පසුවය. </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">කෝච්චියේ සිටි කිසිවෙකුත් ඊයේ රටේ සිදුවූ සිද්දිය ගැන කතා කළේ නැත . ඒත් රන්ජන් කිව්වේ දැන් තියෙන්නෙ නව පාලනයක් ඉක්මනින් බිහි වී රට ගොඩ යෑමට ගතවන කාලය පිලිබඳ ප්රශ්නයක් විතරක් කියාය .</span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">මේ වෙලාවේ අපේ මැදිරියේම කෙළවරක කල්පනාවක ගිලී වාඩි වී සිටින මැත්තා අපට දකින්නට ලැබිණි . ඒයී උඹ කොහෙද යන්නේ ? කියා ඔහුවත් අප ලඟට ගෙන්නා ගතිමු. </span><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">දේශපාලනය ගැන ඉහළ උනන්දුවක් ඇති පරිණත, ප්රතිපත්තිගරුක හිත හොඳ මිනිසෙකු වූ ඔහු දේශපාලනය නිසා බොහෝ දේවල් අහිමි කරගෙන සිටියේය . ඉතින් ඔහු බෙහෙවින් සතුටට පත්ව ඇතැයි සිතුවෙමි .</span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">"ඊයේ මාර වැඩේ නේද වුනේ?" මම අහුවෙමි . ඒත් කිසිම සතුටක් නැති මුහුණින් ඔහු මෙසේ කිව්වේය. </span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">"ඔය එක පුද්ගලයෙක් නැති වුනා කියල මිනිස්සු පීඩනෙට පත්වෙච්ච හේතු නැති වුන් නෑනේ බං . අනෙක ඔතෙන්ට තව එකෙක් ඇවිල්ල ඔය ක්රමේම පවත්වාගෙන යයි. අපිට හොඳටම ෂුවර්ද තව පාලකයෙක් මැරුණම කිරිබත් කන් නැති ගානට මේ රටේ ක්රමේ හැදෙයිද කියල? හොඳ නරක ගැන පොදු එකඟතාවක් අපි කාගේ ගාවවත් නෑනේ. ඒ නිසා මටනම් ලොකු සතුටක්වත් බලාපොරෝත්තුවක්වත් නෑ" කී ඔහු කැමතිම විෂයය වන චිත්රපටි ගැන කතා කරනන්ට පටං ගත්තේය.</span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">මා සමග එදා කෝච්චියේ ගිය රන්ජන් හා මැත්තා දෙදෙනාම අද ජිවතුන් අතර නැත . ඒත් ඔවුන් සිහිකිරීම වෙනුවෙන් දියුණු සමාජවල තිබෙනවා යැයි මා අසා ඇති සමහර ලක්ෂණ ටිකක් සටහන් කරන්නට කැමතිය.</span><br /><br /><span style="white-space-collapse: preserve;">ඒවායේදී අමු අමුවේ නීති කැඩීම, අනිතිකව ඉඩම් අල්ලා ගැනීම, හොරකම හා වංචාව දේශපාලනයේ යෙදීමට බැරිවෙන තරමේ වරදවල බවට තහවුරු වී ඇත . දේශපාලකයෙක් වීමට හා බලයේ සිටීමට අවශ්ය මුලික සදාචාර රාමුවක් ගැන විවාදයකින් තොර පොදු එකඟතාවක් ඇත. ප්රතිපත්ති ස්ථාවර වී ජානගතවී ඇති නිසා දේශපාලනය ගැනම කතා කරන්නේ නැතිව තමන්ගේ වැඩක් බලාගෙන ජීවත්වීමට පොදු මහජනතාවට පුළුවන. කොලිටි ඔෆ් ලයිෆ් හොඳ වී ඇත්තේ මේ ආදී බොහෝ අංශවල කිලිටි සෝදාගෙන තිබීම නිසාය.</span><br /><span style="white-space-collapse: preserve;"> </span>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-81064610096172062192024-01-03T10:46:00.000-08:002024-01-28T19:38:03.177-08:00උමන්දාවේ දින සටහන් 2- කැපඩෝසියාවේ භූගත නගරය <p><span style="font-size: x-large;"> </span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0VSaNOhD9TFRQZwCO9CFwqqmfQHjree9aiAhBHXQE9_Ds-YK5avJ3yXPeZPI51metn_qjZ0sAKRrype4PHEcSAm004Ax0kVjt9yEi9JHfcBtTin2QinvfmT-TFrzjRXb6Ib4S_FVTwWdBwrKxCSlm1L4teYjnmKKjqUVjfJkUTT_TWjktI7O5CB0Y85S/s1280/Capadocia.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0VSaNOhD9TFRQZwCO9CFwqqmfQHjree9aiAhBHXQE9_Ds-YK5avJ3yXPeZPI51metn_qjZ0sAKRrype4PHEcSAm004Ax0kVjt9yEi9JHfcBtTin2QinvfmT-TFrzjRXb6Ib4S_FVTwWdBwrKxCSlm1L4teYjnmKKjqUVjfJkUTT_TWjktI7O5CB0Y85S/s320/Capadocia.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Source- Wikipedia</td></tr></tbody></table><p></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;"><span style="font-size: x-large;">ජ</span><span style="font-size: medium;">නවාරි දෙවැනිදා මම අපේ ජපන් ජාතික මිතුරෙකුට සුබ අලුත් අවුරුද්දක් කියා කිව්වාට ඔහු යමක් මුමුණ මුමුණා සිටියා මිසක යහපත් ප්රතිඋත්තරයක් දුන්නේ නැත.<br /></span></span><span style="color: #202124; font-size: medium;">උඹට මොකුත් ආරංචි වුනේ නැද්ද ? ඔහු ඇසුවේය.<br /></span><span style="color: #202124;">මම මොකුත් නෑ කියා කිව්වෙමි. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">මොකුත් නෑ ? ඔහු යලි ප්රශ්න කළේය . අලුත් අවුරුද්ද උදාවන දවසේ ඇවිදින්නට යන්නටත් දවල් කෑම කොහෙන් හෝ ගැනීමටත් එකතු වන්නැයි කියා අප කිව්වට ඔහු ආවේ නැත . </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">පසුගිය සෙනසුරාද ඔහු අලුතින් ටී වී චැනල් එකකට සබ්ස්ක්රයිබ් කලේය. ටිකක් ලොකු ගානක් ගියා මට එත් අලුත් අවුරුද්ද දවසේ එහෙ උත්සව, සංගීත වැඩ සටහන් සෑහෙන්න බලන්න පුළුවන්. ඒ වැඩ නිසා මම ජනවාරි පළවැනිදා ගෙයින් එලියට යන්නේ නෑ කියා ඔහු කල්තියා කිව්වේය. <br /></span><span style="color: #202124;">මේ සා බලාපොරෝත්තු තියාගෙන සිය රටේ මිනිස්සුත් එක්ක අවුරුදු සමරන්න හිටි මනුස්සයා මේ ලෙස අවුල් වී සිටින්නේ ඇයි ? </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">ඔහු මොහොතකින් අලුත් අවුරුදුදා ජපානයේ ඉෂිකාවා පලාතට අවාසනාව ගෙනා භූමිකම්පාව ගැන මට කිව්වේය. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">පෙරදා උදේ සිට ඇවිදිනවා, කතා කරනවා, කනවා හැරුණුකොට කිසිම ලෝක තොරතුරක් ගැන මම අප්ඩේට් නොවී සිටීම ගැන කණගාටු වුනෙමි. ඒ වේදනාව මට මතක් කළේ '<a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2015/04/blog-post_28.html">කඳුළු රසැති මොමෝ </a>' පෝස්ට් එකය. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">' ජපානේ අපිට අපි විතරයි . කවුරුවත් අපි ගැන බලන්නේ නෑ ' කියා ඔහු කියන විට මගේ හිත පිලිස්සී ගියේය.<br /></span><span style="color: #202124;">උඹ දනන්වද ? මේ මගේ අවුරුද්ද . මම ඉපදිලා තියෙන්නේ අවුරුදු දොළහකට වතාවක් එන මකර රාශියේ. මේ අවුරුද්ද හොඳ වෙයි කියල හිතාගෙන අපේ ගෙදර හැමෝම මට සුබ පැතුවා . දැන් වෙච්ච දේ නිසා මේ අවුරුද්දේ මට සැකයි" . </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">මේ මිනිසා බොහොම අහිංසක සංවේදී මිනිසෙක් ලෙස මට තේරුම් ගියේය . </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">"ඊයේ රටපුරා මොනතරම් උත්සව තියන්න ලැහැස්ති කරලා තිබ්බද ? ඒ සේරම කැන්සල් වුනා"</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">මීට මාසයකට පමණ පෙර ඉස්තාම්බුල් ආසන්නයේ රික්ටර් පරිමානයේ 5.1ක භූමිකම්පාවක් ඇති වුනේය. ඒ වෙලාවේ භූමිකම්පා හා උමං අතර ඇති සම්බන්ධය කතා කරමින් සිටිද්දී පුලන් කිව්වේ භූමිකම්පාවලින් ආරක්ෂා වීමට හොඳම තැන පොළව යට පිහිටි උමං මාර්ග බවයි. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">ජපානය මෙන්ම තුර්කියේ ඉස්තාන්බුල් ඇතුළු බොහෝ පෙදෙස් භූමිකම්පා සක්රිය කලාපවල පිහිටියි. ඈත මෑත ඉතිහාසය පුරා දැවැන්ත භූමිකම්පා ව්යසනවලට මේ දෙරටම මුහුණ දී ඇත .<br /></span><span style="color: #202124;">භූගත ගොඩනැගිලි හා උමං අවදානමෙන් අඩුයයි කිව්වට නව ඉදිකිරීම් වලදී ඒවා භූකම්පනවලට ඔරොත්තු දෙන ලෙස හැදීමට රෙගුලාසි ඇවිත් තිබේ. <br /></span><span style="color: #202124;">ඉස්තාම්බුල් නුවර තක්සිම් චතුරශ්රයේ සිට ලෙවන්ට් 4 නගරය දක්වා කිලෝමීටර් හයකට ආසන්න උමග ඉදිකිරීමේදී ඊට සම්බන්ධව සිටි පුලන් මෙහෙම කතාවක් කිව්වේය . </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">"1999දී ඉස්තම්බුල් වලට ඇඟට දැනෙන භුමිකම්පාවක් ඇතිවුනා. ඉස්තාන්බුල් ආසන්නයේ වෙච්ච මේ භුමිකම්පාව දරුණුම එකක්. </span><span style="color: #202124;">එතකොට මම හිටියේ වැඩ ඉවරවිගෙන යන උමග ඇතුළේ . මට කිසිම කම්පනයක් දැනුන නෑ . එලියට අවිල්ල බලනකොට එකම කලබගෑනියයි. ඒ අතරේ ආරංචි වුනා අපේ උමග හදන ප්රංශ කොම්පැනියෙ උන් බඩු පැක් කරගෙන යන්න හදනවා කියල. <br /></span><span style="color: #202124;">මම ඉක්මනට ගිහින් ඒ මිනිස්සුන් අස්වැස්සුවා. උමග දිගේ පයින් එක්කරගෙන ගියා . මම කිව්වා උමගට කිසිම දෙයක් වෙලා නෑ . උමගේ වැඩ කරන්න බය වෙන්න එපා කියල. ඊට පස්සේ තමයි ආපහු නොයා මෙහෙම ඉන්න ඒ මිනිස්සු හිත හදා ගත්තේ" </span><span style="color: #202124;">ඔහු කිව්වේය. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">තුර්කිය එහි භූගත නගර සඳහා ප්රසිද්ධය, විශේෂයෙන් <a href="https://www.youtube.com/watch?v=vSg1baThev8">කැපඩෝසියා</a> කලාපයේ මෙම භූගත නගර නිර්මාණය සහ අදාළ ඉංජිනේරු විද්යාව සිත් ඇදගන්නා සුළු වනමානව දක්ෂතාවයේ අරුමයන්ය.<br /></span><span style="color: #202124;">ඉතින් මේ භූගත නගර භුමිකම්පාවලින් බේරී සිටීමට හැදූ ඒවාද ? </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">කැපඩෝසියාහි භූගත නගරවල මූලික අරමුණ භූමිකම්පා සඳහා ආරක්ෂිත ස්ථාන යොදා ගැනීම බවට කිසිදු සාක්ෂියක් නැත. මෙම භූගත ජනාවාස ගිනිකඳු පාෂාණ සිදුරුකර හැඩවැඩ දමා නිර්මාණය කර ඇත්තේ සතුරු ආක්රමණ කාලවලදී බේරි සිටීම සඳහා ය. මෙම කලාපයට මානව ජනාවාස පිළිබඳ දිගු ඉතිහාසයක් ඇති අතර, විවිධ තර්ජනවලින් ජනයා ආරක්ෂා කිරීම සඳහා භූගත නගර රහස් නවාතැන් හෙවත් බංකර් ලෙස සේවය කළේය.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;"> කෙසේ වෙතත්, කැපඩෝසියාව (Cappadocia) භූ කම්පන ක්රියාකාරී කලාපයක පිහිටා ඇති බව සඳහන් කිරීම වටී. සමහරවිට මේ කලාපයේ මෙළෙක් යමහල් පාෂාණය යම් භූ කම්පන ශක්තියක් අවශෝෂණය කර ගත හැකි වුවද, මෙම භූගත නගර නවීන භූ කම්පන ආරක්ෂණ ප්රමිතීන් අනුව නිර්මාණය කර ඇති බවක් සොයාගෙන නැත.<br /></span><span style="color: #202124;">මෑත කාලීනව භූ කම්පන කලාපවල ගොඩනැගිලි භූ කම්පනවලදී ඒවායේ ආරක්ෂාව සඳහා නිශ්චිත භූමිකම්පා-ප්රතිරෝධී ලක්ෂණ සහිතව නිර්මාණය කර ඇත. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">Cappadocia හි භූගත නගර ඒවායේ ඓතිහාසික වැදගත්කම සහ වාස්තුවිද්යාත්මක ආශ්චර්යයන් ලොවක් මවිත කර තිබේ.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">වඩාත් ප්රසිද්ධ භූගත නගරවලින් එකක් වන්නේ <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Kaymakli_Underground_City">ඩෙරින්කියු</a>ය. එය සියවස් ගණනාවකට පෙර මෙළෙක් ගිනිකඳු පාෂාණවලින් සැදුණු කඳුවැටිවල මනාව නිර්මාණය කරන ලද, තට්ටු කීපයක් ඇති භූගත නගරයකි. ගිනිකඳු පිපිරිම නිසා ඇතිවන ලාවා සහ අළු මිශ්ර වී සෑදෙන යමහල් පාෂාණ මෙළෙක්ය. උපකරණවලින් සිදුරු කිරමට හා කැටයම් දැමීමට පුළුවන. නගරය ආරක්ෂක අරමුණු සඳහා ඉදිකරන ලද බවට විශ්වාස කෙරෙන අතර, දහස් ගණනක් පුරවැසියන්ට එහි නවාතැන් සලසා දී ඇත. එයට විවිධ කුටි, උමං මාර්ග, ගබඩා කාමර සහ වාතාශ්ර සපයන මාර්ග ඇතුළත් වී තිබු අතර එහි ජල සැපයුම, ජලාපවාහණය හා ආලෝකය සැපයීම, ආහාරපාන සැපයීම, අධ්යාපනය, ආගමික කටයුතු, සෞඛ්ය පහසුකම් ආදිය සිදු වුයේ කෙසේද යන්න තවමත් හරිහැටි හොයාගෙන නැත. .</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">තුර්කියේ භූගත නගර ඉංජිනේරුමය ආශ්චර්යයන් පමණක් නොව කලාපයේ ඓතිහාසික හා සංස්කෘතික පොහොසත්කමට සාක්ෂිය සපයයි. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">මෙම භූගත නගර ප්රාතිහාර්යයන් නොවුනද ,පොළෝ මට්ටමට යටින් විචිත්ර නිර්මාණයන් කිරීමේදී පුරාණ සමාජවල තිබු හැකියාවන් ගැන පුදුම නොවී සිටිය නොහැක .</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">ඉතින් මා පැමිණ සිටින්නේ මානව ශිෂ්ටාචාරය පිළිබඳ අලුතින්ම හදාරන්නට පුළුවන් කලාපයක</span><span style="color: #202124;">ට</span><span style="color: #202124;">ය. </span><span style="color: #202124;">ඒවායේ ඇවිද සියැසින් දැකබලාගත් තොරතුරු ඉදිරියේදී ලියමි </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #202124;">මම මේ රට දකින්නේ ත්රී ඩිමෙන්ෂනල් රටක් ලෙසටය. මිට වඩා දියුණු සාමකාමී රටවල් මම දකින්නේ ටූ ඩිමෙන්ෂනල් රටවල් හැටියටය. <br /></span><span style="color: #202124;"><br /></span></p><p style="text-align: left;"><br /></p><div style="text-align: left;"><br /></div>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-6377883344766174402023-12-17T08:52:00.000-08:002023-12-17T10:43:14.534-08:00 උමංදාවේ දින සටහන් -1<p><b></b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaESO77D_qSiM-BN6xlMzDq_fFoKFb9I5mU5THIrvSzJQ9lD7I23XrY-IJVjHXg-cFc5duM8b_nhrdokPvjWBa9XoYNC-3fddSutlCKvAVHH3Mup8Pu0hiCTQDKWz456eZZq3aAeFkiYSDtNC8eCCAm6f7paY2fkwkf1I4-nTIB3kk1qPMPWlgZEi2wxQB/s960/channel-tunnel.webp" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaESO77D_qSiM-BN6xlMzDq_fFoKFb9I5mU5THIrvSzJQ9lD7I23XrY-IJVjHXg-cFc5duM8b_nhrdokPvjWBa9XoYNC-3fddSutlCKvAVHH3Mup8Pu0hiCTQDKWz456eZZq3aAeFkiYSDtNC8eCCAm6f7paY2fkwkf1I4-nTIB3kk1qPMPWlgZEi2wxQB/s320/channel-tunnel.webp" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Source : telegraph.co.uk</td></tr></tbody></table><b><br /></b><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><br /></b></div><b><span style="font-size: x-large;">2023</span> සැප්තැම්බර් 20</b><p></p><p>අද අපේ කණ්ඩායමේ හිටි ජපන් ජාතික උපදේශකවරයා කිහිපවිටක්ම 'ටුනලින්ජයි' කියන වචනය පාවිච්චි කළා . ටුනලින්ජයි මෙහෙම කිව්වා . ටුනලින්ජයි හදපු රිපෝර්ට් එක" වගේ ඒවා කියද්දී මම අපේ ඉංගිරිසි මිතුරාගෙන් ඒ කියන්නේ කුමක්දැයි ඇහුවා . </p><p>ඔය කියන්නේ ටනලින් ගයි කියන එක අපිත් එක්ක සිටි උමං ඉංජිනේරුවා හැඳින්වීමට එහෙම කියන බව මට වැටහුනා. බොහෝ ආසියාතුක උච්චරානවලදී ටනල් යන්න ටුනල් ලෙසත්, බල්ගේරියා යන්න බුල්ගේරියා ලෙසතු , ටර්කි යන්න තුර්කි ලෙසත් යොදනවා. අපිත් බොහෝවිට එහෙමයි. තුර්කි බසෙත් එහෙමයි . ටුනල් කියන්නේ උමගට. මේ වචන උඡ්ච්චාරන විදිහ නිසා ඉංග්රීසි බසෙන් කතාකරන කෙනෙක්ගේ වචනවලට වඩා ජපන් ජාතිකයන් සමග කරන කතා බහ තුර්කි ජාතිකයන්ට තෙර්නවා. ජපන් ඉංග්රීසි උච්චාරණය මට නොතේරුනාට තුර්කි ජාතිකයන්ට තේරෙනවා . මේ ප්රොජෙක්ට් එකේ කිලෝමීටර් බර ගානක් දුම්රිය උමං හදන්න තියෙන නිසා අපේ ටුනලින්ජයි වටිනා චරිතයක් . ලෝ පුරා උමං හැදීමේ තාක්ෂනය පුදුමාකාර විදිහට වැඩි දියුණුවෙලා තියෙනවා අද වෙනකොට.</p><p><b>2023 ඔක්තෝබර් 02</b></p><p>ලෝකේ ඕනිම වෙලාවක මිනිස්සු මිලියනයක් වගේ අහසේ ඉන්නවා කියල ගුවන් ගමන් ගැන උනන්දු මිනිස්සු කියනවා. අහසේ ඉන්න ගානට අඩු වුනත් තව ලක්ෂ ගානක් ඕනිම වෙලාවක පොළව අභ්යන්තරයේ ඉන්නවා. ඒ භූගත රේල්ලු , බස්, වෙනත් වාහන , පතල් ආදියේ විතරක් නෙවෙයි භූගත නිවාසවලත් මිනිස්සු ජිවත් වෙනවා . නැතිනම් ගමන් කරමින් හෝ තාවකාලික මෙහෙයුම්වල සිටිනවා . ඒත් අනාගතේ ඔය ප්රවනතාව වෙනස් වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒ කියන්නේ ලෝකේ ගමනාගමනය බොහෝ දුරට පොළව යටින් දිවෙන උමං මාර්ගවල වැඩිපුර සිද්ද වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඇලන් ඔය කතා කිව්වේ අපි හදන අන්තර් මහද්වීපික දුම්රිය පාරේ යෝජිත උමං කොටසක් ගැන රැස්වීමකට ගිහින් එන ගමං .ඇමෙරිකාවත් යුරෝපයත් යා කරමින් මුහුදු යටින් ඉදි කරන්නට සංකල්පයක් වශයෙන් යෝජනා වී තිබෙන අන්තර් අත්ලන්තික උමග ගැනත් කතා වුනා. මේක ඩොලර් ට්රිලියනයකටත් වඩා වියදම් වෙයි කියල හිතන වරින් වර කතා වෙන මාතෘකාවක් . කිසිම රජයක් හෝ සංවිධානයක් නිල වශයෙන් එහෙම යෝජනා කළාදැයි දන ගන්නට නෑ . හැබැයි ඉතින් එහෙම දේවල් වෙන්න බැරි කමකුත් නෑ </p><p><b>2023 ඔක්තෝබර් 20 </b></p><p>තුර්කිය හා ඉස්තාන්බුල් නගරය උමං මාර්ග ගැන ප්රසිද්දයි. ලෝකයේ දෙවැනි සබ්වේ එක හෙවත් භූගත දුම්රිය මාර්ගය හදල තියෙන්නේ තුර්කියේ .</p><p>බොස්පරස් සමුද්ර ඇළ මාර්ගය හරහා මුහුද ඇතුලෙන් යන උමං මාර්ග දෙකක් තියෙනවා. යුරේසියානු උමග හා මාර්මරේයි උමග තමයි ඒවා. ලක්නාවේ කොච්චිවල්ට නම්දානවා වගේ තුර්කියෙත් කෝච්චි පාරකට නමක් දල තියෙනවා. ඒ තමයි මාමරේයි . ඒ කියන්නේ මාමරේ මුහුද මැදින් යන කිරණය කියන එක . </p><p>කොහොම හරි අපටත් ඉදිරි අවුරුදුවල උමං හාරන්න තියෙනවා. කිලෝමීටර් පහක් විතර දිග දුම්රිය ලයින් දෙකක් යන්නට පුළුවන් මේ උමගක් හැදීමේ ක්රමවේදය හා ආරක්ෂක උපක්රම අවුරදු ගණක ඉඳන් සැලසුම් කරනවා. අර කිව්ව අන්තර මහද්වීපික උමං නෙවෙයි ගොඩ බිම ඉදිකරන කෙටි දුර උමං හැදීමේ ක්රම කීපයක් තියෙනවා. උපකරණ හා කුඩා පිපිරීම් යොදාගෙන කරන පරණ පන්නයේ උමන් හෑරීමේ ක්රමය දැන් පාවිච්චි වෙන්නේ නැති තරම්. </p><p><b>2023 නොවැම්බර් </b></p><p>ටනල් හාරන්න පාවිච්චි කරන TBM හෙවත් ටනල් බෝරින් මැෂින් ගැන කතා කරද්දී මට හොඳට හුරුපුරුදු ටනල් බෝරින් මැෂින් ගැන කිව්වා. </p><p>මම කටාර්වලදී කිලෝමීටර් නමයක් දිග මයික්රෝ උමගක් හදන කටයුත්තකට සම්බන්ධ වුනා. මේ කුඩා උමගේ විෂ්කම්භය මීටර් 2 .4 යි ඒක යන්නේ පොලොව මට්ටමේ ඉඳන් මීටර් තිහක් පහලින්. අවුරුද්දකට දෙපාරක් තුන්පාරක් විතරක් වහින කටාරයේ වැහි වතුර බැස යාමේ ස්වභාවික මාර්ග නෑ . මේ වැස්ස කියන්නේ සුළු ගංවතුර තත්වයක් . ඒ රටේ ගංගා නැති වුනත් ගංවතුර කියල තමයි කියන්න වෙන්නේ. </p><p>මේ වැහිවතුර එකතු කරන්න තමයි පොළව යටින් යන අර උමග හැදුවේ. වැහි වතුර සේරම මාර්ග කීපයකින් එකතු කරලා තරමක් පහළ මට්ටමක තිබ්බ ජලාශයක පුරවනවා. මේ පිරෙව්වට වතුර මුහුදට ගලාගෙන යන්නේ නෑ . වියලිච්ච ගංගා මාර්ග හෝ නිම්න නැති නිසා. ඉතින් සැලසුම වුනේ ගංවතුර ඒ ජලාශේ ඉඳන් මුහුදට පොම්ප කරන්න. මේ ක්රමය අදටත් හොඳින් ක්රියාත්මක වෙනවා. </p><p><b>2023 නොවැම්බර් 25</b></p><p>මම කලින් වතාවකුත් මතක් කරපු ලෝකේ දිගම උමගක් තමයි ඉංග්රීසි ඕඩය හරහා යන චැනල් ටනල් එක. ඒක කිලෝමීටර් පනහක් දුරයි . ප්රංශය පැත්තෙන් එක කණ්ඩායමක් හා එංගලන්තය පැත්තෙන් තවත් පිරිසක් හැරගෙන ආපු උමග මහා මුහුදු පතුලටත් යට තැනකදී හම්බවෙච්ච දවසේ විස්තර දන්නා යාලුවෙක් මට ඉන්නවා. ඒ නිසා ඒ කතාව වෙනම සවිස්තරව ලියන්නම්. 2015 අවුරුදේ අපි ලන්ඩන් නුවර ඉඳන් ඔය ටනලය දිගේ පැරිසියට ආව. ඒ ගමන ගියේ අර කටාර්වල උමං හදන සමාගමේ මගෙත් එක්ක වැඩ කරපු මේදිස් එක්ක . අපි ලන්ඩන්වල සතියක් විතර සිරි නරඹලා ඔය ටනල් එක හරහා පැරිසියට එනගමනට සූදානම් වුනා . අපි ගත්ත සැර හා සැහැල්ලු බීම කොට කිහිපයක් ඉතිරි වෙලා තියෙනවා දැක්කේ ගමන පිටත් වෙන්න ලක ලැහැස්ති වෙන දවසේ උදේ .ඉතින් යාළුවගේ යෝජනාව උනේ උදේම මේවයින් සප්පායම් වෙලා යමු කියන එක . ගමන ගැන එක්සයිට් වෙලා හිටි මම කිව්වේ එහෙම කරන්න බෑ මේ උදේම. අනික මේ වැදගත් ගමනක් යන්න හදන්නේ චැනල් ටනල් එක දිගේ මුහුද යටින් යන්නේ. මේක කලාතුරකින් යන ගමනක්. අපේ ජීවිතේටම ආයේ යන්න ලැබෙයිද දන්නේ නෑ කියල . මොනව කිව්වත් මේදිස් ඇහුවේ නෑ. හොඳ අඩි දෙක තුනක් ළඟ නැමුවා උදෙන්ම. මම තරහෙන් පුපුරා පුපුරා මිනිහවත් ඇදගෙන සෙන්ට් පැන්ක්රස් දුම්රියපළට ටැක්සියෙන් ගිගින් පැරිස් යන කෝච්චියට නැග්ගා . </p><p>මේදිස් මුළු ගමනම නිදාගෙන ආවා . මානව සංහතියේ සුවිශේෂ නිර්මාණයක් වන චැනල් ටනල් එක හරහා කිලෝමීටර් පණහේ දුර බීමතින් බුදියාගෙන ආ ඔහුට මගේ නොරිස්සුම පෙන්වන්න මම ඔහු සමග වැඩි කතා බහක්ට ගියේ නෑ . පැරිස් ඉබිස් හෝටලේ ආලින්දයේ සිටියදී අසල පුටුවක හරි බරි ගැහිලා ඉඳ ගත්ත මේදිස් මෙහෙම ඇහුව .</p><p>'දැන් ඔහේ මගෙත් එක්ක නොරොක් වෙලා ඉන්නේ අර කෝ ච්චි ගමනේදී බුදියගෙන හිටපු එකටද? ඔය ටනල් එක යටින් එනකොට මොනවද දැක්කේ ?</p><p> මොකුත් නෑ . ඒත් පොළව ඇතුලට බහිද්දී ආපහු මතු වෙද්දී දැනිච්ච හැඟීම වචනවලින් කියන්න බෑ '</p><p>මම එහෙම කිව්වේ මේදිස්ට ඉරිසියා හිතෙන්නත් එක්ක .</p><p>බක බක ගාලා හිනා වෙච්ච මේදිස් කිව්වා ' ඔහේ පොලව යතින් යන ෆීලින් එක ගනිද්දී මම අහසේ පාවී පාවී නිදාගෙන ආවා . ඔච්චරයි වෙනස '</p><p>එහෙම කියපු මේදිස් පැය භාගෙක විතර දේශනාවක් දුන්න චැනල් ටනල් එක ගැන ඒකෙ ඉතිහාසෙයි, තාක්ෂනෙයි, වියදමයි ,දේශපාලනෙයි ගැන .</p><p>මේ යකා මේවා කොහෙන් හොයා ගත්තද කියල මට හිතා ගන්න බැරි වුනා .</p><p><b>ලබන සතියේ :</b> මිනිස්සු දහස් ගණනක් වසර දහස් ගණනක් තිස්සේ ජිවත් වූ තුර්කියේ පොළව යට නගර ගැන මේදිස්ගේ ක්රමයට විස්තරයක් බලාපොරෝත්තු වන්න </p><div><br /></div>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-37180826196188871482023-12-10T09:01:00.000-08:002023-12-11T00:15:28.662-08:00බිරියානි අකරතැබ්බය <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA5gYeSVB3f5cy_7tkEcvaLK2K7Fx6iufSmTSMYZ1f0dB1ZLmnnWat4Mw6QoXbwgi9R6yaVyvsld-u-TTnwtRO7r0jXFtOyERLl_bwpM48MqfdAJn0G0vQt87g0-fypOcf6efgVqk5hpiwCS7WjWGeYLeY-X-MtJO9VIXCfBEjGmxh7sW8t8N2mKEp9tC3/s2040/IMG-20231210-WA0000.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2040" data-original-width="1530" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA5gYeSVB3f5cy_7tkEcvaLK2K7Fx6iufSmTSMYZ1f0dB1ZLmnnWat4Mw6QoXbwgi9R6yaVyvsld-u-TTnwtRO7r0jXFtOyERLl_bwpM48MqfdAJn0G0vQt87g0-fypOcf6efgVqk5hpiwCS7WjWGeYLeY-X-MtJO9VIXCfBEjGmxh7sW8t8N2mKEp9tC3/s320/IMG-20231210-WA0000.jpg" width="240" /></a></div><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO9lJOQPaEeQR7csjCUz2JxjSgjk4Jm3bxCFZ3Xaa_BZgyYFJsBm8xb8jUv6qhAhWjeBL-Qe1-xe2XlgDMIutf4LuKyGO_CQ-J0-AfMGd9IobwkiPFvBTkvpEhu5BCsqY_i_AeXgAQ8eZDVtLuGDQbfNcisWZocJAuxrRpcjieBptOSOZEBNZ5n9iy6rnQ/s2040/IMG-20231210-WA0001.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1530" data-original-width="2040" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO9lJOQPaEeQR7csjCUz2JxjSgjk4Jm3bxCFZ3Xaa_BZgyYFJsBm8xb8jUv6qhAhWjeBL-Qe1-xe2XlgDMIutf4LuKyGO_CQ-J0-AfMGd9IobwkiPFvBTkvpEhu5BCsqY_i_AeXgAQ8eZDVtLuGDQbfNcisWZocJAuxrRpcjieBptOSOZEBNZ5n9iy6rnQ/s320/IMG-20231210-WA0001.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p><span style="font-size: x-large;">පි</span>න්තුරවල තිබෙන්නේ මට රටවල් කිහිපයකින් ලැබූ තෑගිය . ජපන් මිතුරා ගෙනා ජපන් රසකැවිලි පාර්සලයද , එංගලන්ත ජාතික ඇලන් සිය බිරිඳගේ රටවන තායිවානයෙන් ගෙනා තේකොල පර්සලයද , මගේ මේ නිවස පිරිසිදු කරන්නට කන්තෝරුවෙන් එවූ සේවකයන් මට තෑගි ලෙස ගෙනා තුර්කි තේ පෙට්ටියද වේ. ඊට අමතරව ඔවුන්ට තෑගී දෙන්නට මම ගෙනා ලංකාවේ තේ පැකට් එකක්ද මෙහි තිබේ. </p><p>ඇලන්ගේ තේ පාර්සලය තෑගි දී ටික දවසක් වන අතර අද උදේ ඔහු කෝල් එකක් දී මට කිව්වේ අනේ තිලක් සමාවන්න අර තේ කොළ පාර්සලේ මම දීලා තියෙන්නේ . ඔයා ඇරලා බැලුවද?</p><p>මම ඇත්තටම එය ඊයේ විවෘත කර බලන්නට සිතුනත් මොකක්දෝ නිසා එය බැරි විය. ' තාමත් බැරි වුනා ඇලන් " මම වරදකාරී ලෙස කිව්වෙමි.</p><p>' එහෙනම් හොඳයි . එහෙනම් හොඳයි. අනේ තිලක් මෙහෙමනේ වෙලා තියෙන්නේ ඔය මම වැරදිලා ඔයාට දීලා තියෙන්නේ හාල් පැකට් එකක්. ඒක විශේෂ පුංචි හාල් පැකට් එකක් . තරහ නැතිව හෙට ගේන්න . අපි මාරු කර ගනිමු'</p><p>"ඇත්ත නේන්නම් මම ඔයාගේ තේ පාර්සලේ හිඩැසකින් හාල් වගේ දැක්ක . අතටත් එහෙම දැනුණා . ඒත් මම හිතුවේ ඒ අමුතු පැකේජ් එකක් කියල ".</p><p>මම ඔහුගේ හිත හැදෙන්නට පසුගිය මාසයේ මට සිදුවූ බිරියානි අකරතැබ්බය ගැන කිව්වෙමි . </p><p>කටාර්වලදී මගෙත් එක්ක ප්රොජෙක්ට් එකේ හොඳම යාලුවා වහිඩ් . දැන් එහෙන් ඇවිල්ල අවුරුදු හතක් වෙනවා . ඒත් මාසෙකට වතාවක් වත් වහිඩ් මට කතා කරනවා. ඔහුගේ දුවගෙයි පුතාගෙයි මගුල් ගෙවල් දෙකටම අපේ මුළු පවුලටම ආරාධනා කරා. අපිට නවතින්න හයිද්රාබාද් වල හෝටලුත් බුක් කරා . ඒ දෙකටම යන්න බැරි වුනා . ඒත් වහීඩ් තරහ වුන් නෑ. මගුල් ගෙදර ඉවර වෙච්ච හැටියේම ෆොටෝ වීඩියෝ මට එව්වා . යන යන තැන මා ගැන හෙව්වා බැලුව . මම ඉස්තාන්බුල් වලට අවිල්ල් ඉන්නවා කියල දැනගත්ත ගමන්ම මට කිව්වා මිනිහගේ බැචෙක් මෙහෙ ඉන්නවා කියල . ඉතින් දවසක් දෙකක් ගියේ නෑ ඒ යාලුවා මට කතා කළා . මම ඒ වෙලාවේ හොඳටම අසනීප වෙලා හිටියේ.ආපු හෝටල් කාමරේ හිරවෙලා යාලුවෙක් නෑදෑයෙක් නැති අලුත් රටේ ඉද්දි මේ වහීඩ්ගේ යාලුවා ගැන දන ගැනීම මට මාර සතුටක් වුනා. මගේ අසනීපය ගැන අහපු ඔහු පුතාල තුන්දෙනත් එක්ක වාහනේ නැගලා පැය දෙකක් මග ගෙවල මම බලන්න ආවා. බෙහෙත් අඩුම කුඩුම සේරම අරං . පැය දෙකක් විතර මට උපදෙස් දුන්න. උස මහත් වෙච්ච පිරිමි දරුවෝ තුන් දෙනත් මාර කොලිටි , සමාජශිලියි , මිත්රශිලියි . ඔවුන් එදා පිටත් වුනේ ඊළඟ ඉරිදා මට රාත්රී කෑමත් අරන් එන බව පොරොන්දු වෙලා . </p><p>ඉරිදා හවස මට අලුත් මිත්රයා කතා කළා . "තිලක් කලින් කන්න එපා. අපි කෑම ගේනවා . අපේ නෝනා අද හවස ඉඳන් ඔයාට රස බිරියානි එකක් හදනවා. රටේ තියෙන සේරම දාලා ". </p><p>ඉතින් හවස හතට එනවා කියපු මිනිස්සු අටටත් නෑ . නවයට්ත් නෑ . මට හොඳටම බඩගිනියි. ඔන්න නවය හමාරට විතර කෝල් එකක් ආවා </p><p>' තිලක් සමාවෙන්න අපි පොඩි පුතා කැම්පස් හොස්ටල් එකෙන් බස්සගෙන එන්නේ. මිනිහගේ නිවාඩු ඉවරයි හෙට කැම්පස් පටන් ගන්නවා . පොඩ්ඩක් පරක්කු වෙනවා'</p><p>තව විනාඩි දහයකින් විතර ආයේ කෝල් එකක් ආව. </p><p>' තිලක් දැන් අපි ඔයාලගේ බිල්ඩිම කිට්ටුව ඉන්නේ . තව විනාඩි පහකින් ඔතැන ' </p><p>මම ඉක්මනින් පහලට ගියා ඔවුන් පිළිගන්න. බඩගිනිත් එක්ක </p><p>කිව්වා වගේම වාහනේ ආවා . ඉඩ තියෙන තැනකින් පාක් කරා. මමත් එතනට ගියා . පුතාල දෙන්න ඇවිල්ල ඩිකිය ඇරිය . එහෙන් මෙහෙන් ඇවිස්සුව. ආයේ වාහනේ ඇතුලේ බැලුව. මුණු මුණු ගෑවා . ලොකු පුතා ටිකක් ඈතට ගිහින් කාටද කෝල් කරා. මහා හයියෙන් බැන්නා .</p><p>ආපහු යාලුවා හා පුතාල දෙන්න එකතු වෙලා කුටුකුටු ගානවා මට නොතේරෙන විදිහට . </p><p>මම කිව්වා ඉක්මනින් ඇතුලට යමු . ගිහින් කතා කරමු කියල .</p><p>ඔවුන් තව ටිකක් මූණු මුණු ගගා ඉඳල මෙහෙම කිව්වා .</p><p>' තිලක් යමු අපිත් එක්ක කොහෙට හරි ගිහින් කෑම ටිකක් කාලා එමු'</p><p>' මේ වෙලාවට කන්න දුර යන්න එපැයි . යමු ගෙදර අපි මොනා හරි හදාගෙන කමු" මම කිව්වේ බිරියානිවලට මොකද වුනේ කියන කුතුහලය හිතේ සඟවාගෙන .</p><p>ඔලු බිමට නවාගෙන මට බොහොම කීකරුව මගේ පස්සෙන් ආව තාත්තයි පුතාල දෙන්නයි ගෙදර සැටියේ වාඩි වුනා. මුහුණු හොඳටම මැළවිලා .</p><p>තරුණයන්ගේ තාත්තා කතාව පටන් ගත්තා .</p><p>' තිලක් අපිට සමා වෙන්න . ඔයාට දවස් දෙකතුනකට සැහෙන්න බුරියානි පර්සලයක් අරන් අපි ආවේ. අපේ පොඩිපුතා බෑග් තුන හතරක් අරගෙන නිදිමතේ කැම්පස් එක ලඟින් බහිනකොට ඔයාගේ බුරියානි එකත් අරං බැහැලා . අපි එයාටත් වෙනම කැම හදල දුන්න " </p><p>ඔහුගේ දෑසින් කඳුළු පනින්නට ආසන්නය. මගේත් හිත හෝස් ගා ඇවිළී ගියත් ඒ වගක් නොපෙන්විමි . ෆ්රිජ් එක අර ඉතිරි කෑම හා ඉක්මනින් හදාගත හැකි කෑම වර්ග කිහිපය පෙන්වුනෙමි. කුල් තේ කෑන් කිහිපයක් සමග බිස්කට් පිළිගැන්වුවෙමි .</p><p>ඉන්පසු ඔවුන්ගේ හිත හැදෙන්නට මෙසේ කිව්වෙමි . මා කිව්වේ අවංකව මට හිතුන දේය.</p><p>" කෑම කියන්නේ බඩ විතරක් පිරෙන දෙයක් නෙවෙයි. හිතත් පිරෙන දෙයක්. ඔච්චර මහන්සිවෙලා අර තරම් දුර ගෙවාගෙන මට කෑම එකක් දෙන්න ඔයාල ආව නිසා මගේ හිත පිරිලා . ඒ නිසා දුක් වෙන්න එපා. මොනවා හරි දේකින් බඩ පුරවගන්න පුළුවන්. ඒත් අර හැඟීම තමයි වටින්නේ "</p><p>මේ සියල්ල බලා අසා සිටි වහිඩ්ගේ මිතුරා මෙසේ කිව්වෙමි .</p><p>'ඔයානම් අපට සමාව දේවි . ඒත් මේ කෑම හදන්න හවස් වරුවම මහන්සි වෙච්ච අපේ නෝනනම් අපට සමාව දෙන එකක් නෑ"</p><div><br /></div><div><br /></div>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-47959493737707455032023-12-02T10:35:00.000-08:002023-12-06T10:18:06.164-08:00නස්රුදීන් හා අපේ අන්දරේ<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglNmeL2LWmD57-VaNXdtWrmNObEL_MDNWF5giVpItOO4c4m897HtfU4kLUcXLEH0HxKiPkSc6I_fVrmS_KZ_b-DzZWSSa8el6JAC2p_CeBS3cU8FW5LcQF4pF93fZ-YIi9J5pYv5Pj-lyEnfC3i_zPC4kE1-accRyqgutJyOvgO-Dq6SIoJ6CE1q0M53kw/s555/Nasreddin_(17th-century_miniature)%20Wikipedia.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="555" data-original-width="501" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglNmeL2LWmD57-VaNXdtWrmNObEL_MDNWF5giVpItOO4c4m897HtfU4kLUcXLEH0HxKiPkSc6I_fVrmS_KZ_b-DzZWSSa8el6JAC2p_CeBS3cU8FW5LcQF4pF93fZ-YIi9J5pYv5Pj-lyEnfC3i_zPC4kE1-accRyqgutJyOvgO-Dq6SIoJ6CE1q0M53kw/s320/Nasreddin_(17th-century_miniature)%20Wikipedia.jpg" width="289" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Source Wikipedia</td></tr></tbody></table><p><span style="font-size: x-large;">අ</span>න්තර්ජාලයෙන් සොයාගත් ඉහත පින්තුරය තිබෙන්නේ තුර්කියේ ඉස්තාම්බුල් නුවර ටාප්කාපි පැලස් කෞතුකාගාරයේය . සුල්තාන්මෙහ්මට් දනව්වට ආසන්නව පැරණි ඔටෝමාන් අධිරාජ්යයේ අගනුවර පිහිටි මේ කෞතුකාගාරය තිබෙන උද්යානය අසලට ගියා වුනත් තාමත් මට එම කෞතුකාගාරය කල්වේලා අරගෙන නරඹන්නට ලැබුනේ නැත. පින්තුරයේ සිටින්නේ අප කවුරුත් දන්නා නස්රුද්දීන්ය. ඔහුගේ නම කිහිප ආකාරයකින් උච්චාරණය කරන අතර තුර්කි ජාතිකයන ඔහු අමතන්නේ නස්රිද්දීන් හෝජා කියාය. අපට සුපුරුදු නස්රුද්දීන් කියන නමට මම වඩා කැමතිය. </p><p> එක්දාස් නවසිය අසු ගණන්වල මුල නවයුගය පත්තරෙත් ඊට ටික කලකට පසු මනහර ඇතුළු ඩයිජස්ට් වර්ගයේ සඟරාවලත් නොවරදවාම පෙනී හිටි චරිතයකි නස්රුද්දීන්. පත්තර සඟරාවල හිස්තැන් පුරවන්නටත් පත්තරයේ ජනප්රියතාව වැඩිකර ගැනීමටත් නස්රුද්ද්දින් සම්බන්ධ කරගත් අතර අපේ පාසැල් වියේ අල්ලාප සල්ලාප කතාවල අන්දරේ, මහදැනමුත්තා හා නස්රුද්දීන්ද සිටියේය . තුර්කිය හා බල්ගේරියාවේ බෝල්කන් කලාපයේ සිට චීනය දක්වා සැම රටකම පාහේ උපහාස, අපහාස හා උපදේශ කතාවලට උපත දුන් නස්රුද්දීන් උපන් රට හැටියට වැඩිම දෙනෙක් විශ්වාස කරන්නේ තුර්කියයි. ඒ කතාව නිවැරදීනම් මා පැමිණ සිටින්නේ නස්රුදීන්ගේ රටටය. නස්රුද්දීන්ගේ උපන් ගම හැටියට විශ්වාස කරන අක්ෂයිර් පෙදෙස ඇත්තේ ඉස්තාන්බුල් සිට කිලෝමීටර් 500ක් පමණ දුරකින් තුර්කියේ දකුණු පැත්තට වෙන්නටය . නස්රුදීන්ගේ ප්රතිමාවක් එහි තිබේ. සෑම ජුලි මසකම වාර්ෂික නස්රුද්දින් අනුස්මරණ උත්සවයක්ද පැවැත්වෙන මේ නියම්ගමේ නස්රුදින් ජිවත් වුනායැයි සටහන්වෙන්නේ ක්රිස්තුවර්ෂ 1208 හා 1285 අතර කාලයේය. තවත් මධ්යම ආසියාවේ රටවල් කිහිපයක්ම නස්රුදීන් හිටියේ තමන්ගේ රටේයැයි අයිතිවාසිකම් පාති . ඒ අතර අසර්බයිජානයද තජිකිස්තානයද වෙයි . </p><p>නස්රුදින් කොහේ හිටියත් මොකද , ඔහු ඉතිරි කර ගිය උපහාස හා අපහාස කතා ලෝකයේ ඕනිම තැනක තව කල්ප කලන්තාරයක් පවතිනු ඇත . සේද මාවත දිගේ රටවල් ගණනක උපහාස කතාන්දර නස්රුදීන්ගේ නමට සින්න වී ඇත . </p><p>ඒ අපේ අන්දරේට වගේමය. හම්බන්තොට දිස්ත්රික්කයේ ඉපදුනා යයි කියන අන්දරේද , නස්රුදින් මෙන්ම දේශපාලන හා ආගමික සංස්ථාවද උපහාසයට ලක්කොට ඇත. මේ ලඟදි දවසක ලංකාවේ ප්රකට කලාකරුවෙක් සමග අන්දරේ හා නස්රුද්දීන් ගැන කතා කරමින් සිටිද්දී අපි දෙන්නම අන්තිමට එකඟ වුනේ නස්රුද්දීන් යනු අපේ අන්දරේට වඩා සිරා පොරක් බවය. </p><p>ඒ අපේ කම පහත් කොට සලකන්නට කී දෙයක් නොව නස්රුද්දීන්ගේ කතා වැඩි රටවල් ගණනාවකදී ඔපමට්ටම් වී සාරවත් වී තිබෙන නිසාය. අනෙක් අතින් අපේ අන්දරේගේ කතාද සුළුවෙන් සලකන්නට බැරි තරම් අපූරුය .</p><p>නස්රුද්දීන්ගේ කතාවල බොහෝ විට බූරුවෝ සිටි අතර හඳ ගැන බොහෝ කතා තිබුනේය. ගපුර් ගුල්යාම්ගේ මගේ හපන්කම පොතේ තිබෙන්නක් මෙන් මසුරු වෙළෙන්දන්, පූජකයන් , සොර සැමියන් හා මෝඩ ගැමියන් ගැන තිබුනේය. </p><p>මේ කතා කියවන විට නස්රුද්දීන් යනු එක පුද්ගලයෙක් නොව විශාල ප්රජාවක් අතරේ මතුවන හාස්ය රස කතා ගිණුමට බැර කිරීමට තෝරාගත් පුද්ගලයෙක්දැයි මට සිතේ .</p><p>මම නස්රුදින් ගැන තුර්කි ජාතික මිතුරන් කිහිප දෙනෙක්ගෙන් විස්තර ඇසුවෙමි. ඒ නම කියපු හැටියේම ඔවුන් සියලු දෙනාගේ මුවේ මදහසක් මතුවුන අතර නස්රුද්දීන් කියන්නේ අපේ කෙනෙක් බව ආඩම්බරයෙන් කිව්වෝය. </p><p>අපි එකළ කියවූ අදටත් කියවන පත්තරවල වෙනත් විහිලු කතා බහුතරයක් නස්රුද්ද්දින් සම්බන්ධ කතා බව මම දැනගත්තේ ඔහු ගැන වැඩිදුරටත් හොයාබලන විටය . </p><p>එක්තරා උපවාස කාලයක උපවාසය අවසන් කිරීමේ භෝජන සංග්රහය සුදානම කර තිබුණේ ගම්මුලාදෑනියාගේ ගෙදරය. මේ භෝජන සංග්රහයට නස්රුද්දීන්ටද ආරාධනා කර තිබුනේය.</p><p>සිය ගොවිපළේ වෙහෙසෙමින් එළුවන් බලාකියා ගනිමින් උපවාසයට පේ වෙමින් සිටි නස්රුද්දීන්ට එදා හවස් වෙනතුරු වැඩ රාජකාරි තිබුනේය. ඔහුට භෝජන සංග්රහය මතක් වුනේ හොඳටම බඩගිනි වූ විටය . ඒ වනවිට ඔහුගේ පරණ හම්පඩ කබාය මඩ තැවරී දාඩියෙන් පෙඟී ගොස් තිබු අතර උත්සවයට යනවිට හොඳින් හැඳ පැළඳ ගෙන එන්නැයි කල් ඇතිව දන්වා තිබූ බව ඔහු දන සිටියේය. ඒත් දැන් හොඳටම ප්රමාදය. ගෙදර ගොස් අලුත් ඇඳුමක් ඇඳගෙන එන්ට වෙලාවක් නැත. අනික යකෙක් කන්නට බඩගිනිය . ඕනි එක්ක වෙච්චාවේ කියා නස්රුද්දීන් භෝජන සංග්රහයට ගියේය. එහෙත් ඔහුගේ මඩ තැවරී, දුගඳ හමන පරණ කබාය නිසා ඔහුට කිසිම පිලිගැනීමක් හෝ කෑම මේසයක ඉඩක් ලැබුනේ නැත. හිත රිදුනූ නස්රුද්දීන් බඩගින්නෙම ගෙදර ගොස් ගෙයි තිබු අලුත්ම කබායක් ඇඳගෙන හනික ආවේය . මෙවර ඔහුට ඉතා හොඳින් සංග්රහ කෙරුණු අතර අනිත් ප්රභූන් පිරිසක් මැද අසුන්ද ලැබුනේය. තමන්ට ලැබුණු රස මසවුළු අතර තිබූ බක්ලාවා හා මිදිගෙඩි කොත සාක්කුවල පුරවමින් හමූස් කෝට් එකේ තවරමින් ඔහු විනෝද වුවා මිස කිසිම දෙයක් කෑවේ නැත . ඔහු කෝට් එකට නිතර මෙසේ කිව්වේය.</p><p>"උඹ කාපන් කෝට් එක. මේ පංකාදු ෆෙලාෆිල් උඹ හොඳට කාපන් කෝට් එක "'</p><p>'නස්රුද්දීන් ඔය මොන විකාරාක්ද කරන්නේ ?'. බලා ඉන්නට බැරි තැන ප්රභුවරයෙක් ඇසුවෙය.</p><p>' මේකනේ ඉස්සෙල්ල මම පරණ කෝට් එකක් ඇඳගෙන ආවා. කිසි කෙනෙක් මට කෑම දුන්නේ නෑ . දැන් මේ අලුත් කෝට් එක ඇඳගෙන අවම සියලු සංග්රහ ලැබුනා. ඉතින් මම තේරුම් ගත්තා මට නෙවෙයි කෑමට ආරාධනා කරලා තියෙන්නේ කෝට් එකට කියල" කියනා ගමන් අන්දරේ තව ඔලිව් ගෙඩි කිහිපයක් කෝට් සාක්කුවේ එබුවේය.</p><p>මට හිතෙන්නේ මෙය ප්රභල දේශපාලන උපහාසයක් බවය .</p><p>කලකට පෙර ලංකාවේ පළවූ දීපන මාසික සඟරාවක මා කියවූ තව නස්රුද්දීන්ගේ කතාවක් මට මතකය. </p><p>' නස්රුද්දීන් දවසක් හඳපානේ ඇවිදිමින් සිටියදී අසල වත්තක වතුර ලිඳක් දැක මුහුණ කට සෝදා ගන්නට සිතුවේය. ඔහු පනිට්ටුව ලිඳට දමා ළිං පතුල බලද්දී දුටු දෙයින් මහත්සේ කම්පා වුනේය '</p><p>' හත්දෙයියනේ හඳ ලිඳට වැටිලා " ඔහු වහා කඹය හා පනිට්ටුව එකෙල මෙකෙල කරමින් හඳ පනිට්ටුවට දමා ගැනීමට වෙහෙසුනේය. කොච්චර උත්සහ කලත් පනිට්ටුව තරමක් ඉහළට උස්සද්දී හඳ ළිං පතුලේම තිබෙනවා දැක දුක් වුනේය. ආයෙත් පරෙස්සමට හඳ පනිට්ටුවට දමා ගන්නට උත්සහ කරද්දී ළිං පතුලේ තිබු මුලක පනිට්ටුව පටලැවුණේය . 'දැන්නම් හඳ අල්ලා ගත්තා යැයි සතුටට පත් නස්රුද්දීන් ශරීරයේ මුළු වැර යොදා කඹය ඇද්දේය . "ජරාස්" හඬින් කැඩි ගිය කඹයේ කොටසක් අතේ තිබියදී නස්ර්ද්දීන් විසිවිගොස් උඩබැලිව ඇද වැටුනේය . </p><p>අසිහියෙන් මෙන් දෑස් විවර කරද්දී ඉහළ ආකාශයේ දිලිසෙමින් තිබූ පුන් සඳ දැක ප්රීතියෙන් පිනා ගියේය,</p><p>' අන්තිමේ කොහොමහරි මම හඳ බේරා ගත්තා ' කියා සතුටින් මුමුනමින් උඩුබැල්ලෙන්ම වැතිර සිටියේ මහත් වූ සන්තෝෂයෙනි.</p><p>මේ මම ඉතා මෑතකදී තුර්කියේ සිටියදී කියවූ නස්රුද්දීන්ගේ කතාවකි. </p><p>දවසක් ගඩාගෙඩි ගෝනියක් බෙදාගන්නට බැරිව දබර කර ගනිමින් සිටි ළමයින් පිරිසක් අසළින් නස්රුද්දීන් ඇවිදගෙන ගියේය. නස්රුද්දීන් දුටු තරමක තේරුම් බේරුම් ඇති ළමයෙක් ' අනේ අන්කල් අපිට මේ ගෙඩි ටික බෙදා ගන්න උදව් කරන්න' යයි කිව්වේය.</p><p>කරුණු විමසා බැලු නස්රුද්දීන් හරි මම බෙදල දෙන්නම් . නුඹලා කැමති මේවා දෙවියන්ගේ ක්රමයට බෙදා ගන්නද නැත්නම් සාතන්ගේ ක්රමේට බෙදා ගන්නද ? කියා ඇසුවේය.</p><p>"ආයේ මොනා අහන්නද දෙවියන්ගේ විදිහට" ළමෝ එක හඬින් කීහ .</p><p>නස්රුද්දීන් එතන සිටි ලොකුම ළමයාට ගෙඩි ගොඩෙන් බාගයක් දුන්නේය . තව ළමයෙකුට පහක්ද, තව කෙනෙකුට හතරක්ද ලෙස බෙදාගෙන ගිය අතර අන්තිමේ ළමුන් කිහිප දෙනෙක්ට කිසිවක්ම ලැබුනේ නැත .</p><p>' මේ මොන බෙදිල්ලක්ද ? " අසාධාරණයට ලක්වූ ළමෝ ගේම ඉල්ලුවෝය .</p><p>ඉණට අත්දෙක තියාගත් නස්රුද්දීන් මෙසේ කීවේය .</p><p>" උඹලගෙන් මං ඇහුවනේ කවුරු බෙදන විදිහටද ඕනි කියල . දැන් උඹල මහා එකාලට ඉඩකඩම් වස්තුව එහෙම බෙදල දීලා තියෙන්නෙත් ඔය ක්රමේට නෙවෙයිද?" </p><div><br /></div>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-89911748573968615612023-11-25T22:52:00.000-08:002023-11-26T00:27:12.667-08:00 ඔක්ස්ෆර්ඩ්, බොස්පෝරස් හා කුමාර් ආනන්දන්<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJZiPsg4Q7fAo5XOfwVgMddFiAoIh9-IktI-krsat0vXq1w8mAnJ81AZET-PyWn7szutrNskJ7RkrBSG8hmpMWgEK7ZKvTjiJaRIMWLfy4o_lK10sqDeEpqb7FbFuRbZh3poyzmqffInOxM_XtN4VwQHBKvii6-0jvxKT30PR-Fm9PnxSn3QjvafXi4V5Z/s658/Kumar-Anandan-658x493.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="493" data-original-width="658" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJZiPsg4Q7fAo5XOfwVgMddFiAoIh9-IktI-krsat0vXq1w8mAnJ81AZET-PyWn7szutrNskJ7RkrBSG8hmpMWgEK7ZKvTjiJaRIMWLfy4o_lK10sqDeEpqb7FbFuRbZh3poyzmqffInOxM_XtN4VwQHBKvii6-0jvxKT30PR-Fm9PnxSn3QjvafXi4V5Z/s320/Kumar-Anandan-658x493.jpg" width="320" /></a></div><div><b>2023 නොඅම්බර් 19 ඉරිදා </b></div><p><span style="font-size: x-large;"> උ</span>දෑසන මම අවදි වුනේ ලංකාවෙන් ආ කෝල් එකකින්. මහා පාන්දර අයියා කතා කරනවා . </p><p>' මුකුත් කරදරයක් නෑ නේද ?" </p><p>"කරදරයක් නෑ . ටිකක් නින්ද ගියා. ඇයි ? "</p><p>'නෑ මම නිකන් ගත්තේ' කිවා ෆෝන් එක තිබ්බා . මනුස්සයා නිකම් කතා කරන්නේ නෑ . මොකක් හරි ප්රශ්නයක්ද දන්නේ නෑ .ඒත් එයයි මමයි අතර තියෙන්නේ ටෙලිග්රෑම් පණිවිඩ. හරිම කෙටියි . වචනෙකට ගානක් කැපෙනවා වගේ තමයි අපි කතා කරන්නේ .</p><p>ඉස්සර කොළඹ කොහේ හරි බෝම්බයක් පිපිරුවම මට ටක් ගාල කෝල් එකක් එනවා අයියගෙන් .</p><p>' කොහොමද . කොහෙද ඉන්නේ . නෑ මම නිකන් කතා කරා' එච්චරයි. මම දන්නවා කොහේ හරි මොකක් හරි උනාම මම හොඳින් ඉන්නවද බලන්න තමයි ඒ කෝල් එක එන්නේ කියල . කිලෝමිටර් හයදහස් තුන්සියක් දුරින් හිටියත් මෙහෙම කෝල් එකක් දෙන්නනම් මොකක් හරි හේතුවක් තියෙන්න එපැ යි. ඒ අතරේ සිකුරාදා අපේ රියදුරු නසාර් කියපු කතාව මට මතක් වෙනවා. </p><p>' හෙටයි අනිද්දයි කිසිම දේකට එලියට යන්න එපා . මොනා හරි ගෙන්නගන්න තියේනම් දැන් මම ගෙනල්ල දෙන්නම් " </p><p>මේ ගැන කල්පනා කරමින් නිදා ගත්තා. ගෙදරින් කතා කරා. ආයේ නිදා ගත්තා .</p><p>පොඩ්ඩකින් ආරච්චිකන්දේ සුනිල් අයියා කතා කරා </p><p>" මුකුත් කරදරයක් නෑ නේද " </p><p>" ඇයි එහෙම අහන්නේ ?" </p><p>" නෑ මේ ලෝක ප්රවෘත්තිවලට කියනවා ඉස්තම්බුල් යටවෙලා නැව් හිටන් අතුරුදහන් වෙලා කියන්නේ " . </p><p>මම ඉද්ද ගැහුවා වගේ නැගිට්ට . එතකොට උදේ අටට කිට්ටුයි. අවට පිහිටි එකම ගොඩනගිල්ලකවත් ලයිට් එකක් නෑ . හාත්පස කළුවරයි. වෙදර් රිපෝර්ට් එක බැලුවා . උෂ්ණත්වය සෙන්ටිග්රේඩ් අංශක බින්දුවයි .</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;">මම ඇඳ උඩ වාඩිවෙලා කල්පනා කරා . අද හිම වැටෙනවා ඇති කියා හිතන ගමන් ජනේල්ලේ පොඩ්ඩක් ඇරියා. එකොලොස්වෙනි තට්ටුව අවට කැරකි කැරකි ශීතලේ ගැහි ගැහි රිංගන්න කවුළුවක් ඇරෙනකන් බලාගෙන හිටි ප්රචණ්ඩ මහල්ලෙක් මෙන් සිතල හුළං පදාසයක් ගේ ඇතුලට රිංගුවා. සට සට ගාල අයිස් කැට සුදු යකඩ අත්වැටේ වැටිලා විසිරිලා යනවා. </span></div><p></p><p>මම කෝල් එකක් ගත්තා පිලාත්ට . මොකක්ද ? "කුණාටුවක් ඇවිල්ල . සමහර පැතිවල ගංවතුර ඒ කලුමුහුද අවට කලාපේ. බොස්පරස් එකේ නැවක් ගිලිළලු. බොස්පරස් වහල . නැව් යන්න බෑ ". </p><p>කළු මුහුද අවට තුර්කි කලාපේ මිනිස්සුන්ට තමයි ගොඩක් කරදර . </p><p>මේ කතා අස්සේ මම ලියන්න හිටි බ්ලොග් පෝස්ට් එක මතක් වුනා. කළු මුහුද ගැනනේ .මට ඔෆිස් එකේදී හිනත් ගියා කළු මුහුදට නම වැටිච්ච හැටි අහල </p><p><b>2023 නොවැම්බර් 20 සඳුදා </b></p><p>තුර්කිය දකුණට වෙන්න පදිංචි මිනිස්සුන්ගේ විශ්වාසයක් තියනවා උතුර පැත්ත කළුයි කියල . ඒකයි ඔය කළු මුහුදට නම වැටිච්ච කතාව . </p><p>මගේ ආදරණිය කැස්පියන් මුහුදට තරමක් ප්රමාණයෙන් සමාන කළුමුහුද වටේට බල්ගේරියාව, රුමේනියාව, මොල්දාවියාව, යුක්රේනය, ජෝර්ජියාව, රුසියාව හා තුර්කිය කියන රටවල් හතටම මායිම් වෙනවා . යුරෝපය හරහා රටවල් ගානක් මැදින් ගලාගෙන එන ඩෑනියුබ් ගංගාව දිගේ එන නැව් කලුමුහුදට ඇවිල්ල බොස්පරස් හා ඩාඩනල්ස් ඇලවල් හරහා මධ්යධරණී මුහුදට වැටෙනවා </p><p>කළු මුහුද ඉවුරේ පදිංචි තුර්කි ජනයා කතා කරන භාෂාවේ ඇක්සන්ට් එක වෙනස් වෙන හැටිත් එක එක පලාත්වල වෙනස් වෙනස් විදිහට වචන උච්චාරනය කරන හැටිත් කිය කියා හිනා වෙන තරුණ ගැටයන් හා ගැටිස්සියන් තමන් දන්නා හැටියට ඒවා මට පරිවර්තනය කරලා දෙන්න මහන්සි වුනා . ඉස්සර අක්බාර් කෑම පැයේදී අම්බලන්ගොඩ උන්ගේ කතාවට බණ්ඩාරවෙල අපි හිනා උන හැටිත් උන් අපේ සමහර වචන අල්ලාගෙන හිනා උන හැටිත් මතක් වුනා </p><div><b>2023 නොවැම්බර් 21 අඟහරුවාදා </b></div><p>එකකට එකක් ගැලපෙන් නැති වචන කිහිපයක මාතෘකාවක් අද පෝස්ට් එකට ආවේ ඇයි කියා දැන්ම කලබල වෙන්න කාරී නෑ . ඉස්සෙල්ලම කුමාර් ආන්දන්දන්ගෙන් පටන් ගන්නම් , පෝක් සමුද්ර සන්ධිය හරහා එහාටත් මෙහාටත් පිහිනලා , තනි කකුලෙන් හිටගෙන ඉඳල හා දඟර නැටුම් ආදියෙන් හිනස් වාර්තා කිහිපයක්ම තිබ්බ ශ්රී ලාංකිකයෙක් තමයි කුමාර් ආනාන්දන් කියන්නේ . ඔහු අන්තිම ගමන යන්නෙත් ඉංග්රීසි ඕඩය හරහා පිනමින් ඉන්නකොට දියවැලකට අහුවෙලා කියල වගේ මට මතක . යාපනේදී ඉපදිලා, ලන්ඩන් විශ්ව විද්යාලයේ උපාධියක් තිබ්බ , වෘත්තියෙන් නිතිවෙදියෙක් වෙච්ච ඔහු මිය ගියේ 1984දී . ඔය කාලේ ඉඳන් මට තියෙන ප්රශ්නයක් තමයි මේ පෝක් සමුද්ර සන්ධියට ඒ වගේ නමක් ආවේ කොහොමද කියල . දහඅටවැනි සියවසේ අග හරියේ මදුරාසියේ හිටි ඉංග්රීසි ආණ්ඩුකාර රොබර්ට් පෝක් නිසා පෝක් කෑල්ල ලැබුනත් ඔය සමුද්ර සන්ධිය කියන නම මේලෝකේ තේරුමක් තියෙන නමක් නෙවෙයි . ඒක සමුද්ර තීරයක් බොස්පරස් ස්ට්රේට් හෝ ඉන්ග්ලිෂ් චැනල් කියන ඒවා වගේ ඇළ මාර්ගයක් .</p><p>ආයෙම අපේ දෙවන මාතෘකාවට ආවොත් ලෝකේ තියෙන නාවික ගමනාගමනය කළ හැකි පටුම සමුද්ර ඇළ මාර්ගය තමයි බොස්පරස් කියන්නේ . කලුමුහුද හා මධ්යධරණී මුහුද යා කෙරෙන කිලෝමීටර් තිස් එකක බොස්පරස් ඇළ හා ඉවුරු දෑළම මුළුමනින්ම අයිති තුර්කියට . මධ්යධරණී මුහුදට වැටෙන්න කලින් මේ වතුර තුර්කි දේශ සීමාව ඇතුලෙම පිහිටි මාමුරා මුහුදට් ගිහින් ටිකක් ඇළවෙලා ඉන්නවා . එතැන ඉඳන් ආපහු මධ්යධරණී මුහුදට යනකම් තියෙන්නේ තුර්කියට අයත් තවත් සමුද්ර ඇළ මාර්ගයක් වන ඩාඩනල්ස් ඇළ . මේ ස්වාභාවික ඇළ මාර්ග දෙකම තුර්කියට අපමණ ආර්ටික හා දේශපාලන වාසි ගෙන දෙනවා .</p><p>බොස්පරස් කියන්නේ ඉතිහාසයක්, කතා මාලාවක් </p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjETdzSg0cdYmQ9gz_6JH-7I1hU8xuDFJFp48A8O6F9PQIzeDNQofx5Tzmt6FMOMJWfsU3KDMl-QkqUjW9NVNhXv7qigow0Q2lP9kaCCUy7AT1Emm9aZcvcpuv5Gw_nGh0YxEBhroQHDh7vLEgJTgWDvaSraSlniYxP36DJM0MZJHrD9iK_3xqaHy2Fj10k/s700/Bosphorus-1-1-700x362.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="362" data-original-width="700" height="165" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjETdzSg0cdYmQ9gz_6JH-7I1hU8xuDFJFp48A8O6F9PQIzeDNQofx5Tzmt6FMOMJWfsU3KDMl-QkqUjW9NVNhXv7qigow0Q2lP9kaCCUy7AT1Emm9aZcvcpuv5Gw_nGh0YxEBhroQHDh7vLEgJTgWDvaSraSlniYxP36DJM0MZJHrD9iK_3xqaHy2Fj10k/s320/Bosphorus-1-1-700x362.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bosporus- Source GBNews</td></tr></tbody></table><p>2023 නොවැම්බර් 22 බදාදා </p><p>අපේ කන්තෝරුවේ හිටි ඔක්ස්ෆර්ඩ් එකේ ඉගෙන ගත්ත ඇලන්වත් දැනගෙන හිටියේ නෑ බොස්පරස් කියන ග්රීක වචනේ තේරුමයි ඔක්ස්ෆර්ඩ් කියන ඉංග්රීසි වචනේ තේරුමයි ආසන්න වසයෙන් සමානයි කියල. අපේ අලිමංකඩ වගේ මේ නම ගවමංකඩ කියල සිංහලට හරවා ගන්න පුළුවන්. ඒත් මේ වචනවල තේරුම එතනට අදාළ වෙන විදිහ ගැන වැඩිය හිතන්න හොඳ නෑ . නවීන තුර්කි භාෂාව ග්රීක, ප්රංශ , අරාබි ඇතුළු භාෂාවල වචන මහා ගොඩක් ටර්කික් සම්භවය තියෙන වචනවලට එකතු කරගෙන නවීකරණය කර ගත්ත භාෂාවක් . ස්ථාන නාමනම් බොහොමයක් ග්රීක් . බොස්පරසුත් එහෙම එකක් .</p><p>වයස හැට පහු කරලා හිටියත් ඇලන් හරිම ක්රියාශිලියි. අලුත් දෙයක් දැනගන්න පුදුම උනන්දුවයි. ඇත්තම කිව්වොත් ලෝකේ නොයෙක් නොයෙක් රටවල නම තැබූ ඉදිකිරීම්වල අත්දැකීම් තියෙන කෙනෙක්. ඒ අතරින් මම ගිය ස්ථාන දෙකක් තමයි ඉංග්රීසි ඕඩය හරහා එංගලන්තේ ඉඳන් ප්රංශයට මුහුද යටින් යන කිලොමිටර් පණහක් දිග උමග . අනික 1999 විවෘත කෙරුණු තට්ටු 88ක් උස මැලේසියාවේ පෙට්රොනස් ද්විත්ව කුලුන. ඇලන්ලා චැනල් ටනල් එක විවෘත කරපු අවුරුදේ මම විදුසර පත්තර කන්න්තොරුවේ ඉඳන් ඒ ගැන කියෙව්වා. ඇලන්ලා මැලේසියාවේ පෙට්රොනාස් නිවුන් බිල්ඩිම විවෘත කරන කොට මම කොළඹ ලෝක වෙළඳ මධ්යස්තානේ තට්ටු තිස් අටේ නිවුන් ගොඩනැගිල්ලේ පිළිසකර වැඩ . මේවගේ පිටුපස්සේ රසවත් කතා ගොඩක් තියෙනවා </p><p>මම අලන්ව පොරොන්දු කර ගත්ත ඔහුගේ ජිවිත අත්දැකීම් කොහේ හෝ සටහන් කරවගන්න . ඔහු මානව පුස්තකාලයක් . </p><p>මම හිටි ප්රොජෙක්ට්වලදී අඩුම තරමේ කාන්තා හා පිරිමි චරිත දෙකක්වත් ජිවිත කාලෙට හිතවත්ව ඉන්න පවුලේ මිතුරන් බවට පත්වෙනවා .ඒකත් එක්තරා ලැබීමක් . </p><p>කවදා හරි ලෝකය යා කරන අධිවේගී දුම්රිය මාර්ගයෙන් කොළඹ ඉඳන් නොර්වේ පැත්තට ටිකට් එකක් අරන් යද්දී මෙන්න මේ පාර තමයි අපි හැදුවේ කියල තුර්කි බල්ගේරියා දේශ සීමාවේදී කියද්දී ඇලන්වත් මතක් කරන්න පුළුවන් වෙයි. </p><p>මේවා තමයි හීන.</p><p><br /></p><div><br /></div>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-59566044667449086432023-11-18T08:24:00.000-08:002023-11-19T05:00:32.251-08:00 චිත්රය පාට කළ ටැක්සි රියැදුරා <p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8i5lrl63rh2nIVR7cDVyaVo6R60HNzHZIW8VIGQPVgsEKIgIqENeFzTBCeVxaNeLMayppvZ8C8ZwKTFp-r2hGd1_lyEwj4zGCbmpXMUgu9lY_QjGo70-CLIMmz6HjnmDwjD1tI16MNNsP13IAGahTHqIrbz_eia2EODXneS5vqO6h4IxXyuWC-V01wFPG/s1280/Street%20paint%202.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="748" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8i5lrl63rh2nIVR7cDVyaVo6R60HNzHZIW8VIGQPVgsEKIgIqENeFzTBCeVxaNeLMayppvZ8C8ZwKTFp-r2hGd1_lyEwj4zGCbmpXMUgu9lY_QjGo70-CLIMmz6HjnmDwjD1tI16MNNsP13IAGahTHqIrbz_eia2EODXneS5vqO6h4IxXyuWC-V01wFPG/s320/Street%20paint%202.jpg" width="187" /></a></div><br /><span style="font-size: x-large;">කි</span>ලෝමීටර් හතරක් පුතෙයා සේ ඇවිද යන්නට සුදානමින් පාරට බට අයෙක්ට යන්නට තියෙන දුර කිලෝමීටර් හත දක්වා වැඩි වී ඇති බව දැන ගන්ට ලැබිම <a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2023/11/blog-post_4.html">ඉහමොළ රත්වෙන කාරණයකි</a> . ඉතින් මම මන්දෝත්සාහී වීමි . ඔල්මොරෝන්දම් වීමි . නොදන්නා විසල් නුවරක් ගැන හිතේ තිබූ පූර්ව නිගමන කීපයක් නිසා චකිතයෙන් සිටි මට මෙය අඬන්න හිටි මිනිහාගේ ඇහැට ඇඟිල්ලෙන් ඇනීමක් විය . <p></p><p>මෙහෙ පවර් සේවින්ග් හෙවත් විදුලිබර අර පරෙස්සම හොඳටම සිදුවේ. ගොඩනැගිලි ආලින්දයක කිසිවෙක් නැති විට ආලෝකයක් නැත. කවුරුන් හෝ ළඟ වන විට ස්වයංක්රිය ලෙස විදුලි බුබුළු දැල්වේ. විථි ලාම්පු පවා දැල්වෙන්නේ අඳුර වැටීම සමග සමාන්තරවය. අඩ අඳුරට වැහි අඳුර එකතුවී තිබුනත් කඩපෙල පසුවූ විට හමුවන වීථි අද්භුතජනක පාලුවකින් පිරි තිබේ . මහාපාරට පස්ස හරවාගෙන ,අහස්කුස සිසරා නැගී මහල් නිවාසවල දොරටු ඇත්තේ පටුමාවත් වලය. පාරේ බලුබල්ලෙක් නැත . </p><p>හිරිපොද මැද්දෙම පාර අයිනේ තිබු පහන් කණුවක් යටට වී මම යූගෝ ඇප් එකකින් ටැක්සි සොයන්නට පටන් ගත්තෙමි .</p><p>එනවා යනවා. එකක් හා කියනවා. පොඩ්ඩකින් කැන්සල් වෙනවා. ඔහොම විනාඩි පහළොවක් පමණ උත්සහ කරන විට මට ටැක්සියක් හමුවුණි. </p><p>එය විනාඩි දහයක් ඈතය . දැන් කිලෝමීටර් දෙකකි. දැන් එකකි . මීටර් පන්සීයයි , දෙසියයි. ආයේ පාරේ ට්රැෆික් වැඩිවිය . වැස්සද වැඩිවිය . ඒ අස්සේ කවුදේ කෙනෙක් මගේ පිටුපසින් පැමිණ ඉංග්රීසියෙන් මෙහෙම කිව්වේය .</p><p>"මිස්ටර් අන්න අතන ටැක්සිය නවත්තලා තියෙන්නේ. මහා පාරට දාන් න අමාරුයි. අපි ඒ පැත්තෙ අතුරු පාරෙන්ම යමු." </p><p>මට හිතන්නට වෙලාවක් තිබුනෙම නැත . ඔහු පසුපසින් කීකරුව ඇදී ගොස් ටක්සියට ගොඩ වුනෙමි. </p><p>"කොහෙද මේ ගියේ කළුවරේ ? "</p><p>"මම සුල්තන්මෙහ්මට් ගියා" .</p><p>"අය්යෝ ඒ අපේ ගමනේ. ඇත්තම කියනවනම් ඒ තමයි ඉස්තාම්බුල්" </p><p>"ඒ කිව්වේ ?"</p><p>ප්රශ්නය අසන අතරේම මේ පුද්ගලයා මෙතරම් හොඳට ඉංග්රීසි කතා කරන්නේ කොහොමද කියා මට කුහුලක් ඇති විය </p><p>එය දැන ගත්තාක් මෙන් ඔහු කතා කළේය </p><p>"ඉස්තාන්බුල් පරණ අගනුවර ඔය සුල්තන්මෙහ්මට් කලාපේ තියෙන්නේ . අර හොර්න් ඇලටයි බොස්පරස් ඇලටයි කොන් වෙච්ච කොටස. මේක තමයි ඉස්තාන්බුල් . ටුවරිස්ට් හොටෙල් වැඩිපුරම තියෙන්නේ ඔය හරියේ. ඉතින් මගේ ටැක්සිවල වැඩිපුරම යන්නේ ඔහෙලා වගේ ටුවරිස්ට්ලා. අනික මම ඉස්සර මම චිත්ර ඇඳලා ටුවරිස්ට්ලට විකිණුවා . ඒ බිස්නස් එක පාඩුයි . පස්සේ මේ රස්ස්වට බැස්සා ."</p><p>" ඔහේ දැන් ඉස්තාම්බුල්වලට ඇවිල්ල කොච්චර කල් වෙනවද? හොඳට අවිද්දද ? දැන් මෙහෙ ගැන දන්නවද " </p><p>ඔහු ප්රශ්න වැලක් ඇසුවේය .</p><p>"මම ඇවිල්ල මාසයක් විතර ඉන්නවා . සති අන්තේ සෑහෙන ඇවිද්ද . නගරේ ගැන තරමක් තේරුම් ගත්තා"</p><p>ඔහු හඬ නගා සිනාසුනේය . "කොහේ කොහෙද ඇවිද්දේ ?"</p><p>මම ඇවිද්ද සීමිත කලාප ටිකේ නම් ඔහුට කිව්වෙමි. </p><p>ඔහු තවත් හයියෙන් සිනාසුනේය . </p><p>"එහෙම තේරුම් ගන්න පුළුවන් එකක් නෙවෙයි මේ . ඔය ඇවිදලා තියෙන ටිකේ මිනිස්සු ගුලි වෙලා ඉන්න කලාපයක් විතරයි. නගරෙන් එලියට යන්න ඕනි මිනිස්සු ඇවිල්ල එකතැන පොදි ගැහුනට ඕනි තරම් නිස්කලංක පැති තියෙනවා. නගරෙන් ගොඩක් ඈතට යන්න ඕනි " </p><p>"ඔහේ හිතන්නේ ඉස්සර ඉස්තාන්බුල් මහා විශාල නගරයක් කියලද ?" ඔහු ප්රශ්නයක් ඇසුවේය. ඔහුම උත්තර දුන්නේය.</p><p>"නෑ . අසු ගණන් වෙනකමුත් එච්චර ලොකු නෑ . මෑත අවුරුදුවල තමයි මේක විශාල වෙන්න පටන් ගත්තේ අලුත් බිල්ඩින් හැදී හැදී අලුත් ඉඩම් නගරෙට එකතු වුනේ . මිනිස්සු දස දහස් ගානින් අවිල්ල ජනගහනේ දෙගුණ වුනා. ගොඩක් මිස්සු ආවේ නැගෙනහිර පලාතෙන් . ඔහෙට කියන්න සිවාස් පළාතේ දැන් ඉන්න මුළු ජනගහනේ වගේ පිරිසක් එහෙන් මෙහෙට්ට ඇවිල්ල ඉන්නවා ". </p><p>ඔහු මා දෙස හැරී බලා හඬ හිනැහුනේය .</p><p>ඉන්පසු දිගටම කතා කළේය .</p><p>මේ සෙනග වැඩි දවසේ ඔහෙට ගෙදරින් එළියට බහින් නැතිව ඉන්නයි තිබ්බේ" </p><p>මම කිසිත් නොකීවෙමි </p><p> "මිස්ටර් කොහෙද රට ?"</p><p>"ශ්රී ලංකා "</p><p>"ශිරි ලංකා .. ශිරි ලංකා. . ඔහු ප්රතිරාවය කළේය" </p><p>" මම හිතුවා . මම හිතුව" . තනියම මිමිණුවේය </p><p>ඒ අතරේ මෙහෙ ආවාට පසු හමු වී කතා කරන්නට සිදු වූ මිනිසුන් අතරින් මගේ රට කුමක්දැයි ඇසූ සියලු දෙනාගේ මුහුණේ මැවුණු සුහදශීලි සිනාව මොහුගේ මුහුණෙත් දිගටම ඇඳී තියෙනවා දුටුවෙමි. </p><p>මේ රටේ හැමෝම වගේ ශ්රී ලංකාව ගැන දැනගෙන සිටි අතර කතාබහ කළ හැමෝම වගේ අපේ රට ගැන තිබුනේ ප්රසාදයකි. මේ තත්ත්වය මා ගිය කිසිම රටකදී තිබුනාට වඩා යහපත් වුවකි . මේ ප්රසාදය මෑත කාලින මතක නිසා නොව දුරාතිතයේ සිට තියෙන හිතවත්කමක් කියා හිතුනේය. සමහරවිට සේද මාවත ඔස්සේ ආ කුළුබඩු නිසාද නැතිනම් සිලෝන් ටි නිසා වෙන්නට බැරි නැත . කෙසේ වෙතත් යුරෝපයට ගෑවී ගෑවී අල්ලාගෙන හිටියත්මේ රටේ වැඩිහරිය තියෙන්නේ ආසියාවේය. ආසියාවේ හිතවත් රටක් ලෙස ඔව්න් අපේ රට සලකයි.</p><p>ඔහු මට මෙහෙම කතාවක් කිව්වේය .</p><p>"ඉස්තම්බුල් රටේ පාරවල් ටිකක ඇවිදලා , මිනිස්සු දෙන්නෙක් තුන්දෙන් එක්ක කතාබහ කරලා විතරක් මේ නගරය ගැනවත් මිනිස්සු ගැනවත් චිත්රයක් අඳින්න යන්න එපා "</p><p>ඒ කිව්වේ මේක හරි වෙනස් . </p><p>චිත්තරේ ටික ටික පාට කරන්න </p><p>ඔහු චිත්තරේ ගැන කි කතාව මට අල්ලලා ගියේය. මම ඔහුට අලියා හා අන්ධයා ගැන අපේ ජනවහරේ තියෙන කතාව කිව්වෙමි. </p><p>"ඔහේ මෙහෙ ගැන ඉගෙනගන්න ඕනිනම් රට තේරුම් ගන්නනම් ගොඩක් දෙනෙක් එක්ක කතා කරන්න ඕනි. ප්රශ්න අහන්න ඕනි" </p><p>ඔහු මට මේ රටේ තිබෙන උපදේශ වාක්යයක් කිවේය.</p><p>"මොනවත් දන්නේ නැති එක ලැජ්ජාවට කාරණයක් නෙවෙයි. ඒත් ඒක කාගෙන් හරි අහන්න යන්නේ නැති එකනම් ලැජ්ජාවක් "</p><p>මේ ආදී රසවත් කතා බහක් කෙරීගෙන යද්දී මට ඉන්නේ කොහේදැයි යන්නේ කොහේදැයි හොයන්නට අමතක විය. සමහර පටු පාරවල තරමක වාහන තදබදයක් තිබුනේය. තැනින්තැන කලර් ලයිට් ළඟ කාරය නතර වී තිබුනේය. ඒත් දැන් අපේ වහනය නතර වී තිබෙන්නේ අපේ නිවහන තිබෙන ගොඩනැගිල්ල අද්දරය. තවත් විනාඩි දහයක් ඔහුගේ වගතුග අසාසිටි මම රථයෙන් බැස ගියේ ප්රබෝධමත් හිතකිනි .</p><p>ඉක්මනට ගිහින් චිත්තරේ පාට කරන්න පටං ගන්න ඕනි </p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-39087904388966766012023-11-04T09:29:00.002-07:002023-11-04T09:40:47.814-07:00මෙගා පොලිසියක අතරමං වීම <p><span style="font-size: x-large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7YvXTUVxNi4ld2OyjI9PZS81-SYdj2JtzwuXDfXrmSU69aDfDLu76EVewMheYtHA06x6u6JTrN16a2DLnoBHqQQSq91mA160WoKclmXay5-ieyb6nilPaocxHXb5PssT-607Qr1CnA1I5xnJsC8FovQsk1ulvVVGhKeZWV4NhVWdErNjlLdJrHcPr4_Ge/s1600/Megaciy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7YvXTUVxNi4ld2OyjI9PZS81-SYdj2JtzwuXDfXrmSU69aDfDLu76EVewMheYtHA06x6u6JTrN16a2DLnoBHqQQSq91mA160WoKclmXay5-ieyb6nilPaocxHXb5PssT-607Qr1CnA1I5xnJsC8FovQsk1ulvVVGhKeZWV4NhVWdErNjlLdJrHcPr4_Ge/s320/Megaciy.jpg" width="320" /></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-jPaLBtPB0_cPMyNzmEmeafVCG3b6uwQIQrVmPRNCe5vG_vEVQrY9jNMus6K7KbJ7oi_tTnAV5fVNI6xWYGkqSmQizOJ4s9iBvX8Q-aU7Ew_uIv-2ttmUIC1-fviMccPpmIOEJG0qOQd8rGS1X6gJUXVdSPMz5WBGDzgXMLpu8eHFPHLuYA_-4USdgF8Y/s1280/magacity%202.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="960" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-jPaLBtPB0_cPMyNzmEmeafVCG3b6uwQIQrVmPRNCe5vG_vEVQrY9jNMus6K7KbJ7oi_tTnAV5fVNI6xWYGkqSmQizOJ4s9iBvX8Q-aU7Ew_uIv-2ttmUIC1-fviMccPpmIOEJG0qOQd8rGS1X6gJUXVdSPMz5WBGDzgXMLpu8eHFPHLuYA_-4USdgF8Y/s320/magacity%202.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-size: x-large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></span><span style="font-size: x-large;">මේ</span> කියන්නට යන්නේ මෙට්රොපොලිටන් නගරයක එහෙමත් නැත්නම් මෙගලොපොලිසීයක අතරමං වුනාම හිතට එන සිතුවිලි ගැන . <a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2023/11/blog-post.html">මේ කතාවේ පළමු කොටසේ</a> මම පැහැදිලි කරා මට මහා නගරයක නන්නාදුනන මිනිස්සු හා පටු මංමාවත් දිගේ කිලෝමීටර් අටක් පයින් යන්න කියල ගූගල් මැප් එකෙන් යෝජනා කරේ ඇයි කියල . ඒ ගිය ඉරිදා හවස හතට විතර . මේ දුර ආසන්න වශයෙන් කොටහේනේ ඉඳන් කැළණි පන්සලට යනවා වගේ නැත්නම් නෙලුම් කුලුණ ළඟ ඉඳන් තොටළඟට යනවා වගේ දුරක්. බැලූ බැල්මට ඒහැටි දුරකුත් නොවෙයි. ඒත් ඔබ මේ මෙගා නගරයේ ස්ථාන එකක් දෙකක් හැර වෙන කිසිම තැනක් නොදන්නවානම් මේ සිද්දියේ බරපතලකම තේරුම් යාවි . ශාකා ප්රශාකා විහිදී ගිය කුඩා කුඩා මාර්ග දෙපැත්තේ සුවිසල් තට්ටු ගෙවල් හා සල්පිල් සපිරි මංපෙත් සමහර තැනකදී හිතා ගන්න්න බැරි තරම් පටු වෙනවා . අනික ඉස්තම්බුල් කියන්නේ භූ විෂමතා පිරිච්ච අර්ධ කඳුකර නගරයක්. සමහර පාරවල නගින්න බැරි තරම් බෑවුම. එත් දෙපැත්තේ තට්ටු නිවාස පිරිලා. නගරයේ ඇතැම් කලාප ඉතාම විශාල මාර්ග, උයන්වතු හා ඉඩපහසුකම් තියෙන කන්තෝරු වලින් සමන්විත වෙන අතර ඇතැම් කලාප මිමැසි ජනපද වගේ. <p></p><p>සරල ගණන් මිමිවලින් කියනවනම් ඉස්තාන්බුල් කොළඹ නගරය වගේ දෙසිය ගුණයක් විශාලයි. සිංගප්පුරුව වගේ හත් ගුණයක් විශාලයි . ජනගහනය මිලියන පහලවයි. කොළඹ වගේ විසිපස් ගුණයක් . </p><p>ලෝකේ තියෙන මෙට්රොපොලිටන් නගර අතරින් සුවිශේෂ එකක් ඉස්තාම්බුල් . මේවගේ නගරවලට මෙගොලෝ පොලිස් කියලත් කියනවා. ඒ ග්රීක් භාෂාවේ විශාල නගර කියන තේරුම එන වචනයක්. අපි මෙගාපොලිස් කියල අමාත්යංශයක් හදාගෙන හිටියෙනේ . ඒ හදන්න ගිය මෙගාපොලිස් එකත් කොළඹ නගරයට මිගමුව කළුතර ගම්පහ අවිස්සාවේල්ල යනකම් යා කරගෙන තනි විශාල නගරයක් හදන්න ගිය සිහිනයක කොටසක් වෙන්න ඇති . </p><p>ඉස්තාම්බුල් නගරයේ නගරාධිපති කියන්නෙත් ලොකු රටක ජනාධිපති කෙනෙක් වගේ. ඒ තරම් නගර පාලනය සංකීර්ණයි. මිලියන පහලවක ජනතාවගේ අපද්රව්ය බැහැර කරන එකම මොන තරම් භාරදුර කටයුත්තක්ද ? </p><p>ලෝකයේ ප්රධාන නගර කිහිපයක් තියෙනවා අන්තර් මහද්වීපික නගර කියල. ඒ කියන්නේ මහද්වීප දෙකකට අයිති නගර. මම ආසියාවට හා යුරෝපයට අයත් ඒ වගේ නගර දෙකකට ගිහින් තියෙනවා ඉන් එකක් අතිරෝ , කසකස්තානයේ උතුරු බටහිර කෙළවරේ තියෙන්නේ. අනික තමයි ඉස්තාම්බුල්. ඉස්තාම්බුල් නගරය දෙකඩ වෙනවා බොස්පරස් කියන සමුද්ර ඇළ මාර්ගයකින්. මේ ස්වභාවික ඇළ මාර්ගය ලෝක දේශපාලනයේත් තුර්කියේ ආර්ථික පැවැත්මෙත් තීරණාත්මක සාධකයක්. බොස්පරස් නොතිබුනානම් කළුමුහුදේ වතුර මධ්යධරණී මුහුද හරහා සම්බධ වෙන්න මාර්ගයක් නෑ . එහෙම වුනානම් කළු මුහුදට කට උත්තර නැතිවෙනවා . කැස්පියන් මුහුදට වගේ තනිකර ගොඩබිම් වලින් වටවෙලා වාශ්පිකරණයෙන් තමයි තමන්ගේ ජල චක්රය සම්පුර්ණ කරගන්න වෙන්නේ . </p><p>බොස්පරස් ගඟෙන් දකුණට වෙන්න තියෙන ආසියානු කොටසේ තමයි මගේ රාජකාරී යාළුවො හැමෝම වගේ ඉන්නේ. මම දන්නා එකදු ශ්රී ලන්කිකයෙක්වත් මේ නගරයේ නැති වුනත් මගේ ඉන්දියානු මිතුරෙක් මේ රටේ පුරවැසි බව ලබාගෙන ඉන්නවා. ඔහු ඉන්නෙත් ආසියානු කොටසේ . මගේ රියදුරා සති අන්ත පවුලේ සවාරියක් ගිහින්. </p><p>අද දවල් හමුවූ මගේ හිතවතුන් ආපහු ලන්ඩන් යන්න එයාර්පෝට් එකට ගිහින්. </p><p>අන්න ඒ නිසා මේ බොස්පරස් නාවික මාර්ගයෙනුත් බල්ගේරියා හා ග්රීක දේශසීමාවලින් වට වෙච්ච බිම්කඩක තියෙන ඉස්තාම්බුල් යුරෝපිය කොටසේ මම තනිවෙලා කියා හිතෙන්නේ . ඉංග්රීසි භාෂාව කතාකරන්න පුළුවන් කෙනෙක් මේ වගේ අතුරුමර්ගවලදී හොයාගන්න එක හීනයක් විතරයි</p><p>එහෙම නගරයක තමයි මම ගොම්මන පහුවෙලා තියෙද්දී පයින් ඇවිදගෙන යන්නේ </p><p>මේ නගරය මම හිතන්නේ ටිකක් මම වගේ කියල. හැමදේම ටික ටික තියෙනවා. කිසි දෙයක් හොඳටම නෑ . අතීතේ අත අරින්නෙත් නෑ . බුලට් ට්රේන් යන්න පාරවල් හැදුවට නොස්ටල්ජික් ට්රෑම් කාර් අත ඇරලත් නෑ . නගරයේ ඉපැරණි මාවත් හරිම පටුයි. දෙපැත්තේ තියෙන උස පෞරාණික ගොඩනැගිලි කඩන්න බැරි නිසා පාරවල් වන්වේ කරල තියෙන්නේ. ඒ නිසා බස් යන පාර දිගේ යනවට වඩා ගොඩක් වෙනස් පයින් යන්න මැප් එකෙන් යෝජනා වෙන පාර .</p><p>පයින් යනවනම් පෙන්නන්නේනම කුඩාම කුඩා කෙටි පාරවල් . සමහර පාරවල්වල මම ඇවිදගෙන ගියා පාර එක පාර ඉවරවෙනවා ඉතා පටු මගක පරණ තට්ටු ගෙවල් පිරිච්ච තැනකින්. පාරවල් වෙනුවට පඩිපෙළවල් නගින්නත් යෝජනා වුනා. සමහර පාරවල් කොච්චර බෑවුමද කියනවනම් දෙපැත්තේ පදික මන්තීරු වෙනුවට තිබ්බේ ගල්පඩිපෙළ.</p><p>මම කබාටස් වලින් පිටත් වෙනකොට ගෙදර යන්න ගතවෙන වෙලාව පැයයි විනාඩි හතලිස් දෙකයි කියල මැප් එකෙන් කිව්වා. කියාපු මං සලකුණු ඔස්සේ ඇවිදගෙන එද්දී මුලින්ම ලැබුන උපදෙස තමයි අර මම සෙනග වැඩි නිසා යන්න බෑ කියල බෑන්ගිරි ගාපු තක්ෂින් චතුරශ්රය දිහාට හැරෙන්න කියල . නෑ මම හැරෙන්නේ නෑ මැප් එකට කුද ගහගන්න කියල මට මතක බස්පාර දිගේ ඇවිදගෙන ආවා . එකපාරටම මට ගෙදරට තියෙන දුර වැඩිවෙනවා වෙලාව වැඩි වෙනවා කියල මොබයිල් තිරයේ පෙනෙන්න පටන් ගත්තා . ඒත් මේ පාර මට ෂුවර්. යන්තමින් මතකයි බස් එක ගිහින් හැරෙනවා අපේ පැත්තට යන්න කියල. </p><p>නිදහස් ප්රීතියෙන් මිනිස්සු පාර පුරා යනවා. වාහන ගමනාගමනය හෙමින් හෙමින් පටන් ගත්තා . දැන් දකුණට හැරෙන්න ගූගල් කිවා. අඳුරු පාළු බැවුම් සහිත පාරකට මාව යොමු කළා . ඒ පාරේ ටික දුරක් යනකොට ඔන්න ආපහු දුර අඩු වෙන්න ගත්තා මැප් එකේ . දැන් ගෙදරට යන දුර පැයයි විනාඩි තිස් පහ දක්වා අඩු වෙලා. සෙනග අඩුයි. මට හිතුනා මෙතැනින් ටැක්සියක් ගන්න පුළුවන් වෙයි කියල . එහෙම නැත්නම් බස් එකක් ගැන හොයන්න පුළුවන් වෙයි කියල . ඒත් පුංචි හිතුවක්කාර කමක් හිතට ආවා පයින්ම යන්න ඕනි කියල. </p><p>ටික දුරක් යද්දී පඩිපෙලක් නගින්න සිද්ද වුනා. තව කුඩා පාරකට වැටුනා . වමට හැරෙන්න කිව්වා . එතැන පාර වහල පුංචි සාදයක් . ඒක පුචි ගමක් නැත්නම් වත්තක් . විශේහයෙන් කියන්න ඕනි බොහොම පරණ හා අලුත් තටුටු නිවාස හැර වතු මුඩුක්කු තැන් මෙහෙ නෑ . සෑම කුඩා අඳුරු පාරක්ම පිරිසිදුයි . මම ආපහු අවා අර පඩිපෙළ නැග්ගා . ගුගල් කියන පාරේ නෙවෙයි තරමක් ලොකු පාරක් තෝරාගෙන ඉස්සරහට ආවා . දුර වැඩියෙන් පෙන්නලා ආයේ අඩුවෙන්න පටන් ගත්තා .</p><p>හිතේ විශ්වාසයෙන් ටික ටික ඉදිරියට ආවා. යන්න තියෙන දුර කිලෝමීටර් හය දක්වා අඩුවුනාම මම නතරවෙලා ටැක්සියක් බුක් කළා. ඒ පැත්තෙන් කැන්සල් වුනා . විනාඩි දහයක් විතර උත්සහ කළා . වැඩේ හරි නොගිය නැති තැන මම ආයෙමත් ඇවිදගෙන ආවා . මේක තරමක් විශාල ඒත් තනි පැත්තට වාහන යන පාරක්. තැනින්තැන කෑම කඩ ඇරලා පාරේ අයිනේ මේසවල වැඩිවෙලා මිනිස්සු තේ බිබී සිගරට් බිබී අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙනවා. හරියට සිංගප්පුරුවේ හරි ලන්ඩනයේ සමහර වීථිවල වගේ පාරට විවෘත වෙච්ච අවන්හල්. පාරේ කොටසක් අල්ලාගෙන. ශවර්මා, ඵලාෆිල් , කෙබාබ් , හමුශ් ඇතුළු කෑම කමින් ටර්කිෂ් තේ හා කෝපි බොමින් සිටින ගැහැණු හා පිරිමි අතරේ මම තනියම ඉදිරියට ඇදුනා . </p><p>පාරේ දකින ගොඩක් එළවලු හා පළතුරු කඩ හරිම සරුසාරයි. කඩේ ඉදිරිපස විශාල කොටසක එළවලු පලතුරු බක්කි තියෙනවා. මිනිස්සු එදිනෙදා මිලදී ගන්න අඩුම කුඩුම අතරේ විශාල වශයෙන් එළවලු හා පලතුරු තියෙනවා. මේ සියල්ල රට ඇතුලෙම වැවෙන ඒවා ලු පලතුරු හා එළවලු තියෙන කොටසේ පසුපසට වෙන්න මිනි සුපර්මාකට් එක තියෙනවා. ලංකාවේදී වගේ සුපුරුදු පෙට්ටි කඩ හා ග්රොසරි කඩ දැක්කේ නෑ .</p><p>මේ නන් විසිතුරු බලමින් එද්දී හීන් වැහි පොදයක් ආවා . මේක බයවෙන්න ඕනි කාරණයක්. ඉස්තාම්බුල් දේශගුණය කියන්නේ සත පහකට විස්වාස කරන්න කරන්න බැරි සංසිද්දියක්. උදේ පාන්දර දරන්න අමාරු උණුසුමක් තිබිලා හොඳින් ඉර පායාගෙන එන දවලට ඉන්න බැරිතරම් සිතල වෙනවා. වැස්සක ලකුණක් නැති වෙලාවට එකපාර ඔලිව් හූරණ ගානට වහිනවා. </p><p>මම නැවත ගුගල් මැප් එක බැලුවා යන්න තියෙන දුර කිලෝමීටර් හතරකට ආසන්නයි . අනුමාන ඇවිදීමේ කාලය පැයයි . දැන් ටිකක් හිතේ සැහැල්ලුවෙන් ඇවිදන් යද්දී තවත් වැහි පොදයක් ආවා. මුවාවෙන්න තැනක් නැති තාප්පවලින් වට වෙච්ච, තරමක කළුවර පාලු ප්රදේශයකට මම ඇවිත් හිටියා . ටිකක් මහන්සියි. හීනි චකිතයකුත් එනවා . මම නැවත ෆෝන් එක අරගෙන ගූගල් මැප් එක බැලුවා. කලින් මම හිටි සිතියමෙන් අයින්වෙලා. ආයෙත් ඇප් එකට පිවිසිලා මම නිවැසි ගොඩනැගිල්ලේ ස්ථානය නිවැරදිව ඇතුල් කළා . දැන් තිරයේ දිස් වෙනවා මෙහෙම.</p><p>යන්නට තියෙන දුර කිලොමිටර් හතයි දශම දෙකයි. වෙලාව පැයයි විනාඩි හතලිස් අටයි. </p><p>හත්වලාමේ දැන් මං මොකද කරන්නේ ?</p><p>( ඉතිරිය පසුව )</p><p>බොස්පරස් ගැන තවත් කතා හා බෙන්හර් චිත්රපටයේ කරත්ත රේස් සිද්දියට පසුබිම් වූ භුමිය ගැන විස්තර ඉදිරියට බලාපොරොත්තුවන්න </p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-10837613068421470922023-11-01T13:44:00.000-07:002023-11-01T13:44:13.711-07:00තක්ෂින් චතුරශ්රය හරිම කලබලික් <div class="separator"><span style="font-size: xx-large;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRSlJ5wozEfHe-FpcMcedsrKScNXZ64Uqg4GFrYSKIksm95Axe8CnzCT3Jk5kWngNeEiL_yWoIKztH1recprYtg-ZdEqhyphenhyphenIWfHFci4yKviPxLgda6hWcF4yX5j10_HmppigNIjUNW3aBy_zbcBWB5BftDQnPcLeBCWNzNjCwFBGcdP9MeCpCJUOGiTUloC/s1600/WhatsApp%20Image%202023-11-01%20at%2023.08.55.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRSlJ5wozEfHe-FpcMcedsrKScNXZ64Uqg4GFrYSKIksm95Axe8CnzCT3Jk5kWngNeEiL_yWoIKztH1recprYtg-ZdEqhyphenhyphenIWfHFci4yKviPxLgda6hWcF4yX5j10_HmppigNIjUNW3aBy_zbcBWB5BftDQnPcLeBCWNzNjCwFBGcdP9MeCpCJUOGiTUloC/s320/WhatsApp%20Image%202023-11-01%20at%2023.08.55.jpg" width="240" /></a></span></span></div><span><span><div class="separator" style="clear: both; font-size: xx-large; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large; text-align: left;">ම</span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">ම </span>අවුරුදු විස්සක විතර ඉඳල හොයන රාජ්ය නායකයෙක් තමයි මුස්තෆා කෙමාල් අටාටර්ක් . බටහිරයන් අටර්ටර්ක් කියනව. තුර්කි ජනයා අටර්ටුර්ක් කියනවා. ඉංග්රීසියෙන් තුර්කියට කියන්නේ ටර්කි . තුර්කි බසින් ටුර්කි. මම ගිය ශනිදා දහයයි දහයේ බ්ලොග් එකමුතුවට පළ කරන්න ලියමින් හිටියේ අටාර්ටර්ක් ගැන ලිපියක්. සෙනසුරාදා දවසේ වැඩි හරියක් ගත කරේ ඒ සටහන ලියන්න . ඔහු ගැන කියෙව්වා. සතියම මට හමු වූ මෙරට පිටරට වැසියන්ගෙන් ඔහු ගැන ඇහුවා . මේ ලිවිල්ල සඳහා මම ඉතාම ආධුනික බව තේරුම් ගත්තම මම ලියන්න ගත්ත ලිපිය අතරමගදී නැවැත්තුවා . කොටින්ම කිව්වොත් මට අටාර්ටර්ක් ගැන දැම්ම ලියන්න බෑ . ඒ චරිතේ ඒ තරම් බරපතලයි, ගැඹුරුයි. තව හදාරන්න ඕනි . ඒ නිසා වැඩේ කල්දමා දිනසටහන් ටිකක්ම ලියනවා </span></div></span></span><p></p><p><b>2023 ඔක්තෝබර් 26 </b></p><p> අපේ කන්තෝරුවේ තුර්කි නිදහස් සටනට අවුරුදු සීයක් පිරිච්ච නිසා උත්සවයක් තිබ්බ. කන්තෝරුවේ දවස් ගානක ඉඳන් රතුයි සුදුයි බැලුම් එල්ලලා රතු පාට තුර්කි කොඩිය එල්ලලා සරසලා තිබ්බ. ඇත්තටම සියවස් සමරුව තියෙන්නේ 29 ඉරිදා . ඒත් එදා නිවාඩු දවසක් නිසා කන්තෝරුවේ නිල උත්සවේ කලින් ගත්තා . ඒක හරිම ගාම්භීරයි . ලස්සනයි. අර නිදහස් සටනේ ගීතය හරිම ජවසම්පන්නයි. හැම කතාවකම හැම ගීතයකම අටර්ටර්ක්ගේ නම කියවුනා .</p><p>ඉතා සරලව කිව්වොත් මුස්තාෆා කෙමාල් අටර්ටර්ක් නවීන තුර්කියක් බ්නිහිකිරීමේ බර කරට අරගෙන බොහොම සටන්කාමි දුරදර්ශි නායකත්වයක් පෙන්නපු දුර්ලභ රාජ්ය නායකයෙක්. ඔහු සටන් කිරීමට වගේම රාජ්ය තාන්ත්රික සාමයට,ජනතා නිදහසට , කාන්තා නිදහසට, ආගමික නිදහසට , ළමයින්ගේ අධ්යාපනයට, කර්මාන්ත බිහි කිරිමට ගත්තු පියවර අවුරුදු සියක් ගිහිල්ලත් ශක්තිමත්ව ඉදිරියට යනවා. ඔහු දැම්මේ සාර්ථකම අත්තිවාරමක් . මේ ගැන අපි වෙනම කතා කරමු.</p><p>මම ඔහුට බෙහෙවින්ම කැමති මේ දර්ශනය නිසා </p><p>' රාජ්ය පාලනය සම්පුර්නයෙන්ම ආගමෙන් හා අධ්යාත්මික කටයුතුවලින් නිදහස්ව පවත්වාගෙන යා යුතුයි" </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsFNCX64FwG-Qf81PTZE0mE-8oML0Ku33mgYnhHycpcYWhVYU5Bm0rJy8leL5KDYBndMN8oWg-q4iYSwF7RmjMWgCJvZZxcqihuhwIG549NGkOKANdvB879TtjVMRSL171mbVlre_qVa-oZ-EXAqQAuXMd5p0z63HsfwpOutOSzsnJGYfuMxvzmoI7fWDH/s1600/atartark.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsFNCX64FwG-Qf81PTZE0mE-8oML0Ku33mgYnhHycpcYWhVYU5Bm0rJy8leL5KDYBndMN8oWg-q4iYSwF7RmjMWgCJvZZxcqihuhwIG549NGkOKANdvB879TtjVMRSL171mbVlre_qVa-oZ-EXAqQAuXMd5p0z63HsfwpOutOSzsnJGYfuMxvzmoI7fWDH/s320/atartark.jpg" width="240" /></a></div><br /><p><b>ඔක්තෝබර් 27 සිකුරාදා </b></p><p>අද නගරයේ හැම ගොඩනැගිල්ලකම රතු පාට තුර්කි ජාතික ධජය ලෙල දෙනවා. සෑම ලොකු කුඩා ආයතනයක්ම සරසලා . ජාතික කොඩියයි කෙමාල් අටර්ටර්ක් ගේ පින්තූරෙයි . ඒ දෙක විතරමයි. අපේ රටේ මෙහෙම උත්සවවයක් තිබ්බනම් දැන් ඉන්න නායකයොයි පළාත්සභා මන්ත්රිලගයි හැමෝගෙම ෆොටෝ දානවනේ. ඒක මහා පුදුම දෙයක්. රටක හයිලයිට් වෙන එක නායකෙයක් වකම එක නායකයෙක් ඉන්න පුලුවන්ද? අවුරුදු සීයක් ගිහිල්ලත් එකම තේජස් බල පරාක්රමයක් තියෙන. ඒ වගේම මේ නායකයා පිහිටුවපු පෙරළිකාර මානවවාදී සමාජ දේශපාලන ක්රමය පුළුවන්තරම් ඒ විදිහටම පවත්වාගෙන යන රටක් . </p><p>දේශ සිමාවල, රටට අයත් ප්රදේශවල , දුපත්වල අයිතිය වෙනුවෙන් රටවල් කීයක් එක්ක සටන කරන්න සිද්දවුනත් තුර්කි ජනරජය බිහි කරාට පස්සේ ඒ සියලු අසල්වැසි රටවල් සමග ඉතාම සමගි සම්පන්නව වැඩ කරන්න අටර්ටර්ක් සමත් වෙනවා. තුර්කිය රටවල් අටක් සමග දේශ සීමා බෙදාගනන්ව. ඒ සියලු දේශ සිමා අටර්ටර්ක්ගේ පාලන සමයේදී තහවුරු කර ගත්ත ඒවා. </p><p>තුර්කියේ කාන්තාවෝ අටර්ටර්ක්ව සමරන්නේ හරිම ආදරෙන්. මුළු ලෝකෙන්ම කාන්තා නිදහස, ඔවුන්ගේ දේශපාලන බලය මුලින්ම අර්ථවත් විදිහට දිනාදීපු රටක් තමයි තුර්කිය. ඒ අටර්ටර්ක්ගේ නායකත්වයෙන් .</p><p>කිර්ගිස් භාෂාවෙන් අටර් කියන්නේ තාත්තට . අටර්ටර්ක් කියන්නේ තුර්කියේ පියා , මේ කලාපයේ භාෂා විකාශනයේ සමානකම් තියෙනවා . නවීන තුර්කියේ රාජ්ය නායකයා හඳුන්වන අටර්ටර්ක් කියන්නේ ඔහුට ප්රධානය කරපු නමක් මිස ඔහුගේ මුල් නම නෙවෙයි. මුස්තාෆා කෙමාල් තමයි ඒ මුල්නම. පස්සේ අටර්ටර්ක් කියන නමින් තමයි ජාතියම හඳුන්වන්නේ . මොහුගේ නිදහස් මතධාරී ආගමික බලපෑම්වලින් තොරව රට පාලනය කිරීමේ සේකුලර් සංකල්පයත් ඔහුට ආවේණික සංවර්ධන හා දේශපාලන ක්රමවේදය කෙමලිස්ම් විදිහටත් තව තැනක අටර්ටර්කිස්ම් ලෙසටත් හඳුන්වනවා .</p><p><b>ඔක්තෝබර් 29 ඉරිදා </b></p><p>අද උදේම මම ගමනක් යන්න පිටත් වුනා . ගමනක් කිව්වට ගමන් දෙකක් . ඉස්සෙල්ලම මම ඉන්න කජිතානේ නගරයේ ඉඳන් බස්එකක නැගිලා කබාටාස් කියන තොටුපල නගරෙට ගියා. මම කලින් දවසක බොස්පරස් බෝට්ටු සවාරිය යන්න පිටත්වුනේ මේ තොටුපළෙන්. එතන ඉඳන් ට්රෑම් කාර් එකේ යන්න ඕනි සුල්තාන් මෙහ්මට් කියන ගම්මානයට . ඉතිහාස කතා ඇස් පනාපිට මවා පෙන්වන හගියා සෆායා පල්ලිය හා නිල් පල්ලිය තියෙන්නේ සුල්තාන් මෙහ්මෙට් ට්රෑම් ස්ටේෂමට පේනමානේ. ගම්මානේ පුරා තියෙන්නේ කුඩා කුඩා ලස්සන සංචාරක නිවාස , රෙස්ටෝරන්ට් හා සල්පිල් . ලෝක ප්රසිද්ධ, ඉපැරණි ග්රෑන්ඩ් බසාර් එක හා ඊජිප්තු බසාර් එක තියෙන්නේ මේ කිට්ටුව. එංගලන්තයේ ඉඳල මේ නගරයේ කෙටි නිවාඩුවකට ඇවිත් සිටි අපේ පවුලේ සමීප මිතුරියක් වන ආශා හා ඇගේ දියණිය සඳලි මුණගැසී ඔවුන් සමග මේ ඉතිහාසගත ගම්මානය නරඹලා දවල් ආහාරය ගන්න තමයි සැලසුම . </p><p> ඒ ගම්මානයේ සවාරිය හා පල්ලි දෙකේ කතාව පසුවට සවිස්තරව ලියන්නම් . </p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0W8_qsryR03syOveVi36PcvFPw-QXuPuQa0b-mSglHgfJT6VZgoOHwXg52EzGSNwuKf_p6aB4cVQqwf13yQprgb0nSRBJqmFke8-KqzYJRIhE_XKPcJiKk5ozhUoKCPQzix8yNGG3lBfginhMglgppvksxMcU206UtwAFtXQbG3YeA-cpsGFyzzmLpJne" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" data-original-height="240" data-original-width="320" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0W8_qsryR03syOveVi36PcvFPw-QXuPuQa0b-mSglHgfJT6VZgoOHwXg52EzGSNwuKf_p6aB4cVQqwf13yQprgb0nSRBJqmFke8-KqzYJRIhE_XKPcJiKk5ozhUoKCPQzix8yNGG3lBfginhMglgppvksxMcU206UtwAFtXQbG3YeA-cpsGFyzzmLpJne" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">සුප්රකට නිල් පල්ලිය </td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p>රසබර මිතුරු හමුවකින් පස්සේ මම කබාටස් බලා එන්න පිටත් වුනා . ට්රෑම්කාර්වල කට කපලා සෙනග . ඒත් කොහොමහරි කබාටාස් තොටුපලට ආවා . මෙතනින් පයින් යන දුරක තියෙනවා අද ජනතාවගෙන් පිරි ඉතිරි යන ඉස්තාම්බුල් නිදහස් චතුරශ්රය හෙවත් තක්සිම් චතුරශ්රය. අද මගේ ගමනේ දෙවන අරමුණ වුනේ සියවස් නිදහස සැමරුම වෙනුවෙන් මේ චතුරශ්රයේදී පැවැත්වෙන අති අලංකාර උත්සවය නරඹන එක. හැබැයි ඒක නිල රජයේ උත්සවයක් නෙවෙයි මිනිස්සුන්ගේ උත්සවයක්. නිල රාජ්ය උත්සවේ තියෙනේ මිට කිලෝමීටර් හාරසිය පනහක් විතර දුර තියෙන අන්කාරා අගනුවර .</p><p>ඒත් කබාටස්වල බැස්සම තමයි දැක්කේ අපේ ගෝල්ෆේස් අරගලයේ උච්චතම දිනයෙදී වගේ සියලු මංමාවත් ඉතිරිලා යන ජන සන්නිපාතය . අතින් ගත් රතු පාට කොඩි වන වනා ගී කියමින් යන බල තරුණ මහලු ජනතාව. සමහරුන් උස ගොඩනැගිලි වල සඳලුතලයට හා ගොඩැලිවලට නැගී දැම්මම ඉඩ අල්ලාගෙන බලා ඉන්නවා අද රාත්රියේ බොස්පරස් මුහුදු තිරයේ අලංකෘතව පැවැත්වෙන මල්වෙඩි දර්ශන බලන්න. ඒ වෙනකොටත් පාරේ නතරව ඇති වාහන හා මුහුදේ ඇති නැව් බෝට්ටු නලා පිඹිමින් ජනතාව සමග එකතු වෙලා. කපුටුකාක් කියල නෙවෙයි වෙනත් හඬකින් ඒ නලා හඬ ඇහුණේ . තවත් සමහරුන් ගෙදර සුරතලයට හදන බල්ලන්ද කැටුව ඇවිත් . උන්ට රතු හා සුදු කොඩියේ පාට කමිස අන්දවලා .</p><p>'සන්ඩේ නෝ ගෝ තක්ෂින් සෝ කලබලික් ' . ඉරිදාට මෙහෙ එන්න එපා කියා අපේ රියදුරා කි කතාව මතක් වුනා. මම හිතුවා එතැන කළබල ඇති වෙනවා කියා ඔහු දන්නා භාෂාවෙන් කීවා කියා. ඒත් කලබල කියන සිංහල වචනය ඔහු දැන ගත්තේ කොහොමද කියා මා ඇසුවා. බැලින්නම් කලබලික් කියන්නේ තුර්කි භාශාවෙන් සෙනග එක්රැස් වෙනවට . ඒක කළබලකාරී තත්ත්වයක් තමයි.</p><div>මේ මහා සෙනග අතරේ මංමුලා වෙන්න ඉඩ තිබ්බ නිසා තක්සිම් යන වැඩේ අතඇරලා මම ඉක්මණින් ගෙදර යන්න තීරණය කරා. වහනයක් ගන්න පැය එක හමාරක් බලා හිටිය. වෙනදට ගුගල් එකේ පෙන්නන හරි විනාඩියට එන බස්. ඔන්ලයින් ඇනවුම් කළ සැණින් එන ටැක්සි සියල්ල නතරවෙලා . මිනිස්සු වැල නොකැඩී තක්සිම් දෙසට යනවා . හැමෝගෙම අතේ රතු පාට කොඩියක් නැත්නම් අටර්ටර්ක්ගේ රුව රැගත් පුවරුවක් , තුර්කි කොඩියේ පැහැය වන රතු සහ සුදු ඇඳුම් හා හිස්වැසුම් දමාගත් තරුණ තරුණියෝ දහස් ගණනක් . </div><p>මේ සියල්ල මැද්දේ කළුවර වෙමින් ආවා . මට ආපසු එන්නට තිබෙන එකම විකල්පය කිලෝමීටර් අටක් පයින් ඒම හැටියට ගුගල් යෝජනා කරන්නේ. ඉංග්රීසි වචනයක් කතා නොකරන. නොදන්නා මිනිසුන් සිටින අඳුරු අතුරු මාර්ග මැදින් කළුවරේ කිලෝමීටර් අටක් එන එක අතී භයංකර වැඩක් . </p><p> තුර්කි නිදහස් සටනේ ජවසම්පන්න ගීතය ගයමින් කොඩි වනමින් තක්සිම් දෙසට එන ජනතාව අතරින් රිංගා යමින් මම ගෙදර බලා එන්නට පිටත් වුනා. </p><p>( ඉතිරි කොටස පසුවට )</p><p>ඉදිරි සටහන්වල මේවත් ලියන්න තියෙනවා .</p><p>තුර්කියේ සිටි නස්රුදින් හමුවීම </p><p>බොස්පරස් සමුද්ර තිරයේ කතාව </p><p>ලයිලා මජ්නු කතාවේ ටර්කිෂ් වර්ෂන් එක </p><p>ග්රෑන්ඩ් බසාර් අතීත චාරිකාව </p><p>තුර්කියේ පුරවැසිකම ගත් ඉන්දියානු හිතවතා </p><p>බක්ලාවා , ලොකුම් හා සිමිට් රස කෑම හදන හැටි </p><p>ඉස්තාම්බුල් නුවරට නොස්ටැල්ජික් ට්රෑම්රථ අලුතින් හඳුන්වා දුන් ඉංජිනේරුවා හමුවීම </p><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7MyKWR-Ca0mnbml5gQA-hAh-yetmXHFSqAPH2GlDazPbR104FPRfeyXHTdZK2blkW0p6ql-LsHaGG77Am4P_Xohz-yKD0GvFH5VIWhmrD-q9u9wljx78eU_T5l7Gxf1ptFlnjNJnBEd-tKkLvyxzQ-KLmX5GFMF6OhGtxB7SRxwn1BjECbROBufPpGkp_/s1280/WhatsApp%20Image%202023-11-01%20at%2007.54.10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7MyKWR-Ca0mnbml5gQA-hAh-yetmXHFSqAPH2GlDazPbR104FPRfeyXHTdZK2blkW0p6ql-LsHaGG77Am4P_Xohz-yKD0GvFH5VIWhmrD-q9u9wljx78eU_T5l7Gxf1ptFlnjNJnBEd-tKkLvyxzQ-KLmX5GFMF6OhGtxB7SRxwn1BjECbROBufPpGkp_/s320/WhatsApp%20Image%202023-11-01%20at%2007.54.10.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ලෝක උරුමයක් වූ හගියා සෆායා පල්ලිය </td></tr></tbody></table><br />තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-42914127416673659492023-10-21T08:58:00.005-07:002023-10-21T09:14:14.802-07:00කොන්ස්තන්තිනෝපල් දිනපොත- තුර්කිෂ් තේ <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-TkXeylwaB0TiP-zl2ND0brSYYvDKBkB9crT2sfXQ0Q3w7AdSrL5C3-w91JeGfIDRvV4syTjRA5XC5sNOiVuhNpYYsxaXxfDIb1_TnDIP6MCnPcL3kWvZrdo5TAc7jg_o6ENtyAZuhmzCx8-19tpKWLKBM_QqaICEDwY_rXsW6eNS2csBxddilkBTniZH/s1144/turkish%20tea.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="986" data-original-width="1144" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-TkXeylwaB0TiP-zl2ND0brSYYvDKBkB9crT2sfXQ0Q3w7AdSrL5C3-w91JeGfIDRvV4syTjRA5XC5sNOiVuhNpYYsxaXxfDIb1_TnDIP6MCnPcL3kWvZrdo5TAc7jg_o6ENtyAZuhmzCx8-19tpKWLKBM_QqaICEDwY_rXsW6eNS2csBxddilkBTniZH/s320/turkish%20tea.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p><span style="font-size: x-large;">ලං</span>කාවේ ගෙදරක වැඩිපුරම පාවිච්චි වෙන වචනය අම්මානම් දෙවැනි වචනය 'තේ' විය හැකිය. තුර්කියේනම් සමහරවිට එය පළමු වචනයදෝ කියා හිතෙන තරමට මෙරට වැසියන් තේ බිමට ඇබ්බැහි වී තිබේ. ලෝකයේ වැඩිපුරම එක පුද්ගල තේ බීම ඇත්තේ තුර්කියේ බව මම කියවා ඇත . එය වසරකට තේ කිලෝ තුනහමාරක් විතරය . සාමාන්ය පුද්ගලයෙක් තේ කෝප්ප හතරක්වත් බොන බව කියවුණත් මට හමු වූ පුද්ගලයන්නම් දවල් කාලයේ පමණක් තේ විදුරු දහයක්වත් බොති. පැයක මිටීමක් ඇතුලත තුන්වරක් තේ බෙදාදෙන අතර සීනි ඇටයක්වත් නැති තේ එක ගිජුලෙස රස බලන මගේ සගයන් දෙස මම පුදුමයෙන් බලා සිටිමි. මැදපෙරදිගදීනම් සමහරවිට පැය බාගෙන් බාගෙට සිගරට් එකක් බිලා එන විවේකය හැමෝටම ලැබුනද මෙහිදී ඒ පුරුද්ද මම දැක්කේ නැත. ඒත් සමහරුන් අත කන්තෝරු කාමරෙන් පිට සිටින විට අනිවාර්යයෙන් දැල්වෙන දුම්වැටියක් තිබෙනු දුටු අතර කන්තෝරුව ඇතුලේ සිටිද්දීනම් දුම් දමන තේ වීදුරුවක් තිබුනේය .</p><p>මේ රටටම ආවේනික තේ බොන විදුරු වර්ගයක් තිබේ . නගරයේ වීථි පුරා තැනින් තැන තිබෙන එළිමහන් අවන්හල්වල වාඩිවී මේ විදුරුවලට පුරවාගත් තේ බොමින් අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙන තරුණ හා වැඩිහිටි මහලු ගැහැණුන් හා පිරිමින් ප්රියමනාප දසුනකි . සිනි කැට දැමූ බඳුනක්ද සීනි දියකරගැනීමට ලී හැන්දක්ද අහල පහලම තිබුනත් කිසිවෙක් සීනි මුසුකරගනන්වා මා දුටුවේ නැත . අපේ කන්තෝරුවෙත් ඉඳහිට හෝ සිනි කැටයක් 'ටකලන්' සද්දයෙන් වීදුරුවට දමා ගත්තේ මා පමණකි . එසේ දමා ගනිද්දීත් ළඟ සිටින හිතවතෙක් සිටියානම් මෙසේ කියයි. "සීනි කියන්නේ වස". මා දන්නා මෙරට මිනිසුන් සිනි හා ලුණු භාවිතය අවම කරගෙන සිටින අතර එහෙමට තෙල් කන පුරුද්දක්ද ඔවුන්ට නැත .</p><p>මා කන්තෝරුවට ගිය මුල්ම දවසේ පැයක් දෙකක් යද්දී තේ එකක් බොන්නට ආසාවක් ඇතිවුනේ කන්තෝරුවේ බොහෝ මේස මත තේ කෝප්ප දුම් දමමින් තිබුන නිසාය . ඔවුන් වරන්වර අසල කාමරයකට ගොස් වීදුරුව පුරවාගෙන එති. මා සමග මුව පුරා හිනැහුණු වැඩිහිටි ඉංජිනේරුවෙක් මා කැඳවාගෙන ගොස් තේ තිබෙන තැන පෙන්නුවේය.ඔයාට තේ එකක් ඕනි වුනාම මෙතනින් බොන්න . කොපි බොන්න ඕනි වුනාම පහළ තට්ටුවේ විවේක කාමරයට යන්න . </p><p>මම ඔහු බලා සිටිද්දීම තේ එකක් වීදුරුවට පුරවා ගත්තෙමි. දුම් දදා උතුරන වතුර භාජනයක් උඩ කුඩා තේ පෝච්චියක් තබා තිබුණේය. තේ පෝච්චියෙන් තේ වීදුරුවට පුරවා ගනිද්දී මගේ සගයා කොක්හඬලා සිනාසෙමින් " ඔහොම නෙවෙයි තුර්කිෂ් සැමෝවාර් එකෙන් තේ බොන්නේ . ඔයා ලංකාවේ නිසා තේ බොන විදිහ හොඳට දන්නවා කියල මම හිතුවේ." මම ඔහුගේ උපදෙස් අනුව උතුරන වතුර බඳුනේ උඩ තිබූ තේ පොච්චියෙන් ස්වල්පයක් වීදුරුවට දමාගෙන පහලින් වූ උතුරන උණුවතුර බඳුනෙන් වීදුරුවේ ඉතිරිය පුරවා ගත්තෙමි. </p><p>" එතකොට මේ සමෝවාර් එකක්. අපේ නෝනා කලකට පෙර රුසියාවෙන් ගෙනා එලෙක්ට්රික් සැමෝවාර් එකක් අපේ ගෙදර තිබුනද එය අරුමෝසම් භාණ්ඩ අතර කැබිනෙට්ටුවක් මත තබා තිබුනේය. කාලයක් කසක්ස්තනෙත් සිටියා කියන්නේ කොහොමද සැමෝවාර් එකකින් තේ හදාගෙන බිලා නෑ කිව්වම. ඒත් කසක්ස්තනයේදීත් මැද පෙරදිගදිත් අපට තේ හදාගෙන බොන්නට වුවමනා වුනේ නැත්තේ අපට තේ කොපි මේසය ළඟටම ගෙනත් දෙන කාර්ය මණ්ඩලයක් හිටි නිසාය . දැන් ලෝකය පුරා මේ පිරිස අඩු කර ඇත. </p><p>කොහොම කොහොම හෝ ඉස්තාන්බුල් තේ සංස්කෘතියට අනුගත වී මේස මත තිබෙන අඩු කහට වැඩි කහට තේ කෝප්ප වල ව්චිත්ර වර්ණ දෙස බලා සිට විනෝදවීම මගේ දිනචරියාවට එකතු වී තිබේ . සමහරුන් බොන්නේ තද කහටය . සමහරුන් බොන්නේ ලාම ලා කහටය. මේ වගේ ලා පාට තේ එකක් හදන පුංචි අම්මාට අපේ ආච්චි ඉස්සර සැර කරනවා මම අසා ඇත .</p><p>" මොනාද බන් එළිජ්ජ වගේ තේ හදන්නේ යහමින් තේකොළ ටික දාහන්කො "</p><p>මෙහෙ ප්රොජෙක්ට් එකකදී හමුවූ ඉංග්රීසිකාර මිතුරෙක් මගේ මේසය ලඟට පැමිණ පොඩි පාර්සලයක් පෙන්නා වරෙන් පොඩ්ඩක් ආලින්දෙට කියා මාවත් ඇදගෙන උණුවතුර කෝප්ප දෙකක් ටීපෝව මත තබා පාර්සලය ලිස්සේය. "මෙන්න උඹලගේ රටේ තේ . මට මෙහෙ පොඩි කඩේක තිබිල හම්බුනා" . මම ඒ ලේබලය දකිද්දීම "මේ ලංකාවේ තේම නොවෙයි ඔය සමාගම ලෝකේ රටවල් ගානක පැතිරිච්ච එකක්. එක එක රටවල තේ බ්ලෙන්ඩ් කරලා හදන්නේ" කියා කිව්වෙමි . ඊන්පසු අපි ලිප්ටන්ගේ උපන්ගම හා ලංකාගමනය ගැන කතා කළෙමු . මම ඔහුට මෙහෙම කතාවක් කිව්වෙමි.</p><p>"වතාවක් මට කසක්ස්තානේදීත් ඔයවගේ සිලෝන් ටී කියල ලේබලයක් තියෙන තේ පැකට් වගයක් හම්බුනා . බැලින්නම් ඒවා ඉන්දියාවේ හදල පෙට්ටියේ කවුද ස්ටිකර් එකක් අලවලා සිලෝන් ටී කියල"</p><p>මම ලංකාවෙන් ගෙනා කළුබෝවිටියන තේ පැකට් දෙකෙන් එකක් ඔහුට දුන්නෙමි . අනෙක මම අපේ රියදුරාට දුන්නෙමි.</p><p>රියැදුරා කිව්වේ "අපේ හාමිනේ තේ තියෙන පලාතක කෙනෙක්. එයා එක එක විදිහේ තේ වලට හරි කැමති. ලංකාවේ තේ පැකට් එක දැක්ක ගමන් හරි සතුටු වෙයි" කියලය . </p><p>එතකොට ඔහේ සිලෝන්ටී වලට කැමති නැතිද කියා මම ඇසුවිට ඔහු මෙහෙම කිව්වේය . </p><p>" මම මේ තුර්කිෂ් තේ වලට ඇබ්බැහි වෙලා ඉන්නේ. මේවා ඇර වෙන දෙයක් මට හරියන එකක් නෑ "</p><p>හීනි රෙසිනමය රසක් දිවට දැනෙන ත්ර්කිෂ් තේ ඇබ්බැහි වෙන සුළුය. ඒවා දකිද්දී අර මකුණු රසක් ආ එහෙත් ඇබ්බැහිවෙනසුලු මුල්කාලයේ හැනපියර් බ්රැන්ඩි බෝතල් මතක් වෙයි. කන්තොරුවේදී තේ කෝප්ප දහයක් විතර බි ගෙදර යන මම කිසිදා මගේ අපාර්ට්මන්ට් එකේදි තේ එකක් බි නැත. ගෙදර යද්දී අර කන්තෝරු තේ රහ කටේ රැඳී තිබෙන අතර සති අන්තයේ දවස් දෙකෙදිවත් එය මැකී යන්නේ නැත .</p><p>මගේ අලුත් නවාතැන මට ලැබෙන විටදීත් එහි කුස්සියේ මේසය මත අලුත්ම අලුත් ලොකු තේ බෑග් පෙට්ටියක් තිබුනේය. මම එය තාමත් අතින් නෑල්ලුවේ ඒ නිසාය .</p><p><b>සටහන:</b></p><p>පුරාතන සේද මාවතේ කේන්ද්රස්ථානයක් වූ කොන්ස්තන්තිනෝපලයට චීනයෙන් තේ ලැබෙන්න ඇතැයි සැලකෙන්නේ සියවස් ගණනාවකට පෙර සිටයි. එහෙත් තුර්කියේ තේ වගාවේ හා තේ බිමේ නව ප්රවණතාව ඇරඹෙන්නේ විසිවන සියවසේ මුල පටන්ය. මා අන්තර්ජාලයෙන් සොයා බැලූ අන්දමට ලංකාවේ මෙන් හතර ගුණයක් තුර්කියේ තේ නිපදවෙයි. මේ ප්රමාණය තුර්කියේ පාරිභෝජනය කරන ප්රමාණයට වඩා වැඩියි. එහෙත් ඔවුන් තේ පිටරටින් ගෙන්වයි. අපනයනයද කරයි . මේ විවෘත ලෝක වෙළඳපලේ හැටිය . එපණක් නොවේ තුර්කිය වැඩියෙන්ම තේ ගෙන්වන්නේ ලංකාවෙන්ය. ශ්රී ලංකාව තේ වැඩියෙන්ම යවන රටවල් අතර මුල් කිහිපයේ තුර්කිය තිබෙයි. </p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-77363096138619110862023-10-14T09:30:00.005-07:002023-10-15T01:41:51.299-07:00කොන්ස්තන්තිනෝපල් සවාරිය <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhInTyhpj-aDUD0WAIbsS_f1iQeqrMPd3GdZA5U6y6kfBkBV-Z81zkbsziWwpu8DwEcRDZN_fUiY5ua-14CrItX-ix_WcT774F-J23x2EZSws33cyydO3744srC3Mcp4CzlL_dlz9hzmVbjDQUdgBwJBfJg0JI13dTDMLvJYUl4b76c-ScLVCP6y1_zhTTF/s4080/Balik.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3060" data-original-width="4080" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhInTyhpj-aDUD0WAIbsS_f1iQeqrMPd3GdZA5U6y6kfBkBV-Z81zkbsziWwpu8DwEcRDZN_fUiY5ua-14CrItX-ix_WcT774F-J23x2EZSws33cyydO3744srC3Mcp4CzlL_dlz9hzmVbjDQUdgBwJBfJg0JI13dTDMLvJYUl4b76c-ScLVCP6y1_zhTTF/s320/Balik.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: x-large;">දෙ</span>දාස් හත අවුරුද්දේ කසකස්ථානයේ රස්සාව කරන කාලේ හමු වූ මිතුරියක් මට කිව්වේ ලංකාව ගැන ඇය ඉස්කෝලෙදි ඉගෙනගෙන තියෙනවා කියලය . මොනාද ඉගෙනගෙන තියෙන්නේ ? මම ඇහුවා . ඇය අත්දෙක එකතු කරලා බුද්ධා කිවා. ඊට පස්සේ චෙයි හෙවත් තේ ගැන කිවා . ආයේ මෙහෙම කතාවක් කිවා . 'රටේ දේශ සිමා වෙනස් නොවී එකම රටක් හැටියට වැඩිම කාලයක් තියෙන රට තමයි ශ්රී ලකාව කියලත් අපිට ඉස්කෝලෙදි උගන්නලා තියෙනවා " ඒක හෙන අලුත් කතාවක් . කතාව ඇත්ත වුනත් මමනම් ඒ ගැන ඊට කලින් කවදාවත් අහල තිබ්බේ නෑ . මම ඒ වගක් නොදන්වා දන්නවා වගේ හිටියා .<p></p><p>ඒ කසක්ස්තානු ප්රොජෙක්ට් එකේ හිටි කොන්ත්රාත් සමාගම තුර්කියට අයිති එකක්. ඒ නිසා තුර්කි භාෂාව මගේ කණට හුරුපුරුදුයි. අත්යවශ්යම දේවල් සන්නිවේදනය කරගන්න ඕනි වචන ටික මම දැනගෙන හිටියා .</p><p>ඒත් අවුරුදු පහළවක් විතර පාවිච්චි නොකරපු ඒ වචන දුසිම් දෙකතුන මට මුළුමනින්ම අමතක වෙලා කියලයි මට හිතුනේ . ඒත් මේ පාර ඉස්තාන්බුල් නුවරට ගොඩ බැහැපු ඇසිල්ලේ අර වචන කනට ඇහෙද්දීම ඒවගේ තේරුමත් එක්ක මට ඒ සියල්ල වගේ මතක් වුනා . මිනිස් මොලයේ සමහර මයික්රෝ චිප් සිසිර කාරක නින්දට ගියත් යලි සුපුරුදු පරිසරය ආපුවහම ඒවා පණ ගහල එනවා. </p><p>තුර්කි භාෂාව ගැන වෙනම ලියන්න ඕනි. ලෝකේ මොන රටේද ජාතියක් එකතු වෙලා ජාතික භාෂාව අවුරුදු දෙක තුනක් ඇතුලත මුළුමනින්ම වගේ වෙනස් කරගෙන තියෙන්නේ. රටපුරා තිබ්බ සියලුම දැන්වීම් පුවරු වල අකුරු වර්ගය වෙනස් කිරීම, රාජකාරි ලියකිවිලි, ඉස්කෝලේ පොත පත , පාඩම් සියල්ල සමග මේක කොහොමද කරේ කියල මට හිතා ගන්නත් බෑ . ඒක මේ ලෝකේ වෙච්ච සාර්ථකම චේන්ජ් මැනේජ්මන්ට් එක වෙන්න ඕනි.</p><p>කසාක්ස්තාන් මිතුරිය කී දේශ සිමා වෙනස් වීම් ගැන මට ආයෙත් හිතන්න උනේ තුර්කියට ගොඩ බැස්සට පස්සේ . මේක ම පුදුම රටක් අවුරුදු දෙදහස් පන්සියකට වඩා ඉතිහාසයක් තියෙනවා. ඉතිහාසේ කවදාවත් නටබුන් වෙලා අවුරුදු සිය ගණන් අත ඇරිලා තිබ්බේ නෑ . වරින් වර දේශ සිමා වෙනස් වෙමින් , රටේ නම වෙනස් වෙමින් එක එක අධිරාජ්යයන් යටතේ ඒත් බටහිර කිසිදු රටක කොලනියක් නොවී තිබෙන පුදුම රටක්. මේ රට අන්තර් මහද්වීපික රටක් . භූගෝලීය වශයෙන් යුරෝපයේ දේශසීමාව වැටෙන්නේ රටේ ප්රධාන නගරය වන ඉස්තාන්බුල් දෙකඩ කරමින්. </p><p>මේ තරම් සුපතල ඉස්තම්බුල් නගරය ඉතිහාසය පුරා වෙනස් වෙනස් නම් වලින් හැඳින්වුනා . ඉන් ප්රසිද්දම නම තමයි කොන්ස්තන්තිනෝපල් කියන නම . ඉතිහාසය පුරා ලෝක වෙළඳ මධ්යස්ථානයක් . ක්රි ව 330 වනතුරු රෝම අධිරාජ්යයේ අගනුවර වුනේ මේ නගරයට ඒ නම ලැබුනේ මහා කොන්ස්ටන්ටයින් අධිරජ්යයා නිසා. </p><p>හතරවන සියවසේදී බටහිර රෝම අධිරාජ්යය බිඳවැටිලා ගොඩනැගෙන්නේ පෙරදිග රෝම අධිරාජ්යය හෙවත් බයිසන්ටයින් අධිරාජ්යය . එහි අගනුවර වන්නේත් කොන්ස්තන්තිනෝපල් . නගරය තුල තිබු කොටසක් නව රෝමය කියලත් හඳුන්වනවා. ක්රිව 330 ඉඳන් 1204 වෙනතුරුත් ආයෙමත් 1261 සිට 1453 වනතුරුත් මේ අධිරාජ්ය පැවතුනා. 1204 සිට 1261 දක්වා වූ අවුරුදු පනස් හතක මේ කලාපයේ බලය නතුකරගෙන හිටියේ ලතින් අධිරාජ්යය . 1453 ඉඳන් 1922 වෙනතුරු සියවස් කීපයක්ම කොන්ස්තන්තිනෝපල් නගරය කේන්ද්ර කරගත්තු කලාපය පාලනය කලේ ඔටෝමාන් අධිරාජ්යය. 1922 ඔටෝමාන් අධිරාජ්යය බෙලහීන නාමික තත්වයට වැටි තිබුන කියල මට හිතෙන්නේ. ඉන්පස්සේ තුර්කිය අධිරාජ්යයෙන් නිදහස ලබා ගන්නවා. රටේ අගනුවර රට මැද පිහිටි අන්කාරා නගරය කරා ගෙන යනවා. කොන්ස්තන්තිනෝපලය ඉස්තාන්බුල් කියල නම වෙනස් කරගන්නවා.</p><p>ආයේ කියන්න දෙයක් තියෙනවා කසකස්ථානයත් තමන්ගේ අගනුවර මුහුදුබඩ නගරයක් වන අල්මති සිට රට මැද පහිටි අස්තානාවලට ගෙනාවා දශක කීපයකට කලින්. මේ රටවල් දෙක හා ඒවායේ මිනිස්සු අතර අමුතු බැඳීමක් තියෙනවා . ඒ ගැන වෙනම ලියන්න වෙනවා.</p><p>තුර්කිය, ඉස්තාන්බුල් නගරය හා අවට කලාපය ආර්ථික, සංස්කෘතික හා අයිතිහාසික වටිනාකම අතින් මිල කළ නොහැකි විචිත්ර සංකීර්ණ බවක් උසුලනවා. මේක තේරුම් ගන්න හරි අමාරුයි. ගුප්තයි. ආකර්ශනීයයි . මේ නගරයේ ජිවත් වන කාලය ඇතුලත සහ පසුව ලියා පල කරන්න හිතාගෙන ඉන්න දින සටහන් ටික තමයි කොන්ස්තන්තිනෝපල් දිනපොත .</p><p>මේ ඒ ලියවුනු සටහන් අතරින් කීපයක් .</p><p>සැපතැම්බර් 16</p><p>ඉස්තාන්බුල් ගුවන්තොටුපලෙන් ගොඩ බැහැලා හිතේ සංකාවක් තිබ්බ . මම ප්රොජෙක්ට් වලට ගිය රටවල් කීපයකදීම මාව ගන්න ගුවන්තොටුපලට ආ නිලධාරියා හෝ රියදුරා මගේ නම තියෙන බෝඩ් එකක් අල්ලාගෙන බලා හිටියා . මේ සියලුම ප්රොජෙක්ට්වලදී වගේ මගේ සමීප හිතවතෙක් වුනේ ඒ ආපු පුද්ගලයා . ඒත් ඉස්තාන්බුල් නුවරදී මම එලියට එනකොට කිසි කෙනෙක් හිටියේ නෑ . ඒ වෙනකොට තාක්ෂනය දියුණුයි අපි වට්ස්ඇප් වලින් නොම්මර හුවමාරු කරගෙන ෆොටෝ හුවමාරු කරගෙන හිටියේ. මම එලියට ඇවිත් මට දීලා තිබ්බ නොම්මරයට කතා කළා . මොහොතකින් මට පණිවිඩයක් ආවා . මම අටවෙනි දොරටුව ගාව ඉන්නවා එතනට එන්න . මම හිටියේ 13 වන ගේට්ටුවේ එතනට යනගමන් මම කල්පනා කරා . ' මේ මනුස්සයට ඉංග්රීසි පුළුවන් . ඒක හොඳයි" මම අටවෙනි ගේට්ටුව ගාවට යද්දී මගේ නම තියෙන බෝඩ් එකක් උස්සගෙන අර මනුස්සය ඉන්නවා . මම කතා කරාට එයාට භාෂාව බෑ . එහෙනම් කොහොමද මැසේජ් එව්වේ? මේ සියලු දෙනා කිසි කිසි ගලා ට්රාන්ස්ලේට් ඇප් පාවිච්චි කරනවා. මේ ඇප් එක හරහා හොටෙල් එකට එනතුරු අපි දෙන්නා කතා කර කර ආවා .</p><p>සැප්තැම්බර් 17</p><p>අද උදේම ටීවී එකේ චැනල් ටික කරකවා කරකවා බැලුව ඉංග්රීසි හෝ දන්නා භාෂාවක එකක් තියෙනවද කියල . චැනල් එක්දහස් ගණනක් පිරුවා. ඉතාම අඩුයි . ඒ අතරේ සුපුරුදු මුහුණක් දැක්කා . කවුද කියල බලනකොට මේ කදර්නේ . අර අපේ රටේ නාලිකාවක ගිය තුර්කි මාලා නාටකය මුතු අහුරේ හිටි ගැහැණු ළමයෙක් . පස්සේ හොයල බලනකොට සොන්ගුල් හා ඇගේ යහළු යෙහෙළියෝ ඉන්නේ මේ අවට තමයි. Orphan Flowers කියන්නේ මෙහෙත් ජනප්රිය නාට්යයක්ලු ඒ කාලේ .</p><p>සැප්තැම්බර් 17 හවස </p><p>ඉස්තාම්බුල් වල ලියවුණු ඉංග්රීසි පොත් හොයනකොට ඔර්හාන් පමුක් හම්බවුනා . 2006 අවුරුද්දේ සාහිත්යය ට නොබෙල් තෑග්ග හම්බ වෙච්ච ඔහුගේ පොත් දෙකක් අපේ නිලුක කදුරුගමුව පරිවර්තනය කරලා තිබ්බ. නිලුකගේ රාජ්ය සම්මාන ලබපු නිල්වරලැති ලිය මම ගත්තත් කියවන්න බැරි වුනා . තව ටිකක් බලාගන ගියාම තුර්කියේ ලියවෙච්ච හොඳම පොත් මොනවද කියල ඉලියඩ් හා ඔඩිසිත් තියෙනවා. අර ට්රෝජන් ආශ්වයා ආව කියන ට්රෝයි නගරය තියෙන්නේ මම ඉන්න තැන ඉඳල වැඩි ඈතක නෙවෙයි .</p><p>බලාගෙන ගියාම මේක මාර ගමනක් . වැඩ කෝටියක් තියෙයි මට .</p><p>( විශේෂ ස්තුතිය : 'ශනිදා දහයයි දහයට' කියා මොකක්දෝ සම්යක්ප්රෝයෝගයක් දාගෙන පැන්ෂන් ගිය බ්ලොග්කාර්යන් හා කාරියන් ලවා බැරිමරගාතේ මොනා හරි ලියවන්න වෙහෙසෙන තට්ටයාගේ බ්ලොග් කොළම , ඩ්රැකී ඇතුළු මිතුරු නඩයට )</p><p><br /></p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-86457969553650009732023-08-06T06:20:00.005-07:002023-08-06T15:24:03.224-07:00අඩියක් ගහද්දී අඩියක් ගැසීම <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFiPNXsQt6WoYKJwkHi353ozabDdInox7DLdfctlu76W9t3hTqWXWPto0Zxc_zXz9bzA7zP2OyDPXnU5RdxlRWVzCzhQIngQLAMU5yCYloXK0BZL_5uz5Vqjum9Ia8hAJWiH3sNkgnSgNhHJZj5XJoi7jckkkBLIHp2jAc8ryh-CFwXpE7CJbgpmdBY8Hv/s1024/istockphoto-1178961194-1024x1024.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFiPNXsQt6WoYKJwkHi353ozabDdInox7DLdfctlu76W9t3hTqWXWPto0Zxc_zXz9bzA7zP2OyDPXnU5RdxlRWVzCzhQIngQLAMU5yCYloXK0BZL_5uz5Vqjum9Ia8hAJWiH3sNkgnSgNhHJZj5XJoi7jckkkBLIHp2jAc8ryh-CFwXpE7CJbgpmdBY8Hv/s320/istockphoto-1178961194-1024x1024.jpg" width="320" /></a></div><p><span style="font-size: x-large;">මේ</span> සිද්දිය වුනේ දැන් අවුරුදු කීපයකට කලින් . කොළඹ ලොකු කන්තෝරුවක තිබ්බ රැස්වීමකට යන්න තිබ්බ . මම ටැක්සියක් කතා කරගෙන මේ කියන ආයතනයට යමින් ඉද්දි හැමදාම වෙනව වගේ කලිසමේ පහළ වාටිය මේස් එක අස්සට රින්ගලාද බලන්න කකුල චුට්ටක් උස්සලා බැලුව. හත් දෙය්යනේ වාටිය යහතින් තියෙනවා . ඒත් සපත්තුවේ අඩිය ගැලවිලා . මම අර ශාලාවේ ලොබිය හරහා යනකොට හිටපු සංස්කෘතික ඇමතිතුමාට වගේ අකරතැබ්බයක් වුනොත් එහෙම. මම වහාම රථය ආපහු හරවන්න කිව්වා . කොල්ලුපිටිය හන්දියට ගියා . කැබ්කාරයා වෙන හයර් එකක් තියෙනවා කියා නහයෙන් අඬපු නිසා මම බැස්ස. මම ෆයිල් කවරෙයි ලැප්ටොප් එකයි කිහිල්ලේ ගහගෙන අඩිය අද්ද අද්දා පදික වේදිකාව දිගේ ඇවිදිනවා. මේ හරියේ සපත්තු හදන තැනක් නැද්ද ? වැඩි දෙනෙක් දන්නේ නෑ . එක ත්රීවිල් මල්ලි කෙනෙක් කිව්වා අන්න අර බැංකුව ඉස්සරහ පාරෙන් අනෙක් පැත්තේ කොට්ටම්බා ගහ යට සපතේරුවා ඉන්නවා කියල . මම ගාට ගාට පාර මාරු වෙලා කියපු තැනට ගියා. කැඩුණු සපත්තු ටිකක් තියෙනවා. සිමෙන්ති පඩිය උඩ ඔය හිනා වී ගෙන ඉන්නේ මනුස්සයා . වෙලාවේ හැටියට මිනිහෙක් නෙවෙයි දෙයියෙක්. . මම ඔහු ගාවට ගියේම සපත්තුව ගලවාගෙන අනෙක් කකුලෙන් පැන පැන . </p><p>'මම සපත්තු හදන්නේ නෑ .මම ස්වීප් විකුණනවා ' </p><p>'එතකොට සපත්තු හදන්නේ කවුද ?'</p><p>'එයා එන්න තව පැය බාගයක් විතර යයි' </p><p>මොනවා කරන්නද ඉන්න වෙනවා. </p><p>මම දැක්ක ටිකක් පහලින් තියෙන තේ කඩයක්. කන්තෝරු මහත්තුරු ඔසේට ඇවිල්ල ප්ලේන්ටියක් බිලා සියේට් එකක් උගුරට දෙකට ඇදල දැඩි බිඩියේ මාරු වෙන තැනක්. </p><p>මමත් සපත්තුව ආපහු දාගෙන අද්දමින් පඩි දෙකතුනක් බැහැලා ප්ලේන්ටියක් බිව්වා. ආපහු සපත්තු හදන තැන දිහා බලද්දී මෙන්න මේ පාරනම් මෑන් ඇවිල්ල. </p><p>සපත්තු හදන තැන ගෝණි ගොඩේ වාඩී වෙලා ෆිල්ටරේ නැති සිගරට් එකක් බොනවා . පෙර පරිදිමයි. මම සපත්තුව ගලවනකොටම මෑන් කියාපි මම සපත්තු හදන් නෑ . මාත් ඉන්නේ එයැයි එනකම් කියල . ඒ අතරතුර මම සපත්තුව ගැලවෙච්ච පැත්ත උස්සන්නේ නැතිව අනිත් පැත්තින් පොඩ්ඩක් ඉස්සිලා එහාට මෙහාට යන විදිහ ප්රැක්ටිස් කරා. ඒ ගමන්ම කෝල් එකක්. </p><p>' ඒයි මිටිමට එන්නේ නැද්ද ? මමනම් මේ යන ගමන් "</p><p>' මමත් මේ යනගමන් .ඉන්නේ අහවල් බැංකුව ඉස්සරහ ටැක්සියක් ගන්න ඉන්නවා "</p><p>" ටැක්සියක් ගන්න එපා . මම විනාඩි දෙකෙන් ඔතෙන්ට එනවා "</p><p>කිව්වා වගේම විනාඩි දෙකෙන් යාලුවා ආවා. එනකොටම මිටීම බරපතලම අර්බුදේ අහුරු පිටින් බදාගෙන මටත් දුන්න. සපත්තුව නවෙයි කකුලත් අමතක වුනා . මම මිටිමටත් ගියා ආපහු ආවා යාලුවාගේම වාහනෙන්. එතකොට සපත්තුව මතක් වුනා . කකුල උස්සලා බැලුවා . බාගෙට ගැලවෙච්ච සපත්තු අඩිය කට පුරා හිනා වෙනවා . ඒ කියන්නේ තාම අඩිය තියෙනවා . </p><p>යාළුවාට සපත්තුව ගැන කියන් නැතිව මම යන ගමන් නාරාහේන්පිටදී පොඩි වැඩක් තියෙනවා" කියල බැස්ස . බෝගහ යට කැරකුනා. ඉස්සර හිටි සපත්තු මහන්නෝ කවුරුත් නෑ . සපත්තු දෙකක් ගන්න කඩයකුත් පේන්නේ නෑ .ඒත් අලුත් සපත්තු දෙකක් ගන්න මම උනන්දු වුනේ නෑ . එක්තරා හේතුවක් නිසා . </p><p>මම පොඩ්ඩක් ඇල්විටිගල පාරේ ඇවිදගෙන ගිහින් ටයර් හදන තැනකින් ඇහුව මේ හරියේ සපත්තු හදන තැනක් තියෙනවද කියල ,ටයර් කඩේ විඩාබර මුහුණක් මට හිනාවක් දාලම 'අනේ දන්නේ නෑ" කිව්වා. ටයර් හදන වැඩෙයි සපත්තු හදන වැඩෙයි පොදු සමාන කමක් තියෙනවා . දෙකම ගෙවෙන්නේ පාරටනේ. මෙහෙම හිතද්දී අපේ කතාව අහගෙන හිටි ට්රැෆික් රාලහාමි කෙනෙක් මට මෙහෙම කිව්වා .</p><p>' අන්න අර කලර් ලයිට් එක ගාවින් පාර පනින්න . අනෙක් පැත්තේ ට්රැෆික් ලයිට් එක ගාවම වගේ සපත්තු හදන තැනක් තියෙනවා' රාලහාමිට ස්තුති කරන ගමන් මම කල්පනා කලේ එයාගේ සියලු මග පෙන්වීම් ට්රැෆික් ලයිට් හා කහ ඉරි එක්ක සම්බන්ද වෙන හැටි .</p><p>මම ජයග්රාහී ලෙස සපත්තු හදන කඩේ ඉස්සරහ හිටගෙන ආබාධිත සපත්තුව ගලවලා කවුන්ටරේ උඩ තිබ්බ' </p><p>මුහුණේ හිනා කඳුලක් නැති සපතේරුවා ඇවිත් බරාස් ගාල අඩියේ ඇලවිලා තිබ්බ ඉතිරි ටිකත් ගලවා ගත්ත . "අලවන්ඩ පුළුවන් රුපියල් පන්සීයයි. '</p><p>' යකාගේ ගණන් තමයි. "හරි කමක් නෑ හදන්ඩ" . එහෙම කියද්දී මට නිකන් හිතුන අනෙක් සපත්තුවත් ගලවලා බලන්න . මම ඒක අතට අරන් බලද්දී අර මෑන් ඒක මගේ අතින් බලෙන්ම වගේ අරන් බරාස් අඩිය ගලවා ගත්ත . </p><p>'දෙකම අලවල දෙන්න නමසියයි. පැය බාගයක් ඉන්න වෙනවා' </p><p>මේ අවු කාෂ්ටකේ පාර අයිනේ හිටගෙන පැය බාගයක් ඉන්නේ කොහොමද ? මේස් දෙක විතරක් කකුලේ දාගෙන පාරේ ඇවිදින්නත් බෑ . මම හිතුව ටැක්සියක් ගන්නවා යනවා සපත්තු කඩේකට. නෑ ඕනි නෑ . හෙමින් කුල් බිමක් බිබී කඩේක වාඩි වෙලා ඉන්නව කියල හිතාගෙන වම පැත්තට චුට්ටක් ඇවිද්ද මේස් සහිත කකුල්වලින්. මෙන්න සිසිල් බීම කඩයක් . ඇතුලට ගියා. පල්ලමක් . ගුහාවක් වගේ. ඒ ගුගාවෙන් එහා සියලුසරින් පිරි බාර් එකක් . පැය බාගයක් ඉන්න තියෙනවා මෙතන හොඳයි. මම ගිහින් පාලු මේසෙක වාඩි වුනා . </p><p>වේටර් ආවා . "මහත්තය මොනාද ගේන්නේ?" . </p><p>' ඔව් මොනා හරි ගෙන්න එපයි .එහෙනම් ලාගර් බියර් එකක් ගෙන්න" .</p><p>"ලාගර් මේ වෙලාවට වැඩක් නෑ . වදින් නෑ මහත්තයා" . </p><p>" මට පොඩ්ඩක් ඉන්නයි ඕනි අතන එහා පැත්තේ මගේ සපත්තුවට අඩියක් ගහනවා . එතකන් බොන්න බියර් එකක් ගෙන්න "</p><p>'මේ මහත්තය අඩියක් ගහනකම් අඩියක් ගහන්න අවිල්ල්ල" හයියෙන් කියාගෙන ගිහින් බිර බෝතලෙකුයි පුංචි කජු පැකට් එකකුයි අරන් ආවා. </p><p>' හෙමින් බොන්න . එතන වැඩේට වෙලා යනවා. නැත්නම් මහත්තයාට ඒ අඩියත් නෑ මේ අඩියත් නෑ" කියාගෙන ආපහුගියා. </p><p>මම සපත්තුව හදාගෙන ඔෆිස් එකට යන්තම් ඔලුව දාගෙන ගෙදර ගියාට පස්සේ හාමිනේට කිව්වා වෙච්ච අකරතැබ්බේ . </p><p>' ඉතින් කඩේකට ගිහින් සපත්තු දෙකක් ගන්න තිබ්බනේ; </p><p>' ඒ වුනාට මම මේ සපත්තු දෙකට කැමතියි. තාම අලුත් . ඒක විසි කරලා එන්නේ කොහොමද ? මට තිබ්බ ප්රශ්නේ මම කිව්වා .</p><p>අයියෝ අලුත් සපත්තු දෙක කකුලේ දාගෙන පරණ සපත්තු දෙක පෙට්ටියක දාගෙන එන්න තිබ්බනේ, නැත්නම් සපත්තුව ගන්න කලින්ම කඩේ මනුස් සය කැමති කරවගන්න තිබ පරණ සපත්තු දෙක අරන් තියන්න . පස්සේ වාහනෙන් ගිය වෙලාවක අරන් එනවා කියල "</p><p>ඔන්න ඔය වගේ ප්රශ්නවලදී අපේ නෝනාගේ මොලේට එන තාක්ෂණ හා පී ආර් සොලුෂන් මට එන්නේ නැති වුනාට ඒවා ගැන උපදෙස් දෙන එක තමයි ඒ දවස්වල මගේ රස්සාව. අර රැස්වීමත් ඒ වගේ වැඩකට ගිය එකක්. </p><p><br /></p><p>Image Source : Istock </p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-38141732102956233032023-05-21T09:09:00.006-07:002023-05-22T04:11:54.945-07:00නැත ලොවේ අන් රසඳුනා බ්ලොග් ලොවේ මෙන් සුව දෙනා <p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji4SinPBrsO1nMJ6b2srv5l9YTmpXVfVS9wWekjjKIzIlV11jEM4fEr-EQnVUQ_9obnfFF-c-JNGRSwyRffF9zOv_g90r1IEcT3PL6IRcpLIV-dBZMeX__ggCmK59wCKz5ZRA9fNtyUCqWntFa47icbLlBQA-uLynNB9XqGwvRHPE6isp96WzW0qHrew/s4624/20221210_202916.jpg" style="clear: right; float: right; font-size: xx-large; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="3468" data-original-width="4624" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji4SinPBrsO1nMJ6b2srv5l9YTmpXVfVS9wWekjjKIzIlV11jEM4fEr-EQnVUQ_9obnfFF-c-JNGRSwyRffF9zOv_g90r1IEcT3PL6IRcpLIV-dBZMeX__ggCmK59wCKz5ZRA9fNtyUCqWntFa47icbLlBQA-uLynNB9XqGwvRHPE6isp96WzW0qHrew/s320/20221210_202916.jpg" width="320" /></a></p><p><span style="font-size: x-large;">දැ</span>නට යලට මහට ඔහේ අප්ඩේට් වන මගේ බ්ලොග් අඩවිය ආරම්බ කර අදට හරියටම අවුරුදු දහයකි . මුහුණුපොතේ වරින්වර ලියා තිබු සටහන් කිහිපයක් එකම දවසේ පබ්ලිෂ් කර මම තිලකසිතට මුල්ම ජිවන හුස්ම පිම්බේ 2013 මැයි මාසේ විසිඑක් වැනිදාය . ඉන්පසු දෙමසයක් පමණ යනතුරු සතියකට එක ගානේ සමහර විට දෙක ගානේත් බ්ලොග් පෝස්ට් ලියමින් බ්ලොගය පවත්වාගෙන ගියත් බ්ලොග් රෝල් ගැන , අනෙකුත් බ්ලොග් අඩවි ගැන මගේ දැනුම ඉතා සීමාසහිත එකක් විය. </p><p>2013 අවුරුද්දේ මාස හතකට කතන්දර තිස් හතරක් ලියු මම 2014 අවුරුද්දේ කතා තිහක් ලිව්වෙමි. කතා මුළු එකතුව පණහක් වෙද්දීම බ්ලොග් කතා එකතුව පොතක් ලෙස පළකරන්නට මට මහා උනන්දුවක් ඇතිවුනෙන් තෝරාගත් කතා හතළිහක් ඇතුලත් කොට තිලකසිත පළමු පොත නිකුත් වුනේ 2014 අවුරුද්දේ අගෝස්තු අට වැනිදාය. මේ බ්ලොග් අඩවිය හා පොත නිසා මට සුන්දර මිනිසුන් රාශියක් දන හඳුනා ගන්නට ලැබුනේය. ඔවුන්ගේ සහාය ලියන කියන වැඩවලට පුදුමාකාර ලෙස ලැබුණු අතර. සමහර මිත්ර සම්බන්ධකම් ඉතා දැඩි බැඳීම් බවට ස්ථාවර විය. </p><p>බ්ලොග් කතා එකතුවක් පලකරාට පසු ලිවීමේ වෙගය තරමක් අඩුවුනත් 2018 අවුරුද්ද දක්වා මම දිගටම බ්ලොග් පොස්ට් ලිව්වෙමි. ඒ අනුව දෙවැනි කතා එකතුවත් 2019 අවුරුද්දේ පෙබරවාරු 15 වැනිදා පළ වුනේය. ඉන්පසු ලිවීමේ වේගය සිඝ්රයෙන් පල්ලම් බැස ගියත් ජිවිතයේ ආශ්වාදයෙන්ම මතක් කරන්නේ මම අතදිගහැර බ්ලොග් ලියු කාලයයි . මේ කාලය මගේ ආර්ථික තත්ත්වයේත්, වෘත්තීය හා සමාජීය වැඩවලත් ඉතා සතුටුදායක තත්ත්වයක් තිබුනේය .</p><p>මුල්ම දවසේ බ්ලොග් අඩවියේ පළවුන කතා තුන මේවාය :</p><p><a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2013/05/1.html">යවුලගහ </a></p><p><a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2013/05/blog-post_21.html">හෝඩියේ පන්තියේ ටීචර් </a></p><p><a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2013/05/blog-post.html">කිතුල් හකුරු </a></p><p>මිට සති දෙකකට පමණ පෙර මම තාත්තා සමග මගේ මුල්ම බ්ලොග් කතාන්දරයේ සඳහන් යවුල ගහ අසලින් ගමන් කළෙමි . යවුලගහ කතාවේදී මහා රෑ යෝධයෙකු සේ මගේ ආරක්ෂාවට හොරෙන්ම පස්සෙන් ආ තාත්තා මෙවර මා සමග වාහානයෙන් ගියේ හොඳටම ඔත්පළ මිනිසෙකු ලෙසය. ඒ අභිරහස් යවුලගහ දැන් නැති බව එදා අපට පසක් විය. ඒත් එදා කුඩය වැටුණු තැන මෙතන යැයි කියන්නට අපේ තාත්තාට කල්පනාව තිබුනේය. පසුපසු අසුනේ ගිලන්ව සිටි තාතාව වාරුකරගෙන සිටියේ හෝඩියේ පන්තියේ ටිචර්ය.යවලගහ තිබුණු තැන මදක් නතරවූ රිය තුල සිට අපි තිදෙනාම සොම්නස් සහගත අතීතාවර්ජනයක යෙදුනෙමු.</p><p>පසුගිය අවුරුදු නිවාඩුව මා ගතකලේ කිතුල්හකුරු කතාවේ කියවෙන පස්සර මියනකඳුර ග්රාමයේය. එහිදී මට හමුවූ පරණ යාලු මිත්රයන් හා වැඩිහිටියන් සමහර දෙනෙක් මා ලියු දේවල් කියවා තිබුනේය . මට අලුතින් ලියන්නට කතන්දර වරුසාවක් තෑගී ලැබුණේය.</p><p>මෙකී හේතු කාරණා නිසා මා ලියු ජිවන කතාන්දරවලින් මට ගැලවෙන්නට බැරිය. . ඒ නිසා මම මේ බ්ලොග් අවකාශය අතහැර යන්නේ නැත. </p><p>කවුරු මොනවා කිව්වත් මට හමුවූ සුන්දරම සයිබර් අවකාශය බ්ලොග් අවකාශයයි. .වඩාත්ම වටිනා කරුණනම් ඒ නිසා මගේ මිත්ර සම්පත සීග්රයෙන් වර්ධනය වීමය.</p><p>ඒ නිසා තිලකසිත සමග බැඳීසිටිනා සුන්දර මානව මානවිකාවනි, දස වසරක් පුරා තිලකසිත වෙත පෑ . ඒ ආදරයට ස්තුතියි .</p><p>සමහර කාලවල ලියන දේවල් අඩුවෙන්නට පුළුවන. ඒත් අපෙ යාලු ෆිට් එක වෙනස් නොවෙන ගානට සවිමත් වී තිබේ. </p><p> </p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-14174717083011594782023-05-06T19:02:00.008-07:002023-05-07T01:37:37.698-07:00බළහරුව බස් එක <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEify9aNi9VRlLC8CTVtJmF1DHW9Eb1v_6AEfCqClaSBTWDHQKTO7xRDr4A8iasghQ0OHfwfU8VanovuFQ2Ah-VLauRQqNgAtvSOo_-f3kX0bsQxvmk7dxrzG7CoEQH4z_ulRpIKHhxm3-P-KWfy398aApk1SEvTXv5T-blRP0D0MftY1OPlLO70MhQjGw/s800/06-Jun-Handapanagala-01.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEify9aNi9VRlLC8CTVtJmF1DHW9Eb1v_6AEfCqClaSBTWDHQKTO7xRDr4A8iasghQ0OHfwfU8VanovuFQ2Ah-VLauRQqNgAtvSOo_-f3kX0bsQxvmk7dxrzG7CoEQH4z_ulRpIKHhxm3-P-KWfy398aApk1SEvTXv5T-blRP0D0MftY1OPlLO70MhQjGw/s320/06-Jun-Handapanagala-01.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-size: x-large;">බ</span>ළහරුව තියෙන්නේ වැල්ලවාය තණමල්විල පාරේ, කුඩාඔය නගරයෙන් හැරිලා දකුණු පැත්තට කිලෝමීටර් දාහතරක් විතර ගියාම. තණමල්විල ඉඳන් හම්බෙගමුව හරහා කපුගල බලන්ගොඩ පැත්තට එන පාරේ ආවත් බළහරුවට එන්න පුළුවන්. දැන්නම් ඇතිලිවැව ඉඳන් ඊටත් කෙටි පාරක් තියෙනවලු. බළහැරුව කියල නම හැදිච්ච හැටි හොයල බැලුව . වැඩිදෙනෙක් විශ්වාස කරන්නේ දුටුගැමුණු රජ්ජුරුවන්ගේ බළ සේනාවන් පුහුණු කරපු තැනක් නිසා ඒ නම වැටුන කියල . බළ+හුරුව බළහැරුව වුනාලු. </p><p>බළහරුව කියන්නේ ඩී ඇස් සේනානායක උන්නැහැ අගමැති වුනාම් ඉස්සෙල්ලම වැව්අමුණු පිළිසකර කරලා ගොවිජනපද හදපු හඳපානාගල, වෙහෙරයාය, ඇතිලිවැව වගේ ගම්මානයක් . </p><p>බළහරුව කියන නම මතකේ හිටින්න පුද්ගලනාම තුනක් බලපෑවා . පළවැන්නා අපේ බැචා සුසිල්. ඔහුගෙ ගම බළහරුව කියල දැනගත්ත සීනියර් උත්තමයෝ අනිවාර්යයෙන්ම අහපු ප්රශ්නයක් තිබ්බ. </p><p>'ඒයි උඹ බළහරුවේ සෝම අඳුනනවද ?'</p><p>බළහරුවේ සෝම කියන්නේ 1987-89 කාලේ අන්තර් විශ්ව විද්යාල භික්ෂු බළ මණ්ඩලයේ කැඳවුම්කරු. 1987 පිටකොටුවේ උද්ඝෝෂණය ගැන විස්තර හොයද්දීත් මුලින්ම හමුවෙන චරිතයක්. භීෂණ කාලෙන් පස්සේ බළහරුවේ සෝම කියන නම කොහෙවත් ඇහුනේ නෑ . ඉන්න තැනක් හොයා ගන්නත් නෑ . තුන්වෙනි නම තමයි බළහරුවේ සිරිසුමන. තනියම ඉංග්රීසි ඉගෙනගෙන පිරිවෙන්වල ඉංග්රීසි ගුරුවරයෙක් විදිහට සේවය කරපු බළහරුවේ සිරිසුමන හාමුදුරුවෝ මැදිවියට එළඹෙද්දී පේරාදෙණියේ ඉංග්රීසි ගුරු විද්යාලයට ඇතුල්වුණා. ඒ කාලේ අපි පේරාදෙණි සරසවියේ ඉගෙනගත්තා .</p><p>ආපහු ගමට ගිය සිරිසුමන හාමුදුරුවෝ පරිසරවෙදියෙක් විදිහටත් නිදහස් මතධාරියෙක් විදිහටත් කටයුතු කළා . පසුගිය අප්රේල් මාසේ අපවත් වෙනකොට බළහරුවේ රජමහ විහාරයේ අධිපති.</p><p>මේ කතන්දර සියල්ල කිව්වේ බළහරුවේ බස්එක ගැන පරණ කතාවක් කියන්න ඕනි නිසා, මේකට පසු කතාවකුත් තියෙනවා .</p><p>*********</p><p>ඒ 1989 අවුරුද්දේ දවසක් . බළහරුවට තියෙන අන්තිම බස් එක වැල්ලවායෙන් පිටත් වෙන්නේ හවස හයට . පස්සර ඉඳන් බළහරුවේ සුසිල්ලා ගෙදර යාමට පැමිණි ගැමුණු බළහැරුවේ බස් එක එනකම් බස්ටෑන්ඩ් එකේ හිටියා .සෑහෙන වෙලාවක් බලා හිටියා . එහෙමෙහේ ඇවිදින්න හොඳ කාලයක් නෙවෙයි. බස් එක නැති නිසා කිහිප දෙනෙක් එක්ක ඇවිදගෙන ගියා ඩිපෝව පැත්තට. මොකද බස් එක එන්නේ ඩිපෝවේ ඉඳන් . ගේට්ටුව ළඟ බලා හිටියා බස් එක ඩිපෝව ඇතුලේ තියෙන වග ආරංචි වුනා . දැන් එයි දැන් එයි කියල බල බලා හිටියා . හතර වටින් අඳුරු වුනා . බස් එකේ යන්න හිටි ටික දෙනාත් කොහෙට කොහෙට හරි යන්න බලාගෙන හෙමි හෙමින් එතනින් සීරුමාරු වුනා . ගැමුණු විතරයි ගේට්ටුව ලඟ ඉතිරි වුනේ . </p><p>ඔන්න එතකොට බස් එකේ ඩ්රයිවරයි කොන්දොස්තරයි පයින් ඇවිදගෙන එනවා. මේ බස් එකේ වතාවක් දෙකක් ගිහින් තියෙන නිසා දෙන්නගේ මූණූ මතකයි. රියදුරා මද හිනාවක් දැම්මා .</p><p>' බළහරුවේ බස් එක නැද්ද?"</p><p>' නෑ මහත්තයෝ ඒක කැඩිලා . අපි මෙච්චරක්වෙලා හදාගෙන එන්න .තමයි මහන්සි වුනේ . බැරි වුනා. හෙට තමයි ඉතිං 'කියාගෙන දෙන්න පයින්ම ඇවිදගෙන ගියා . ගැමුණුගේ කකුල් දෙක වෙවුලුවා. හිත ගිණියම් වුනා. දැන් ඉතින් කොහේ කියල යන්නද ? </p><p>මද දුරක් ඇවිදගෙන ගිය බස් රියදුරා ආපහු හැරිලා ඇහුවා. </p><p>' මහත්තයා කොහේ ඉඳලද ?"</p><p> බස් කොන්දොස්තර නොනැවතී ඉස්සරහට ගියා. ගැමුණු රියදුරා සිටි දෙසට ගාට ගාටා යන ගමන් මෙහෙම කිව්වා.</p><p>" මම පස්සර ඉඳන් ආවේ. මේ වෙලාවේ ඒ පැත්තට යන බස් එකක් තියෙයිද?"</p><p>" මේ දවස්වල කළුවර වැටුනම බස් එනවා අඩුයි. තණමල්විල පැත්තටනම් බස් එකක් එනවා දැන් "</p><p>ගැමුණු විපිලිසරව බලා හිටියා . ' ඒ පැත්තට හිහින් කොහේ කියල යන්නද ? " කෙඳිරිලි හඬින් කියවුනා .</p><p>ඒක බස් රියදුරාට ඇහුණා . ටිකක් කල්පනා කළා .</p><p>" මහත්තයා අතරමං කරලා මෙහෙම යන්නත් බෑ . ඒත් අපේ ගෙවල්වල එහෙම අමුත්තෙකුට ඉන්න පහසුකමකුත් නෑ . අනික් අතට මේ අවදානමේ මග ඉන්න හොඳ කාලයක් නෙවෙයි. යමු මහත්තයා අපේ ගෙදර . පුළුවන් හැටියකට ඉමු"</p><p>ගැමුණු මුවින් නොබැනම ඔහුගේ පස්සෙන් වැටුනා. දෙන්නත්තෙක්ක පාර අයිනට ඇවිදගෙන ගියා. ටික වෙලාවකින් තණමල්විල හරහා කතරගම අන්තිම බස් එක ආවා. නැග්ගා. ටිකට් ගත්තද මතක නෑ . අතිලිවැව හන්දියෙන් බැස්සා .</p><p>එතනින් දකුණට හැරිලා කුඩා ගුරු පාරකින් හැරී හැරී කිලෝමීටර් දෙකක් විතර ගියාම කුඩා ගම්මානෙකට සේන්දු වුනා . දෙන්නගෙම ඉහින් කණින් දාඩිය දාලා.</p><p>රියදුරා නතරවෙලා හති ඇරියා. "දැන් බයවෙන්න දෙයක් නෑ. මමත් පොඩ්ඩක් හෝදිසියෙන් හිටියේ අලි ඉන්නවනේ . මේ දවස්වල නම් අලි නෙවෙයි වෙන වෙන සත්තුත් ඉන්නවා " කියල හාහ් හාහ් ගාල් හිනා වුනා .</p><p>ගමට ඇතුල් වෙච්ච හැටියේම වගේ තිබ්බ රියදුරු වාසභවනේ ඉස්සරහ කාමරේ ලැහැස්ති වුනා. පුංචි පවුලක්. පුංචි ගෙදරක් . දඩිබිඩියේ හදපු කීලන් කරවල හොද්දයි, කවුපි දළු මැල්ලුමයි එක්ක රෝස කැකුළු බත් එකක් බෙදාගෙන කෑවා . ආයේ කියන්න දෙයක් නෑ. ඒක අතිරහ කෑම එකක් .</p><p>පහුවදා ආපහු ඇතිලිවැවට ගිහින් එතනින් වැල්ලවායට බස් එක අරගත්තා දෙන්නත්තෙක්කම. දහය එකොළහ වෙනකොට බස් එකත් හදාගෙන කුඩාඔය හරහා බළහරුවට ගියා . </p><p><br /></p><p>*** </p><p>මේ කතාව මගේ මිත්රයා විසින් මතක් කරන්ට යෙදුනේ පසුගිය සතියක අපි කොළඹ ඉඳන් මත්තල දක්වා හයිවේ එකේ ගොස් වැල්ලවාය පැත්තට යන අතරේ තණමල්විලට ඉස්සරින් හම්බවෙච්චා කඩේකින් රෑට කෑම ගනිමින් ඉන්න වෙලාවේ . එතකොට රෑ දහය හමාරයි. කඩේ බුෆේ එකක් . බත් මාළු පිණි ගොඩක් තිබ්බා . පානුත් තිබ්බ. . කපල නෑ . "මුදලාලි මේ පාන් කන්නේ කොහොමද කපල නෑ" . අපි සද්දෙන් කිව්වා.</p><p>තරුණ මුදලාලි දුවගෙන ඇවිත් බොහොම ගරුසරු ඇතිව පාන්පෙති කපල ලොකු තැටියකට දල කිවා මේ පරිප්පුයි මිරිස් මාලුයි හොඳයි කන්න. තුඹ කරවිල හොද්දනම් ටිකක් දවාලෙන් හැදුවේ ඇඹුල් වෙලා ඇති .</p><p> අපි ඉතිං හොඳට කෑවා . </p><p>බිල ගෙවන්න කවුන්ටරේට ගියා. එතැන කවුරුත් නෑ . මුදලාලි ගෝලයෙක් එක්ක හෝටලේ සුද්ද පවිත්ර කරනවා. </p><p>'මුදලාලි අපේ ගාන කීයද ?" මුදලාලි හිනාවුනා </p><p>'මහත්තයෝ මේ කඩේ දහයට වහනවා. කෑම ඉතිරිවුණ නිසා තමයි ඇරලා තිබ්බේ . දහෙයෙන් පස්සේ අපි කෑමවලට සල්ලි ගන්නේ නෑ"</p><p>මුදලාලි ගැන කතාකරමින් වැල්ලවාය පැත්තට එනකොට කුඩාඔය කඩමන්ඩියේ රථය මොහොතකට නතර වුනා."ඔය වම්පත්තේ පාරේ තමයි බළහරුවට යන්නේ". එතැන් සිට ගමන කෙළවර වෙනකම් රස මැව්වේ බළහරු කතා . </p><p>ඔන්න ඔහොමයි අපිට අවුරුදු නිවාඩුව උදා වුනේ.</p><p><br /></p><p>Photo : handapanagala Tank, Source : Sunday Observer</p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-72262753184128079162023-05-03T09:25:00.002-07:002023-05-07T00:53:37.644-07:00පේරාදෙණියෙන් කල්පිටියට <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWKl7cniKIOxVnKPL2lQn3U4WlyM-sfv2AYUFNJvbBKtADUiKYSaKm8v9U9r46puLxVmIkm5sKeCHOB3-8fshuMOLUwyWsI9XucCxh1zS2SZsh6Pu06pLhIysviSP49hCYgtuq4PLEHzw5IbA8lYMuHbLwE85L2-00LTRe1QUZ-wwRhN6qGvhTI5gABw/s2048/Kalpitiya.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWKl7cniKIOxVnKPL2lQn3U4WlyM-sfv2AYUFNJvbBKtADUiKYSaKm8v9U9r46puLxVmIkm5sKeCHOB3-8fshuMOLUwyWsI9XucCxh1zS2SZsh6Pu06pLhIysviSP49hCYgtuq4PLEHzw5IbA8lYMuHbLwE85L2-00LTRe1QUZ-wwRhN6qGvhTI5gABw/s320/Kalpitiya.jpg" width="320" /></a></div><div><br /></div><span style="font-size: x-large;">මේ</span> මගේ ට්විස්ටින්ග් දිනපොතේ දින සටහන්. දිනය පටලවා නොගෙන ප්රවේශමින් කියවන්න <br /><p><b>1993 අප්රේල් 30</b></p><p>අද අපට අවසාන අවුරුද්දේ අන්තිම විභාගේ .අන්තිමට තිබ්බ සබ්ජෙක්ට් එක කාර්මික ඉංජිනේරු විද්යාව . අතිරේක විෂයක් . තෝරා ගන්න තිබ්බ සබ්ජෙක්ට් එකක්. </p><p>අවුරුදු හතර වෙනුවට හතක් වින්ද දුක අහවරයි.හවසට ඊරියගම පැත්තේ ඇවිදලා කිතුල් රා ටිකක් හරි හොයා ගන්න ඕනි . ඒ මදිවට හෙට කැම්පස් ග්රවුන්ඩ් එකේ දැවැන්ත සාදයක් ගැන කසුකුසු ඇහෙනවා. ඒත් කා ගාවවත් සල්ලි නෑ . එන සති අන්තය හොස්ටල් එකේම ඉන්නවා. ඔහොම හිත හිතා අපි අක්බාර් පාලම පහු කරගෙන ලයිබ්රිය පැත්තෙන් වීරසුරිය ස්මාරකෙත් පහුකරලා, වී සී හවුස් එක ඉදිරිපිට පාරේ අඳුරු සොඳුරු ගස් අතරින් ඇවිත් කිස් බෙන්ඩ් එකත් පහු කරා. ලස්සනට හදාපු ෂර්ලි ද අල්විස්ගේ නිර්මාණශීලි මන්දිර හා භුමි සැකැස්ම මැදින් ජේමිස් පිරිස් ශාලාවට පිවිසෙන අඟර දඟර පඩිපෙළ නැග්ගා . සතර දිබ්බාගෙන් ඇවිත් අවුරුදු හතක් වාත වේවි වැඩේ හමාර කළ අපි තව දවසකින් දෙකකින් විසිරිලා යනවා . කරන්නේ මොකක්ද කියල නිශ්චිත නෑ .ගොඩක් දෙනෙක්ගේ අතේ පිච්චිය නෑ . ලබන අවුරුදේ අපි මොනවා කරයිද කියන්න කවුරුත් දැනගෙන හිටියේ නෑ තව අවුරුදු දෙකකින් අපි මොන වගේ මිනිස්සු වෙයිද ? අවුරුදු තිහකින්? අනේ හිතා ගන්නවත් බෑ . සිරා පොරවල් වෙයි. සමහරවිට ලොන්ත නාකියෝ වෙලා ඉඳියි .</p><p>කොහොමත් අපි සියලු අනාගත බලාපොරොත්තු අමතක කරලා අද රාත්රියේ හා හෙට පැවැත්වෙන සාද ගැන කතා කරමින් හා හිතමින් තමයි හොස්ටල් එකට ගියේ. </p><p><b>2023 අප්රේල් 30</b></p><p>අද අපි හැට දෙනෙක් කොළඹින් එක බස් එකකත් කුරුණෑගලින් තව බස් එකකුත් අරන් පිටත් වුනේ අපේ සරසවි දිවියේ අවසන් දිනය සිහිපත් කරන්න . හරියටම කිවොත් තිස්වන සංවත්සරය. අපි යමින් හිටියේ පුත්තලමින් වම් පැත්තේ මුහුදට දික්වෙලා තියෙන ලංකාවේ සුලැඟිල්ල කෙළවරට . කල්පිටියට. </p><p>අර අක්බාර් පාලමින් විභාගේ ඉවරකරලා ගාටපු කොල්ලේ කෙල්ලෝ දැන් තනිකර තලත්තෑනි වෙලා . ඒත් සියලුම ජානමය ගති ලක්ෂණ එක බිඳුවකින් වෙනස්වෙලා නෑ . හවස පාටියයි හෙට පාටියයි ගැන කතා කරා. මඩ අවලාද . තිස් හතලිස් පාර ඇහුනු එකම විහිලුව ආයේ ඇහුනා . ඒත් ඇස්වලින් කඳුළු පනිනකම් හිනා වුනා . සමහර පොඩි විහිලු කෑලිවලට බෝම්බ පුපුරන සද්දෙන් හිනා පුපුරා ගියා . අතරින් පතර දේශපාලනේ ගැන කතා කළා. බයියෝ, ටෝයියෝ ටෝබයියෝ ඔක්කොම ඉන්නවා. </p><p>අපි අන්තිම දවසේ කරපු විභාගේ මතක්වුනා. ඒ කාර්මික ඉංජිනේරු විද්යාව. පාලවියෙන් පොඩ්ඩක් හැරිලා පුත්තලම් සිමෙන්ති ෆැක්ටරිය ටිකක් බලාගෙන ගියේ ඒ හින්ද . 1993 වෙනකොට ලංකාවේ සිමෙන්ති ෆැක්ටරි දෙකක් තිබ්බ . දෙකම ආණ්ඩුවේ. පුත්තලමේ හා කන්කාන්තුරේ. 1996 ඉඳන් කන්කසන්තුරේ ෆැක්ටරිය දිරාපත් වෙමින් අතහැරලා දාලා තියෙනවා . පුත්තලම පුද්ගලික සමාගමකට දීලා කරගෙන යනවා. මෙතැන තමයි ලංකාවේ වැඩියෙන්ම විදුලි බලය පාවිච්චි කරන තැන . ලංකාවේ උණුසුම්ම තැන . දවසකට ගල් අඟුරු ටොන් සිය ගණනක් ගිලින උඳුන සෙන්ටිග්රේඩ් අංශක දෙදහකට විතර රත් වෙනවා .</p><p> හවස තිබ්බ කෙටි උත්සවේ වෙලාවේ මට අපේ අතීතය මතක් කරලා දෙන්න තිබ්බ. 1971 කැරැල්ල වෙනකොට බහ තෝරපු, හැත්තෑ පහේ අවුරුද්දේ පාන් පෝලිමේ ඉඳපු , හැතතෑ හතේ ධර්මිෂ්ට පාදඩකරණය බලන් හිටපු. 83 , 89 90 පහුකරලා දසක දෙක තුනක් කට්ට කාපු අපේ පරම්පරාවට විශේෂයෙන් පිට රටකට නොයා මෙහෙම ඉන්න තීරණය කරපු උන්ට ඉන්පස්සේවත් සැනසිල්ලේ තැන්පත් වෙන්න බැරි වුනා. අසාර්ථක ජරාජීර්ණ පාලන කාල යලි යලිත් ආවා. කොවිඩ් ආවා , පැට්රල් පෝලිම් ආවා , අරගලේ ආවා . දැන් 93දී අතේ සතේ නැතිව හිටි අපිට ඒ හා තරමක් සමාන කාලයක් ආයෙමත් ඇවිත් .මහලොකු මැද පන්තියේ හිටියට ගොඩක් දෙනෙක්ගේ ආදායම වියදමට වඩා අඩු වෙලා. මාස අටකින් පඩි හම්බවෙච්ච නැති ඉංජිනේරු ලොක්කොත් අපිත් එක්ක හිටියා. ලබන අවුරුදේ අපි මොනවා කරයිද කියන්න කවුරුත් දැනගෙන හිටියේ නෑ.</p><p><b>1993 මැයි 01</b></p><p>අද නැගිට්ටේ පරක්කු වෙලා ඒත් රට වෙලාගත්තා නොසන්සුන්කම කෘර පාලනයක ලක්ෂණ එක්ක දේශපාලනේ මඩ ගොහොරුවක් වෙලා . කිසිම විදිහක සාධාරණ මතයකට ඉඩ දෙන්නැති උද්දච්ච පාලකයෙක් ඉන්න රටක සමාජෙට බහින්න අපි තරමක් බයෙන් ඉන්නේ. ඒවා අමතක කරලා නුවර ගියා උදෙන්ම. අපි ආපහු එනකොට පාර දෙපැත්තේ සෙනග පිරිලා . මිනිස්සු ජයකෙහෙලි නංවනවා. චීන පටස් පුපුරනවා. </p><p>'ලොක්ක මැරිලා . ආමර් වීදියේදී බෝම්බ ගහල . එතැනමයි ' . දකින දකින මුහුණුවල තිබ්බේ සතුටක් සැහැල්ලුවක්, උත්සවශ්රියක් . </p><p>මම ගලහ බස් එකේ හිටගෙන හිටියා . මම හිටි තැනට කිට්ටු අසුනේ කුඩා දරුවන් දෙන්නෙක් සහ මවක් හිටියා. පොඩි දුව අවුරුදු හතක විතර ඇති. ඇය මෙහෙම කිව්වා </p><p>' අපි අදනම් පාටියක් දාන්නම ඕනි අම්මේ '</p><p>මල්ලි මෙහෙම කිව්වා ' තාත්ති මට අයිස්ක්රීම් අරන් දෙන්න ඕනි "</p><p>මේ කතාව දුරදිග යන්න කලින් හිටගෙන හිටි තාත්තා සිය පැටවූ දෙන්නගේ මුවපොඩි දෙක අතින් වසා ගත්තා . ඒ වෙනකොටත් භීෂණයේ භීතිය යන්තමින් තිබ්බා. මිනිහෙක් මළාම සතුටු වීම අශෝබන වුනත් රටේ තිබ්බ පීඩනය හා ජන මනස්වල තිබිච්ච අසහනය පිටවුනේ එහෙම තමයි. </p><p><b>2023 මැයි 01</b></p><p>අද නැගිට්ටේ පරක්කු වෙලා . ඊයෙ සාදයේ සැර වැඩිකමට නින්ද ගියා . කල්පිටි වෙරළේ ඇවිද්දා. ඊයේ හවස ගිය ධීවරයෝ එහෙන් මෙහෙන් එනවා . එච්චර සරු අස්වැන්නක් නෑ . ධීවරයෝ මුහුදු ගියාට අදත් කොළඹ මැයි රැලි. අවිනිශ්චිතතාවය , ආර්ථිකයේ අනාරක්ෂිත බව අවුරුදු තිහකට කලින් වගේම තමයි. </p><p>එනගමන් නොරෝච්චෝලේ පැත්තටත් ඔලුව දාලා ආවා. මෙගාවොට් තුන්සියේ විදුලි ජනක තුනකින් දවසකට ගල් අඟුරු මෙට්රික් ටොන් තුන්දහස් පන්සියයක් දවමින් රටට බලශක්තිය දෙන රටේ ලොකුම බලාගාරය. 1993 වෙනකොටත් රටේ බලශක්ති සැපයුම පිලිබඳ මහා සැලසුම් තිබුනා. ජයිකා ආධාරවලින් හදන්න තිබ්බ ගල් අඟුරු බලාගාරේ මාවැල්ලෙන් , සාම්ම්පුර්වලට, සාම්පුර්වලින් නොරෝච්චෝලේට වගේ තල්ලු වෙමින් ගිහින් අන්තිමේ හෙන ගානක් වියදම් කරලා චීන ණයකින් හදා ගන්න තැනට රට පත් කළේ කවුද? මේ සියලු දේ ගැන ඉදිරි සටහනකින් සවිස්තරව කතා කරමු .</p><p> මොනා උනත් දැන්නම් නොරොච්චෝලේ බලාගරේ පුළුවන් උපරිමෙන් රටට විදුලිය සපයනවා. ඒත් කෝකටත් තයිලය වගේ තියෙන්නේ මේක විතරක් වුනාම මොනා හරි වෙලා නොරොච්චෝලේ කැඩුනොත් රටටම විදුලිය කපන්න වෙනවා. වෙන රටවල ඒ වගේ වෙලාවට බල ගන්වන බැකප් බලාගාර තියෙනවා.අපට නැහැ. ළඟ කාලේක ඉදි කිරීමක් පේන්නත් නෑ . බලශක්ති අර්බුදේ වගේම අනෙක් අර්බුද ගැනත් විසඳුමක් පෙන්න නෑ </p><p>අවුරුදු තිහකට කලින් තිබ්බ සැලසුම් විරහිත, සුන්දර රටේ සිදුවෙමින් ඇති එකම වෙනස අපි වයසට යාම විතරයි. </p><p>මේ අවුරුදු තිහෙන් විසිතුනක් සැලසුම් ඉංජිනේරුවෙක් වෙලා හිටි මගේ රස්සාව ගැන තව දුරටත් පම්පෝරි ගහන්න බෑ . ඒත් මේ අවුරුදු තිහම දේශපාලනේ හිටි කිසිම කෙනෙකුට මේ ගැන කම්පාවක් ඇති වගකුත් පෙන්න නෑ </p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-46352089365319414772022-12-31T05:25:00.005-08:002022-12-31T05:34:44.854-08:00වුඩ්ක්රෝෆ්ට් විලේ කුරුළු ජෝඩුව <p> <span style="font-size: x-large;">වු</span>ඩ්ක්රෝෆ්ට් ( Woodcroft) යනු ඕස්ට්රේලියාවේ සිඩ්නි නගරාසන්නයේ පිහිටි උප නගරයක්. මේ නගරයේ පිහිටි විල වටේ රවුමක් ඇවිද්දොත් හරියටම කිලෝමිටරයකි. ජලාශ්රිතව ජිවත්වන ලස්සන කුරුල්ලන්ගෙන්ද මනරම් තුරු වදුලෙන්ද අලංකෘත වූ විල වටේ රවුමක් දෙකක් ඇවිදීන්නට විල අවට පදිංචි වී සිටින පරිඝනක ඉංජිනේරුවෙක් ප්රිය කරයි. ඔහු චමින්දය. චමින්ද මේ විල රවුමේ ඇවිදිදිදී දුටු අපුරු කුරුළු වතගොත කැමරාවට අසු කර ගන්නේය . සමහර ඒවා වීඩියෝ කර ගත්තේය. </p><p>වතාවක් මෙහි සිටි කළු හංස ජෝඩුවක් සහ පැටවුන් දෙදෙනෙක් ගැන නිරීක්ෂණය කළේය. ඔවුන්ගේ අසනීප ගැන වනජීවී කාර්යලය සමග කතා කළේය. තවත් වතාවක් ඔහු දුටුවේ එක කකුලක් අහිමි ජලජ කුරුල්ලෙකි . ඌ රේල් පවුලට( rail family) ඩස්කි මොර්හෙන් ( <b><span face=""Arial",sans-serif" style="background: white; color: #202122; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">dusky moorhen</span></b><span face="Arial, sans-serif" style="background: white; color: #202122; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"> </span> ) කුරුල්ලෙකි .දින කීපයකට පසුව දුටුවේ සතුටු හිතෙන දසුනකි. ඩස්කි මෝහෙන් කුරුල්ලාට සහකරුවෙක් හමු වී තිබේ. ඊටත් වඩා විශේෂත්වය වුනේ මේ අලුත් සහකරුවාද මුල් කුරුල්ලා මෙන්ම තනි කකුලින් සිටගෙන සිටීමය . මේ නම් අසිරියක් යයි සිතු චමින්ද මේ දසුන වීඩියෝ ගතකරගත්තේය . මෙහි ඇත්තේ එයයි. ( Video by Chaminda Aththanayaka)</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxQ6oyMmEDjWnJi3k4hUlnh-Bw5XZ-2yYPAAJ5u1vkjoSVIq35Knw6R-eLFwopa2OG2AdkTxGTFTGmpMQ4t-w' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><p>මා දන්නා පරිදි බොහෝ කුරුලු වර්ග තම ශරීර උෂ්ණත්වය රැකගැනීමට හෝ තාමත් හරියටම තේරුම්ගෙන නැති හේතුවක් නිසා බොහෝ විට තනි කකුලෙන් සිටගන සිටියි , එහෙත් මේ කුරුළු ජෝඩුවේ එක කුරුල්ලෙක්ගේ කකුලක් ඇත්තටම කැඩී වෙන් වී හෝ උපතින් ලැබී නැත. ඒ කුරුල්ලාගේ සහකරුද කොච්චරවත් සිටින්නේ තනි කකුලෙනි . මේ සමහර විට කකුල නැති කුරුල්ලාට සහය දැක්වීමක් වෙන්නට බැරිද? මේ දෙවන කුරුල්ලා පළමු කුරුල්ලාට වඩා පෙනුමෙන් වෙනස් වෙන්නේ කොහොමද ? මේ වගේ ප්රශ්න ටිකක් දැන ගැනීමට මම කතා කලේ යොවුන් කුරුළු පර්යේෂකයෙකු වූ චනිත් විජේරත්නටය. ඔහු ඕස්ට්රේලියාවේ මොනෑෂ් විශ්ව විද්යාලයේ වෛද්ය සිසුවෙකි. </p><p> ලංකාවේ කුරුල්ලන්ද ඇතුළු ලෝකයේ විවිධ ප්රදේශවල කුරුල්ලන් ගැන පොත් කිහිපයක්ම ලියා ඇති චනිත් කිව්වේ මේ දෙවන කුරුල්ලා යුරේශියන් කූට් කෙනෙකු බවය. මුල් කුරුල්ල්ලා හා දෙවන කුරුල්ලා එකම කුරුලු පවුලට අයත්වුනත් මේ දෙවර්ගය එකතු වී අභිජනනය කරන බවට තොරතුරු ලැබී නැත , එහෙත් ඔවුන් එකට හිඳී .ඔවුන් එකට ඉන්නේ තමන්ගේ ආරක්ෂාව හා පහසුව සඳහා උය . එකම වාසස්ථානය බෙදාගන්න එකම පවුලේ කුරුළු විශේෂ දෙකක් එකට ඉන්නා අවස්ථා තිබේ. චනිත් කිව්වේ දෙවන කුරුල්ලා කකුල ඔසවාගෙන සිටින්නේ ඔහුගේ සාමාන්ය පුරුද්දට මිස මුල් කුරුල්ලට සහය දැක්වීමට නොවන බවය .</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLqjO2PCg7htHhpdUpFOsJXf76qfLUea0mWShIO0sU3HniV-sUQMe14y8ZGeyuaL6hX8A97zxKxInDv1PJqM0RGo2-duzb0AMjazHOVuEl0I41dnfO0yCfR867jE2x-TTS7o_CWbeuMlTz-1xzA1-J3f82Ri7mr_iT9g4sJS0-vCUJWr3aBUqNCi34vg/s1024/Dusky_moorhen442.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLqjO2PCg7htHhpdUpFOsJXf76qfLUea0mWShIO0sU3HniV-sUQMe14y8ZGeyuaL6hX8A97zxKxInDv1PJqM0RGo2-duzb0AMjazHOVuEl0I41dnfO0yCfR867jE2x-TTS7o_CWbeuMlTz-1xzA1-J3f82Ri7mr_iT9g4sJS0-vCUJWr3aBUqNCi34vg/s320/Dusky_moorhen442.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dusky Moorhen ( Source Wikipedia)</td></tr></tbody></table><br /><p>චනිත් කියන පරිදි කුරුල්ලන් හා වන සතුන් තම ආරක්ෂාව හා පහසුව පිණිස එකට සිටියද නගරයේ මිනිසුන් සිතන තරම් ඔවුන් සාමකාමී නොවන බවයි . රුදුරුකම් හා සැහැසි කම් සත්තව ලෝකයේ අප සිතනවාට වඩා පවතියි . </p><p>ඒ නිසාමයි සතුන්ගෙන් මිනිසුන් වෙනස් වන්නේ . සහකම්පනය හා අනුන් පිලිබඳ ගැඹුරු දයාවක් දක්වන හැකියාව වැඩිපුරම ඇත්තේ මිනිසුන්ටය. එය සත්තව පරිනාමයේ ජයග්රහණයකි. සුවිශේෂ හැකියාවකි.</p><p>ඉතින් මිනිසුන් ලෙස ජිවත් වෙන්නට ලැබීම ආඩම්බරයක් වන්නේ මෙකි සහකම්පනය හා දයනුකම්පන්ය නිසිපරිදි සුසර වන පරිසරයකදීය.</p><p>ඔබ සැමට මේ බව පසක් වන නව වසරක් වේවා </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaufSvPOaN6F5wQnbTYT_i8oKesPZw-9EFpGngUQHdyGFtFk1r7OPWV_SKjlPtr0zhdqpN4H2mcO_75IjRw2OxeWn8pqnPzSHRxbLlq72Wth1TA4_KybyvcsylzbIDfP8lr6AC9X_UfMyLMR-yS43RAq3PL8E0ugt14JyOOY02VNupE6YM0BXVrZ-oow/s1280/Eurasian_coot_(Fulica_atra)_Georges-Valbon_01.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1280" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaufSvPOaN6F5wQnbTYT_i8oKesPZw-9EFpGngUQHdyGFtFk1r7OPWV_SKjlPtr0zhdqpN4H2mcO_75IjRw2OxeWn8pqnPzSHRxbLlq72Wth1TA4_KybyvcsylzbIDfP8lr6AC9X_UfMyLMR-yS43RAq3PL8E0ugt14JyOOY02VNupE6YM0BXVrZ-oow/s320/Eurasian_coot_(Fulica_atra)_Georges-Valbon_01.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Eurasian Coot ( Source Wikipedia)</td></tr></tbody></table><br />තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-40714929744851575182022-12-29T01:18:00.009-08:002022-12-29T23:28:41.592-08:00 ෆිලිප් දුපතේ දරු උපත <p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRXQjJuXKPFdqb8W-1ddzppOQ_s7Zqt0HhMrD0bbx3TFSWsONKVcXGeZ_nv-OrHJZfiPq9-efHRFpy_jwpisi4UiobBocl_dxYaOXu_NEPCX6GRJ-QNGtqVSTRnD5oMu-CFC2qXIa9QeCDjW8haHP_HMTQXgBuBJ2tgCnGDh0ss7RSjc_0JuaSDzDPg/s4624/Philip%20island%201.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3468" data-original-width="4624" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRXQjJuXKPFdqb8W-1ddzppOQ_s7Zqt0HhMrD0bbx3TFSWsONKVcXGeZ_nv-OrHJZfiPq9-efHRFpy_jwpisi4UiobBocl_dxYaOXu_NEPCX6GRJ-QNGtqVSTRnD5oMu-CFC2qXIa9QeCDjW8haHP_HMTQXgBuBJ2tgCnGDh0ss7RSjc_0JuaSDzDPg/s320/Philip%20island%201.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">පිලිප් දුපතේ ගොවිපලක් </td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmO63fzTWVznSZ9WwlnWgAzCMwQwsnpJvuJ3v10OrDpyCFfCHwTTY-dFUzYpJWgIoTFF57GwwtyTI-yynQuhMQksxzO6r1GSQ3lV0YE16-hgge-ecLbowfpTNooN9SNE_eZsvLI-MBLyLybKwxlLOSIeJg_MiX7eph2kvXPgGyMFBcqhSkNndpirMG9A/s4624/Philip%20Island%202.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3468" data-original-width="4624" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmO63fzTWVznSZ9WwlnWgAzCMwQwsnpJvuJ3v10OrDpyCFfCHwTTY-dFUzYpJWgIoTFF57GwwtyTI-yynQuhMQksxzO6r1GSQ3lV0YE16-hgge-ecLbowfpTNooN9SNE_eZsvLI-MBLyLybKwxlLOSIeJg_MiX7eph2kvXPgGyMFBcqhSkNndpirMG9A/s320/Philip%20Island%202.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">පිලිප් දුපතට පිවිසෙන පාලම ( දිග මීටර් 540)</td></tr></tbody></table><span style="font-size: x-large;">රු</span>සියානු කෙටි කතාවක් ' කැකිරි දුපතේ දරු උපත' නමින් කලකට පෙර සිංහලට පරිවර්තනය කර තිබුනා. ඒ කතාවත් මේ කියන්නට යන කතාවත් අතරේ කිසිදු සමානකමක් නැතත් එක්තරා හේතුවක් නිසා ඒ නමම යොදන්නට හිතුවා. <p></p><p>මේ අතීත කතාව පටන් ගන්නේ මම ඉපදිච්ච අවුරුද්දේ විතර. කොළඹ සිට වේයන්ගොඩ බලා යන පාසල් සිසුවෙකුට හමු වෙනවා සුදු ජාතික සංචාරකයන් පිරිසක්. ඔවුන් යම්කිසි ගමනක් යාමට මාර්ග විස්තර හොයමින් අසරණ වෙලා. දුම්රිය මගින් අතරේ ඉංග්රීසි උගත් කෙනෙක් නැති තරම් උනත් මේ සිසුවාට ඉංග්රීසි භාෂාව තේරෙනවා. ඉතින් ඔහු තමන්ට පුළුවන් විදිහට සංචාරකයන්ට වුවමනා මාර්ග විස්තරේ පැහැදිලි කරනවා. සංචාරකයන් පිරිසේ සිටි එක් සුදු ජාතිකයෙක් කරදාසි කබල්ලික ලියු තමන්ගේ එංගලන්තේ ගෙදර ලිපිනය මේ තරුණ සිසුවාට දෙනවා. </p><p>' නුඹට කවදාක හරි මොනම විදිහේ උදව්වක් හරි ඕනි වුනොත් මට ලියමනක් එවපන් '</p><p>ඉතින් කාලය ගත වෙනවා . සිසුවා තරුණයෙක් . ඔහු උසස්පෙළ කරලා කාර්මික අධ්යාපනයකුත් ලබා ගත්තා . ඉන්පස්සේ රස්සාවක් නැතිව එකෙල මෙකෙල වේවි ඉද්දි කෝච්චියේදී මුණ ගැහිච්චා සුද්දා මතක් වෙනවා . තරුණයා ලියමනක් දානවා. </p><p>සති කීපයකින් උත්තරය එනවා.</p><p>"මම ලබන මාසේ ඉඳන් ඕස්ට්රේලියාවේ දුම්රිය දියුණු කිරීමේ උපදේශකයෙක් . එහෙන් උඹට රස්සාවක් හොයල දෙන්නම් . ලියකියවිලි ටික එවපන්." ඉතින් තව තුන් මාසෙකින් අපේ තරුණයා ඔස්ට්ර්ලියාවේ .</p><p>ඔහු ඔස්ට්ර්ලියා දුම්රිය සේවයේ සිග්නල් ඉංජිනේරුවෙක් විදිහට ඉහළ නගිනවා. 1998 දී කල් ඇතිව විශ්රාම ගන්නවා . ඒ ලංකාවට ගිහිල්ලා අලුත් ව්යාපාරයක් පටන් ගන්න. ව්යාපාරය තමයි තවත් ප්රධාන පෙලේ ව්යාපාරික හවුල්කරුවෙක් එක්ක ඉදිකිරීම් කරන එක . ඔවුන් ඕස්ට්රේලියානු සමාගමක් එක්ක එකතු වී විශාල ගොඩනැගිලිවල අලුමිනියම් හා විදුරු ආවරණ සවි කරනවා. වත්තල පැත්තේ පැක්ටරියකුත් දානවා . </p><p>මෙන්න මේ සමාගමෙන් තමයි කොළඹ කොටුවේ ලංකා බැංකු ගොඩනැගිල්ලේ හෙවත් පිට්ටු බම්බුව වටේට සුදු පාට අලුමිනියම් තහඩු අල්ලන්නේ . මේ වැඩේට ඉස්සෙල්ල ලෝක වෙළඳ මධ්යස්ථානයට ගලධාරි හා මහබැංකු ගොඩනැගිලි ඉලක්ක කරලා කොටි ත්රස්තවාදීන් එල්ල කළ බෝම්බවලින් දැඩි හානි වෙනවා. ඒ පිටස්තර විදුරු හා ඇලුමිනියම් රාමු අලුතින් දාන්නෙත් මේ කොම්නපැනියම තමයි. මම 98 -99 අවුරුදුවල වැඩ කලේ එතන . මම මේ ගැන කීප වතාවක් ලියල තියෙනවා . </p><p>දැන් තියෙන ලංකා බැංකු ගොඩනැගිල්ලේ විශාල නාමපුවරුව වන බිත්තියට ඇල්ලු සුදු යකඩ අකුරු නිර්මාණය කර සවි කිරීමත් අපිට පැවරුන රාජකාරියක්. මේ වැඩේට ගැලපෙන පුද්ගලයෙක් හොයමින් සිටියා . 1996 ලෝක ක්රිකට් කුසලානය නිර්මණය කලේ අපේ රටේ සමාගමක්. අර්ජුන රණතුන්ගලා පාකිස්තානේ ඉඳන් ලංකාවට ආපහු ගෙනාව මේ කුසලාන නිර්මාණය කරපු සමාගම තිබ්බේ නුගේගොඩ . මේ සම්ගමේ හිටි ඉංජිනේරුවෙක් වුන තිලක් අපිත් එක්ක එකතු වෙන්නේ පෙරකී වුවමනාව සහ තව ගොඩක් වැඩවලට .</p><p>මේ ව්යාපෘති දෙක ඉවර වෙනකොට සමාගමේ ලංකාවේ ප්රධාන වැඩ ඉවරවෙනවා . ඕස්ට්රේලියාවේ සිට විශ්රාම අරන් ආපු සිග්නල් ඉංජිනේරුවා රෝයි අපහු එහෙට යනවා. ඒ ගිය ගමන ඇත්තටම විශ්රාම සුවයෙන් ඉන්නවා . ටික දවසකින් තිලක් ඔස්ට්රේලියාවට සංක්රමණය වෙනවා. තිලක් හා රෝයි අසල්වැසියන් වෙනවා . තිලක් තමන්ට සුපුරුදු ක්ෂේත්රයේම ව්යාපාරයක් පටන් ගන්නවා. ඇලුමිනියම් හා විදුරු ගොඩනැගිලි ආවරණ , නාන කාමර ෂවර් වගේ දේවල් එකලස් කරන පැක්ටරියකුත් දානවා. මේ මින්ස්සුන්ට සැනසිල්ලේ ඉන්න ලැබෙන්නේ නෑ . මමත් ඔස්ට්රේලියාවට සවාරියක් එනවා . සැන්දෑ සාදයකට ඇරයුම් ලැබෙනවා . 1998-99 කොළඹ පිට්ටු බම්බු වල ඇලුමිනියම් , විදුරු ආවරණ හා සුදු යකඩ නාම පුවරු සමග එකට ඔතටු වෙච්ච තුන් දෙනෙක් අවුරුදු විසිපහකට විතර පස්සේ ආයෙත් හමු වෙනවා .</p><p>සාදය රසවත්. පරණ කතා අලුත් කතා සමග අනාගත සැලසුම් දිගෑරෙනවා.</p><p>ඉතින් මම ආපහු යන්න හදනකොට තිලක් මෙහෙම කියනවා .</p><p>ආයේ කවද්ද මෙහෙ එන්නේ?. මම ඔයාව එක්කරගෙන යන්නම් බලන්න තැන් තියෙනවනේ මහා ගොඩක් .</p><p>"එහෙම තිබ්බට ඔයාගේ රාජකාරි පාඩු කර ගන්න එපා මම නිසා" මම කියනවා . තිලක් ටිකක් කල්පනා කරනවා . ඉන් පස්සේ මෙහෙම කියනවා .</p><p>"හරි මරු වැඩක් තියෙනවා , අපි පිලිප් අයිලන්ඩ් යමු" . </p><p>දවස් කීපයකට පස්සේ තිලක් මාවත් අරගෙන ෆිලිප් අයිලන්ඩ් යනවා . පිටිපස්සේ ඇලුමිනියම් රාමුවක් පටවාපු ලොකු වැන් එකක යන ගමන් තිලක් කියනවා මේ ගමන ගැන , තිලක් මට කතා කරන්නෙත් තිලක් කියල </p><p>' මෙහෙමයි තිලක් මේ ගමන මම අපේ ගෝල යෝ දෙන්නෙක් යවන්න හිටියේ . ගෝලයෝ කිව්වත් මේ රටේම උපන් සුදු ජාතිකයෝ තමයි. ඒත් මට මේ ක්ලයන්ට් හිතට අලල්ලා ගියා . අනික ඔයාටත් මේ මනුස්සයා ගැන ලියන්න දේවල් තියෙයි".</p><p>අපි ඒ ක්ලයන්ට ෆිලිප් කියල කියමු. මෙල්බර්න් නගරයෙන් කිලෝමීටර් එකසිය හතළිහක් විතර දකුණට වෙන්න පිහිටි පිලිප් දුපත ආකර්ශනීය සංචාරක පුරයක්. නිවාඩු නිකේතන හා දර්ශනීය වෙරල නිසා විතරක් නෙවෙයි පෙන්ගුයින්ලා බලන්නත් , සිල් මත්ස්යයෝ බලන්නත් කාර් රේස් පදින්නත් මහා ලොකු පිරිසක් මේ දිවයිනට එනවා . </p><p> ගිය මාසේ දවසක ෆිලිප් මෙල්බර්න් වලට එන්නේ තමන්ගේ කන්තෝරුවේ පොඩි පාර්ටිෂන් එකක් කරගන්න කවුරුහරු හොයාගෙන. තිලක්ගේ ෂෝරුම් එක දැකල එතනට එනවා . :මට මේ වගේ වැඩක් කර ගන්න හියෙනවා ෆිලිප් දුපතේ" . </p><p>තිලක් කල්පනා කරනවා . එච්චර දුරක් ගිහින් වැඩක් කරණ එක පාඩුයි. අනික මෙෂර්මන්ට් එක ගන්නත් එක පාරක් යන්න ඕනිනේ .</p><p>තිලක්ගේ හිත කියවපු ෆිලිප් මෙහෙම කියනවා .</p><p>' මම මෙෂර්මන්ට් එක අරගෙන ආවා . මෙන්න මගේ අත් අකුරින්ම ලියල තියෙනවා. ඔයාට තියෙන්නේ මේ ගානට ෆ්රේම් එක හදවලා කාව හරි එවල හයි කරන්න .. මම දන්නවා ගාන ටිකක් වැඩිපුර යනවා කියල දුර නිසා . ඒ ඔක්කොම අල්ලලා ඔයාගෙ ගාන කියන්න '</p><p>ටිකක් කල්පනා කරපූ තිලක් කියනවා ' ළඟ පාතකනම් ඔය වැඩේට ඩොලර් එක්දාස් පන්සියක් යන්නේ . දුර එන්න තියෙන නිසා එක්දාස් අටසීයක්වත් ඕනි. අනික ඒකෙන් බාගයක් ඇඩ්වාන්ස් එකක් ගන්න වෙනවා '</p><p>ෆිලිප් මෙහෙම කියනවා . </p><p>"ඇඩ්වාන්ස් කතාවක් ඕනි නෑ . මම මුළු ගානම දෙන්නම්. මෙන්න තියෙනවා ඩොලර් දෙදාහක්ම" .</p><p> අන්න එහෙම කියපු ෆිලිප් හම්බ වෙන්න තමයි අපි මේ යන්නේ . පැය එක හමාරක් විතර යනකොට අපි දර්ශනීය පිලිප් දුපතට ලඟා වුනා. ලස්සන ලස්සන සංචාරක නිවාස, උද්යාන,නැරඹුම් ස්ථාන පහුකරගෙන අපි පිලිප්ගේ ගෙදරට ළඟාවූනා .</p><p>මුහුද අයිනේ ලස්සනට හදාපු නියම ගෙස්ට් හවුස් එකකුත් බෝට්ටු වැඩපොලකුත් ඔහුගේ ඉඩමේ තිබුනා . </p><p>තිලක් කෙලින්ම ගියා පාර්ටිෂන් එක කරන්න ඕනි තැනට . ටේප් එක අරන් මැන්නා. ඔලුව කැසුවා. </p><p>'මේ මෙෂර්මන්ට් එක වැරදියිනේ. මම ගෙනාපු ෆ්රේම් එක මේකට හරි යන්නේ නෑ . මේ බලන්න ඔහේ ලියල දීපු මෙෂර්මන්ට් එක. දැන් මට ආයේ පාරක් එන්න වෙනවා.' තිලක් නෝක්කාඩුවෙන් කිව්වා . ෆිලිප් ඉතාම ශාන්ත විදිහට උත්තර දුන්න . </p><p>' මමත් ගෝලයෙකුට කියල ඔය මිනුම ගත්තේ. මගේ වැරැද්ද පිලිගන්නවා. අපි වැරැද්ද නිවැරදි කරලා ඉවරවෙලා ඉතිරි ටික කතාකරමු" කියල ඔෆිස් කාමරේට ගියා . "මෙන්න ඔයාගේ අද දවසේ ගාස්තුවයි ට්රාන්ස්පෝර්ට් වියදමයි . මේ ගැන අමනාප වෙන්න එපා. ආයේ දවසක නිවාඩුවේ මේ වැඩේ කරමු" ෆිලිප් එහෙම කිව්වම තිලක්හේ හිත උණු වුනා . ' වෙච්ච දේ වුනා . මේකට සල්ලි එපා. ආයේ දවසක මම ඇවිත් මේක ෆික්ස් කරලා යන්නම් ;</p><p>ඒත් ෆිලිප් පෙරැත්ත කරලම අලාබය ගෙව්වා.</p><p>මේ සිද්දිය බලාගෙන හිටි අමුත්තා වෙච්ච මං දිහාට පිලිප් ඇවිදගෙන එද්දී තිලක් මාව ඔහුට හඳුන්වල දුන්න . 'ඉතින් ඔබ දැන් කොහෙද පදිංචි වෙලා ඉන්න රට ? පිලිප් ඇහුව </p><p>ශ්රී ලංකාව මම කිව්වා.</p><p>පිලිප් මා දිහා අනුකම්පාවෙන් බැලුවා. </p><p>මට බොහොම කනගාටුයි උඹල රටේ මේ දවස්වල තියෙන ප්රශ්න ගැන. ලංකාව් කියන්නේ මම .කැමතිම රටක්. මගේ වැඩවලට ලංකාවෙන් ආපු විසිපස් දෙනෙකුට මම රස්සා ගන්න ස්පොන්සර් කරලා තියෙනවා .</p><p>මේ වියපත් , ප්රසන්න සුදු ජාතිකයාගේ ප්රභාමත් දෑස දුටු මට මිට දශක ගණනකට ඉස්සර වේයන්ගොඩ කෝච්චියේදී රෝයිට හමු වූ සුදු ජාතිකයා මොහුමදැයි සැකයක් මතු වුනා . </p><p>සටහන : ෆිලිප් දුපතට ඒ නම ලැබිල තියෙන්නේ 1788 දී එංගලන්තයේ සිට ඔස්ට්රේලියාවාට පැමිණි පළමු නාවික සමුහයේ ආණ්ඩුකාරයා වූ සර් ආතර් ෆිලිප් සමරනු සඳහායි. </p><p>(කතාවට යොදාගත් සමහර නම්ගම් මනක්කල්පිතයි )</p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-32610914425296901262022-12-18T01:50:00.000-08:002022-12-18T01:50:32.302-08:00අහුබුදු දුන් බබාගේ නම <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRbhhqofRNhB7J3LVxoeR5MYEhMkejyVIhTeD27e602UOCBGQ7fyEPogcf9lAwQUfCcTyoT-c5tA1xgt-j5If27M3uO48FrzTuXFtqz9zjRRpPEjNkuPQ6xBpOBfpCbCNcmuVt_cnFM_czoCfdMOWZiwAEhfXc_12VnMMtX8KpvKtPjylgMNcWPe4gZg/s240/baby%20image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="210" data-original-width="240" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRbhhqofRNhB7J3LVxoeR5MYEhMkejyVIhTeD27e602UOCBGQ7fyEPogcf9lAwQUfCcTyoT-c5tA1xgt-j5If27M3uO48FrzTuXFtqz9zjRRpPEjNkuPQ6xBpOBfpCbCNcmuVt_cnFM_czoCfdMOWZiwAEhfXc_12VnMMtX8KpvKtPjylgMNcWPe4gZg/s1600/baby%20image.jpg" width="240" /></a></div><p></p><p><span style="font-size: x-large;">ම</span>ට ඉස්සෙල්ලම අරීසෙන් අහුබුදු කියන නම කියවන්න ලැබුනේ පරණ රසවාහිනි සඟරාවල තිබිලා. ඔහු හැම මාසෙම වගේ ඒවාට ශාශ්ත්රීය ලිපි ලිව්වා .ඊට ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ මම ඔහුගේ ගෙදරට පේන දුරින් ජිවත් වුනා .ගල්කිස්ස ටෙම්ප්ලර්ස් පාරේ බේකරිය හන්දියට කලින් පාරේ දකුණු පසට වෙන්නට සාදා තිබු කලාපුරේ ගෙවල් දීලා තිබ්බේ රටේ ප්රවීන කලාකරුවන්ට. මට එහෙ ගේක ටික කාලයක් ඉන්න ලැබුනේ මම කලාකරුවකු වෙච්ච නිසා නෙවෙයි කලාකරුවකුගේ පුතෙකුගේ මිත්රයෙක් වෙච්ච අසෝක කරපු උදව්වක් හැටියට . </p><p>තාවකාලිකව වසා දමා තිබ්බ මේ ගෙදර ලැබීම අපිට ලොකු අස්වැසිල්ලක් වුනේ ඒ වෙනකොට අපි කාටවත් කොළඹින් ස්ථිර තැනක් තිබුනේ නැති නිසා .කලා පුරයේ ජීවත්වෙමින් මාසික සඟරාවක්ද ළමා පත්තරයක්ද සකසමින් අපි ගෙවූ කාලය ගැන තව වෙනතුරු බ්ලොග් සටහනක් ලියා නැත්තේ ඒ කතාව එහෙම ලේසියෙන් පාසුයෙන් ලියන්නට බැරි තරම් සංකීර්ණ නිසා . හපන්කම්, මෝඩකම්, අපරිණතකම් මැද ණය කාරයෙක්ද , තරහකාරයෙක්ද, පෙම්වතෙක්ද විදිහට විවිධ චරිත රඟ පෑ මේ කාලයේ මට බොහෝ විචිත්ර මිනිසුන් ඇසුරු කරන්නට ලැබුණා . ඒ ගැන වෙනම ලියන්නම්. . කලාපුරේ ඉද්දි හමුවුනු කිහිප දෙනෙක් නම් ඉදිරිපස නිවසේ විසු ලයනල් අල්ගම, , වම්පස නිවසේ විසු පියසර ශිල්පාධිපති , ගෙවල් කීපයක එපිටහින් විසු අරීසෙන් අහුබුදු වගේ නම් දරපු පුද්ගලයන් .</p><p> ළමා පත්තරයකට කතා කීපයක් ඉල්ලා ගන්නට මම අරීසෙන් හහුබුදු හමු වුනා . දවසක් දෙකක් එහෙ ගියා. ගල්කිස්ස මුහුදේ ඉර ගිලෙන්න කිට්ටුව ලා රතු පාට සන්ධ්යාලෝකය මැද විවෘත ආලින්දයට වෙලා හාන්සිපුටුවක වාඩි වී ප්රසන්න මුහුණින් සිටි අහුබුදුවන් මට රජගොනා හා වප්මගුල ගැන කතාව කිවා . තවත් ළමා කතා කීපයක් කිව්වා .. ඒ කතා සේරම වගේ ඒ වෙනකොට පළවෙලා තිබුනා. දෙතුන් වතාවක් ගිහින් කතා කර කර හිටියට අලුත් කතාවක් ලියා ගන්න බැරි වුනා . මෙහෙම ගෙවිච්ච කාලෙන් පස්සේ මට කලාපුරෙන් නික්මිලා කඩවතට යන්න වුනා . හුණුපිටියේ රාජ්ය ඉංජිනේරු සංස්ථාවේ රස්සාවට ගියා . මෙන්න බොලේ මගේ අල්ලපු මේසේ ඉන්නවා අරීසෙන් අහුබුදුගේ පුත්රයා උදම් . අපි දෙන්න ටික කාලයක් උදේ හවා මුණ ගැහුනා . අරීසෙන් අහුබුදුගේ බබාලට නම් දැමීමේ වැඩේ නගලම ගියේ මේ කාලේ. ඔහු ව්යාපාරික නම් රාශියක් දාල තිබ්බ. මම අහල තිබ්බ විදිහට උපාලි ප්රකාශන වෙච්ච දිවයින , විදුසර, වත්මන වගේ නම් ඔහු දාපුවා. මෙහෙම නැගල යන නමක් දාන්න හොඳ බිස්නස් ඉවකුත් තිනන ඕනි . </p><p>ඒ දවස්වල අපේ කන්තෝරුවේ මගේ එහා පැත්තේ හිටි මිත්රයට තොරතෝංචියක් නැතිව ඉල්ලීම් එනවා. කන්තෝරු මිත්රයෝ ඔෆිස් බස් එකේදී , කෝච්චියේදී කයිවාරු ගහල තිබ්බේ අපි එක්ක තමයි අහුබුදුගේ පුතා වැඩ කරන්නේ කියල . ඉතින් කාගේ හරි දුර නෑයෙක්ට බබෙක් හම්බුනොත් "අනේ අහුබුදු මහත්තයට කියල නමක් දාලා දෙන්නකෝ" කියනවා . ඉතින් තාත්තට නෙවෙයි පුතාට කියල තමයි නම ඉල්ලන්නේ . "අනේ මල්ලි තරහ නැතිව තාත්තට කියල හොඳ නමක් දාලා දෙන්නකෝ අපේ ලොක්කු අම්මගේ දුවට පුතෙක් හම්බවෙලා උයන්න හරි ඔයන්න හරි කමක් නෑ " . අපි ඉතින් හිනා වෙනවා . උදම් කියනවා මේවා අපේ තාත්තට කිව්වොත් බැනුම් අහන්න වෙනවා කියල. කොහොම හරි අර බබාට නමකුත් දවසකට දෙකකට පස්සේ ලැබෙනවා. මම දන් නෑ ඇත්තටම තාත්තට කියල නම ලියා ගත්තද නැත්නම් තාත්තගේ ලිස්ට් එකින් ගත්තද කියල . </p><p>හැබයි මමනම් අහුබුදු මහත්තයාගේ නම් ලිස්ට් එකෙන් සෑහෙන්න වැඩ ගත්තා . ඒ කාලේ වෙනකොට තිබ්බේ බොහොම සරල නම් ලැයිස්තුවක්. පස්සේ තමයි ඒ ලිස්ට් එකට වයිවාරන්න නම් එකතුවෙලා තරමක විකාරයක් වුනේ. අනික අර මුල් ලිස්ට් එකේ තිබ්බ නම් අලුත් , අන්කොමන් නම් . ඒත් ටික කාලෙකට පස්සේ ඒ නම් හැම තැනින්ම ඇහෙන්න පටන් ගත්තා . අපේ දුවලගේ පන්තිවල හරි අඩකට වඩා තිබ්බේ අහුබුදුගේ මුල් ලයිස්තුවේ නම් . </p><p>අපේ ලොකුදුව හම්බුනාම අපි දෙපාරක් නොහිතම කතාවුනා අහුබුදු ගෙදරට ගිහින් නමක් ඉල්ලා ගන්න .</p><p>ඉතින් මම හවස වැඩ ඇරිලා ගියා කාලෙකට පස්සේ ටෙම්ප්ලර්ස් පාරේ අහුබුදු නිවසට . එදා මම යනකොටත් ඔහු විවෘත ආලින්දයේ හිටියේ . අමුත්තෙකුත් හිටියා වගේ මතකයි. මම දුවක් හම්බුනා නම දාගන්න ආවේ කිව්වම . මට කිව්වා " දුත ලක්ෂණ අනුව වාසනාවන්ත ළමයෙක් ලැබිල තියෙන්නේ නැත්නම් මෙච්චර හැන්දෑ වෙලා මම කාටවත් නම් දෙන්නේ නෑ . අපි කේන්දරෙත් හදමු" කිව්වා . මම කේන්දරවත් දුත ලක්ෂනවත් විශ්වාස කලේ නැතත් මේ කතාව ගිහින් කිව්වට පස්සසේ ළමයින්ගේ ආච්චි අම්මලා එහෙම අතිශයින් සතුටු කරන්න පුළුවන් කියල මතක් වෙලා මම සතුටින්ම අහගෙන හිටියා. </p><p>මට නම් ලැයිස්තුවක් ලියල දීලා අහුබුදු මහත්තයා මෙහෙම කිව්වා . </p><p>' පුතාගේ යාලුවෙකුත් හින්දා නම දානවට සල්ලි ගන්න බෑ ' එහෙම කියල ආයේ මෙහෙමත් කිව්වා . "හැබැයි මම කේන්දරේ හදල දෙනවා පස්සේ වෙලාවක එන්න" කියල . ආයේ කිසිදාක මට අහුබුදු ගෙදරටවත් කලාපුරේටවත් යන්න බැරි වුනා .</p><p>ඉතින් දූට අරිසෙන් අහුබුදු මහත්තයා යෝජනා කරපු නම තමයි ' පුල්මි මිහාරා' පුල්මි කියන්නේ පිරුණු මැණිකය මිහාරා කියන්නේ මිහිරි ගංගාවය කියලත් කිව්වා මතකයි . ඒත් අපි ගෙදර ඇවිත් දැම්මේ වෙනම නම් ටිකක් . ලිස්ට් එකේ වෙන තැන්වල තිබ්බ නම් දෙකක් එකතු කරලා දැම්ම . පොඩි දුවගේ නම දැම්මෙත් ඒ විදිහට . </p><p>ඔහු කි නම්වල තේරුම් ගැන සමහර භාෂා විශාරදයෝ එකඟ වුනේ නෑ . ඒ වගේම ඔය සරල නම් ලස්සන නම් මොකක්වත් පිටරටකට ගියාම වැඩකුත් නෑ . මට ඊයේ පෙරේදා හම්බුනා පිට රටක ඉන්න මගේ යාලුවෙක් . ලස්සන කෑලි තුනේ නමක් තිබ්බ මිනිහ කියනවා මචන් මගේ පරණ නම කිව්වට මෙහෙ කවුරුත් මාව දන්නේ නෑ . මගේ නම දැන් ජෝන් කියල . </p><p>Image : Freepik</p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-38429427224667362122022-10-22T20:29:00.004-07:002022-10-24T21:48:34.628-07:00 ගෝල්ෆේස් අරගලය ප්රොජෙක්ට් එකක්ද ?<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyY6BjFVl3Uq-3OHoHD3mdDR6YqV8XaMdsmj4G0uRMg7iLvgSQG8_fe_8mMDa4JImtTsssn07TYmedquaJWXGHzYK0pe_E0lKgdTRvgQJR2fRJhw1m96g_LLNj_Fxsa2X_UY8mlIzWsEN0deXeqgB7mjJX_fOdYdKXoDv0GyRX6i3xcC9bWId0_OP0IQ/s2048/Galleface%20Aragalaya.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyY6BjFVl3Uq-3OHoHD3mdDR6YqV8XaMdsmj4G0uRMg7iLvgSQG8_fe_8mMDa4JImtTsssn07TYmedquaJWXGHzYK0pe_E0lKgdTRvgQJR2fRJhw1m96g_LLNj_Fxsa2X_UY8mlIzWsEN0deXeqgB7mjJX_fOdYdKXoDv0GyRX6i3xcC9bWId0_OP0IQ/s320/Galleface%20Aragalaya.jpg" width="320" /></a></div><p><span style="font-size: x-large;"><b>ගෝ</b></span>ල්ෆේස් අරගලය ප්රොජෙක්ට් එකක්ද නැද්ද ? මේ ප්රශ්නය මම ප්රෝජෙක්ට් මැනේජ්මන්ට් උගන්නා සිසුන් පිරිසකට යොමු කළෙමි. සමහරු ඔව් කීහ . සමහරු නෑ කිහ . ඉන්පසු මගේ අදහස් දැන ගැනීමේ කුහුලින් ඒ සියලු දෙනා බලා සිටියෝය. මේ සමග ඇරඹුණු කතා බහ ප්රෝජෙක්ට් මැනේජ්මන්ට් සම්බන්ධ බොහෝ අහුමුලු කතා කිරීමට මුලාරම්භයක් වුනේය. </p><p>මට අනුවනම් එය ප්රොජෙක්ට් එකක් හෙවත් ව්යාපෘතියකි . ඉතා සංයුක්ත හෝ පැහැදිළි නොවුනත් එහි අරමුණු තිබුනේය. ඊට බල පෑ පසුබිම් අවශ්යතාවක් තිබුනේය. ඊට කාලයක් වැය වුනි. කෙතරම් කාලයක් වුවමනාදයි මුලින් දැන සිටියේ නැත. එයට පිරිවැයක් තිබිණි. ඒ ශ්රමය, මුදල් හා ද්රව්යමය ආධාර යනාදියයි . </p><p>එය අවසන් වුනාද නැත්නම් එහි කොටසක් පමණක් අවසන් වුනාද කියා හරියටම කියන්නට බැරිය. යමක් ඩිලිවර් වූවානම් එසේ ඩිලිවර් උනේ මුලින් අරමුණු කළ දේද නැතිනම් ඉන් කොටසක්ද එසේත් නැතිනම් වෙනස්ම දෙයක්ද යන්න විමසා බලා තීරණය කළ යුතුය. </p><p>අපි ව්යාපෘති කළමනාකරණය යන මාතෘකාවට යමු. </p><p>ව්යාපෘති කළමනාකරණ ආයතනය (PMI) විසින් ව්යාපෘතියක් අර්ථ දක්වා ඇත්තේ මෙසේය :</p><p>"ව්යාපෘතියක් යනු නිශ්චිත ආරම්භයක් සහ අවසානයක් සහිත ඕනෑම තාවකාලික ප්රයත්නයකට නිශ්චිත ප්රතිඵලයක් ලබා ගැනීම සඳහා සම්පූර්ණ කළ යුතු කාර්යයන් අනුපිළිවෙලකි"</p><p>මෙම නිර්වචනය වඩාත් විස්තාරනය කර ඇත</p><p>ව්යාපෘතිය යනු අද්විතීය නිෂ්පාදනයක්, සේවාවක් හෝ ප්රතිඵලයක් නිර්මාණය කිරීමට ගන්නා තාවකාලික උත්සාහයකි. ව්යාපෘතිවල තාවකාලික ස්වභාවය ව්යාපෘති කාර්යයේ ආරම්භයක් සහ අවසානයක් හෝ ව්යාපෘති කාර්යයේ අදියරක් පෙන්නුම් කරයි. ව්යාපෘතිවලට තනිව ක්රියාත්මක වීමට හෝ වැඩසටහනක කොටසක් විය හැකිය</p><p>නිර්වචනය පවසන්නේ ව්යාපෘති තාවකාලික බවයි. එබැවින් ව්යාපෘතියකට නිශ්චිත ආරම්භයක් සහ අවසානයක් ඇත</p><p>ව්යාපෘති කුඩා කාර්යාල මාරු කිරීමේ සිට ගුවන් තොටුපළක් ඉදිකිරීම දක්වා විවිධ පරිමාණයන්ගෙන් යුක්ත වේ.</p><p>ව්යාපෘතියේ සංකීර්ණත්වය සහ පරිමාණය අනුව, ව්යාපෘති පිරිවැය, කාල නියමය සහ ව්යාපෘති කළමනාකරණ කණ්ඩායමේ ප්රමාණය වෙනස් වේ.</p><p>ඔබ ඔබේ කාර්යාලය මාරු කිරීමට තීරණය කළා යැයි සිතන්න. එය තාවකාලික කාර්යයකි. නමුත් තවමත්, එයට නිශ්චිත ආරම්භයක් සහ අවසානයක් ඇත. එයට මුදලක් වියදම් වේ .කාර්යාලයේ බඩු මූට්ටු වලින් ප්රවාහනය කළ යුතු දේ, ඔබ මාරු කරන්නේ කොතැනටද, සහ මාරු කරන්නේ කෙසේද යන්න ව්යාපෘති විෂය පථය තීරණය කරයි. එමනිසා, කාර්යාලයක් මාරු කිරීම ව්යාපෘතියක සියලු ගුණාංග ඇත.</p><p>අපගේ එදිනෙදා ජීවිතයේදී හෝ නිවසේ හෝ රැකියාවේදී අප නිරත වන ක්රියාකාරකම් රාශියකි. ඒවායින් සමහරක් ව්යාපෘතිවල කොටසක් වන නමුත් ඒවායින් බොහොමයක් අපගේ කාර්යයේ නිත්ය කාර්යයන් සඳහා පුනරාවර්තන ක්රියාකාරකම් වේ. මෙම පුනරාවර්තන ක්රියාකාරකම් මෙහෙයුම්(operations) ලෙස හැඳින්වේ. කාර්යාලය පිරිසිදු කිරීම, සාමාන්ය නඩත්තු කිරීම, රැස්වීම් පැවැත්වීම සහ කාර්ය මණ්ඩල වැටුප් ගෙවීම් මෙහෙයුම් සඳහා උදාහරණ වන අතර කාර්යාලයක් මාරු කිරීම, නිවසක් අලුත්වැඩියා කිරීම සහ ඔබේ කාර්යාලයේ නව මානව සම්පත් කළමනාකරණ පද්ධතියක් ස්ථාපනය කිරීම ව්යාපෘති සඳහා උදාහරණ වේ.</p><p>ඊළඟ ප්රශ්නය: ව්යාපෘති කළමනාකරණය යනු කුමක්ද?</p><p>'ව්යාපෘති කළමනාකරණය' යන යෙදුම පිළිබඳ බොහෝ නිර්වචන ඇත, නමුත් මම PMI විසින් ලබා දී ඇති අර්ථ දැක්වීමට කැමැත්තෙමි;</p><p>"ව්යාපෘති කළමනාකරණය යනු මිනිසුන්ට වටිනා දෙයක් ලබා දීම සඳහා නිශ්චිත දැනුම, කුසලතා, මෙවලම් සහ ශිල්පීය ක්රම භාවිතා කිරීමයි"</p><p> ව්යාපෘතියකට නායකයෙකු අවශ්යයි; ව්යාපෘති කළමනාකරණ පරිසරය තුළ, ඔවුන් ව්යාපෘති කළමනාකරු (PM) ලෙස හැඳින්වේ. ව්යාපෘති කළමනාකරුට ඔහුගේ කාර්යයන් ඉටු කිරීමට සහාය වීමට කණ්ඩායමක් අවශ්ය වේ.</p><p>පාර්ශවකරුවන් හෙවත් stakeholdersලා යනු ව්යාපෘති සඳහා විවිධ අවශ්යතා සහ බලපෑම් ඇති පුද්ගලයින් ය.</p><p>ව්යාපෘතියක ප්රධාන පාර්ශවකරුවන් වන්නේ ව්යාපෘති හිමිකරු, ව්යාපෘති කළමනාකරු, ව්යාපෘති කණ්ඩායම, සැපයුම්කරුවන්, ගනුදෙනුකරුවන් සහ තරඟකරුවන් ය.</p><p>මේ නයින් ගත් කළ ගෝල්ෆේස් අරගලය ව්යාපෘතියකි . දැන හෝ නොදැන එය ක්රියාත්මක වුනේ agile ක්රමවේදයටය . අවසාන අරමුණ පිලිබඳ දළ අදහසක් මුලින් තිබ්බා වුනත් එය ඉතා පැහැදිලි හා සවිස්තර එකක් නොවුනේය. ඒ නිසා අවශ්යතාවය වරින්වර විශාල ලෙස වෙනස් වුනේය. පාර්ශවකරුවන් හෙවත් ස්ටේක්හෝල්ඩර්ලා මහ ගොඩක් හිටියෝය. සමහරවිට එය රටේ ජනගහනයෙන් සැලකියයුතු කොටසක් වුනේය. මුලින් මුලින් අරගලකරුවන් ක්රියාත්මක වුනේ ස්වකාර්යසාධක කණ්ඩායම් හෝ self performing teams හැටියටය. වැඩවල ප්රගතිය හෝ වැඩ පෙන්වන හැටියට එතැන මෙහෙයවන්නකු වීමත්, විනය පාලකයා වීමත්, පහසුකම් සපයන අංශයේ සාමාජිකයෙක් වීමත් පිරිස අතරින්ම තීරණය වුනේය . නිසා එය agile ක්රමයට ක්රියාත්මක වුනු ව්යාපෘතියක් යැයි යෝජනා කරන්නට පුළුවන. එනමුත් එයට ප්රොජෙක්ට් මැනේජර් කෙනෙක්වත් , ස්ක්රම් මාස්ටර් කෙනෙක්වත් ප්රොඩක්ට් ඔව්නර් කෙනෙක්වත් හිටි බවක් නොපෙණින. </p><p>මේ සියලු දේ සපිරී පැහැදිළි අරමුණක් , ක්රියාවලිය තෝරා ගැනීමක්, කලයුතු දේ හඳුනා ගෙන කාල සැකසුම් කිරීමක් , නිසි කණ්ඩායම් හැසිරවීමක්, සන්නිවේදන කළමනාකරණයක් , අවදානම් කලමනා ක රණයක් තිබුනේනම් ගෝල්ෆේස් ප්රොජෙක්ට් එක වැනි අති සංකීර්ණ ව්යාපෘති පවා සාර්ථකව නිමා කළ හැකිය . ආණ්ඩු පෙරළීම හා පත් කිරීම කෙසේ වෙතත් ඉතා ප්රශස්ත මට්ටමේ සමාජ, ආර්ථික දේශපාලන මොඩලයක් කෙටුම්පත් කරගෙන ස්ථාපිත කිරීම සඳහා බලසම්පන්න ලෙස බ්රෑන්ඩ් කළ හැකිව තිබිණි . </p><p>ඒත් කලබල විය යුතු නැත සමහර ප්රෝජෙක්ට්වල වටිනා ප්රතිඵලය ලෝකයට නිරාවරණය වන්නේ නැතිනම් හරියටම තේරුම් යන්නේ ප්රොජෙක්ට් එක අවසන් විත් අවුරුදු ගානකට පසුවය. </p><p>( ප්රොජෙක්ට් මැනේජ්මන්ට් ගැන ලියවෙන ලිපි පෙළක පළමුවැන්න මෙයයි . උප ඇමතිලා පත්කිරීම, සමහර පක්ෂ ඉක්මනින් කඩා වැටීම, අහිංසක ගැමියෙක් මහා ව්යාපෘතියකදී අවලංගු වන හැටි වගේම ඇමෙරිකානු තානාපතිනිය අරගලය උත්සන්න වූ දිනෙක ට්විටර් පණිවිඩයක් යවා inclusive government එකක් පිහිටුවන්නැයි කළ ඉල්ලීම ගැනද ප්රොජෙක්ට් මැනේජ්මන්ට් යටතේ කතා කළ හැකිය .) </p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-68879386465990433922021-11-14T09:26:00.003-08:002021-11-15T01:46:31.069-08:00මළ ඉලව් ලිෆ්ට් එක<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPwD0FTyfwIllCsuIxXLJcN-sHqgDuRd6TXkToTVWSmOIGviccD3yEtqjAZF0ycaBlF9Tz1AjJaC0GM_rU0TYrYEtVt4U7QwqYimu2p3WMxyRYZbKTHRdA6_IpMysJjzyea2LM_vCanurh/s500/toonpool.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="446" data-original-width="500" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPwD0FTyfwIllCsuIxXLJcN-sHqgDuRd6TXkToTVWSmOIGviccD3yEtqjAZF0ycaBlF9Tz1AjJaC0GM_rU0TYrYEtVt4U7QwqYimu2p3WMxyRYZbKTHRdA6_IpMysJjzyea2LM_vCanurh/s320/toonpool.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><span style="font-size: x-large;">ඉ</span>ස්සර ලංකාවේ ඉක්මනින්ම ඉහළට යන්න පුළුවන් ජොබ් එකක් තිබ්බා. ඒ තමයි විදුලි සෝපාන ක්රියාකරු. මුල් කාලේ තිබ්බ හැම ලිෆ්ට් එකකම වාගේ ක්රියා කරවන්නෙක් හිටියා. පහු පහු වෙනකොට මේක තනියම කරගෙන යන්න පුළුවන් විදිහට හුදී ජනයා හුරු පුරුදු උනාම ලිෆ්ට් ක්රියාකරුගේ රස්සාව ඕනෑ නැති උනා. කොච්ච්ර දියුණු ආරක්සක ක්රම තිබ්බත් මට නම් ලිෆ්ට් වල යන්න පොඩි චකිතයක් තියෙනවා තාමත් . </p><p>ඒකට හේතුව තමයි බම්බලපිටියේ පිහිටි තට්ටු ගොඩනැගීල්ලකදී මා ඉහළ යමින් හිටි ලිෆ්ට් එකක හිර වීම. එය තට්ටු හතේ ගොඩනැගිල්ලක්. බිම් මහලින් තුන්වන තට්ටුවට යාමට පිවිසුණු මාව තුන්වෙනි මහලේ නවත්වා ගන්නේ නැතිව විදුලි සෝපානය අකීකරු ලෙස පහළට ගියා . යලි උඩට ගියා . ඉන්පසු කිසිම වග විබාගයක් පෙන්නුම් නොකර විදුලි පුවරු ඔක්කොම නිවී ගියා. මම කලබල වුනු පාර සීනුව ඔබාගෙනම සිටියා.</p><p>විනාඩියෙන් විනාඩිය චකිතය තීව්ර වූ අතර අවසානයේ මම බය වෙන්නට පටන් ගන්නවාත් සමගම මට හඬක් ඇහුනා. </p><p>"කවුද ඇතුලේ ඉන්නේ? කලබල වෙන්න එපා. අපි ඉක්මණින් ඔයාව එළියට ගන්නවා " . මම ලහි ලහියේ උත්තර දුන්නේ මගත් අස්වැසිල්ලකින් . මොහොතකින් මගේ කටහඬ හඳුනා ගත් ගොඩනැගිල්ලේ නඩත්තු කාර්මිකයෙකු . "මහත්තයා විනාඩි දෙක තුනක් ඉවසලා ඉන්න. බය වෙන්න එපා. අපි ඉක්මනට ලිෆ්ට් එක පහලට අරන් දොර අරිනවා ' කියා කි නිසා මගේ බය තරමක් තුනී වෙලා ගියා වුනත්, සෝපානයේ සරල ක්රියාකාරිත්වය ගැන කියවා තිබ්බත් මේකෙන් මාව එලියට ගන්න බැරි වේදෝයි කියන බයකුත් නොතිබුනා නොවෙයි . තවත් විනාඩි හතරකින් විතර සෝපාන දොර අරුණා . මම එලියට ආවේ බිම් මහලෙන්. සෝපාන දොරේ යතුරක් හා අඬුබඩු සෙට් එකක් අතැතිව සිටි අපේ නඩත්තු ශිල්පියෙක් පෙරටු කොටගත් අපේ මුළු කාර්යාලයේ සියලුම දෙනා එළියේ හිටියා .</p><p>මේ සිද්දියෙන් පසු මම හැකි සෑම විටම විදුලි සෝපාන මග හැරියා . තට්ටු තුන හතර තරප්පු දීගේ බඩගෑවා . ලිෆ්ට් එකට ගොඩ වුනේ කවුරුවත් හිටියොත් පමණයි . විදෙස් රටක හෝටලයක් හෝ නවාතැනක් සොයාගැනීමේදී මම පළමු හෝ දෙවැනි තට්ටුවලට ප්රමුඛතාව දුන්නා .</p><p>ඔය සිද්දිය වී ටික කලක් ගියාට පස්සේ මම ඉන්දියාවේ දිල්ලි නුවරට ගිහින් හිටියේ වෙනත් රටක් බලා පිටත් වීමට. ඒ රටේ තානාපති කාර්යාලයක් ලංකාවේ නොතිබුන නිසා නවදිල්ලි නුවර අදාල තානාපති කාර්යාලයට යන්නට සිදු වුනා . නවාතැන දිල්ලියේ අජන්තා හෝටලේ. ගුවන්යානයේදී හමු වූ මගේ පරණ සරසවි මිතුරෙක්ද මා බලන්නට හවස හෝටලේට ආවා . ඔහු මිතුරු වෙට් දොස්තර විජිත . අර අලි ගැන අලි පොතක් ලියපු අලි දොස්තර තමයි ඒ. ඔහු පහුවදා කාශ්මීරයේ සමුළුවකට යන්න වෙනත් හෝටලයක නතර වී සිටියා . හැන්දෑවේ මා නතර වී හිටි හෝටල් කාමරයට පැමිණි ඔහු සමග රූෆ්ටොප් එකේ තිබුණු අවන්හලේ වාඩි වී බීර වීදුරුවක් තොල ගෑවා. වැඩිය ලිෆ්ට් පාවිච්චියට අකමැති මම මගේ මිතුරා ලොබියේදී පිළිගෙන මගේ කාමරයට කැටුව ගියේ තරප්පු පෙළ දිගේ. එතැන් සිට බිර බොන්නට රුෆ් ටොප් එකට ගියෙත් තරප්පුව නගිමින්. ඒත් අපි සාදය අවසානයේ පහලට යන්නට ගොඩ වුනේ ලිෆ්ට් එකට .</p><p>මගේ කාමරය තිබුන තුන්වැනි තට්ටුවෙන් බැසීමට සෝපාන බොත්තම එබුවාම විදුලි සොපානය හරියටම තුන්වන තට්ටුවට ගොස් නතර වුනා . එත් ලිෆ්ට් එකේ දොර ඇරෙන් නෑ . අපි මොකද කරන්නේ? ආයේ බොත්තම එබුවා බිම් මහලට යන්න .බිම් මහලට ගිහින් නතර වුනා. දොර ඇරෙන් නෑ .පුංචි වීදුරු කවුළුවක් සෝපාන දොරේ තියෙනවා . ඈත කවුන්ටරය පෙනෙනවා. අපි දොරට තට්ටු කළා . කාටවත් ඇහෙන්නේ නෑ . අත වැනුවා. ඒ පුංචි කවුළුව දිහාට කාගේවත් අවදානය යොමු වුනේ නෑ . ආයෙම උඩම තට්ටුවට ගියා. තුන්වැනි තට්ටුවට ගියා. කව්රුහරි එළියෙන් ඇවිත් හරි දොර ඇරියොත් හොඳයි කියලා නොසොල්මනේ හිටියා. මා මිත්ර අලි දොස්තරගේ මුණත් බෙරි වෙලා. අලියට පෑගිච්ච ලන්තෑරුමක් වගේ. මගේ මුණ තිබ්බ හැටි විජිතගෙන්මයි අහ ගන්න වෙන්නේ. </p><p>පස්සේ ආයෙම බිම් මහලට ගියා. සෙනග අඩු හෝටලේ කව්රුත් විදුලි සෝපානය ලඟට එන්නේ නෑ . හදිසි සීනුව ගැහුවා ගැහුවා. හඬක් නෑ . ප්රතිචාරයක් නෑ . පලවෙනි පාර ලිෆ්ට්එහෙක හිරවුණු සිද්දිය මතක් වුනා .මේ පාරනම් තනියම නෙවෙයි තව එකෙක් ඉන්නවනේ කියලා හිතුනා. "උඹ ආවේ නැත්තනම් මට මෙහෙම එකක් වෙන්නේ නෑනේ" මම මිත්රයාට විහිලු කළා. දෙන්නම වියරුවෙන් වගේ හිනා වුනා. එත් මේක ලේසි කෙලියක් නෙවෙයි . මේ යක්කු එකෙක්වත් ලඟට එන්නේ නෑනේ කියලා මම පයින් පාරක් දුන්නා සෝපාන දොරට . මෙන්න බොලේ දොර අරුනා. පස්සේ බැලින්නම් ඒ දොර ස්වයන්ක්රීයව ඇරෙන එකක් නෙවෙයි . අතින් තල්ලු කරලා අරින්න ඕනි පරණම පන්නයේ එකක්. දවල් හෝටලයට මුලින්ම එද්දී සේවකයෙක් මා සමග බෑගය රැගෙන ආ නිසා ලිෆ්ට් එකේ දොර ඇරෙන විදිහ මට නෝටිස් වෙලා තිබ්බේ නෑ.</p><p> ඔය සිද්දි දෙකටම කලින් අපි කොළඹ කොටුවේ තිබ්බ රජයේ මණ්ඩලේක ප්රධාන කාර්යාලෙට ගියේ ටෙන්ඩරයක් බාර දෙන්න. ටෙන්ඩර් ලියකියවිලි එක්ක අඩි පහක් හයක් උස යකඩ බ්රැකට් එකක් දෙන්න ඕනි සාම්පලයක් හැටියට . දැන් ටෙන්ඩර් මිටියයි යකඩ සාම්පලෙයි දාගෙන ගොඩනැගිල්ලට ගියාම මෙහෙම උපදෙසක් දුන්නා .</p><p>" හත්වැනි තට්ටුව ඒ කියන්නේ උඩම තට්ටුවේ තමයි ටෙන්ඩර් බාර ගන්න කන්තෝරුව තියෙන්නේ. සාම්පලෙයි ලියකියවිලියි එතෙන්ට දෙන්න" .</p><p>ඒ ගොඩනැගිල්ලේ ඒ කාලේ තිබ්බේ අරුම පුදුම විදුලි සෝපානයක්. තාමත් තියෙනවද මන්ද? . නතරවීමක් නැති , දොරක් නැති තිස්සෙම එක පැත්තකින් හෙමින් ඉහලට යන තවත් පැත්තකින් පහලට එන සංසාර චක්කරේ වගේ ලිෆ්ට් එකක් . ඉතිං මේ නතර නොවී ගමනේ යන ලිෆ්ට් එකට සීරුවෙන් නගින්ට ඕනි. තව සෙනග රොත්තක් ඉන්නවා පොර කකා. ඔක්කොටම හපන් අපේ යකඩ සාම්පලේ. අමාරුවෙන් ඇළ කරලා, බැනුම් අහලා පටවා ගත්තා. .හරියට බස් එකේ ෆුට් බෝට් එකට ට්රන්ක පෙට්ටියක් අරං නගින්නැහෙ අපිත් එල්ලුනා දුවන ලිෆ්ට් එකට. අවාසනාවන්ත සිද්දිය වුනේ අන්තිම තට්ටුවේ බහින්න යනකොට. සදාචල ලිෆ්ටුවෙන් ජනීජනයා කඩිමුඩියේ බැහැගත්තත් අපට මේ යකඩ සාම්පලෙත් එක්ක හරි ජංජාලයක් වුනා. ලියකියවිලි මිටිය අරන් අපි දෙන්නෙක් බැහැ ගත්තා වුනත් යකඩ සාම්පලේ සමග ඔට්ටු වෙමින් සිටි තෝමස්ට බහින්න බැරි වුනා. අනේ ඔහු අර අඳුරු කුටීරය තුලට ඇදී ගියේ අපි බලා ඉද්දීමයි.</p><p>ටෙන්ඩරේ දෙන වෙලාව සම්පුර්ණ වෙන්න ඔන්න මෙන්න කියල අපට නිච්චියක් තිබ්බේ නෑ . තෝමස්ට මක් වෙයිද කියල විපිළිසර වෙමින් සිටි අප ලඟට ආ ආරක්ෂක නිලධාරියා කිව්වේ. ' එයා අර පැත්තේ පහලට එන ලිෆ්ට් එකෙන් දැන් එයි එහෙන් ගන්න' කියල. </p><p>විනාඩියකට විතර පස්සේ දොර නැති ලිෆ්ට් එක අනිත් පැත්තෙන් පල්ලම් බහිනවා. යකඩ සාම්පලේ අපට පේනවා. එත් තෝමස් නෑ . අපිට හීන් දාඩිය දැම්ම. පස්සේ ලිෆ්ට් එක තට්ටුවටම පාත් උනාම තමයි දැක්කේ තෝමස් බිම දණගහගෙන මුණ වහගෙන අඬනවා . අපි මිනිහවයි යකඩෙයි එලියට ඇදලා ගත්තා. දියෙන් ගොඩට ගත්තු මාලුවෙක් වගේ තෝමස් ගැහෙනවා.</p><p>භාරදීමට නියමිත වෙලාවට වඩා විනාඩි තුනක ප්රමාදයක් නිසා අපේ ටෙන්ඩරය ප්රතික්ෂේප වුනා . </p><p>මේ වෙච්ච අලකලංචිය අපේ ලොක්කාට කියන්නේ කොහොමද කියා හිතමින් ඒ ගැන කතාකරමින් ආපසු එන ගමන් තෝමස්ගේ කන්කෙන්දිරිය ඇහුණා . </p><p>' මහත්තයා එක අතකට වාසනාවට තමයි ඔය ටෙන්ඩරේ අපට හම්බුන් නැත්තේ . නැත්නම් අර මළ ඉලවු ලිෆ්ට් එකේ තව කි පාරක් නගින්න වෙනවද අපිට " </p><p>Image Source: Toonpool</p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-36263242743438820082021-10-19T23:39:00.006-07:002021-10-20T08:45:42.920-07:00මැවිසුරු ගැමුණු සිල්වා සමග පොහොර හැදූ හැටි <p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mH8OT3bwKasm2afyUmmeoCqXbBBTR4Fnf432TmldKc_qFi2uJCY_cNZ3n-hWuTCiDTfBEvACYrA8I1Q-cTtArA36iRcqc_eRCv8_1hKY7R-RhaWpQLp61FsHz6fz1bxYLk5TKXY0WBEO/s1000/Fertilizer.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="693" data-original-width="1000" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mH8OT3bwKasm2afyUmmeoCqXbBBTR4Fnf432TmldKc_qFi2uJCY_cNZ3n-hWuTCiDTfBEvACYrA8I1Q-cTtArA36iRcqc_eRCv8_1hKY7R-RhaWpQLp61FsHz6fz1bxYLk5TKXY0WBEO/s320/Fertilizer.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><span style="font-size: x-large;">මි</span>ට තෙමසකට පෙර වරලත් ඉංජිනේරු ගැමුණු සිලවාගේ වියෝවෙන් පසු ඔහු ගැන <a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2021/07/blog-post.html">මා ලියු සටහන</a> සමකාලින බොහෝ හිත මිතුරන් කියවා තිබුණු අතර ඒ කාලේ ඔහු සමග එක්ව රාජකාරි කළ කිහිප දෙනෙක් අදහස් තිබුණි . මම ඔහු යටතේ රාජකාරිය කලේ 1995 වසරේ මැද සිට 1997 අවුරුද්දේ අග භාගය දක්වා වුවද ඉන් දිගු කලක් යනතුරු හරියටම කියානවානම් 2020 අවුරුද්දේ අග භාගය දක්වා ඔහු ගැන සෙවිල්ලෙන් හිටියෙමි. මගේ ලෝකයේ රෝල් මොඩල් එකක් වූ ඔහු හා රාජ්ය ඉංජිනේරු සංස්ථා ජීවිතය ගැන මට කියන්නට බොහෝ දේවල් තිබේ. </p><p>කලකට පෙර මා ලියු <a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2015/05/blog-post_18.html?fbclid=IwAR2-Lp3pfPBuWYs_3Ngdk4sV98WCikKxYapUnSm-d2uh8qq2N2ZcEJFgv28">අඹ විජේලාගේ</a> කතාවද <a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2015/08/blog-post_23.html">සර් කියලා කියාපන්</a> කතාවේ සමහර කොටස්ද එහිදී ලද අත්දැකීමකි .මේ තවත් එවන් මතක සටහන් කිහිපයකි </p><p>වරක් ලහි ලහියේ පැලියගොඩ මධ්යම වැඩපලට පැමිණි ගැමුණු සිල්වා එහි සිටි ලාබාලම ඉංජිනේරුවන් දෙදෙනා වූ පාලිතත් මාත් වාහනයේ පටවාගෙන ; "යමල්ල මරු වැඩක් තියෙනවා බලන්න:" කියා කිව්වෙ. </p><p>පරණ යකඩ ඉස්ටෝරු, කර්මාන්ත ශාලා හා කන්ටේනර් පර්යන්ත අතරින් ඇදී ගිය වහනය සුවිසල් ගබඩා සංකීර්ණයකට ඇතුළු විය. පැරණි බළකොටුවක තිබුණු පන්නයේ මහා විශාල යකඩ දොරටුවක් මදක් ඇර තිබු නිසා ඒ විශාල තහඩු ගොඩනැගිල්ලකට ඇතුළු වීමට අපට හැකි විය. </p><p>එය රසායන පොහොර මිශ්රණ කර්මාන්ත ශාලාවකි . යන්ත්ර සුත්ර තිබ්බේ දැවැන්ත ශාලාවේ පසුපස අර්ධයට වෙන්නටය. ඉදිරිපස තැන තැන පොහොර ගොඩ ගසා තිබුණි. ඒ අතර යුහුසුළු සේවකයන් දහ පහළොස් දෙනෙක් පොහොර ගොඩවල් දෙකෙන් වෙන වෙනම ගෙනා පොහොර සවල්වලින් එකතු කරමින් මිශ්ර කරමින් සිටිති . සුදුකැට , රතුකැට , කළුකැට </p><p>එසේ මිශ්ර කරනා පොහොර තවත් කිහිප දෙනෙක් බෑග් වලට පුරවා ළඟ තිබ්බ තරාදියෙන් කිරති . ඒ දවස්වල ප්රචාරය වූ වෙළඳ දැන්වීමක රට පොහොර ගැන ප්රචාරය වුනේ මෙසේය '</p><p>"නවීන පරිඝණක තාක්ෂණයෙන්, ස්වයංක්රීය යන්ත්රානුසාරයෙන් මිශ්ර කර ඔබ වෙත එන අහවල් පොහොර" . </p><p>පාලිතත් මමත් නවීන පොහොර කවලම් කරන ස්වයංක්රිය මිනිස් යන්ත්ර දෙස උපහාසාත්මකව බල බලා සිටියේ තරමක් ඈතට වෙලාය. ඒ අපේ අලුත් ඇඳුම් සුට්වල දුවිලි තවරෙන්නට ඉඩ තිබුණු බැවිනි . </p><p>මොහොතකින් අපට අප කැටුව ආ මහා හුරා හෙවත් ගැමුණු බොස්ට වුනේ මොකක්දැයි හිතා ගන්නට බැරි විය. මේ දැන් මෙතන සිටි ඔහු ආගිය අතක් නැත . අවසානයේ අපට ඔහු දැකගත හැකි වුනේ පොහොර යන්ත්රාගායේ උඩටම නැග සිය සටහන් පොතේ මොනවාදෝ කඩිමුඩියේ ලියමින් සිටියදිය . අපට වඩා අවුරුදු විසිපහකටත් වඩා වයසැති මේ පැසුණු ඉංජිනේරුවා අට්ටාල හා , දිග බෙල්ට් අතරින් රිංගා යද්දී බලා සිටින්නට ලැජ්ජා සිතුනු අපි දෙදෙනාද සර්කස්කාරයන් මෙන් යකඩ ඉනිමං වල එල්ලී එල්ලී ගොස් මුළු කර්මාන්තශාලාවම දැක බලා ගත්තෙමු </p><p>සටහන් පොත කිහිල්ලේ ගසාගෙන දෑතින් දෑත පිස දමමින් අප වෙත ආ ගැමුණු බොස් කිව්වේය. </p><p>' දැන් මේකයි අපි කරන්න ඕනි. මේ යන්ත්ර සුත්ර ඔක්කොම එහෙන් මෙහෙන් කැඩිලා පරණ වෙලා වැඩ කරන්නේ නෑ . ඒ අස්සේ මේකේ අයිතිකාරයන්ට ඕනි ෆැක්ටරියම ඔටෝමේට් කරන්න . දැන් මේ හදන්නේ ඒ ගැන වාර්තාවක් හදන්න"</p><p>ඒ වැඩේ ඉන් එහාට ගියාදැයි මම හරියටම දන්නේ නැතත් . ගැමුණු සිල්වා යනු ඉතා ප්රයෝගික ක්රියාශීලි ඉංජිනේරුවෙක් බව පසක් වුයේ ඔහු අර යන්ත්ර සුත්ර නිරීක්ෂණය කල යුහුසුළු විලාශයෙනි . </p><p>ඉංජිනේරු සංස්ථා සේවයෙන් ඉවත් වුවාට පසු මට ඔහු හමු වී ඇත්තේ දෙතුන්වරකි .</p><p>පළමු වරට මම ඔහුට දුරකතනයෙන් කරන ලද ඇරයුමක් පිළිගනිමින් අපේ සමාගමේ හඳුනවා දීමේ උත්සවයට ආවේය.එදා ඔහු කතා කලේ තාක්ෂණ, පර්යේෂණ සැලසුම් හැදීම හා ක්රියාත්මක කිරීම ගැනය . රාජ්ය අංශයෙන් පිටත සිටින පුද්ගලයන්ට පර්යේෂණ හා නවෝත්පාදන කිරීමට සුදුසු මධ්යස්ථානයක් බිහි කිරීමේ උත්සාහය අගය කළ ඔහු එහෙත් මේ වැඩේ හරි බිස්නස් මොඩල් එක එහෙම නැත්නම් මුදල් උපයමින් පවත්වාගෙන යෑමේ ක්රමෝපාය අපැහැදිලි බවද කිව්වේය. </p><p>තවත් වාසර කීපයකට පසු මට අපේ බැචෙකු වූ බන්ධුල කරුනාරත්නත් සමග තවත් අලුත් වැඩක් පටන් ගන්නට සිතුණි . වැඩේ මෙහෙමය. ලෙඩවලට බෙහෙත් ගන්නට චැනල් සෙන්ටර් තිබෙන්නාක් මෙන් ඉදිකිරීම් අංශයේ සියලු උපදෙස් හා සේවා ලබා දීමට චැනල් සෙන්ටර් එකක් දැමීමය. අපේ සිහිනයේ හැටියට මේ ආයතනයේ කාමර දහයක් පහළොවක් තියේ . එකක ගොඩනැගිලි සැලසුම් ඉංජිනේරුවෙක් සිටි, අනෙකේ වරලත් විදුලි ඉංජිනේරුවෙක් සිටි තවෙකක සැලසුම් ශිල්පින්ය, තව එකක ඇස්තමේන්තු හදන්නෙකි, ඉඩම් සැලසුම් හා නඩු ගැන උපදෙස් දෙන තවත් තැනෙකි. මේ ආදී සකලවිධ ඉදිකිරීම් උපදෙස් සේවා සියල්ල ලබාගෙන පිටව යන කෙනෙකුට අන්තිමේදී හාඩ්වෙයාර් එකක්ද තිබේ . ඇත්තෙන්ම අපි එවැන්නක් පටන්ගත්තෙමු . බර වියදම් දැරුවේ බන්ධුලය .එහි නිල ආරම්භක උත්සවයට එන්නැයි ඇරයුම් කරන්නට එවකට නාගරික සංවර්ධන අධිකාරියේ සබාපතිවරයා වූ විද්යාජෝති ගැමුණු සිල්වා හමු වීමි . මහේශාක්ය කාමරයක විශාල මේසයක කෙළවර සුපුරුදු සිනහව දාගෙන සිටි ඔහු මා සතුටින් පිළිගත්තේය .</p><p>' ඉතින් ඉතින් කොහොමද උඹලගේ වැඩේ ? ඔහු ඇසුවේය "</p><p>" ඒක හෙමින් කරගෙන යනවා බොස් . මම ජොබ් එකකුත් කරනවා . තව අපේ පොඩි වැඩක් තියෙනවා බොස් ලබන සෙනසුරුදා උදේ දහයට . පොඩ්ඩක් ඇවිල්ලා යන්න පුලුවන්ද?</p><p>' මම ලබන සෙනසුරාද කොළඹ නෑනේ බං . ඉතින් මේ ගමන උඹල මොකක්ද කරන්න යන්නේ ?"</p><p> මම අපේ කතාව කිව්වෙමි ඉදිකිරීම් චැනලින් සෙන්ටර් එක . ඔහු මදක් කල්පනාකාරී විය. මුහුණේ ප්රසන්න පෙනුමක් මතු විය. </p><p>' මේක හොඳ අදහසක්. ඒත් අදහසක් හොඳ වෙච්ච පලියට සාර්ථක වෙන්නේ නෑ . ඉස්සෙල්ලම හොයල බලපන් ඔය වගේ දෙයක් කරන්න උත්සහ කරපු වෙන කවුරු හරි ඉන්නවද කියල. නැතිනම් බලපන් කවුරුවත් ඔහොම දෙයක් නොකළේ ඇයි කියල. ඔහොම කලින් අත්දැකීම් නැති දෙයක් කරන්න ඕනි ටික ටික පරිස්සමින් . මමනම් කියන්නේ ඉස්සෙල්ලා අදායම ලැබෙන පාඩු වෙන් නැති ඔය හාඩ්වෙයාර් කෑල්ල වගේ එක දාලා ටික ටික අනිත් වැඩ පටන් ගනිල්ලා '</p><p>ඔහුගේ දැනමුතුකම් ඉතා ප්රායෝගික ඒවා බව අපට පසක් වුයේ තරමක් පහු වෙලාය. 2001දී පටන්ගත් තාක්ෂණ පර්යේෂණ හබ් එක හරි හමන් බිස්නස් මොඩලයක් නොතිබියෙන් 2003 දී , බිස්නස් අරමුණක් තිබෙන මෘදුකාංග හා වෙබ් සැලසුම් සමාගමක් ලෙස හරවා පවත්වාගෙන යන්නට හැකි විය . එය දැන් දහඅට හැවිරිදි තරුණ සමාගමකි. </p><p>මගේ යාලුවා ඉදිකිරීම් සේවා චැනලින් සෙන්ටර් එක හාඩ්වෙයාර් එකක් බවට මුලින් හරවා ණයතුරුස් ගෙවා දැම්මේය . ඔහු අද සාර්ථක ගොඩනැගිලි සේවා ඉංජිනේරු සේවා සමාගමක් පවත්වාගෙන යයි .</p><p>ඉංජිනේරු ගැමුණු සිල්වා යනු විශේෂයෙන් හැදෑරිය යුතු වටිනා චරිතයකි . මේ ඔහුගේ ජිවිතයේ කුඩා පැතිකඩක් මගේ නිරීක්ෂණයට අසු වූ ආකාරයයි .ඔහුගේ පරිණත අත්දැකීම්වලින් , සමහර උපදෙස්වලින් ඉංජිනේරු විද්යාවට, ව්යාපාර කළමනාකරණයට පමණක් නොව රාජ්ය පාලනයට පවා ගත හැකි පාඩම් ඇතැයි මට සිතේ </p><p>Photo Source: ugaoo.com</p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-36227632849725469062021-07-05T10:16:00.013-07:002021-10-20T02:44:12.645-07:00ගැමුණු සිල්වාට නම කියා කතා කළ නවක ඉංජිනේරුවා <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUuUDxBEwBokB0R0mfYenwr7b9qeTOfp8rub1pC-rHJzx_KmXOT98hV3SPleRGEswPmEj2g02zkoCxEvS60EED1cQzowF-1OGG-NbSJrVqqVM47BqIoVAMpsUjghy7Yy7Z3FO4klW-CWXj/s227/SEC.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="222" data-original-width="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUuUDxBEwBokB0R0mfYenwr7b9qeTOfp8rub1pC-rHJzx_KmXOT98hV3SPleRGEswPmEj2g02zkoCxEvS60EED1cQzowF-1OGG-NbSJrVqqVM47BqIoVAMpsUjghy7Yy7Z3FO4klW-CWXj/s0/SEC.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large; text-align: left;">මි</span><span style="text-align: left;">ට අවුරුදු විසි පහකට පෙර මා රස්සාව කළේ ඉංජිනේරු සංස්ථා සමාන්යධිකාරි විද්යාජෝති ගැමුණු සිල්වාගේ කාර්යාලයට යාබදව පිහිටි ඔහුගේ සහයක බලකා කොටසේය. තේජාන්විත තනතුරක් හෙබවූ මුළු රටේම සුපතල වරලත් ඉංජිනේරු ගැමුණු සිල්වාට බාල මහලු සියලුදෙනා ඇමතුවේ ' සර්; කියා හෝ ගැමුණු බොස් කියලාය. ඔය කාලයේම පිට රට විශ්ව විද්යාලයක ඉගෙනගත් නවක ඉංජිනේරුවෙක් අප සිටි කාමරයේ වාඩි කෙරෙව්වේ ගැමුණු බොස් විසින්මය . ඒත් මේ නවක ඉංජිනේරුවා ගැමුණු බොස්ට 'ගැමුණු' කියා ඇමතුවේය . කාර්යාලයේ සෙසු සියලු දෙනා මේ කොලුවා කරන මේ "බරපතල වැරැද්ද" ගැන කෝප ගත්හ . ඔහු නිවැරදි මගට ගන්නට උත්සහ ගත්හ . ඒත් ගැමුණු බොස් ඒ වගක් සත පහකට ගණන් ගත්තේ නැත . තමන්ට නම කියා කතා කරන මේ අලුත් ඉංජිනේරු කොල්ලා සමග කොම්පියුටර් ප්රෝග්රෑම් ගැන කතා කළේය .ඩිජිටල් කැමරා ගැන කතා කළේය .</span></div><p></p><p style="text-align: justify;">නොබෝදා දිවියෙන් සමුගත් ඉංජිනේරු ගැමුණු සිල්වා දියුණු මිනිසෙකු ලෙස මා දකින්නේ ඒ නිසා පමණක් නොවේ . ඇත්ත වශයෙන්ම ගැමුණු සිල්වානම් ශුර ඉන්ජිනේරුවාගේ හැබෑ චරිතය ආචාර්ය කුලසිංහගේ දැවැන්ත ප්රතිරූපය නිසාත් ගැමුණු සිල්වාට කරන්නට පැවරුණු රජයේ රාජකාරි වන මාලිගාවිල පිළිමය කෙලින් සිටුවීම, දළදා මාලිගාවේ රන් පියස්ස්ස ඉදි කිරීම , මිරිසවැටිය දාගැබ පිළිසකර කිරීම වැනි කටයුතු කීපයක් ඉස්මතු වීම නිසාත් යටපත් වී ගොස් ඇති බව මට සිතේ . </p><p style="text-align: justify;">ඒ කාලයේ <span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #e4e6eb; color: #050505; font-size: 15px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">පරිගණක</span> <span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #e4e6eb; color: #050505; font-size: 15px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">සාක්ෂරතාව</span> සහිත අවුරුදු පනස් ගණන් වයසේ ඉන්ජින්නේරුවන් සිටියේ අතලොස්සකි. එහෙත් ඔහුට හොඳින් <span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #e4e6eb; color: #050505; font-size: 15px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">පරිගණක</span> හැසිරවිය හැකි වූ අතර , මිරිසවැටි දාගැබ, ගල් විහාරයේ යකඩ පියස්ස ආදියේ ත්රිමාණ සැලසුම් ඔහු අන්දවාගෙන සිය පරිඝනක තිරයෙන් බල බලා යම් යම් වෙනස්කම් කරන හැටි මා දැක තිබේ . </p><p style="text-align: justify;">1995 වුරුද්දේ දිනෙක ඔහු පළමුවරට මට මුහුණට මුහුණ හමු විය . ඒ ශ්රී ලංකා රාජ්ය ඉංජිනේරු සංස්ථාවට අලුත් ඉංජිනේරුවන් බඳවා ගන්නා ඉන්ටවිව් එකකදීය .හරියටම කියනවානම් දෙවැනි ඉන්ටවිව් එකේදීය . මුල් ඉන්ටවිව් එකට අයදුම් කරුවන් සියයක් පමන සිටි අතර ඉන්ටවිව් බෝඩ් එකෙත් සෑහෙන දෙනෙක් සිටියත් ඉන් කිසිවෙක් ගැන මා දැන සිටියේ නැත . ඒත් දෙවන ඉන්ටවිව් එකට තේරුණු අපි දහ පහළොස් දෙනා ඉන්ටවිව් කරන්නට සංස්ථා ජෙනේරල් මැනේජර් ගැමුණු සිල්වා සිටියේය. විෂය දැනුමට අමතරව විෂය භාහිර කුසලතා ගැනද ඔහු විමසුවේය. මා විද්යා පත්තරේකට ලියන බව දැනගත් ඔහු දිගින් දිගටම ඒ ගැන හාරා අවිස්සුවේය. කැළණි පාලමේ අලුත්වැඩියාව , දහයියාවලින් ගඩොල් හැදීම, බයිසිකලේ ජනප්රිය කිරීම ආදී එක එක මාතෘකා ගැන උනන්දුවෙන් කතා කළ ඔහු කිව්වේ ඊළඟ සතියේ දිනෙක පැමිණ ඔහුව හමුවන ලෙසය .</p><p style="text-align: justify;">ඊට සතියකට පසු මම ඔහු හමු වුනෙමි . ඔහු මට තම කන්තෝරු කාමරයට යාබද කොටසේ තිබු <span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #e4e6eb; color: #050505; font-size: 15px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">පරිගණක</span>යක් පෙන්නුවේය. "මේ තියෙන්නේ පෙන්ටියම් අලුත් කොම්පියුටරයක් , ඔටෝකැඩ් අලුත්ම වර්ෂන් එක දාලා තියෙන්නේ පොඩ්ඩක් බලාපන්". ඒ කාලේ අලුත්ම අලුත් තාක්ෂනයන් වූ මේ කොම්පියුටරය හා ඉංජිනේරු සැලසුම් ඇඳීමේ මෘදුකාංගයට ආධුනිකයෙක් වූ මම විෂ්මපත්ව කීබෝඩය අතපත ගාමින් සිටිද්දී ගැමුණු බොස් කොහේදෝ සිට යලි කඩා පාත් වුයේ ' Mastering AutoCAD 12' නම් පිටු බරගානක පොතක්ද රැගෙනය . </p><p style="text-align: justify;">"හරි ඔතන තමයි උඹේ රස්සාව . ඔය පොත කියවපන් . ඔය සොෆ්ට්වෙයාර් එක ඉගෙන ගනින්" . </p><p style="text-align: justify;">එතැන් සිට සතියක් පමණ නොදන්නා මෘදුකාංගයක් එකෙළ මෙකෙල කරමින් පොත පෙරලමින් ඉගෙන ගන්නට උත්සහ කලෙමි. මට ලැබී ඇත්තේ රස්සාවක්ද පුහුණුවක්ද නොදත්තෙමි . යකඩ අට්ටාල, ටැංකි , දාගැබ් පිළිසකර කිරීම් ආදී වැඩ රාශියක සැලසුම් <span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #e4e6eb; color: #050505; font-size: 15px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">පරිගණක</span>යේ තිබිණි . ගැමුණු බොස් වරින් වර පැමිණ කුමක් හෝ කියා දෙයි. ඔහු කිව්වේ ඒ වනවිට ලංකාවේ ඉංජිනේරුවන්, සැලසුම් ශිල්පින් සීමිත පිරිසක් පාවිච්චි කරන මේ ශිල්පය පෑලියගොඩ වැඩබිමට හඳුන්වාදිය යුතු බවයි . ඊට අවස්තාව එළඹෙනතුරු මා කොළඹ හුණුපිටිය පාරේ සංස්ථා ප්රධාන කාර්යාලයට වී ඉගෙන ගත යුතු බවය .</p><p style="text-align: justify;">ඔහොම දින කීපයක් යද්දී මට මට ලංකාවේ සුපතල ඉදිකිර්ම් සමාගමක ලොක්කෙක්ගෙන් ඇමතුමක් ලැබිණි . </p><p style="text-align: justify;">"ඔයා ජි එම් ගාව ඉන්න අලුත් ඉන්ජිනියර් නේද?. අපිට ජී එම් මහත්තයා කිව්වා ඔයා ගැන . ඔයාට කියල අපේ ටෙක්නිකල් ස්ටාෆ් එකට පොඩි ට්රේනින් එකක් කර ගන්න ඕනි ඔටෝකැඩ් ගැන " . </p><p style="text-align: justify;">' අනේ මම තාම මේ පුරුදු වෙනවා විතරයි. උගන්නන තරම් දැනුමක් නෑ '</p><p style="text-align: justify;">" එහෙම කියන්න එපා ගැමුණු මහත්තයා කිව්වා ඔයාට මේ වැඩේ පුළුවන් කියල. ඔන්න නොවරද්දා ලබන සෙනසුරාදා ඉඳන් දිගටම එන්න . අපි හොඳට ගෙවනවා ' කි ඔහු දුරකථනය තැබුවේය .</p><p style="text-align: justify;">එදා හවස්වරුවේ ගැමුණු බොස් කන්තෝරුවට ආ විට මම මේ අකරතැබ්බය ගැන කිව්වෙමි . </p><p style="text-align: justify;">' බොස් මම උගන්නන්නේ කොහොමද මට තාම මේකෙන් මොකුත් වැඩක් කරගන්න බෑනේ? '</p><p style="text-align: justify;">' මේකයි බං . උඹට තාම හරියට පඩියකුත් හම්බ වෙන්නේ නෑ . ඉතින් සති අන්තේ ටියුෂන් එකක් කරලා ගානක් හොයා ගත්තට කමක් නෑ . උඹ සතිය පුරා ඔය පොත බල බලා ඔටෝකැඩ් ඉගෙන ගනින් . සති අන්තේ පැය දෙකක් උගන්නපන් . ඕක කරන්න පුලවන්. "</p><p style="text-align: justify;">ඒ වචන ටිකෙන් දිරිමත් වූ මා එතැන් සිට ඔටෝකැඩ් නම් <span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #e4e6eb; color: #050505; font-size: 15px; text-align: start; white-space: pre-wrap;">පරිගණක</span> මෘදුකාංගය ඉගෙන ගනිමින් උගන්වන්නට පටන් ගත්තෙමි. මේ නිසා මගේ ජීවිතය වෙනස්ම මගකට හැරුණි. </p><p style="text-align: justify;">ඉන්පසු මගේ ජිවිතයේ මග පෙන්වන්නෙකු වූ විද්යාජෝති ගැමුණු සිල්වා පිලිබඳ මතක සටහන් රාශියක් තිබේ . ඒවා කෙටි සටහන් ලෙස මෙසේ ලියමි </p><p style="text-align: justify;"><b><u>සංවිධානයක් කියන්නේ ජීවියෙක්</u></b> </p><p style="text-align: justify;">පෑලියගොඩ ඉංජිනේරු සංස්ථා මධ්යම වැඩබිමේ කළමනාකරුව සිටි ජයසිංහ මහතා විශ්රාම ගන්නා දින විද්යාජෝති ගැමුණු සිල්වා අපුරු කතාවක් කිවේය </p><p style="text-align: justify;">"ඉංජිනේරු සංස්ථාව කියන්නේ පණ තියෙන ජීවියෙක්. ජයසිංහ මතතයාලා මේකේ ලේ නහර, අඬුපඬු විහිදිච්ච තැන ගැන දැනගෙන හිටියා . ඉතින් මේ ජීවියාගේ වෙනස්කම් කරන්නනම් ඒ ගැන හොඳින් තේරුම්ගෙන ඉන්න ඕනි . මේක හොඳ කණ්ඩායමක් එකතු වෙලා මහන්සියෙන් හදා ගත්ත ජිවත් වෙන සංවිධානයක්. මේකේ අඩුපාඩු දුර්වලකම් ඕනි තරම් තියෙනවා .අලුතින් එන කෙනෙකුට මේක උඩුයටිකුරු කරලා හදන්න ඕනි කියල හිතෙයි. ඒත් ජිවත්වන අඬු දඬු මහත් වෙච්ච, විහිදිච්ච ජීවියෙක් එක රැයින් පෙරළි කරලා හදන්නබෑ ."</p><p style="text-align: justify;">හැමදේම ඉක්මණින් කඩාබිඳ අලුතින්ම නිර්මාණය කිරීමේ වුවමනාවකින් සිටි අලුතින් පත් වී ආ කළමනාකාරවරයාද, ඒ ආකාරයේම හදිස්සියක් තිබු මාද මේ කතාව සාවධානව අසා පිරිස අතර විය. </p><p style="text-align: justify;"><b><u>මහා බැංකුවේ බැරියර් ගේට්ටුව</u></b> </p><p style="text-align: justify;">අනූව දශකයේ මැද මහබැංකුවට එල්ල වූ එල් ටී ටී ඊ බෝම්බ ප්රහාරයෙන් පසුව බොහෝ රජයේ ආයතනවල ආරක්ෂාව තර කෙරිණි . ඒවා ඉදිරිපිට බැරියර් ගේට්ටු සවි කරන්නට පැවරුනේ ඉංජිනේරු සංස්ථාවටය. රාජගිරියේ මහබැංකු පුහුණු ආයතනෙය් බැරියර් ගේට්ටුව සවි කරන්නන්ට මට පැවරිණි . ගේට්ටුව බැලන්ස් කිරිල්ලක් හෝ එසවූ ගේට්ටුව යලි පහත කරන්නේ කෙසේද යන්න ගැන නොසිතා සංස්ථාවේ තිබු ශක්තිමත්ම යකඩ බට හා රේල් පිලි පාස්සා තනා තිබු මේ ගේට්ටුව සවි කරාට පසු ආපසු පාත් වුනේ නැත . අපි හින් දාඩිය දාගෙන මේ බටය පාත් කරන්න දඟලමින් තැක් ගැහි ගැහි සිටිද්දී පාර අයිනේ නවතා තිබු කාරයකට හේත්තු වී වී අප දෙස බලා සිටින උසැති පුද්ගලයා පාරේ ලයිට් එළියෙන් මම හඳුනා ගතිමි . ඒ සංස්ථා සාමාන්යාධිකාරි ගැමුණු සිල්වාය . මම ඔහු සිටි තැනට ගියෙමි. මා ආ වගක් ගණන් නොගෙනම ඈත සේවක පිරිස ගේට්ටුව සමග ඔට්ටු වෙන සැටි බලා සිටියේය . ඉන් පසු හඬ අවදි කළේය. </p><p style="text-align: justify;">" මෙහෙම වැඩක් වෙනවා කියල මම දැනගෙන හිටියේ නෑ . මෙතනින් යනකොට සංස්ථාවේ ක්රේන් එක තියෙනවා දැක්කා . ඒකයි නතර කළේ . මම බලා හිටියා උඹලගේ වැඩේ. ඕක හරි යන්නේ නෑ . දැන් සද්ද නොකර ඔය බැරියර් එක ගලවලා ගෙනාපු ලොරියේම පෑලියගොඩට පටවාගෙන පලයන්. නැත්නම් වස ලැජ්ජාවයි වෙන්නේ. ඊට පස්සේ දවස් කීපයක් අරගෙන, ගණන් හදල , බර අඩු කරලා , කණු දෙකක රඳවලා ට්රයල් කරලා බලපල්ලා . ඊට පස්සේ ගෙනල්ල හයි කරපල්ලා"' කි ඔහු වහා පිටත් වී ගියේය . </p><p style="text-align: justify;">( Photo : SEC Facebook)</p><p>- <a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2021/10/blog-post.html">ඉතිරි කොටස </a> -</p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-3055230614990279052021-06-12T23:45:00.001-07:002021-06-13T00:47:20.203-07:00වසංගත මැද්දෙන් දෝතට ආ මැහුම්කාරිය<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjA67aX0VpRm1NAE3fu7f8bz5HCHtdYxlN9DrEsAIlo2Xqt6sRIdNcbGufoEIrKS9m7acg8tbUzUw9d96oWoWVUsu1FHah_X_j_l7IxO5z5QqAOIyNesA5Yob9NTh0aM5-NJLb1xi0Wasg/s1247/DressMaker+%2528+Cover+R2+Half.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1247" data-original-width="858" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjA67aX0VpRm1NAE3fu7f8bz5HCHtdYxlN9DrEsAIlo2Xqt6sRIdNcbGufoEIrKS9m7acg8tbUzUw9d96oWoWVUsu1FHah_X_j_l7IxO5z5QqAOIyNesA5Yob9NTh0aM5-NJLb1xi0Wasg/s320/DressMaker+%2528+Cover+R2+Half.jpg" /></a></div><p><span style="font-size: x-large;">ත</span>මන් ලියපු පොතක් ගැන කතා කරමින් සිටි මගේ මිතුරියක් ඊයේ මෙසේ කිව්වාය. " අලුතින් ලියපු පොත ගැන පබ්ලිසිටියක් දෙන්නවත් හිතෙන්නේ නෑ මොකද මිනිස්සුන්ට මේ දවස්වල තියෙන ප්රශ්න කන්දරාව ගැන හිතෙනකොට . මිනිස්සු ලෙඩරෝග එක්ක , ආර්ථික ප්රශ්න එක්ක අරගල කරද්දී අපි පොත් ගහල විකුණන්න යන එක වැරදියි වගේ මට හිතෙනවා " මම ඈට දුන් කෙටි පිළිතුර තව ටිකක් දිග හැර මෙසේ ලියමි . </p><p>මේ දවස්වල අලුතින් නිර්මාණයක් කරන එක මොන තරම් අමාරු වුනත් එහෙම දෙයක් කරන එක ජිවිතයක් බේරා ගන්නවා තරම්ම වටිනවා. මිනිස්සු මානසික ආතතියෙන් පෙළෙනවා. අපේක්ෂා භංගත්වයෙන් පෙළෙනවා . මිනිසුන්ට ජිවත් වීමේ අපේක්ෂා ආයෙත් දල්වන්න පුළුවන් වෙන්නේ කලාවටයි . ඉතින් අලුත් පොත් බිහි වෙන එක මොන තරම් හොඳද ? අලුත් සින්දුවක්, අලුත් කෙටි කතාවක් , අලුත් නාට්යයක් ලියන්න ඕනි තරම් වස්තු බිජ මේ අමුතු පරිසරයේ දළුලනවා . </p><p>මනුස්සකම ගැන , බෙදා හදා ගැනීම ගැන , මිනිස් ගතිගුණවල ඇති අපුර්වත්වය ගැන වගේම කෘර කම ගැන ලියන්න අත්දැකීම් වැඩියෙන් ලැබෙන කාලයක් මේක. පොත් විකිණීම ඉතාමත්ම අඩු වුනත් තත්ත්වය තරමක් හෝ සාමාන්ය වුන ගමන් මිනිස්සු පොත් ගනීවි කියල මම හිතනවා . එහෙම නැත්නම් සයිබර් අවකාශයේ මාද්යවලින් කියවාවි. එක පැත්තකින් දේශපාලනය ගැන , සමාජ අසාධාරනකම් ගැන, වසංගතයෙන් බේරෙන එක ගැන වගේම ආර්ථිකය පවත්වා ගැනීම ගැන කරදර වෙන ගමන්ම මානව සමාජයේ මෘදු අවශ්යතා සපුරන්න වෙනවා . සාහිත්ය කලාව තියෙන තැනෙන් ඉහළට අරන් යන උත්සාහය අත අරින්න බැරි ඒ නිසයි.</p><p>පසුගිය මාස පහලවක් තිස්සේ මගේ ජිවිතේ දුෂ්කරම හා අභියෝගාත්මක කාලය. මටත් මගේ ව්යාපාර සගයා මහින්දටත් තිබ්බ ගැටලුව අපට ජිවත් වෙන එක නෙවෙයි. අපේ කුඩා සමාගම් දෙකක ස්වක පිරිසගේ රස්සා රැක ගන්න එක . රෑ මැදියම් වෙනකම් වැඩ කරලා අපි ඒ දේ කළා . අපිට මහා ශක්තියක් වෙච්ච අපේ කාර්ය මණ්ඩලය මේ සියල්ල තේරුම් ගනිමින් පඩි ප්රමාද වීම් දරා ගනිමින් අනගි සහයක් ලබා දුන්නා . අපි අලුත් ව්යාපාර ඉසව් හොයන්න වරු ගණන් කතා කරා. සමහර ඒවා සාර්ථක වුනා .</p><p>ඉතින් මේ සියලල අතරේ මම පරිවර්තන කටයුත්තකුත් හමාර කළා .මම දන්නවා ඉස්සරහ එන මාස කීපය කලින්ටත් වඩා අභියෝගාත්මකයි. දුෂ්කරයි . ඒත් ඒ සියල්ලට මුණ දෙන ගමන් තව පොතකුත් ලියන්න හිතා ගත්තා . ඒ ගැන පස්සේ කියන්නම්. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOv9edKW7vP0EEZKZMZ57kIlvaubXdxLwKbtDfRKTbH5YT0YUBzsyo9HuCg9chDCdK5xuupw1tI4PbwQYYx1zMENgqb8TzHiUzINtdUsFjN-g3Ye7AfnHsHrC4-Fva8hY9Rt2ZpOexEuXc/s2048/Book+cover+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1435" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOv9edKW7vP0EEZKZMZ57kIlvaubXdxLwKbtDfRKTbH5YT0YUBzsyo9HuCg9chDCdK5xuupw1tI4PbwQYYx1zMENgqb8TzHiUzINtdUsFjN-g3Ye7AfnHsHrC4-Fva8hY9Rt2ZpOexEuXc/s320/Book+cover+2.jpg" width="320" /></a></div><br /><p>මේ තියෙන්නේ මගේ පළමු පරිවර්තන කෘතිය ගැන කෙටි හැඳින්වීමක් :</p><p><i><b><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" lang="SI-LK" style="color: #202124; line-height: 107%;">රොසලි හැම් විසින් ලියා මීට විසි
වසරකට පෙර පළ කරන ලද </span><span style="color: #202124; line-height: 107%;">Dressmaker </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" lang="SI-LK" style="color: #202124; line-height: 107%;">නවකතාවේ පළමු සිංහල පරිවර්තනය මෙයයි .
ඇගේ කතාවට පාදක වන්නේ ඉනුත් වසර
පණහකට එපිට ඕස්ට්රේලියාවේ වික්ටෝරියා ප්රාන්තයේ
පිහිටියායැයි ඇයම සිතින් මවා ගත් නගරයක ජන ජීවිතයයි. මේ කතාව එක අතකින් හාස්යජනක පළිගැනීමේ මෙහෙයුමක් පළිබඳ වන අතර අනෙක් අතින් අතිශය සියුම් මනෝභාවයන්
ගැන කතා කරන</span><span style="color: #202124; line-height: 107%;">, </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" lang="SI-LK" style="color: #202124; line-height: 107%;">ගරා වැටෙන පැරණි නිවෙසක හුදෙකලාව දුක්
විඳින පවුලක ශෝකාන්ත ගහන කතාන්තරයකි. </span></b></i></p><p>
</p><p class="MsoNormal"><i><b><span style="font-family: inherit, serif; line-height: 107%;"><o:p><span style="color: #202124;"> </span></o:p></span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">මේ පොත අලෙවි වාර්තා තැබුවක් වුවද එය ලේඛිකාවගේ පළමු නවකතාවයි. අනෙක් අතට
මේ පොත අනුසාරයෙන් නිර්මාණය කෙරුණු චිත්රපටයේ ප්රධාන</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">භුමිකාවට පණ</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">
</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">පෙව්වේ</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">ලෝ පතල සුරූපී නිලි
කේට්</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">වින්ස්ලට් ය. බොක්ස්</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">ඔෆීස්</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">
</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">වාර්තා තබමින් තිරගත වූ</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">චිත්රපටය
ජගත් සම්මානයට පාත්ර විය . එය එසේ වන්නට හේතු විය හැක්කේ</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">පොත ලියා ඇත්තේ සිනමාපටයකට මනාව ගැලපෙන පසුතල
පිලිබඳ චිත්ත රූප මවමින්</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">හා</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">තිර රචනා</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">
</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;">විලාශයකින් වීමයි</span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" style="color: #202124;"> </span></b></i></p>
<p class="MsoNormal"><span style="color: #202124;"><i><b><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" lang="SI-LK" style="line-height: 107%;">ලේඛිකාවගේ ආධුනික</span><span style="line-height: 107%;">, </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" lang="SI-LK" style="line-height: 107%;">නිදහස් හා
හිතුවක්කාර නිර්මාණ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>විලාශය පොතට අමුතු
වටිනාකමක් එකතු කර තිබේ . එහෙන් මෙහෙන් පටලවමින් විටෙක නාටකීය ස්වරුපයෙන් ඉදිරිපත්
කෙරෙන කතාවට<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>සමාජ විද්යාත්මක</span><span style="line-height: 107%;">, </span><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" lang="SI-LK" style="line-height: 107%;">වෘත්තීය හා මනෝ විද්යාත්මක කරුණුද ඈ පරිණත ලෙස අමුණා ඇත. ප්රේමය හා
පුද්ගල බැඳීම් රසවත්ව ලියන ගමන්ම ඈ
සිය රටේ ගතානුගතික සමාජයේ ඕලාරික පසුගාමිත්වයට හා අසත්පුරුෂ බාවයට අභියෝග කරයි.
</span></b></i><span style="font-family: inherit, serif; font-size: 21pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span face="Iskoola Pota, sans-serif" style="color: #202124;">********</span></p><p class="MsoNormal"><span face="Iskoola Pota, sans-serif" style="color: #202124;">තව සති කීපයකින් හැමදේම මිට වඩා තරමක් හෝ යහපත් වනු ඇතැයි සිතන අතර ඒ හා සමගම අලුත් පොතද ඔබ අතට පත් කරන්නට බලා සිටිමු </span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #202124;"><span face=""Iskoola Pota", sans-serif" lang="SI-LK" style="line-height: 107%;"><br /></span></span></p><br /><p></p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-4875968445762214218.post-64195354137149649792020-09-20T00:05:00.010-07:002023-10-25T11:06:22.816-07:00 විසි අට වෙනි කොටස A - අටවිසි මහල පොත නිකුත් වෙයි <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4j-gIX5DSM6YGi_SK5zl3SvbbZzMYVYcDCfRG6MponfAOYeUok_Qd06SHvo4SIo6yHBtohnXtXW2knS_24a32wPSBRFA1Q5BEV5bNoV7OurT7cQ3WBAUm0WDOmq2dr4VoNVt4D-BR2-12/s2048/%25E0%25B6%2585%25E0%25B6%25A7%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%2592%25E0%25B7%2583%25E0%25B7%2592+%25E0%25B6%25B8%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25BD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1283" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4j-gIX5DSM6YGi_SK5zl3SvbbZzMYVYcDCfRG6MponfAOYeUok_Qd06SHvo4SIo6yHBtohnXtXW2knS_24a32wPSBRFA1Q5BEV5bNoV7OurT7cQ3WBAUm0WDOmq2dr4VoNVt4D-BR2-12/s320/%25E0%25B6%2585%25E0%25B6%25A7%25E0%25B7%2580%25E0%25B7%2592%25E0%25B7%2583%25E0%25B7%2592+%25E0%25B6%25B8%25E0%25B7%2584%25E0%25B6%25BD.jpg" /></a></div><br /><p></p><p>(මේ පලවන්නේ අටවිසි මහල නවකතාවේ විසි අට Aවෙනි කොටසයි. මින් පෙර කොටස් සියල්ල<a href="https://thilakasitha.blogspot.com/2020/05/blog-post.html"> මෙතනින්</a> . මේ කොටස කියවීමට පෙර කල් වේලා අරගෙන මුල් කොටස් ටික කියවන්නේ නම් වඩා හොඳින් මා ලියු දෙය රස විඳිය හැකි බව මට විශ්වාසය )</p><p><span style="font-size: x-large;">අ</span>ලුත වැඩ නිම කල දෙමහල් නිවසේ වහළටත් වඩා අඩි දහයක් ඉහලට නැග්ග තැන තිබෙන සිමෙන්ති අට්ටාලයේ පසෙකින් විශාල ප්ලාස්ටික් වතුර ටැංකියක් විය අනෙක් පැත්තෙන් කුඩා පුටු දෙකක් හා බෝගන්විලා පඳුරේ අතු ඉති බදාගත් අත්වැටකි</p><p>මුරුගසන් වරුසාව ඇති දවසක මිස අනෙක් සෑම සැන්දෑවක පාහේ ගෙහිමියා මේ එක් පුටුවක වාඩි වී දෑත් ළයට බැඳ උජාරු මුහුණින් උතුරු පස වෙරල තීරයේ පෙනෙන ගොඩනැගිල්ලක් දෙස බලා සිටීම සුලබ දසුනකි . අද ඔහු අතට පොතක් ලැබී ඇත . ඒ අටවිසි මහලයි .කතුවරයා පේරාදෙණිය ව්ශ්ව විද්යාලයේ සමාජ විද්යා අංශයේ කථිකාචාර්ය අංජුල සිරිමේඝය . </p><p>පිදුම මෙසේවිය .</p><p>" සමබිමක් සොයා වෙහෙසීම අත්හැර අටවිසි මහල් තන්නන්ට ගල්වැලි අදින අපේ කාලයේ තරුණයන්ට " </p><p>ඒ වචන කියවද්දී මනෝරන්ජන්ගේ මුහුණේ මදහසක් මැවුනේය . පෙරවදන දුටු පසු ඒ සිනහව සෝපාහාසය මුසු එකක් බවට පෙරැලී ඔහුගේ මුහුණේ සෑහෙන වෙලාවක් නොවෙනස්ව තිබුනේය . </p><p>තමාගේ ඉතාම සමීප අත්දැකීම් මේ පොතට එකතු කර ඇති බව කතුවරයා ලියා තිබිණි . භීෂණ සමයේ තහනම් දේශපාලයට යොමු වන්නට කොල්ලන්ට කෙල්ලන්ට ඕනෑ තරම් හේතු කරනා තිබූ අතර ඒ දේශපාලනය අතහැර පලා යාමට ඊටත් වඩා හේතු තිබිණි . මේ කතාවෙන් කියන්නට උත්සහ කරන්නේ එකී දේශපාලනේ පෝෂණය කර රටින් පලා ගිය තරුණයෙකුට කලකට පසුව ඊට ගොදුරුව යම්තමින් දිවි බේරා ගත් ගම්බද තරුණයෙක් එකම වැඩබිමකදී හමු වීම ගැනය . ඔවුන් අලුත් ජීවිතය දෙස බලන ආකාරය යි. අනෙක් අතට ලෝකයේ තවත් කලාප දෙකක උපන් යුවලක්ද මේ කතාවට මුසු කිරීමෙන් ඒක දේශීය සිතුවිලි වලින් ඔබ්බට පාඨකයා රැගෙන යාමට උත්සහ කළ බව ඔහු ලියා තිබිණි .</p><p>එහි තිබු එක්තරා වැකියක් දෙස මනොරන්ජන් ඇසිපිය නොහෙලා මද වෙලාවක් බලා සිටියේය .</p><p>"මේ පොත ලිවීමේදී චිත්ත රූප නොවන බොහෝ දෑ මා වෙත සපයාදුන් කුරුළු ජෝඩුව බිම්සර හා නෙතදරාට බෙහෙවින්ම ස්තුතිවන්ත වෙමි ".</p><p>පරිච්චේද විසි අටක් ලෙස නිමවා තිබු පොතේ මුල් පරිච්චේද සියල්ල ගොඩනගා තිබුනේ මනෝරන්ජන්ගෙන් දිනපොතේ විස්තර එහා මෙහා කිරීමෙනි . එහෙත් හිතුවාට වඩා අසේලගේ ගම ගැනත් අසේලගේ සිරගත ජීවිතය ගැනත් ලියා තිබුනේය . </p><p>" ඒකත් එකටම මේ යකා අර පොත නැති වෙන්න ඉස්සෙල්ල අසේලගෙන් සෑහෙන දේවල් අවුස්සලා අරන් තියෙනවා " මනොරන්ජන් සිතුවේය . ඉන්පසු ඔහුවත් නොදැන සිටි අසේලගේ පෙම්වතියන් , අසේලට හමු වූ සටන්කාමීන් , දේශපාලන අවස්ථාවාදීන් හා මිතුරු සිරකරුවන් ගැන ලියා තිබුනේය. ඒවා ප්රභන්ධද නැතිනම් සැබෑ ඒවාදැයි සිතන්නට ඔහු නොවෙහෙසුනේය . </p><p>මනෝරන්ජන් ගේ සැහැල්ලු සිත වෙවුලා ගියේ විසි අටවෙනි පරිච්චේදයට ලං වන විටය එතෙක් වෙලා ඔහු සිතා සිටියේ අම්රිතාගේ දරුවා ගැන රහස පොත ලියු පිරිසට අසු වී නොමැති බවය .දිනපොත නැති වන විට මනෝරන්ජන් පවා අම්රිතාගේ කතාන්දරයේ එක පැත්තක් නොදැන සිටියේය. ඒත් ඉන්පසු දිනක ජීවිතයේ එකම වරක් අම්රිතා තමන් සමග රාත්රිය ගතකල ඒ මනරම් හෝටලයේ සඳලුතලයේ සිට ඈත සයුරේ තරු පිළිබිඹු හිස දරාගෙන රඟන දිය රල දෙස බලමින් ඔහුට පමණක්ම ඈ කී ඒ කතාව මේ පොතට ආවේ කොහොමද ? කෙසේ වුනත් ඒ කතා කොටසේ රසවත් බව නිසාම ඔහු නැවත කියෙව්වේ ඊට අදාළ සැබෑ නම්ගම් ආදේශ කර ගනිමිනි . </p><p>අම්රිතා ඩුබායි බලා යාමට ඩිස්පුර් හි ලෝක්ප්රියා ගුවන් තොටට ප්රවේශ වෙමින් සිටියාය , ඒ වන විටත් ඇය සිතමින් සිටියේ මනොරන්ජන් ගැනමය. තමන් අසලින්ම ඉදිරියෙන් ගමන් ගන්නා මිටි හුරු බුහුටි තරුණයා දුටු අම්රිතාගේ සියොළඟ වෙවුලා ගියේය . </p><p>' දෙයියනේ වැන්ග් ඔයා ? " තරුණයා පසුපස හැරුණේය. ඔහුටද දෑස් අදහා ගන්නට බැරි විය . ඉදිරියට ආ හැටියේම ඔහු අම්රිතා වැරෙන් බදා ගත්තේය . දෙදෙනා වැළඳගත්වනම් සිටිද්දීම මගී පෝලිම ඉදිරියට ඇදී ගියේය .</p><p>පොතේ මුල් භාගයේ විස්තර කර නොතිබුණත් ඒ අම්රිතාගේ සෙල්ලක්කාර ලෝකයට ඇතුල් වූ පළමු පෙම්වතාය . සිය නිවස ආසන්නයේ පිහිටා තිබු චීන සමාගමක ලිපිකරුවකු වූ වැන්ග් අම්රිතා නම් යව්වනිය හා මිත්රත්වය අරඹන්නේ ඈ සමාජ සේවා කටයුතු කරන NGO එකක තාවකාලිකව රස්සාව කරද්දීය . දත්ත වගයක් ලබා ගැනීමට දෙතුන් දවසක් වැන්ග්ලාගේ වැඩබිමට ගියාට පසු තව වරක් හමු වීමේ වුවමනාව ඔවුන් දෙදෙනා තුලම ඉතිරි වුණේය . ඒ ලෙන්ගතුකම නිදහසේ අතු ඉතිලා වැඩුනේය. ඒත් හැම දේටම විවෘත අම්රිතාගේ තාත්තා රන්දීබ් මේ සම්බන්ධයටනම් කොහෙත්ම කැමති නොවූ අතර "උඹට ඕනිනම් එංගලන්තේ හරි අප්රිකාවේ හරි එකෙක් බැඳ ගනින් . හැබැයි චීනේක්නම් එපා" යැයි දැඩි හඬින් කීවේය . මේ ගැටුම දරුණු වූ එක්තරා දවසක රන්දිබ් මග රැක සිට වැන්ග්ට පහර දුන්නේය . අවසානයේ වැන්ග්ව රස්සාවෙන් පිටුවහල් කිරීමට ඔහුගේ ලොකු ලොක්කන් පියවර ගත්තේය. එහෙත් අම්රිතා ඒ ප්රේමයෙන් ගැලවී ගත නොහැකිව මහා දුක් කන්දරාවක් වින්දාය . ඈට අහිමි වුනේ වැන්ග් පමණක් නොවේ . කත්මන්ඩු නුවරට ගොස් එතනින් ටිබෙටය හරහා චීනයට යාමට ඈ තිළ තිබු සිහිනය බොඳ වී ගියේය . ඒ වගේ ගමනක් කලින් ගිහින් තිබු වැන්ග් ඇයට ඒ කතාව නගර කෙලවරේ කුඩා කෝපිහලකදී රස කරමින් කියද්දී ඈ සිහින ලෝකයට පිවිසුනාය . "ඒ තමයි මගේ හීනය සතියක් තිස්සේ මග නතර වෙවී යන ගමන". ඈ තිර ලෙස සිතුවාය . </p><p>අම්රිතා ඩුබායි සිටි මුළු කාලයේම වැන්ග් ගැන කරදර වුනේය . ඈට කිට්ටු වීමට උත්සහ කල දුසිමක් පමණ වූ පිරිමින් අතරේ මනොරන්ජන් පිලිබඳ ඈට අමුත්තක් දනුනාය . එහෙත් ඔහු වැන්ග්ට සම කළ නොහැකි වෙනස් ආකාරයක , තැන්පත් මිනිසෙකු වීම ඈට එතරම් අල්ලා ගියේ නැත . මේ අඩුව නොවන්නට හමු වී ටික කලකින් ඈ මනෝරන්ජන්ගේ ඇවිටිලි දෑස දෙස බලා බහ දෙන්නට ඉඩ තිබිණි . </p><p>ඉන්පසු පොතේ සාරවත් ලෙස විස්තර කර තිබිණතිබුනේ අම්රිතා හා වැන්ග් අතර යව්වන ප්රේමය ඔවුන්ගේ අහඹු වෙන් වීම . වැන්ග් නැවතත් චීනයට ගොස් විවාහපත් වීම ආදී විස්තරයි. මේ පෙම මගහැරී ටික කලකින් ඩුබායි යන්නට සිදු වීමෙන් පසු අම්රිතාට එහිදී මොනතරම් තනිකමක් දැනුණත් , නිදහසක් තිබුනත් තමන්ට ලං වීමට සෑම පැත්තෙන්ම උත්සහ කළ මනෝරන්ජන් වෙත හදවතින් බැඳෙන්නට නොගියේ වැන්ග් ගැන වූ හදට කිඳා බැස තිබු ආදරය නිසාය . </p><p>කෙසේ වෙතත් එදා අහඹු ලෙස ගුවන් තොටුපලේදී යළි හමු වීමෙන් පසු සියලු දේ අමතක කර වැන්ග් සමග ටිබෙටය හරහා ලොකු මෝටර් බයිසිකලයක් කුලියට ගෙන චීනයට යාමට අම්රිතා කැමති වුනාය . </p><p>ඒ ගමන අතීශයින් චමත්කාරජනක ලෙස විස්තර කර තිබුනේය . තමන්ට අහිමි වූ පෙම්වතෙකු සමග සතියක් තිස්සේ ජීවත් වීම ගෙදරට බොරු කීම, වීසා හදා ගැනීම , ලොකු මෝටර් බයිසිකලයකට බර මලු පටවා ගැනීම නේපාලයට යාම , එතැනින් ටිබෙටය හරහා චීනයට ගොඩබිමින් ගිය ගමන ආදී විස්තර සහිත පිටු සියල්ල මනොරන්ජන් කියවාගෙන ගියේ එදා රාත්රියේ අම්රිතා සමග හෝටල් සඳලු තලයේදී මේ කතාව මීටත් වඩා සවිස්තරව අසා සිටීමේ ප්රීතියද ස්මරණය කරමිනි . </p><p>කෙසේ වෙතත් අම්රිතා චීන ගමනින් පසු ආපසු නිවෙසට පැමිණීම , වැන්ග් නිසා දරුවෙකු පිළිසිඳ ගැනීම , ඊළඟට ඒ ප්රශ්නයට මුහුණ දුන් ආකාරය ලියා තිබුනේ නොසැලකිල්ලෙන් මෙනි . ඒ වුනත් ටිබෙටය හරහා ගිය ප්රේමවන්ත මෙන්ම හිතුවක්කාර ගමන ගැනවත් , පියෙකු නැති දරුවෙකු ලැබෙන්නට සිටීම ගැනවත් අම්රිතා කිසි ලෙසකින් කම්පා වී තිබුනේ නැති බවත් ඒ සිද්දි දෙක ඈ සිය ජීවිතය සම්පුර්ණ වීමක් ලෙස කල්පනා කර තිබූ බවට තමන්ට මතු වූ අදහසම වාගේ පොතේද ලියා තිබීම මනෝරන්ජන් විමතියට පත් කළේය . </p><p>තවත් අවුරුදු දෙකකට පසු අම්රිතා යලි ඩුබායි ආවේ දරුවාගේ හා අබාධිත පියා ඇතුලු පවුලේ නඩත්තුවට මුදල් වුවමනා වූ නිසාය. ඒ ඇවිත් ටික දවසකට පසු ඇය පියා නැති දරුවකුගේ මවක් බව මනෝරන්ජන් හා රිචර්ඩ් දෙදෙනාම දැන ගත්හ. මේ සියල්ල දැන දැන වුවද මනෝරන්ජන් ඈට දිගටම ප්රේම කළේය . ඈ හා දරුවා ආදරයෙන් භාර ගැනීමට කැමති බව කෙලින්ම කීවේය . එහෙත් අම්රිතා ඒ යෝජනාව ප්රතික්ෂේප කළාය. ඈ පසු දිනක කීවේ මනෝරන්ජන් සම්ප්රදායික ආසියාතික සිතුවිලි ඇති පුද්ගලයෙක් බවත් එසේ නොවන බව පෙන්වන්නට කොතෙක් මහන්සි වුනත් වරින් වර සැබෑ පුද්ගලයා මතු වන බවත්ය . මනෝරන්ජන්ට එය පිලි නොගෙන සිටීමට බැරි විය . එහෙත් අන් පියෙකුගේ දරුවෙක් සමග වුව අම්රිතාගේ අත ගන්නට ඇත්නම් තමා මුල් බැහැගත් චරිතයෙන් ගැලවී නිදහස් වීමට කැමැත්තෙන් සිටියේය . </p><p> මේ කාලයේදීම රිචර්ඩ් මුල් වරට අම්රිතා තුල ආකර්ශනයක් දුටුවේය . ඔහු ගැහැණුන් ගැන සිතුවේ ඉතාම නිදහස් හා සෙල්ලක්කාර ආකාරයෙනි . ඔහුගේ සල්ලාල ජීවිතයේ ඔහු සමග කෙටි කාලීනව විසු චීන , පිලිපීන හා සුදු ජාතික පෙම්වතියන් සමහර දෙනෙක් ගැන අම්රිතාද දැන සිටියාය. එහෙත් ඔහු හැම විටම අම්රිතාට විනීත හා ගවුරවනීය ලෙස සැලකුවාය . ඈට සියලු උදව් උපකාර කලේ රන්දිබ් කෙරෙහි වූ භක්තිමත් මිත්රශීලි අදහසිනි .එහෙත් අම්රිතාගේ පෙරළා පැමිණීමෙන් පසු ඔහු වෙනස් වන්නට පටන් ගත්තේය . ඔහු පළමු වරට විවාහයක් ගැන හිතුවේය . එක ගැහැණියෙක් සමග පමණ ගෙවන වැදගත් පවුල් ජීවිතයක් ගැන හිතුවේය . ඒ අනුව ඈ අම්රිතාගෙන් ප්රේමය අයැද සිටියේය . අම්රිතා ඊට අකමැති වූ මුත් ඔහු සමග පෙරට වඩා මිත්ර වුණාය. සිය ජීවිත කතාව කීවාය . අගේ ජීවිතයේ ඉතිරි වී ඇති එකම සිහිනය වන කවදා හෝ දියමත පාවෙන බෝට්ටුවක් නිවෙස කරගෙන දියණියත් සමග ජීවත් වීමේ උමතු ආශාව ගැනද කීවාය . ඉන් අවුරුද්දකට පසු ඩුබායිහි ව්යාපෘතිය නිමවා ඔවුහු සියල්ලෝ විසිර ගියහ. </p><p>අනූ පහේ අවුරුදේ රිචර්ඩ් ලංකාවේ ප්රොජෙක්ට් එකට පත් වී ආ හැටියේම මනෝරන්ජන් සොයා තමන් ලඟට ගත්තේය . ඉන්පසු අම්රිතාට ලිව්වේය . ඈ ලංකාවට එන්නට කැමති බව දැන ගත් ඔහු පස්වනක් ප්රීතියෙන් පිනා ගියේය . ඔහු මුලින්ම කළේ බෝට්ටුවක් මුදලට ගෙන එය සියලු පහසුකම් සපිරි කුඩා නිවෙසක් බවට පෙරලීමය. එහෙත් ඒ නිවෙසේ පදිංචියට අම්රිතා සමග යාමට ඉවසීමෙන් කල් යල් බලමින් සිටියේය . අවසානයේ ඔහුගේ කැමැත්ත ඉටු වුනේය .</p><p>මේ සියල්ල කියවා පොත පැත්තකින් තැබූ මනෝරන්ජන් ඈත පෙනෙන අටවිසි මහලේ විදුලි ආලෝකය දෙස සෙනෙහසින් බලා සිටියේය . </p><p>"සමහර ගොඩනැගිලි තියෙනවා පණ තියෙන හුස්ම ගන්න . අටවිසි මහලත් ඒ වගේ එකක්" ඔහු සිතුවේය. </p><p>තමන්ගේ පසුපසින් පැමිණ ගෙල බදා ගන්නා සියුමැලි ගැහැණු දෑතක් නොතකමින් ඔහු අටවිසි මහල පිහිටි දිශාවම දෙස බලා සිට ඉන්පසු ඒ දෑත අල්ලා ගත්තේය . </p><p>කුඩා ටීපෝව මත තිබු පොත දෙස බැලු ඇය " ඔයා පොත කියවලා ඉවර කරාද ? " කියා ඕනෑකමින් ඇසුවාය . </p><p>"ඔව් රාධා "</p><p>-මේ ඔබ කියෙව්වේ විසි මහලේ අවසාන කොටස නොවේ.-</p><p>මිට පෙර ලියන ලද අවසාන කොටස තරමක් සවිස්තරව ප්රතිනිර්මාණය කරන්නන්ට තීරණය කලෙමි. මුල් කොටස් සියල්ල කියවූ මිතුරන්ගේ අද උදහස් මෙහිදී වෙසෙසින් සලකිල්ල්ලට ගතිමි. ඔවුනට මගේ හද පිරි ස්තුතිය. නැතිනම් විසි තුන් වන මහලින් ඉහළ සියලු කොටස් යලි සංස්කරණය කොට මුද්රණය වීමට නියමිත පොතේ අඩංගු කෙරෙනු ඇති.</p><p>අටවිසි මහල නොබෝ දිනකින් බලාපොරොත්තු වන්න </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>තිලකසිතhttp://www.blogger.com/profile/12637523150971925201noreply@blogger.com30