මෙය පෝස්ට් එකක් නොවේ

මා මේ පහතින් ලියා ඇති පෝස්ට් එක කිසිසේත් පෝස්ට් එකක් නොවන බව කරුණාවෙන් සලකන්න

දවස් ගණනාවක් තිස්සේ හිතේ හා ගතේ තිබ්බ කුසීත සොබාවය නිසා 'ගෝ' එකක් නැති ජීවිතේ ඔහේ පාවෙමින් තිබ්බා. ඉපැරණි ඉස්කයිප් තාක්ෂනය ඔස්සේ ගෙදර ඇත්තන් බැහැ දැකල පොඩ්ඩක් කතා බහ කලාට පස්සේ ආයෙමත් වැකියුම් එකක් මා ඉදිරියේ ඉතිරි වෙන්නට  පටන් ගත්තත් එය කිසි සේත්ම යමක් කියවන්නට ලියන්නට හිතෙන විදිහේ එකක් වුනේ නෑ .

පොත ලිව්වත් හරි ඉන් මත්තේ හරි හමන් පොස්ට් එකක් ලියන්න බැරි වුනා නේදැයි කල්පනා කරමින් කුස්සියටත් සාලයටත් ඉනික්බිති කාමරයටත් යමින් එමින් තිබු ජීවිතේ අන්තිමට ෆ්‍රිජ් එකේ දොර ළඟ නතර වුනා.  කූල් බියර් එකක් බීලා සින්දුවක් අහනවා ඇරෙන්න  වෙන මොකක්වත් සිද්ද වුනේ නෑ . අදවත්  ඊට වෙනස් හොඳ මිනිහෙක් වෙන්න ඕනිය කියල හිතල  බ්ලොග් කියවගෙන කියවගෙන යනකොට  ආයේ හැමදේම වෙනස් වෙන්න පටන් අර ගත්තා .

ඔන්න මන් පහුගිය ටිකේ ලියන්න පටන් අරන් බාගෙට අත ඇරලා දාපු පොස්ට් වල සමරියක්.

1. නන්දා මාලිනි දෝහා වලට ආවනේ පහුගිය මාසේ . අම්මාවරුනේ ප්‍රසංගය ඇහුව. පරණම සත්‍යයේ ගීතය මතක් වුනා . එදා රෑ මම  චමත්කාරජනක හීනයක් දැක්ක . ඉස් ඉස්සෙල්ලම සත්‍යයේ ගීතය අහන්න ගිය කාලයේ හිතේ වැඩකරපු සුන්දර මතක හා සිද්දි තැවරිච්ච .. ඒකත් දිග කතාවක්  . ඒත් හීනේනම් දවසක් තිස්සේ මාව ප්‍රමෝදයෙන් තිබ්බා. නන්දා මාලිනී එදා ගැයූ  ගීතයක් තමයි  ' මගේ දේශය මගේ ජාතිය මට ලබා දුන් චින්තනය නිවහල් .. . ඉතින් මේ 'නිවහල් චින්තනය' තියෙන්නේ ජනප්‍රවාදවලින් මතුවෙච්ච කල්පිත අතීතයක් උඩ දම දමා  මෝහයෙන් විලම්බීත වෙන්ට  නෙවෙයිය, හැමෝටම සැහැල්ලුවෙන් සමගියෙන් ජීවත් වෙන්න පුළුවන් සුපුෂ්පිත අනාගතයක් උදා කර ගන්නට නේදැයි හිතුනා. අපි ඒ කාලේ හිතුවෙත් එහෙමයි . ඒ ගැන සවිස්තරව ලියන්න ගියොත්.. එක්කෝ පස්සෙම ලියනවා (ඈනුමක් හරිමින් )

2.  මම දෙවනියට ලියන්න ගියේ මේ දවස්වල තැනින් තැන මතු වෙන  සරසවි සිසු අරගල හා ළඟදී  අපේ චෙපාකි මිත්‍රයා මගේ පෝස්ට් එකකට දාපු කොමෙන්ටුවක් නිසා ඇවිස්සෙච්ච 1976 වීරසුරිය ඝාතනයටත් සම්බන්ධ කතාවක්. ඒත් මම වැඩිපුරම ලියන්න උත්සහ කලේ වීරසුරිය සිසුවා ගැන නෙවෙයි ඒ කාලේ හිටි මණ්ඩපාධිපති  මහාචාර්ය පී ඩබ්ලිව් විතානගේ ගැනයි. අපි පේරාදෙණියට ගොඩවෙන්නේ වීරසුරිය මියගිහිල්ල අවුරුදු දහයකටත් පස්සේ. වීරසුරිය වෙනුවට අපිට හමුවෙන්නේ මහාචාර්ය විතානගේ.

3. මේ රටේ විද්‍යා හා තාක්ෂනය වෙනුවෙන් ආයෙමත් මොනවා හරි ලියන්ට ඕනි කියලාත් බ්ලොග් පෝස්ට් ටිකකින්ම පටන් ගන්දෝයි කියලත් හිතුනා. මීට අවුරුදු විසිපහකට කලින් 'මහා පාරේ කතාව ලියමින් 'ලංකාවට මාර්ග ප්‍රතිපත්තියක් සකස් විය යුතුයි කියල කතා බහක් ඇති කරමින් ... එක්කො ඒ ගැන පස්සේ කතා කරමු. ඒත් තිලක සිත පොත දොරට වඩින දවසේ මාධ්‍යවේදී අසෝක ඩයස් කිව්වේ 'ලංකාවේ මාර්ග ප්‍රතිපත්තිය' ගැන  1989 වෙනකොට ඒ මට්ටම්න් ජාතික මාද්දියක කතාබහ කරලා තිබ්බේ නෑ වගේ මතකයි කියල .නොදන්නා කාලේ ලිව්වාට ඔව්වා දැන් ලියන්න මට තියෙන සුදුසුකම මොකක්ද කියලත් හිතෙනවා වෙලාවකට.

4. පෑලියගොඩ ඉංජිනේරු සංස්ථාවේ හිටපු අපුරු මැසෙන්ජර් කෙනෙක් වෙච්ච තෝමස්  ගැනත් ඔලියමුල්ලේ පෙට්ටිකඩේ හිටි බට්ටි ගැනත් පොස්ට් එකක් ලියන්න පටන් ගත්ත. ඒකත් මග නැවතුනා .අපේ කන්තෝරුවේ සිටි වයසක කොල්ලන් හවසට හවසට බට්ටිගේ කඩේට ගොස් තොලකට පිහිදාමින් උම්බලකඩ කෑල්ලක් හපමින් ආපසු එන වරුණ ගැනත් ලියන්න හිතුනා.

5. තව රසවත් කතාවක් තමයි මම මස් රොටියක්  ඉල්ලලා පාර දිගේ හැතැම්ම දෙකක් අඬ අඬා ගිය එක . මේ සිද්දිය මතක් වුනේ  නිශ්ශංක විජේමාන්නගේ 'තාරා මගේ දෙව් දුව' කියවද්දී හමු වෙච්ච බෝනික්කෙකු ඉල්ලා හඬන දැරියගේ කතාව නිසා .

6. වැඩබිම් කන්තෝරුවේදී මට හමු වූ ටිබෙට් ජාතික තරුණියකගේ දේශාටන සටහන් හා ඇයගේ පවුල් සංස්ථාවේ රස කතා හා  දුක හිතෙන කතා ඇතුලත් බරපතල පෝස්ට් එකකුත් මම එහෙන් මෙහෙන් ලියන්න පටන් ගත්ත.

ඉතින් මේවා ටික ටික හෙමිහිට ලියන්නට ලබන මාසයේ හිතාගෙන ඉන්නවා .එතකොට ලබන මාසයට පෝස්ට් හයක්.  හැබැයි මේ සටහනත් නොලීවානම්  මේ මාසය ලැයිස්තු ගත වෙන්නේ එකම එක පොස්ටුවක් ලියු මාසය හැටියට.
බ්ලොග් එක පාලුවට යෑම වලක්වා ගැනීමට ලීවා මිස මෙයද පොස්ට් එකක් නොවන්නේ ඒ හින්දයි.

( මේ අස්සෙම පොත් ආරංචි දෙකක්ද  කියන්න තියෙනවා . සරල බ්ලොග් ලිවීම ඉක්මවා ගොස් කාලීන සමාජ මෙහෙවරක් කරන සහෝදර බ්ලොග් ලියන්නියක් වන බෝධිනී සමරතුංගගේ   'අනිත් කොන' පොත ගැන කතා බහක්  මේ 31 වැනිදා පැවැත්වෙනවා . ඊට අමතරව 'අනිත් කොන පොත' සහ 'තිලක සිත' යන පොත් දෙකම www.easyhome.lk  ඔස්සේ ලංකාවේ ඇතුලත ඕනිම තැනක සිට ඔන්ලයින් මිලදී ගැනීමේ පහසුව සලසා  තියෙනවා. ඉදිරියේදී සහෝදර බ්ලොග් මිතුරු මිතුරියන්ගේ පොත් සාමුහික වැඩ පිළිවෙලක් යටතේ අලෙවි  කර ගන්නත් අපි කතා බහ කරමින් යනවා. )

චිත්‍රය : ඔවිනි