හිතවත් මහැදුරුතුමා වෙත

මේ මා දැනට ඉන්නා හෝ හිටපු සරසවි මහාචාර්යවරයකුට ලියන පළමු ලියුමයි  

මහාචාර්ය විතානගේ මැති තුමා

හිටපු භූ විද්‍යා මහාචාර්ය /හිටපු මණ්ඩපාධිපති

පේරාදෙණිය සරසවිය

හිතවත් මහැදුරුතුමා වෙත

ඔබතුමාට මේ ලිපිය ලියන්නේ සතියක් ඇතුළත ඔබව තුන් වතාවක් මට මතක් වූනු නිසයි. පහුගිය සතියේ කඳුකරයේ  ඉන්නා මගේ සොයුරියකට කතා කරද්දී ඇය  කිව්වේ  සති ගානක් තිස්සේ වහින අනෝරා වැස්ස නිසා ඇය බියෙන් තැතිගෙන සිටින බව. ඇය වැඩිපුරම බය වී සිටින්නේ කොයි වෙලේ පස් කණ්ඩියක් ඉහට උඩින් කඩා පාත් වේවිද කියල.

එතකොට තමයි  මෑත කාලයේ මුල්වරට මට ඔබතුමා මතක් වුනේ. 1990 අවුරුද්දේ දවසක පළමු වසරේ සරසවි සිසුවෙක් වෙච්ච මම විද්‍යා පත්තරේකට නාය යෑම් ගැන ලිපියක් ලියන්නට ඔබතුමා  මුණ ගැසෙන්න ආවා මතකද?. නාය යාමේ අවදානම ගැනත් පදිංචියට සුදුසු නුසුදුසු තැන් ගැන ජාතික ප්‍රත්පිපත්තියක් තියෙන්නට වුවමනා බවත් එදා කීවත් ඔබ වැඩිපුරම කතා කලේ මහා මහවැලි ජලාශ නිසා ඇති වනන්නට ඉඩ තිබෙන අවධානම් ගැනයි. කඳුකරයේ ගැඹුරු ජලාශ නිසා සුළු භූ චලන පවා ඇති වෙන්නට පුළුවන් වග ඔබ එදා කිව්වා .නිරන්තරයෙන්  ඒ ගැන සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනෑ  වග ඔබ කීවා.

ඔබ එදා කී දේවල් අපේ පත්තරේ මුල පිටුවෙන් විතරක්  නෙවෙයි කතුවැකියෙන්ද , උලුප්පා පෙන්නුවේ ඒ නිසයි. දැන් ඒ ගැන මොනවා වෙනවාද කියා දන්නේ නෑ.

රක්ෂිත වන්නාන්තරවලට අමතරව කඳුකරේ විශේෂයෙන් තියෙන්නට ඕනෑ රිසර්වේෂන් ඉඩම් ගැන ඔබ එදා කියද්දී මට මතක් වුනා ඉස්සර අපේ ගමේ තිබ්බ රිසවේෂන් ඉඩම් ගැන. දිය උල්පත් , කඳුරු වගේම වගුරුබිම්  අහලකවත් ගෙයක් දොරක් ගොවිතැනක් කරන්න තියා ගහක්වත් කපන්න කවුරුවත් ලැස්ති වුන් නෑ . නා ඉරි කියලා තැන් තිබ්බා. කවුරුත් ඒ ඉඩම්වලට අත තිබ්බේ නෑ.

ගිය සතියෙම දෙවන වර මට ඔබතුමා  මතක් වුනේ ඉස්සර සමනලවැව ව්‍යාපාරයේ කන්තෝරු කාමර තිබ්බ තැන දැන් හදා තිබෙන තක්ෂලාවේ කොල්ලන්ට කෙල්ලන්ට පොලුවලින් තලන හැටි දැක්කම. ඔබතුමාත් 1976 අවුරුද්දේ පේරාදෙණිය සරසවියේ පාලකයාව ඉන්දැද්දී  ඇති වෙච්ච  සිසු අරගලයක් අතිශය දරුණු ලෙස මර්ධනය කරන්න ගියාලු නේද? අහිංසක වීරසුරිය පොලිස් වෙඩි පාරින් මැරුම් කාල තියෙන්නේ එතකොට කියලයි මම අහලා තියෙන්නේ . මොනා උනත් ඒ වැඩෙන් පස්සේ  ඔබේ පට්ටමත් නැති වුනා තිබ්බ ආණ්ඩුවත් පෙරලුනා . ඔබට ඒ කාලේ තිබ්බ දේශපාලන හිතවත්කම නිසා හරියට උඩඟු වෙලා  හිටිය කියලයි අපේ වැඩිහිටියෝනම් කිව්වේ.

අදත් එදා වගේම ගොඩක් උගත්තු බලයක් හම්බුනාම පහේ පන්තියෙනුත් පහළට වැටෙනවා. ඔබතුමානම් පස්සේ වැරදි හදාගෙන ආපහු  රටට වැඩදායක පර්යේෂණවල යෙදුනා. එඩිතර ප්‍රකාශ කරා. මිනිසුන්ගේ හිතේ ඔබ ගැන රිසවේෂන් එකක් තිබ්බ නිසා ඔබට ආයෙම නිසි පිළිගැනීම ලැබූනා .

මතකද සමනල වැව හදන්ට කලින්ම ඔබතුමා  කිව්වා ඔය තෝරාගෙන තියෙන තැන වැරදිය. ජලාශේ හැදුවොත් ලීක් වෙනවා කියලා.පොළොවේ ඇතුලේ තියෙන මාබල් තට්ටු වගේම විශාල පැලුම්  ගැන සඳහන් කරමින්. ඉතිං තාමත් ඒක ලීක්.

91 අවුරුද්දේද කොහෙද  අපේ බැචෙක් එක්ක (දැන් මිනිහ රටේම නමගිය බලශක්ති ලොක්කෙක්) තැපැල් නයින්ටියක  නැගලා  බලන්ගොඩ, කපුගල,  රජවක, දෙහිවින්න පැත්තේ ගම්මාන නමයක ඇවිද්දා. හැම ගමකම ලිං හිඳිලා ඒ වෙනුවට අලුතින් කපාපු  සමනලවැව උමගෙන් එලියට වතුර ගඟක් වගේ ගලනවා. ජලාශේ හදලත් නෑ . පස්සේ අධි පීඩන යන්ත්‍රවලින් කොන්ක්‍රීට්  ඉන්ජෙක්ට් කරලා තමයි ඒ උමගේ කාන්දුව වැහුවේ. එහෙම කරනකොට වටේ පිටේ ගම්වල ලිං  වලිනුයි තැනින් තැන කුඹුරු ලියදිවලිනුයි කොන්ක්‍රීට්  මතු වුනා. මේ මහපොළොවේ හැමතැනම ලොකු කුඩා පැළුම් රාශියක් තියෙන බව මට හොඳටම පැහැදිලි වුනේ එතකොටයි.

ඉතින් ඔය වගේ දෙපාරක්ම ඔබතුමා මතක් වුනු නිසා  මම  යාලුවන්ට පොරොන්දු වුනා ලබන මාසේ ඔබතුමා ගැන ලිපියක් ලියනවා කියල.

ඒ ලිපිය දාලා දවස් දෙකක් යන්න වුනේ නෑ මීරියගොල්ලේ අමීරි කතාව හද කම්පා කරද්දී මට ඔබ තුමාව ආයෙමත් පාරක් මතක් වුනා .

අනූ අටේ අවුරුද්දේ  දළදා මාලිගාවට බෝම්බ ගහපු ආරංචිය කණට වැටුණු වෙලාවේම ඔබතුමා පපුව අල්ලාගෙන ඇස් දෙක පියා ගත්තේ නැත්නම් මීරියගොල්ලෝ කතාව අහපු දවසේ අනිවාර්යයෙන්ම ඔබතුමාගේ හදවත දෙදරන්න ඉඩ තිබුනා කියල මට හිතුනා .

මිනිස්සුන්ට පදිංචි වෙන්න හොඳ තැන් නුසුදුසු තැන් ජාතික ප්‍රතිපත්තියකින් තීරණය වෙන්න ඕනි කියලා ඔබ තුමා කිව්වා අපි එක්ක. ඉතින් ඒ ජාතික ප්‍රතිපත්ති පැත්තෙන් අපි අඩියක්වත් ඉස්සරහට ගියේ නෑ කියලයි සමහරු කියන්නේ. අපිත් ඒ කාලේ විද්‍යාවට, තාක්ෂණයට, පරිසරයට, අධ්‍යාපනයට ඒ වගේ ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් තියෙන්ට ඕනිය ඒක හදන්නේ කොහොමද කියල සෑහෙන්න කතා කළා .

මට හිතෙන්නේ   මේ දේවල නෙවෙයි රටේ නීතිය, ආරක්ෂාව, ආර්ථිකය වගේ  හැම තැනකම ඔය ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් නැතිකමේ අහේනියෙන් දුක් විඳිනවා . ඒවාත් රටේ රිසවේෂන් ඉඩම් කියලයි මට හිතෙන්නේ . ඒවායේ  හිතු හිතු හැටියේ වැටවල් ගහලා පදිංචි වෙන්න පටන් ගත්තොත්, කානු කපලා අර්තාපල් හදන්න පටන් ගත්තොත්, රා තැබෑරුම් දාන්න පටන් ගත්තොත් මීරියගොල්ලේදී  වුනා වගේම අසරණ අහිංසක පොඩි මිනිස්සු ටික යට කරගෙන මුළු රටේම තැන තැන නාය යන්න පුළුවන් නේද කියලා මට හිතුනා.

ඔබ තුමන්ලා මොන වැරැද්ද්ද කරත් මිනිස්සුන්ගේ හිත්වල පොඩි රිසවේෂන් එකක් තියෙනවා, කොයි වෙලාවේ හරි ඇවිත් රටේ රිසවේෂන් ටික පරිස්සම් කරලා දෙයි කියලා. ඒ ගැන අපි තාම බලාපොරොත්තුවෙන්  ඉන්නවා.

මේ 29 වැනිදා තැලී පොඩි වෙච්ච මගේ හිත මම කරදාසියකට මිරිකුවා.මේ තියෙන්නේ ඒක .

සෙල්ලිගේ කරාබුව 
හපුතලේ උකස් කඩයට
බාර දීලා යන්නට 
ආ නිසා මහා පාන්දර 
පණ බේරුනා කිව්වා 
පියාපත් තෙමී වැහැරුණු 
ලැයිමේ උන් සමනලෙක්

කෝවිලේ වහල ගැලවී
මල්පාත්තිත් එක්කම
දියළුම එක්ක ගියවග
කියා ආපිට ඉගිලුනා
ඔලුව ගහගන්න කියලා
හපුතලේ කන්ද මත්තෙම

වෙහෙරගල පාර අයිනේ
දුර ඈත සුව දසුන
පොටෝ අල්ලන මහතුනි
නොබලනු මැනවි දෙස
මල්වැරූ පහල බෑවුම

මේ ගැන ඔබතුමාගේ අදහස ලියලා එව්වොත් බොහොම පින්. ඒ ලියවිල්ල පත්තරේ ගියාම, අලුත්ම පත්තරේකුත්  අරන් අක්බාර් පාලමින් ගොඩවෙලා ඔබතුමා බලල යන්න එන්නම්.

එතෙක් ඔබට සුව නින්දක් 

මම 

තිලක සිත