Saturday, March 28, 2020

අටවිසි මහල - 2 ( බිම්මහල )



(මේ නවකතාවේ මුල් කොටස මෙතනින් .. )
නම්පෙරී මහත්තයාද එව්වේ කියා ඇසු විට තුටු පහටු  මුහුණින් යුතුව තරුණයා .

' ඔව් මහත්තයා මෙන්න දෙන්න කියල දුන්නු ලියුම " යි පරෙස්සමට නැවු කරදාසියක් මනෝරන්ජන් වෙත පෑවේය.

"ඕනි නෑ.ඔය ලියුමේ තියන දේවල් මම දන්නවා . නම මොකක්ද කිව්වේ ?"

"අසේල මහත්තයා ". 
"මම අසේල කියන්නද නැත්නම්  මහත්තයා කියන්නද  ?"
මුලින් වික්ෂිප්ත වූ තරුණයා ඊළඟට හිකිස් ගා හිනා වුනේය . වරද නිවැරදි කරගෙන ආයෙත් කතා කළේය

' මගේ නම අසේල. අසේල ලංසක්කාර"

' වාඩි වෙන්න '
අසේල වටපිට බලා බොහෝ යටහත් පහත්ව වාඩි වුනේය. මේ අතර මනෝරන්ජන්  ප්ලාස්ටික් වතුර බෝතලය  ගෙන වීදුරුව පුරවා බීගෙන බීගෙන ගියේය '. එක වතුර බින්දුවක් ඉහිරවන්නේ නැතිව බෝතලය හා කෝප්පය හැසිරවූ විලාසය දෙස බලා සිටි අසේලට සිතුනේ මෙතැන නම් හරි පිළිවෙලට ඉන්න වෙනවා. කියලාය.

' වතුර  ඕනිද ?  "
" එපා මහත්තයා "
' එහෙනම් සැර බීමක් බොනවද ?"
අසේල තිගැස්සී  ගියේය . ඒත් චකිතය සඟවාගෙන සිය බෑගයේ සිපරය  ඇර සහතික මිටිය එලියට ගත්තේය

සහතික දැමු ෆයිල්  කවරය   අතට ගත් මනෝරන්ජන් එය උඩින් පල්ලෙන් පෙරලා බලන  අතරේම පෙර ඇසු ප්‍රශ්නය නැවත ඇසුවේය.

'සැර ජාති බොනවාද ?"

අසේල කල්පනාවට වැටුනේය . මේ ඔහු පැමිණ සිටින්නේ ඉන්ටවිව් එකකට බව යලි සිහියට ගත්තේය .

"මෙහෙමයි මහත්තයා ඉඳ හිටලා බියර් එකක් බොනවා . සැර බීමක්නම් බොහොම කලාතුරකින් . සයිට් එකේ ස්ලැබ් එකක් දාන දවසට එහෙම .."
එවේලේ මනෝරන්ජන් කන්තෝරු දොරෙන් එලියට බැස සිල්වා යි මුර ගෑවේය .

සිල්වා වනාහී ඉතා විශාල ශරීරයක් ඇති හිසේ කෙස් සේම මුවේ දත් ද සියල්ල වියෝ වී ගොස් සිටියද මුව පුරා හොඳින් සිනාසෙන සිල්වාමය. ඔහු හැමදාම ඇන්දේ අලුතින් සෝදා මදින ලබන ටී ෂර්ටයක් හා  කොට කලිසමකි . ඔහු එකම ඇඳුම් කට්ටලය එක දිගට දවස් දෙකක් ඇන්දේම නැත .

සිල්වා දොරෙන් ඇතුලට එද්දී මනෝරන්ජන්ට කල්පනා වුනේ මුල්ම දවසේ සිල්වා ඉන්ටවිව් ආ හැටියි.  වැඩබිම් කන්තෝරුවට සහායකයෙක්  ඕනෑ බව දන්වා ගාලු පාරේ තේ කඩ කිහිපයක අලවා තිබු දැන්වීමක් දැකපාර සොය සොයා මෙතැනට ආ පිරිස අතරේ ඔහුද සිටියේය .ඒ දැන්වීමේ සම්මුඛ පරීක්ෂණයට අයුතු දිනය හා වෙලාවද ලියා තිබුනේය.

 කන්තෝරු ඉස්තෝප්පුවේ සිල්වා වාඩි වී සිටියේ තමන්ගේ වාරය එනතුරුය. එදාත් ඔහු ඇඳගෙන ආවේ කොට කලිසම හා ටී ෂර්ට් එකය . කාමරය  ඇතුලේ වෙනත් සාකච්චාවක හිටියා වුනත් මනෝරනජන්ට එළියේ  පොරොත්තු පුටු පෙලේ වාඩි වී සිටින පිරිස පෙනේ. ඒ අතරින් සිල්වා කැපී පෙනුනේය . සිල්වා ආගන්තුක  බවක් නොපෙන්වා තමන් ඉදිරියේ  බිත්තියේ එල්ලා තිබු කුඩා  කන්නාඩිය අසලට ගොස් එහි දාරයේ වූ පනාව අතට ගන්නා හැටි හා ඉන්පසු සිය  කෙස්ගස් එකකුදු නැති හිස මත අතුල්ලා  ආපහු පනාව තබන හැටි ,  හිනැහෙමින් සිය අසුනවෙත යන අයුරු ඇතුළේ සිටි මනොරන්ජන් බලා සිටියේය,  එදා ඉන්ටවිව් පටන් ගන්නා වෙලාවට ඒ වැඩේ කිරීම ස්ටෝර්කීපර්ට බාර දෙමින්  මනොරන්ජන්  රහසක් කියා පිට වී ගියේය.

"ඔය කට්ටිය එක්ක පොඩ්ඩක්  කතා කරපන් . ඉන්ටවිව් එකක් තිව්ව කියන්නත් එපැයි. ඊට පස්සේ අර ඉන්න තට්ට මහත මෑන්ට හෙට ඉඳන් වැඩට එන්න කියාපන් "

මේ ලෙස කල්පනා ලොවකට  වැදී  සිටින සිය ලොක්කා දෙස සිල්වා මද වෙලාවක් බලා සිටියේය.

සිල්වා හා ඔහුගේ ලොක්කා යන දෙදෙනාම දෙස අසේල කුහුල් සිතින් බලා සිටියේය . ඒ අතරේ රුහුණූ කුමාරී කෝච්චිය හඬ තලාගෙන මුහුද අද්දරින් හැල්මේ දිව්වේය  .

කෝච්චියේ ශබ්දය  නිසා මනොරන්ජන්  හා සිල්වා අතර කෙරුණු සංවාදයේ එක වචනයක්වත් අසේලට අසුනේ නැත . ඒත් අර  දෙන්නාට දෙන්නා කතා කරන දේ ඇහෙන්නේ කොහොමදැයි ඔහු කල්පනා කළේය.

අඳුර වැටෙද්දී  අලුත්  සුපර්වය්සර්වරයා  තේරීමේ  සම්මුඛ පරීක්ෂණය පැවැත්වෙමින් තිබිණි . අයදුම්කරු අතේ අඩක් පිරවූ  සැර බීම වීදුරුවක් තිබුණු අතර ඔහුගේ සහතික තිබු ෆයිල්  කවරය කලින් තිබූ තැන දැන්  බැදපු සුදුළුණු පීරිසියක් තිබුනේය .

මනෝරනජන්  ඉන් එක ලුණු ගෙඩියක්  ගෙන රොඩු  ඉහිර වෙන්නේත්  නැතිව ලස්සනට පොතු හැර බික් සියල්ලම  එකින් එක වරින් වර හැපුවේය.

' අසේල  මේ ඉන්ටවිව් එකෙන් තේරිලා මෙහෙට ගත්තොත් එහෙම මේ වගේ හැමදාම බොන්න ලැබෙන්නේ නෑ . ස්ලැබ් වල කොන්ක්‍රීට් දාන දවසට විතරයි.  ඒ කියන්නේ ඉස්සරහ අවුරුදු දෙකටම විසිඅට පාරයි "

බොනවා වගේ පෙන්වන්නට වීදුරුවට දමා ගත් ජින් ස්වල්පයට වැඩිපුර ටොනික් දමා මුවට ලං කරගත් මනොරන්ජන්  යලි වීදුරුව පැත්තකින් තිබ්බේය . ඉන්පසු  පුටුව පස්සට දමාගෙන යලි කෙලින් වී වාඩි වුනේය

මේ වනවිට නුපුරුදු බීමෙන්  වඩි දෙකක් උගුරෙන් පහළට යවාගෙන ලා බමන මතයකින් සිටි අසේලගේ කෝල ගතිය දියවී ගොස් තිබුනේය.

" අසේල මට විස්තර කියන්න .  වැඩ කරපු තැන්වලයි සිමෙන්තියි කොන්ක්රීටුයි ගැන විස්තර ඇර ඕනි දෙයක්"
" ඒ කිව්වේ මහත්තයා  "
" අම්මා ගැන , තාත්තා ගැන, ගම ගැන ගෑනු ළමයා ගැන. ඔය මොනවා හරි කියන්න "

අසේල  කෝල ලෙස හිනැහුනේය. යලි කල්පනාවට වැටුනේය .

අම්මා ගැන ලස්සනට යමක් කියන්නට තිබුනා නම් හොඳ නොවේද? එහෙත්  ඈ ගැන කියන එක තේරුමක් නෑ.  බැටරි ඒජන්සිය නැති වූදා සිට තාත්තා තමාත් නංගිලා දෙන්නාත්  ජීවත් කරවීමට විඳි දුක. අවසාන කාලයේ ආතරයිටිස් හා  ඩිමෙන්ශියා රෝගවලින්  පීඩා වින්ද ඔහු මිය ගිය අන්දම ශෝකී මතකයක් සේ ඔහු වෙතට ආවේය. එහෙත් ඔහු සොම්නස් සිතින් මතක් කළේ තාත්තා සමග අලුත් කාරයෙන් පානදුර සිට හිනිදුම අම්මලා ගමේ ගිය දවස් ගැනය . අසේලට පොඩි කාලේ පටන්ම කාරයේ ඉදිරි පෙළ අසුනේ යන්නට ඉඩ ලැබුනේ අම්මා තාත්තා අසලින් වාඩි වී යෑමට කැමැත්තක් දැක්වුයේ නැති නිසාය. ජපන් සකාඩා බැටරි ඒජන්සිය  තිබුණු කාලේ තාත්තාගේ අතේ යහමින් මුදල් තිබ්බේය. ඒ කාලේත් ඉන් පස්සෙත් අම්මා හා තාත්තා හැසුරුනේ එක ගෙදර සිටිනා අමුත්තන් දෙන්දෙනෙකු වගේය.

මොකක්දෝ හේතුවක් නිසා තාත්තාගේ බැටරි  ඒජන්සිය නැතිව ගියේ කාර් එක හැර හැම දේම ඔහුට අහිමි වුනේ  ණයතුරුස් නිසාය . මේ කරදර කාලයේදී දවසක් ඔහු අසේලට කතා කළේය. අසේල ඒ වනවිට සිටියේ  අටේ පංතියේය .
' පුතේ ඔයා දන්නවනේ ඒජන්සිය නැතිව ගියායින් පස්සේ අපට සල්ලි අමාරු උනා.  ෂොප් එකත් දෙන්න උනා . ණයට බඩු ගත්ත මිනිස්සු පොලු තිබ්බා." අසේල තාත්තා දෙස මහත් පුදුමයෙන් බලා සිටියේය. පාඩම් වැඩ  ගැන දෙන අවවාද හා නංගිලා සමග රණ්ඩු නොකරන්නැයි කියවෙන  තරවටු කිරීම් හැර මේ වගේ බරපතල කතාවකට තාත්තා කවදාවත් තමන්ව අල්ලා ගත්තේ නැත. ඒ නිසා තමන් වැඩිහිටියෙක් බවට පත් වී ඇතැයි යන සන්තෝෂයෙන් අසේල හිනැහුනේය.  අනෙක් අතට මේ වගේ තීරණාත්මක දෙයක් කතා කරන්නට කෙනෙක් තාත්තට හිටියේ නැති බව , අඩුම තරමේ අම්මාවත් ඔහුට ඇහුම්කන් නොදෙන බව අසේල දැන සිටියේය.

මදහස පිරි මුහුණින් ඔහු දෙස   බලා සිටි මනෝරන්ජන් මෙසේ ඇසුවේය.

' මොකද තාත්තා කිව්වේ කාර් එක විකුනලා කඩයක් දාමු කිව්වද ? "

අසේල තැති ගත්තේය . තමන් මෙතෙක් වෙලා කල්පනා කරමින් සිටියා පමණකැයි  දැනුණු හැම දෙයක්ම ඔහු බමන මතින් කියවා ඇත . දැන් ඉතින් මොනවා කරන්නද දිගටම කතා කරනවා .


-මීළඟ කොටස

Photo Source_ Depositphotos.com















Tuesday, March 24, 2020

ගෝලයෝ අට දෙනාගේ කතාව


හැටේ  දශකයේ මුල් අවුරුද්දක සිය පළමු රැකියාව ලෙස ගුරු පත්වීමක් ලබාපු  තරුණයාට හමුවන්නේ අන්ත අසරණ දුෂ්කර ගම් පියසක පාසැලකි. මේ පාසැලේ පන්ති තිබුනේ අටවැන්න වෙනතෙක් පමණි . වාර දෙකක් තුනක් ඉගැන්වීම් කළ විට  ගුරුවරයා එක් පොරොන්දුවක් සිය පන්තියේ දරුවන්ට ලබා දෙයි.

"මේ ගමේ ඉස්කෝලේ  කවරදාකවත් අටේ පන්තියෙන් ඉහලට කිසිම ළමයෙක්  පාස් වෙලා නෑ . ඒ හන්දා තමයි ඉහළ පන්ති දාන්න කවුරුවත් උනන්දු වෙලා නැත්තේ .මම උඹල සියලුම දෙනා අටේ පන්තිය පාස් කරවලා මේ ඉස්කෝලෙට සීනියර් පන්ති  දානවා"

 ළමයි  වෙනදාට වඩා උනන්දුවෙන්  ඉගෙන ගත්හ. ඒ අතර තරුණ ගුරුවරයා ඔවුන්ට නාට්‍ය කලාව, චිත්රපට, විශ්ව සාහිත්‍ය ඈ නොයෙක් විෂය භාහිර ක්‍රියාකාරකම් ගැන හෙළිදරව් කළේය. තමා විශ්ව  විද්‍යාලයේදී හැදෑරූ ජගත්  සාහිත්‍යය ගැනත් , ලෝක දේශපාලන තොරතුරුත්  ළමයින් සමග කතා බහ කළේය .  අනිත් සියලු පන්තිවල සිටි ළමයින්ට වඩා විශේෂ ගතිගුණ හා විෂය අවබෝධයක් සහිතව  මේ පන්තියේ සිටි කොල්ලන් හය දෙනා හා කෙල්ලන් දෙදෙනා ඉගෙන ගත්හ.

අවසාන වාර විභාගයෙන් පන්තියේ සියලු දෙනා ඉතා හොඳ ලකුණු ලබා ගත් නිසා ඉතා සතුටටත් උද්යෝගයටත් පත් තරුණ ගුරුවරයා ඉන්පසු සිය උපරිම ශක්තිය යෙදවූයේ පාසැලට  ජේෂ්ට පන්ති ලබා දී තම ගෝල පිරිසට ඉහළටම  ඉගැන්වීමටය. ඒ ඉලක්කයට යාමට  පන්තියේ සිටි පිරිමි දරුවන්ද මහත්  උනන්දුවෙන් සිටියෝය. එහෙත්  සාම්ප්‍රදායික ගම්මානවල ගෑනු ළමයින්ට ඉහළට ඉගැන්වීමට  මාපියන්ගෙන් අවසර නොලැබුණු නිසා කෙල්ලන් දෙදෙනා අටේ පන්තියෙන් පාසැල් ගමන හමාර කරන්නට තීන්දු වී තිබුණි.

හැමදේම සුබවාදීව අවසන් වේ යැයි සිතුවත් ඒ සටනේදී  තරුණ ගුරුවරයා හා සිසු පිරිස පරාජයට පත් වුහ.  ගුරුවරයාගේ ඊළඟ  උත්සාහය වන්නේ කිට්ටුවෙන්ම පිහිටි උසස්පෙළ පන්ති තිබෙන පාසලකට මේ දරුවන්ව  ඇතුලත් කිරීමයි . ඒත් එවන් පාසලක් තිබ්බේ අඩුම වශයෙන් හැතැම්ම දහයකටවත්  එපිටින්ය  . අනෙක් අතට ගමට හරිහමන් පාරක් තිබ්බේ නැති නිසා බස් ආවේත් නැත. .  අසරණ වූ ගුරුවරයා බලපොරෝතු  සුන් කරගෙන සිටින  ගෝල පිරිස අමතා කතා කළේය . පොඩි වේලාවක් නොවෙයි පැය තුනක  හතරක කතාවක් . ඔහු කීවේ කුමක්ද ?.....

ළමයිනේ ඉගෙන ගැනීම කියන්නේ මේ ලෝකේ මිනිහෙකුට ලබන්න පුළුවන් ලොකුම සම්පතක්. අපි වගේ දුප්පත් දුෂ්කර ගම්වල මිනිස්සු නුගත්කමින්, දුප්පත්කමින් , මෝහයෙන්,  වහල්කමින් පිරිලා ඉන්නේ අපට හරි  හමන් ඉගෙනුමක් නොලබිච්ච නිසා .  මමත් මේ වගේම දුප්පත් ගමක ඉපදිලා විශ්ව විද්යාලෙකට යන්න අහම්බෙන් වරම් ලබපු කෙනෙක්. අපේ ගම් හත අටෙන්ම ඒ වෙනකොට විශ්ව විද්‍යාලේ මොකක්ද කියල දැන ගෙන හිටපු කෙනෙක් නෑ.  අපේ පන්තිය උනන්දු කෙරෙව්වේ දුර පළාතකින් ආපු උපාධි රුවරයෙක්. ඔහු නිසා තමයි මම ලෝකේ දැක්කේ . විශ්ව විද්‍යාලෙට යන්න පුළුවන් වුනේ. මේ ගම ලස්සනයි. සනීපයි ඒත් අපි මොන තරම් දුක් කන්දරාවක් විඳිනවාද? මොන තරම් නම් හූරා කෑමකට ලක් වෙනවද? අපි දුක් මහන්සියෙන් වගා කරන දේට හම්බ වෙන්නේ මොන තරම් සොච්චමද ? ඒක වෙළෙන්දෝ ඇවිල්ල ගසා කන විදිහ උඹලට පේනවා නේද?  මේ ගමේ ඉඳන් අමාරු ලෙඩෙක් ඉස්පිතාලෙට ගෙනියන්නේ  ලීයක ගැට ගහපු රෙද්දක බුදි කරවලා නේද ? 

තාමත් සනීප කර ගන්න පුළුවන් ලෙඩ්ඩු අකාලේ මැරෙන්නේ සන්නිය හදුනා, යකා ගැහුවා නැත්නම් හුනියමක් පෑගිලා කියල හිතල නේද? කොකු පණු අමාරුව හැදිලා බඩ ඉදිමිච්ච ළමයි ඔහොම වෙලා තියෙන්නේ අපලෙට කියල බෙල්ලට තඩි යන්තරයක් දාලා අතේ නුලක් බැඳලා මන්ද පොශනේන් මැරී මැරී ජීවත් වෙනවා . ගමේ  කපුවෝයි, පුජකයෝයි  හොල්මන් අවතාරයි දෙයියෝයි  ගැන කියල  උඹලව කොච්චර රවට්ටනවද ?  අල්ලපු ගෙදර  හිතවතා නෑදැයා කොඩිවින අණවින කළා කියල උඹලම  එකිනෙකා කොච්චරනම්  කොටවනවද ? 

මෙන්න මේ හේතුව හින්දා තමයි මට උඹලට ඉහළට උගන්වන ඕනි උනේ . ඒත් දැන් අපි පළවෙනි උත්සාහය පරාජයි. අපි ප්‍රායෝගික නොවන ඉලක්ක වලට ගිහින් මේ වෙලාවේ නැත්තටම නැති වෙන්න ඕනි නෑ. මේ සමාජෙටම ආපහු බැහැලා ඔය ඉගෙනීම කරන්න පුළුවන්. අලුත් දේවල් හොයන්න පුළුවන් . ඇයි මෙහෙම වෙන්නේ කියල හිතන්න පුළුවන් . උඹලගේ දරුවොවත් මේ නාරාවලෙන් ගොඩ ගැන බලපල්ලා .උන්ට හොඳට උගන්නපල්ලා. 

උඹලගෙන් එකෙක් කිතුල් මදින්නෙක්  වෙන්න පුළුවන්, ගොවියෙක් කම්කරුවෙක් නැත්නම් ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක් වෙන්න පුළුවන් ඒත් ජීවිතේ සාර්ථක කර ගන්න මුලධර්ම උඹලට අනුගමනය කරනන් පුළුවන්. ටික ටික ඉතිරි කරලා  ගෙයක් දොරක් හදලා හොඳින් ඉන්න බැරි නෑ . විශේෂයෙන්ම සමාජේ ඔලුව උස්සලා නිවටයෝ වගේ නැතිව ජීවත් වෙන්න බලාපල්ලා . 
උඹලා මොන විදිහේ පුංචි රස්සාවක් කරත් ඒක සන්තෝෂෙන් අභිමානෙන් කරපල්ලා,  එතකොට උඹලගේ  දරුවන්ට හීනමානයක් දැනෙන  එකක් නෑ තමන්ගේ අප්පා කරන රස්සාව ගැන . මෙහෙ ජීවත් වෙන්න ලොකු සල්ලියක් ඕනි නෑ. ඒ නිසා ළමයින්ට උගන්වන්න අනිවාර්යයෙන්ම හොඳට වියදම් කරපල්ලා  .  ඇල දිගේ,  ඔය දිගේ ඇවිද්දත් ඕනි වත්තකට ගියත් බඩ පිරෙන්න කන්න දේවල් තියෙනවා. කොස් තියෙනවා. පලා තියෙනවා, බිම්මල් තියෙනවා.  එලියට විසිකරන පැපොල් ඇටේ, දොඩම් ඇටේ  නිකම්ම පැලවෙනවා .

නිතරම පොත පත කියවපල්ලා. පැත්තක් ගන්නේ නැතිව කරුණු විමසපල්ලා. ගමේ අනිත් උන්ටත් වැදගත් දේවල් කියල දීපල්ලා. හොඳ මිනිස්සු ආශ්‍රය කරපල්ලා. සතුටින් විනෝදෙන්  ඉඳපල්ලා . 

ඔන්න ඔහොම කියල ඔය ගුරුවරයා ගොලයින්ගෙන් වෙන් වෙලා ගියා .  මේ ගෝලයෝ පිරිසත් තමන්ට පුළු පුළුවන් හැටිය හොඳින්  ජීවත් වුනා. හැමෝටම හොඳ ගෙයක් දොරක් තිබා. ළමයින්ට හොඳට ඉගැන්වුවා. නිතර බලන්න ආවේ නැතත් අර ගුරුතුමා එක්ක තිබ්බ බැඳීම ආදරය දිගටම තිබ්බා.

***
මෙන්න මේ කතාව කවුරුවත් නොදැන ඉන්න තිබ්බා ගිය මාසේ  නිවාඩු දවසක හැන්දෑවේ ගමේ ගෙදර ඉස්තෝප්පුවේ ඉද්දි තාත්තගේ අතීත ගෝලයෝ ගැන මම හාරා අවිස්සුවේ නැත්නම් .  මට ආයෙමත් පාරක් පහුවෙලා හමු වූ තාත්තා කතාවත් සිල්වා සර්ගේ කතාවත්  මතක් වුනා .

තාත්තා ඒ කිව්වා වගේම කතාවක් මට තවත් පිරිසකට කියන්න තියෙනවා . ඒ කතාවත් මම ලියාගෙන යනවා

Image Source: Viet Vision Travel
 . 

Monday, March 23, 2020

අටවිසි මහල -1 බිම් මහල



මේ ගොඩනැගිල්ලේ  මහල් විසි අටකි . මේ නව කතාවද පරිච්චේද 28 කින් සමන්විත වෙයි. එක් පරිච්චේද්යක කතාව ලියවෙන්නේ අනුරුප ගොඩනැගිලි තට්ටුවේ ඉදිකිරීම්  වැඩ කරද්දීය.   2015 අවුරුද්දේ ලියන්නට පටන් ගත් "අටවිසි මහලේ"  සාරාංශය මුලින්ම හිතවත් කීප දෙනෙක් අතර බෙදා ගත් අතර ඒ ගැන සංවාදය දිගට ඇදුනේ නැතිකමත් මගේ කම්මැලි කමත් එක්කාසු වීම නිසා වැඩේ ප්‍රමාද විය.

නවකතාවක් ලියද්දී කවුරුවත් ඒ  කතාවේ සාරාංශය හා අවසානයට වෙන්නේ මොකක්ද කියා  මුල්ම පරිච්චේදයේ  කියන්නේ නැත. එහෙත් මම එහෙම නොවේය . මේ කතාවේ තට්ටුවෙන් තට්ටුව කතානායකයාට ජීවිතේ විවිධ අවධි සිහිපත් කරවන චරිත හා සිද්දීන් හමු වෙයි. අවසානයේ අටවිසි මහලේදී ඔහුට ලැබෙන ජීවිතාවබෝධය මහලින් මහලට ඔහුගේ අතීතාවර්ජන, පුද්ගල සම්බන්ධතා ,  මිතුරු සංවාද ඇසුරෙන් ලබුවක්ද ? නොඑසේනම් මහලින් මහල ඉහළට යද්දී තමා මුලින් සිටියේ මොන තරම් කුඩා වපසරියකද කියා පැහැදිලි වීමද ? මේ සියල්ල දැන ගැනීමට මා සමග එකතු වන්න. දින විසි අටක් හෝ සති විසි අටක් ඊට ගත වේවි  . අවසානයේ මේ කතාව සියලු අද උදහස් හා ප්‍රතිචාර සලකා  බලා මුළුමනින්ම අලුතින් සංස්කරණය කර පොතක් සේ පළ කරන්නට බලාපොරොත්තු වෙමි. 


බිම් මහලින් කොටසක් 

අගනුවරට ආසන්න නගරයක  වෙරළට යාබදව පිහිටි තැනිතලා අවලස්සන ඉඩම මුලින්ම එළිපෙහෙලි කරද්දී මේ සා කෘතිම යන්ත්‍ර සූත්‍ර වලින් නැගි ගාලගෝට්ටියක් මැවෙතැයි අසල්වැසි කිසිවෙක් නොසිතූහ.
පළමුවෙන්ම කරන ලද්දේ හතර වටෙන් එළි පෙහෙලි කර ගැල්වනයිස් රැලි තහඩු වැටකින් මේ භූමිය රහස් බිමක් බවට පත් කිරීමයි. තඩි උස ගේට්ටුව ඉඳහිට ඇරී එන යන ලොරිවලින් ගේන්නේ මොනවාද ගෙනියන්නේ මොනවාද යන කසු කුසු සෑම තැනින්ම ඇසෙන්නට විය.මේක ඇතුලේ නිධන් හාරනවාද, කසිප්පු පෙරනවාද නැතිනම් තහනම් ගුබ්බෑයමක්වත්ද කියා සිතන්නට ඉඩ දෙන තරම් ගුප්ත නිහැඬියාවකින් යුත් දවස් ගණනාවක් ගත වුනි.
මුලින්ම පොළව හෑරුනේ උදළු, සවල් හා යවුළු, අලවංගුවල උදව්වෙනි. පොළවෙන් මතුවී එන කලුපාට පස් කැටිති ප්ලාස්ටික් කැබලි අතරේ ලෝකයට නිරාවරණය වෙන නොයෙක් හුරුබුහුටි වස්තූන් දෙස මනෝරංජන බලා සිටියේ කුහුල් සිතිනි.

පළමු දවසේ පොළවෙන් උඩට මතුවූ පරණ ප්ලාස්ටික් මල් පොකුර  නිකම්ම කසල ගොඩට විසිවෙද්දී ඔහුගේ හිතේ දුකක් ඇති නොවිනි. එහෙත් ඔහු කල්පනා කලේ එය  මංගල  මල් කළඹක කොටසක් විය නොහැකිද කියලාය . දෙවන දවසේ පොළව හාරන විට මතුවූ සෙල්ලම් බෝනික්කා හැත්තෑව දශකයේ තමන් දැක හුරුපුරුදු එකක් බව මනෝරංජන්ට සිහිපත් විය. ඔහු එය පරෙස්සමින් අතට ගෙන සෝදා වියලා ගෙන වැඩබිම් කන්තෝරුවේ ලියන මේසය පසෙක තබා ගත්තේය. ඊළඟ දවසේ ඔහුට හමුවූ මිනී ඇට කැබැල්ල මොන තරම් පරණදැයි සොයන්නට ඔහු නොවෙහෙසුනේය. ඒ දෙස නොබලා ඔහු වැඩබිමේ අනෙක් පස මායිමේ පයිල් යන්ත්‍ර සවි කරන හැටි බලන්නට ගියේය.

එය තරමක්කො විශාල ඉඩමකි . කොටස් දෙකකට බෙදා තිබු වැඩබිම් කන්තෝරුවද ඊට යාබදව පරාල ඉන්දවා තුනී ලෑලි සහ ටකරන් තහඩු ඇසුරෙන් නිමවා තිබූ ඉසටෝරුවද  හැරුනුවිට මුලු වැඩ බිමම එකම මඩ ගොහොරුවක් වි තිබේ. සේවක නවාතැන හා නිලධාරි නිවස මුහුද පැත්තට වෙන්නට එකිනෙකින් තරමක් ඈත්ව පිහිටියේය. ලොකු බූට් සපත්තු දෙකක් දමාගෙන තමාට ලැබුණු කුඩා සේවක පිරිසත් සමග මනෝරන්ජන් මේ යුහුසුලු වන්නේ මහල් විසි අටකින් යුත් නිවාස සංකීර්ණයේ අත්තිවාරම ඉදි කිරීමටයි. උදේ එළිය වැටුණ මොහොතේ සිට සහ කළුවර වැටෙන තෙක් වෙහෙසෙන වැඩබිම් ශ්‍රමිකයන් තනි නොකර ඔවුන් පසෙකින් සිට උපදෙස් දෙන්නටත් කන්තෝරුවට එන ඇමතුම් වලට පිළිතුරු දෙන්නටත් පොත්පත් ලියකියවිලිවල වැඩ සම්පූර්ණ කරන්නටත් මනෝරංජන කාලය කෙසේ හෝ කළමනාකරණය කර ගත්තේය.

මුහුදු සුළඟ විසින් හැන්දෑ හිරිකඩ වෙරලිනුත් ඔබ්බට ගෙනැවිත් අත අරිද්දී ගොම්මන් අඳුර අතරින් අවුල් වී ගිය කෙසින් යුත් තරුණයෙක් වැඩබිම් ගේට්ටුව ළඟ හිටගෙන සිටියේය. මඩ පිරුණු වැඩ බිමේ ඈත කෙළවරේ සිට මේ දසුන දෙස බලා සිටි මනෝරන්ජන්ට එක්වරම යමක් සිහි වූයෙන් තරුණයා සමග පිරුක්සුම් කතාබහක යෙදී සිටින තලත්තෑනි සිකුරුටි නිලධාරියාට අත්පුඩියක් ගසා ඊළඟට මුර ගෑවේය.

ඒයි ඔය මනුස්සයා මෙහාාට එවනවා.”

එකෙනෙහිම පටි මහත ට්‍රැවලින් බෑග් එකක් අතින් ගත් තරුණයා සිකුරුටි තෙමේද නොතකා චිරි චිරි මඩ ගොඩැලි වගේ වගක් නැතිව පාගමින් තමන් දෙසට එන හැටි බලා මෙසේ ඇසුවේය.

මනම්පේරි මහත්තයද එන්න කිව්වෙ?”

ආගන්තුක තරුණයාගේ දෑස් දීප්තිමත්ව බැබලිණි.

- මීළඟ  කොටස මෙතැනින්
Picture  Source: Think Wood