පොඩි විජේ, අඹ විජේ හා බට්ටී

පරණ තාලේ වැඩබිම් කන්තෝරුවේ දොරකඩට වී බාච්චු කමිසයක් හා  හිර දිග කලිසමක් ඇඳ  තට්ට හිසින් බේරෙන  දාඩිය පිටි අත්ලෙන් පිසදාමින් හිනැහුණු පුද්ගලයාගේ මුවේ ඉදිරිපස දත් දෙක තුනක අඩුවක්  තිබිණි. පෙනුමෙන් ඉතා කුඩා වූ ඔහු මා එන බව කල් තියා දැනගෙන සිටියේය.

යං  මහත්තයා වාඩි  වෙන්න.

බොහොම ස්තුතියි. කෝ ලොකු මහත්තයා ?

ලොකු මහත්තයා මැකී ගියා. මමත් මැකී ගිහින් දැන් තමයි ආවේ .
මට විහිලු කරනවද කියා අසන්නාක් මෙන් ඔහු දෙස බැලීමි.
පැන්ට්‍රියේ තේ හදමින් සිටි ජයසේකරට කතා කළ ඔහු මේ මහත්තයාට තේ එකක් ගෙනත් හෑන්ඩ් ඕවර්  කරපන් කියා කීවේය.

මේ වෙන කවුරුවත් නොව  වැඩබිම් කන්තෝරුවේ කාර්යාල සහකරු බවත් ඔහුගේ හැබෑ නම තෝමස් වගේ එකක් වුනත් කවුරුත් ඔහු අමතන්නේ ' පොඩි විජේ' කියා බවත් මම පසුව දැන ගතිමි.

පොඩි විජේ මොන කතාවාක්  මැද්දට වුනත්  ' හෑන්ඩ් ඕවර් ' කියන වචන දෙක දැම්මේය. ඊට හේතුව බොහෝ විට ඔහුට ලැබෙන්නේ කාට හෝ ' හෑන්ඩ් ඕවර් ' කරන්න කියා දෙන ලිපියකි.
වතාවක් ඔහු මට කිව්වේ 'මහත්තයා අපේ ඉස්ටෝරුවේ දොර පුංචියටනේ හදලා තියෙන්නේ . බලන්න ඒකෙන් දෙන්නෙකුට එක පාර හෑන්ඩ් ඕවර් වෙන්ඩ  බෑනේ කියලාය.

කාගේදෝ මරණයක් ගැන කියද්දී මැද්දට පන්න ඔහු කිව්වේ 'එකනේ අනිච්චාවත සංඛාරා උප්පාධ  වය ධම්මිනෝ කියල බුදු හාමුදුරුවෝ හෑන්ඩ් ඕවර් කරලා තියෙන්නේ' කියලාය.
සෙස්සන්ගේ  රැවුම් ගෙරවුම් මැද  පොඩි විජේ  ඒ වැරදි  කතාව ගැනනම් පසුතැවිලි වන බව පෙන්නුවේය.

ඔහු ඒ දවස්වල ප්‍රිය කළ දෙයකි මැකී යෑම' . මැකී යනු අපි ගනුදෙනු කළ පුද්ගලික ආයතනයක නමකි.

පොඩි විජේ යන නම ඔහුට පට බඳුනේ ඔහු නිතරම අඹ විජේ හා කැඳ  විජේ යන මිතුරන් දෙදෙනා සමග කයිවාරු ගසමින් සිටි නිසාය. ඒ දෙන්නටම වඩා උසින් හා මහතින් අඩු නිසා පොඩි විජේ යන්න ඔහුට සින්නක්කරේ අයිති විය.

කැඳ විජේ උදේ පාන්දර අලව්වේ සිට වැඩට එන වැඩබිම් සේවකයෙකි. පාන්දර තුනට නැගිටින ඔහු බිරිඳ විසින් සාදා දෙන කොළ කැඳ පාප්පය සුදු පාට ප්ලාස්ටික් කෑන් එකක දමාගෙන පැය දෙක තුනක් තිස්සේ බස්වල රස්තියාදු වී මුත් උදේ හය හමාර වෙන විට වැඩබිමට එයි. ඉන්පසු කැන්ටිමේ  ලිපක මුට්ටියක් තබා කොළ කැඳ  තුනී වෙන්නට වැඩිපුර වතුර දමා උණු කර ගනී. වැඩ පටන් ගන්නා හෝරාව  වන තුරු කොළ කැඳ විකුණන ඔහුගේ පාරිභෝහිකයන්  අතර වැඩබිම් සේවකයෝ පමණක් නොව ඉන්ජිනේරු  මහත්තුරුද සිටියෝය.

අඹ විජේ අපේ වැඩ බිමට හේත්තු වුනේ අමුතුම ආකාරයකටය. සීරුවට පොතු සුරා හීනි පෙතිවලට පලා ලුණු දැමු අඹ වට්ටියක් උස්සාගෙන උදෙන්ම  වැඩබිමට  එන්නට පුරුදු වී සිටි විජේ ටික කලකින් අඹ විජේ බවට පත් විය. කැපූ අඹවලට අමතරව නොකැපු අඹද ඔහුගේ වට්ටියේ විය. ඒවා හොඳ පැසුණු කර්තකොලොම්බන් වීම නිසා ඔහුගේ අඹ වට්ටිය වැඩබිම් සීමාවෙදීම ඉවරයක් විය. ඉන්පසු අඹ විජේ කැරකි කැරකී ඒ අවටම සිටි නිසා මහත්තුරු ඔහුව පොඩි පොඩි වැඩවලට කඩේ යවන්නට පටන් ගත්තෝය. අවුරුද්දක් විතර යනකොට ඔහු අනියම් සේවයකයෙක් ලෙස රස්සාවට බැඳුනේය. ඔහු පර්චසින් සහකරු විය. ආමර්වීදිය පුරා ඇවිද  අවශ්‍ය තරමේ පීරී, යකඩ ඇණ , කියත් තල ආදී සුළු සුළු මිලදී ගැනීම් කරගෙන එන්නට ඔහුට පැවරිණි.

පොඩි විජේ කළුතර සිට රස්සාවට එමින්  යමින්පොඩි උන්  තුන් දෙනෙකුගේ කුස ගින්න නිවා ගන්නට අපමණ වෙහෙසක් දැරුවේය. කිසිදාක හොර බොරු නොකලා වුනාට උපක්‍රමශීලීව මහත්තුරුන්ගෙන් ගතමනාවක් කොටා ගන්නට ඔහු හුරුබුහුටි විය.

ගෙදරින් බත් එක ගෙනාවාදයි නිතර අමතක වන ජයවීර මහත්තයා කෑම කාමරයේ වාඩි කරවා  කැන්ටිමෙන් බත් එකක් ගේන්නට රුපියල් විස්සක් ඉල්ලා ගනී. ඉන්පසු පොඩි විජේ කෙලින්ම යන්නේ ජයවීර මහත්තයාගේ කාමරයටය. ඔහුගේ පයිල්  බැගය ඇර කෑම පාර්සලය ගන්නා ඔහු එය මැටි පිඟානක දමා වතුර වීදුරුවක්ද සමග කාගේ හෝ සමග මෙලෝ සිහියක් නැතිව කයිවාරු ගසමින් සිටින ජයවීර මහතා ලඟින් තබයි.

පොඩි විජේ කළ දේ දන්නා අපට කෑම කද්දී බත් එකට අනා ගන්නට නොමිලේම සිනා රසය ලැබිණි.

ඇතැම්විට කාගේ හෝ  කාරයක්  සෝදා දමන ඔහු කමිසයේ හා කලිසමේ අත් නමාගෙන ඇඟපුරා  වතුර ඉහගෙන රථය  හිමි නිලධාරියා පෙනෙන මානයේ එකෙල මෙකෙල වෙයි.

වාහනේ   හොඳටම ජරා වෙලා මහත්තයා. ඔහොම පාරේ යන්න පුලුවන්ද? හිනාමුසු මුහුණින් විජේගේ  අතේ කීයක්  හරි තියන නිලධාරියා විහිලුවට මෙන් ඔහුට තරවටුවක් කරයි.

එක නිවාඩු දවසක ජයවීර මහතා මහා පාන්දර ඇහැරී ඇත්තේ කවුදෝ සර බර ගාමින් මිදුල අතු ගාන හඬක් ඇසීමෙනි . අසනීපයෙන් සිටින සිය බිරිඳ මේ වෙලාවේ එලියට බහින්නේ  නැති බව දන්නා ජයවීර හීන් සැරේ  ජනේලය ඇර බලද්දී දුටුවේ තාප්පයෙන් මිදුලට පැන ඉදලද සොයාගෙන මිදුල අතු ගාන පොඩි විජේය.
සිය දරුවාගේ අසනීපයකට මුදල් හදිස්සියක් වී කීයක් හරි සොයා ගන්නට පොඩි විජේ ආවේ එහෙමය.

පොඩි විජේ මරු ආවේශ වී කෑ  කොස්සන් ගැසුවේ ඔහු හා බට්ටී අතර තිබෙන සම්බන්ධයක් ගැන අනික් උන් උසුළු විසුළු කරන විටය.

අපේ වැඩබිමට නුදුරින් පිහිටි බට්ටිගේ කඩයට හැන්දෑ වෙද්දී මදක් ගොඩවී එන්නට පුරුදු වී සිටි කීප දෙනෙක්ම විය. පොඩි විජේ ඒ පැත්තට වැඩිපුර ගියේ නැතිවාට බට්ටී ගැන කියමින් ඔහුව බයිට් කිරීම නොකඩවා සිදු විය.

එක් හැන්දෑ වරුවක උතුරන කේන්තියෙන් සිය සගයින්ට බැණ වදිමින් ඔහු මා සොයා ආවේය.
බලන්න මහත්තයා අපේ  කාලකන්නි මිනිස්සු අර අහිංසක ගෑනියෙකුට  එක එක කතා කියන විදිහ. මටනං මොනා කීවත් කමක් නෑ .

' ඉතින් විජේගේත් ඒ මනුස්සයා ගැන පොඩි අනුකම්පාවක් තියෙනවා වගේනේ'  මා කී දෙයින් විජේ තව තවත් පරල විය.

යං  මහත්තයා මේ දැන්ම  යං . මං  බට්ටිව මහත්තයාට පෙන්නන්නම්. එතකොට තේරෙයි මේ  කියන්නේ මොකක්ද කියල.

අපේ ෆෝමන් මහත්තුරු පවා ඉඳ හිට බලන්නට යන බට්ටී කවුදයි දැක බලා ගැනීමේ ආසාවක් මා තුලද තිබු නිසා මිදුලේ  නවත්වා තිබු ජයසේනගේ පරණ පර්ජෝ කාරයට විජේවත් නංවාගෙන හා යමන් කියා කීවෙමි.

වැඩම්බිමට පිටිපස්ස්සේ දුර්වර්ණ ලෑලි ගෙවල් පේලිය පසුකළ  පසු කොහොඹ ගහක් සෙවණේ  පෙට්ටි කඩ කැල්ලක්  තිබුනේය .
 ඔහොම නවත්තන්න.

මහත්තයා අන්න බලා ගන්න බට්ටි කියන්නේ කව්ද කියල.

කෝ කවුරුවත් නෑනේ .

පෙනෙන්න සිටියේ ඉස්සරහ තැඹිලි ගෙඩි දෙක තුනක් හා වීදුරු බෝතලයකට දැමු ලොසින්ජර  කීපයක් පමණක් විකුණන්නට තිබු කඩයේ වාඩි  වී සිටි වියපත් ගැහැණියක් පමණි. උඩුකය නිරුවත්  පුංචි උන් දෙන්නෙක් මිදුලේ සෙල්ලම් කරමින් සිටියහ.

ඔය වයසක උන්දැට තමයි මුන් බට්ටි කියන්නේ. මේ ගමේ කියන නම. ඔය මනුස්සයාගේ දූ ළමයි දෙන්නෙක් හදාගෙන උන් දෙන්නා අම්ම ළඟ තියල තව එකෙක් එක්ක පැනල ගහින්.

ඉතින් අපේ මිනිස්සු මෙහෙ එන්නේ මොකටද?
ඔය මනුස්සයා කඩේ පිටිපස්සේ කසිප්පු විකුනනවා. පව්. ජීවත් වෙන්නනේ  මහත්තයෝ ඔක්කොම කරන්නේ.

එදා සිට පොඩි විජේ මට ලොකු විජේ කෙනෙක් ලෙස පෙනුනේය.


සටහන:

මේ දවස් වල වැඩ නැවතී ඇති ඉදිකිරීම් නිසා විජේලා හා බට්ටිලාට කුමක් වී ඇත්දැයි සිතෙයි

Photo: pagalaparrot.com