බොම්බායි බෝඩිම -1

බොම්බායි බෝඩිම කිව්වේ කිෂෝර්ගේ ගෙදරටය. එය පිහිටියේ බොම්බායේ නොවේ මැද පෙරදිග රටකය. මේ බෝඩිමේ ලෑන්ඩ් ලෝඩ් ඉන්දියාවේ බොම්බයි නුවර උපන් කිෂෝර් නම් හින්දු භක්තිකයෙකි. තරමක් විශාල පරණ පන්නයේ මහල් නිවසක් නවීකරණය කර ඔහුගේ බෝඩිමට හා පවුලේ උදවිය ජීවත්වන කුඩා නිවාස ඒකකයට ඉඩ හදාගෙන  තිබිණි.

කුස්සිය හා විශාල විසිත්ත කාමරය ගෙදර මැද  කොටසේ  පිහිටියේය. ගෙට ඇතුල්වන තැනට වම්පස පැත්තෙ කාමර තුනක් පිටස්තරයින්ට  කුලියට දී  තිබිණි.
දකුණු පැත්තේ නැවතත් ඇතුළත සාලයක් , කාමර දෙකක්  හා කුඩා පැන්ට්‍රියක්  තිබුණි.  ඒ කිෂෝර්   සිය බිරිඳ හා දරු දෙදෙනා සමඟ ජීවත්වන කලාපයයි.

එය ඇත්ත වශයෙන්ම ප්‍රියමනාප නවාතැනකි.   මා කුලියට ගත් කාමරය ඉඩපහසු  ඇති ළඟදී තීන්ත ගා කාපට් එළා තිබූ එකකි .

කිෂෝර් යනු උදේට ගෙදර අණසක පතුරුවන තේජවන්ත ගෘහ මුලිකයා ය.ඔහුගේ  කුඩා දරුවන් දෙදෙනා   හා  බිරිඳ මේ පෙරයමදී  ඔහුට මහත් භක්තියක්  හා බියක් දැක්වුහ.  ඔහු ළමයින්ට අවවාද  අනුශාසනා  දුන්නේය. බෝඩිම්කාරයන් සමඟ කතාබහ කළේ ය. කෑම සකස් කරන්නට බිරිඳට උදව් කළේ ය.  රස්සාවටද ගොස් කල් ඇතිව ගෙදර ආවේය. හැබැයි කළුවර වැටෙද්දී ඔහුගේ සිංහ ලීලාව සේදී  බියගුළු හා පැටියෙක් බවට පත් වන්නේ උගුරෙන් පල්ලට  බහින මධුවිත වඩි දෙක තුනකින් පසුවය .

එසේ  කිශෝර්ගේ දයිනික රූපාන්තරණය සිද්ද වෙද්දී කිශෝර්ගේ  බිරිය  නිවසේ  බලතල  අතට  ගන්නීය. මහ හඬින් සිය සුවච කීකරු සැමියාට  අණ දෙන්නට  පටන් ගන්නා අතර   ඔහු වෙරි මතින් ඇඳට වැටෙන්නට පෙර  දෙන්නට පුළුවන් හැම වදයක්ම දෙන්නීය .

ඔහුට එක තැනක වාඩි වි ඉන්නට ඉඩක් නැත. ඔහු කන්නට ඕනෑ ඇය කියන වෙලාවටය. බලන්නට ඕනෑ ඇය කියන ටී වී චැනලයය. ගෙදරට එන්නට ඕනෑ ඇය කැමති  අමුත්තන්ය.

දිනක් මා මහා රාත්‍රියේ  දුරකථන කාඩ් එකක් මිලදී ගන්නට ගෙදරින් එළියට යන්නට සුදානම් වුනෙමි. මා යා යුත්තේ පොදු විසිත්ත කාමරය හරහාය . සාලයට  ගොඩවුණා පමණි මා දුටුවේ  කිෂෝර්ගේ බිරිඳ කුඩා ස්ටුලයක් ඔසවාගෙන කිෂෝර්ට පහර දෙන්නට  සැරසෙන අන්දමයි.  මා දුටු සැනින් කලබල වු  දෙදෙනාම වහා සන්සුන් වුහ.ලැජ්ජාවට පත් වුහ. මට  ආපසු හැරී යන්නත් බැරිය. මම දොර ඇරගෙන ඒ සිද්දිය නොදැක්කා සේ පිට වි ගොස් ටෙලිපෝන් කාඩය රැගෙන ගෙදරට  ආවෙමි. මා එන විට  සාලයේ උස පුටු දෙකක වාඩි වී කිෂෝර් හා බිරිඳ  අත්පටලවාගෙන   කතා කරමින්  සිටියහ. මම මද සිනහවකින් ඔවුන්ට හිතවත්කම පෙන්නා සාලය පසුකර  බෝඩිමේ කාමරය වෙත ඇදුනෙමි.

කිෂෝර් බොහෝ විට මා සමඟ පවසන දෙයක්නම් ඔහු මේ රටේ පදිංචි බලගතු ස්වදේශිකයන්  සෑහෙන ගණනක්  අඳුනන බවත්  කොයි වෙලේ  හෝ  ඔවුන්ගෙන් උදව්වක් වුවමනා වුවහොත් කර දෙන්නට  පුළුවන්   බවය.
කිෂෝර් බීලා දොඩවන  කිසි දෙයක් වැඩි ගැම්මකට  නොගත් මම තුන්මසක් ඇවෑමෙන්   වෙනත් නිවසක් කුලියට ගෙන නගරයේ කෙළවරක පදිංචියට ගියෙමි.

ඊළඟට එළඹුණේ පාසල් නිවාඩු මාසයේ මා සමග ගත කරන්නට   බිරිඳ හා දරු දෙදෙනා  මේ රටට  ගෙන්වා ගැනිමේ අවස්ථාවයි. ඊට  අවශ්‍ය වීසා පිළයෙල කරගත් මම ගුවන් ටිකට්පත්  සමඟ  සියළු විස්තර   ලියා යැව්වෙමි.  සුන්දර නිවාඩුවක් ගෙවන්නට සිහින දකිමින්  බිරිඳත් දරු දෙදෙනාත්  සුමාන ගානක් තිස්සේ කෑම බීම, ඇඳුම්  පැළඳුම් සුදානම්  කරද්දි මම ඔවුන්ට මාසයක් නැවතී සිටිමට  සුදුසු ප්‍රියමනාප කැදැල්ලක්  බවට  කෑලි දෙකේ  කුලි නිවස පත්කර ගැනිමට වෙහෙසෙමින් සිටියෙමි.

ළමයින් කන්නට ආසා කැම, යන්නට ආසා  කරන තැන්වල  විස්තර, බලන්නට ආසා කරන වීඩියෝ එකතු කරමින් සිටි මම ඔවුන් මේ බිමට ළඟා වන දිනය තෙක් ඇඟිලි ගනිමින්  බලා  සිටියෙමි. අන්තිමේදී එදා දවස උදා උනේය .

එදා බ්‍රහස්පතින්දා දවසකි. දරු පවුල  කටුනායක ගුවන් තොටුපල කරා පැමිණ සිටිති . පසුවදා සිකුරාදා මේ කලාපයේ නිවාඩු දවසයි.
හෙට දරුමල්ලන් තුරුළු කරගෙන නිවසේ ගතකරන සොඳුරු දවස  ගැන සිතමින් මම කන්තෝරුව ඇරෙන  තෙක් ඔරලෝසුව දෙස නිමේෂයෙන් නිමේෂය බල බලා සිටියෙමි. එක් වරම මට ලංකාවෙන් දුරකථන ඇමතුමක් බිරිඳගේ ජංගම දුරකථනයෙන්.

“ හරි  වැඩේනේ ටිකට් කවුන්ටරෙන් බලනකොට මාත් දැක්කේ ,වීසා එකේ මගේ නමේ  අකුරක් වැරදිලා“
දුරකථනය විසන්ධි විය.
මට දෙලෝ රත් වුයේ එවිටය.   මම කල්පනා කරමි. වීසා ගනිද්දීත්   ගුවන් ටිකට්පත් ගනිද්දීත් මට  අවවාද ලැබුනේ   වීසාවල නම හොඳින් පරීක්ෂා කර බලන ලෙසයි. යම් හෙයකින් එක අකුරක් හො වෙනසක් තිබේ නම් රටට ඇතුල් වෙනවා බොරු බව කීප දෙනෙක් කියා තිබිණි  .

මේ බය නිසාම  පිරික්සා බැලු නමුත් මේ අඩුපාඩුව හසු නොවුයේ ඇයි?
මගේ පැනික් සිතිවිලි ලෝකයට බාධා කරමින් බි රිඳගෙන්  නැවත  ඇමතුමකි.

“ හරි ටිකට් කවුන්ටරෙන් කිව්වා සුළු අඩුපාඩුවක් හින්දා කමක් නෑ යන්න කියලා. ලොකු වෙනසක්නම්  යන්න දෙන්නෙත්  නෑල්ලු ,ආපහු   එවන්න වුනොත්  ගුවන් සමාගමට දඩයකුත්  ගහනවලු. කොහොම වුනත්  එයාර් ලයින්  එකෙන්  කිව්වෙ ඔය රටේ  ඉමිග්‍රේෂන් එකට    මේක   දන්වලා   අකුරේ  අඩුපාඩුව  හදන්න කියලා. ඔයා ඒ නිසා  දැම්ම ගිහිල්ලා  ඒක හදා ගන්න. අපි චෙකින් වෙනවා.“

“හරි මම දැන්ම ගිහින්  හදන්නම්“

සැනසුම් සුසුමක් හෙළුෑ මම සැනෙකින් ඉගිලුනේ  ළඟම පිහිටි ආගමන විගමන කාර්යාලයටයි. ඉලෙක්ට්‍රොනික නොම්මරයක් ඇරගෙන පෝලිමේ  සිටි මම නිලධාරියෙක් හමු වී සිදු වී ඇති දෙය  පැහැදිලි කලෙමි.

“ අයියෝ ඕක සුළු  දෙයක්නෙ  මෙන්න මේ ෆෝම් එක පුරවලා දෙන්න මම හදන්න දාන්නම් “.
මම එයද නිමවා නැවත කන්තෝරුවට ආවෙමි. මට වීසා එකේ අඩුපාඩුව හදා ඇද්දැයි ඔන්ලයින් බලන්නට පුළුවන. අදාළ වෙබ් අඩවියට පිවිස මම වීසා  අංකය  ටයිප් කර  වීසා එකේ  තත්ත්වය සොයා බැලුවෙමි.  තිරයේ දුටු දෙයින් මගේ ඉස්මොළ රත් වී  ගියේය .

“ Under processing“

හත්දෙවලාමේ!   ඉස්සසෙල්ලා ‘අනුමතයි‘ කියලා තිබ්බ වීසා ස්ටේටස් එක දැන් මෙහෙම තියෙනවා. එතකොට එයාට ගුවන් තොටුපලෙන් මෙහාට එන්න දෙයිද , වීසා එක අසම්පුර්ණ නිසා?.  මගේ කලබලය දැක මා වටා එකතු වු මිතුරන්ගෙන් ලද  උපදෙස් අනුව  මම යළිත් වරක් ඉමිග්‍රේෂන් කන්තෝරුවට  දිව ගියෙමි. මගේ තනියට  මිතුරෙක්ද   ආවේය.

 අපි අඬා  දොඬා එතන සිටි  ඉහළ නිලධාරියෙක් හමු වුනෙමු.

“මේක  ඉතින් දැන්ම හැදෙන්නෙ නෑ වීසා එක හදන්න දාලා තියෙන්නේ . වෙබ් එකේ ස්ටේටස් එක  නිවැරදි වෙන්නෙ ඉරිදා “

“ මොනවා අපේ ගෙදර අය දැන් ප්ලේන් එකේ නැඟලා. දැන් අහසේ.   තව ටිකකින් එයාර්පෝට්  එකට එනවා. අනේ එතකොට ඇතුලට එන්න බැරි වෙයිද“?
ඔහු අත්දෙක දෙපසට විහිදුවා  කරන්නට දෙයක් නැතැයි කීවේය. තව කීප දෙනෙක් හමු වන්නට උත්සහ කළත් භාෂාවේ අවුලත් මා හිටි අවුල් මානසික තත්වයත් නිසා වැඩේ සාර්ථක වුනේ නැත.

දැන් මා අසරණ අනාතයෙකි .

ඊලඟට  අප  කඩිමුඩියේ  ගියේ ගුවන් සමාගම් කාර්යාලයටය. ඔවුන්ද කීවේ වීසා එක තාම ප්‍රොසෙස් වෙනවානම් ගුවන්තොටුපොලෙන්   ඇතුලට ඒමට  නොලැබෙන බවයි.

“එතකොට මොකද වෙන්නෙ“?

“හෙටයි අනිද්දයි නිවාඩු . වීසා හැදෙන්නේ ඉරිදනේ . සමහර විට එතකන් ඉන්න දෙන එකක් නෑ එයාර්පෝට් එකේ . එහෙම උනොත් හෙට රෑ  ප්ලේන් එකක   ආපහු  ලංකාවට යවනවා“.

 “එච්චර වෙලාවක් මේගොල්ලෝ ඉන්නෙ කොහෙද“?      

“ ඇතුලෙ වාඩිවෙලා ඉන්න පුළුවන් නිදා ගන්න ඇඳුම් මාරු කරගන්න  නම් තැනක් නෑ“.

මහත්  දොම්නසකි . මා දකින්නට  මාස ගණනකට  පසු එන අහිංසකයන්  අනේ  අසරණව  ගුවන්තොටුපළ  කාමරයක රැඳී බලාපොරොත්තු  සුන්ව ආපසු  යන හැටි දරා ගන්නේ කොහොමද? ඔවුන්  මුණගැසී මොහොතකට සිප වැළඳගෙන  එන්නටවත් ඇතුලට යන්න පුළුවන් කමක් නැත.

මම රියදුරා හා මිතුරා සමඟ රථයට ගොඩවුණෙමි. ඒ ගුවන් යානය ගොඩබසින්නට ඇත්තෙ තවත් පැයක් පමණි. බලාපොරොත්තු මුළුමනින්ම සුන්වු සිතින් සිටි මාවත්  දරාගත්  රිය නගරය මැදින් ඔහේ ඇදෙද්දී  මට එක්වරම කිෂෝර් සිහිපත්  විය. බලගතු දේශීය ජාතිකයන්  අඳුනන වග  බීමතින් ඔහු කී හැටි මට මතක් වුයේ මා සිතේ විදිලි කොටමින් තිබූ මොහොතකය.

“ හරවන්න මේ පාරට“

මම රියදුරුට  මඟ පෙන්වීමි.  කිෂෝර්ලා සිටි තට්ටු නිවාසය ළඟ  කැබ්රිය  නතර කරවූ මම විදුලි සෝපානය එනතෙක්  බලන්නෙත් නැතිව  වේගයෙන් පඩිපෙළ දිගේ  දිවගොස්   සිව්වන මහලේ පිහිටි කිෂෝර්ගේ ගෙදර  දොරට තට්ටු කළෙමි.
අකමැත්තෙන්  මෙන් ඇරුන දොරින්  කිෂෝර්ගේ බිරිඳ  හිස එලියට දැම්මාය.

මා හඳුනාගත් ඇය  තැතිගැන්මක් සඟවාගත් සිනහවකින් මට  දොර  ඇර දුන්නාය.
ඊලඟට දුටු දසුනින් මගේ  අවසාන බලාපොරොත්තුවද සිඳී ගියේය.
පෙරලුණු  පුටුවකට හේත්තු වී බීමතින්  නිදන කිෂෝර්ගේ ශරීර කූඩුව සාලයේ කෙළවරක දිස්විය.

මේ ගෑණි කිෂෝර්ට පුටුවෙන් ගැහුවාවත්දැයි  සිතී  මම ඔහුගේ  බිරිඳ දෙස  රුදු බැල්මක් හෙලීමි. ඇය අසරණ  අහිංසක  ලෙස මා  දෙස බැලුවාය.

මතු  සම්බන්ධයි
***********

04 Sept 2016
මීළඟ කොටස මෙතැනින් කියවන්න  



Photo : foodviva.com