සුප්පාදේවි අම්මා

(තිලක සිත මුල් පිටුවට මෙතැනින් පිවිසෙන්න 

සුප්පාදේවි අම්මා 
දශක දෙකකට විතර ඉස්සර අපි පෝලිම් ගැසී සිටියේ මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර  අතින් උපාධිය ලබා ගන්නටය. ඔහු අපේ කුලපතිවරයාය. නම් පිළීවෙලට පෝලිමේ සිටි මුල් ටික දෙනෙකුට මාල පළන්ඳා උපාධි  සහතික පත්‍ර පිරිනමද්දී වියපත් සරච්චන්ද්‍රයන්  වෙහෙසට පත් වුනේය. අසනීපයෙන් පසු වූ එතුමාව වාඩි  කරවා ඉන්පසු උපකුලපතිතුමා ඉතිරි පිරිසට උපාධි ප්‍රධානය කිරීම දිගටම කරගෙන ගියේය.

අපේ රණයා  පෝලිමේ උපාධිය ගන්නට කිට්ටු වනු දැක මහාචාර්ය සරච්චන්ද්‍ර අති උද්යෝගයකින් නැවත නැගී හිටියේය. ‘මෙයාට උපාධිය දෙන්න ඕනි මගේ අතින්’ . ඔහු එසේ අදහස් කරන බව අපට පෙනිණි.
රණේට ඒ අනුව මහැදුරු සරත්චන්ද්‍රම උපාධි පළඳනාව සහ සහතිකය ලබා දුන්නේය.

‘මේ අපේ ළමයින්ගේ දරුවෙක්නේ’ සරච්චන්ද්‍රයන් එසේ සිතමින් සොම්නසින් බලන සෙයක් අපට පෙනිණි. රනේ හෙවත් දැන් මහාචාර්යවරයෙකු වන රොෂංක රණසින්හ  යනු වෙන කවුරුවත් නොව සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ සිංහබාහු  නාට්‍යයයේ  නොකඩවා වසර තිහක්  එක දිගට රඟපෑ සුප්පා දේවී හා පොතේගුරාගේ දෙටු පුත්‍රයාය. වැඩිම වාර ගණනක්  වේදිකා නාට්‍යයක රඟපෑ යුවල ලෙස ඔවුන් දෙදෙනා ගිනස් ලෝක වාර්තා පොතට ඇතුලත් වී හමාරය. 1961 සිට 1990 දක්වා වාර පන්දහසකටත් වැඩියෙන් ඔවුන් මේ භූමිකා දෙක රඟපා තිබුනේය.

ඉස්සර අපි පැනිදෙනියේ කෝච්චි පාර පැන රනේලා ගෙදර ගියවිට කොල්ලන්ගේ කාඩ් සහ  මඩපාරවල්වලට අමතරව ඔවුන් ගැන කෙටි හැඳින්වීමක් ඉදිරිපත්  වන්නේය . 'අම්මේ මේකාත් ඔය පොඩි පොඩි නාට්‍යය එහෙම කරන්න දඟලනවා. පත්තරවලට අරක මේක ලියනවා' රණේ මා දෙමාපියන්ට හඳුන්වා දුන්නේ එලෙසය.
ඒ යුවලගේ දෑස් හිතවත්කමින් දැල්වුණි. 'ඉතින් පුතා ඉතින්. බොහොම හොඳයිනේ ලියන කියන එක' . ආදී ලෙස පටන් ගත් අපේ කතාබහ ඉවර වෙද්දී මට හිතුනේ මේ මාපිය යුවල කලාව ගැන මොන තරම් උතුරන උනන්දුවකින් ආශාවකින් පසුවෙනවාද කියලාය.

දෙවන වසර  සරසවි සිසුවකු වූ ටෙරන්ස් රණසිංහට මාලිනි  හමු වන්නේ ඇය නවක සිසුවියක් ලෙස විද්‍යා පීඨයට තේරී එද්දීය. ඉතින් මේ සොඳුරු ආදර කතාව ඉදිරියට ගලා යන්නේ මහාචාර්ය සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ සෙවනේ සුප්පා දෙවි හා පොතේ ගුරා විදිහටය රටේ අස්සක් මුලුල්ලක් නෑර රඟ දැක්වුණු සිංහබාහු නාට්‍ය වේදිකාවේදීය. පෙම්වතුන් ලෙසද අඹු සැමියන් ලෙසද ඉන්පසු දයාබර දෙමාපිය යුවලක් ලෙසද ඔවුහු දිගටම රඟ පෑවෝය.

මීට වසර කිහියකට පෙර රනේගේ ආදරණීය තාත්තා මිය යනවිට සුප්පාදේවි නැවතත් ජීවිත කරලියේ තනි වුවාය. ලසොවුලින් වෙලී සිය සැමියා පිලිබඳ වේදිකා මතකයන් අමතකව යන්නටත් එක්කම ඇය සිය දරුවන් දෙදෙනා ලඟට පදින්චියට ගියාය. ඒ ඕස්ට්‍රලියාවටය.

එහෙ ගිහින් කාලයක් හිටියා වුනාට මාලිනි රණසිංහ මාතාවගේ චිත්ත අභ්‍යන්තරයේ සිටි මධුර ගායිකාව හා රංගන ශිල්පිනිය තවත් මොනවා හෝ කරන්නැයි පෙරළි  කරන්නට වුවාය.
ඇය දැන් ටික දවසකට මවු රටට පැමිණ සිටී . අපේ ගැමුණුවා , ජයලත් මනෝරත්නයන් ඇතුළු සිය  හිතවතුන් සමග වෙහෙසෙමින් ඇය ආයිමත් අපිට සොඳුරු තිළිණයක් දෙන්නට ලක ලැහැස්ති වෙමින් සිටින්නීය.

තමන් කාලයක් තිස්සේ ගායනා කළ  නාට්‍ය ගීත නැවතත් ගයා රැකෝඩ් කර සී ඩී එකක් කරන්නට ඇය යුහුසුළු වෙයි. ලබන පස් වැනිදා, එය දොරට වඩිනදා නාමෙල් මානෙල් පුංචි තියටර් එකට එන්නැයි ඇය කළ ඇරයුම පිලි ගන්නට බැරි වීම මට දරා ගන්නට බැරි දෙයකි. මම එද්දී ගුවන් යානයේදී පවා ඇයගේ වදන්  මනසේ දෝංකාර දුන්නේය..

' පුතා මම වයසට ගියත් ඔයාගේ බ්ලොග් එක නොවරදවාම කියවනවා. මම ඔයාට තිළිණයක් හැටියට මගේ සී ඩී එකක් තියලා යනවා.  හැබැයි මම ඔයාගෙම අම්ම කියල හිතාගෙන මේ මට එක පොරොන්දුවක් දෙන්න ඕනි' .

මොකක්ද ආන්ටි ? මම ඇසුවෙමි.

'කම්මැලි නැතිව තව ලියල ඉක්මනට පොතක් ලියන්න. මට කියවන්න'.

ඇය මට උගන්වන්නේ වයසට නොයන ජීවිත උද්යෝගය හා මිනිස් දහිර්යය පිලිබඳ  අමරණීය කතාවයි.

සුප්පාදේවි අම්මේ ඔබට දීර්ඝායුෂ ලැබේවා!

(සේයාරුව The Island පත්‍රයෙනි )