පුංචිපහේ බිස්නස් හා එකයි පණහේ ලාබය

Small Seller     Photo: Clipart Kid 

සිංදු කීමේ හැකියාව්, චිත්‍ර ඇඳීමේ බුහුටිබව වගේම උපතින් රැගෙන එන ගුණයක් සේ මා පිළිගන්නා බිස්නස් පටන් ගැනීමේ උනන්දුව හෙවත් ව්‍යවසායකත්වයද හරි පුදුම චරිත ලක්ෂණයකි. මා ඉගෙනගෙන ඇත්තේත් වටහාගෙන ඇත්තෙත් සමාජයේ ඉතා සුළු පිරිසකට පමණක් මේ ගුණය තිබෙන බවය. ව්‍යාපාර අවස්තාව හඳුනා ගැනීම, අත් නාරින උත්සාහයෙන් එය යතාවක් කර ගැනීම වගේම හවුල්කරුවාගේ විශ්වාසය තහවුරු කරගැනීම මේ සඳහා අවැසි ගුණාංග වෙන්නේනම් මා මේ ලෝකයේ දූටු පළමු ව්‍යවසායකයා සුනිමල්ය.

කිසිදු ව්‍යාපාරික පවුල් පසුබිමක් ඔහුට නොතිබුණ අතර අපේ සරල ගම්මානයේ ඒ වගේ අදහස්වලට දිරිදෙන පසුබිමක්ද නොතිබිණි .  මේ සුනිමල්ගේ කතාවය.

අම්මාගේ පීණසට බේත් ගන්න ටවුමේ  ආයුර්වේද රෝහලට ඇය සමග සුනිමල්ද ගියේය. ඔහු ඒ වන විට හතේ  පන්තියේ සිසුවෙක් විය.

       ආයුර්වේද ඉස්පිටිතාලේ  තෙල්, බෙහෙත් ගුලි   හා අරිෂ්ඨ නිකුත් කරන  බේත් පෝළිමේ අම්මා වේලා ගනිද්දි පුංචි එකා අවට විසිතුරු බලා ඇවිද්දේය. ඒ බලද්දී ඔහු දුටුවේ අපුරු දැන්වීමකි.

  ‘අරත්ත මුල් මිලදී ගනු ලැබේ‘

ඔහු ගෙදර ආ හැටියේ මා බලන්නට ආවේය. අවුරුද්දට උණවෙඩි වලට භූමිතෙල් ගන්නත් වෙසක් එකට සව් කරදාසි ගන්නත් අපට සල්ලි මදි පාඩු වීම් අපමණ විඳ තියෙන නිසා මේ අරත්ත කතාව ඔහු මා සමඟ කියද්දී ඔහුගේ ඇස් දෙක දීප්තිමත්ව බැබළුණි.

අපේ ගෙවල් ළඟ පිහිටි අක්කර ගානක කැලෑ රොද පාරට මායිම් වුණේ ස්වභාවික හරිත වැටකිනි. එය හරි අපුරු එක යායට වැට දිගේ වැවුණු අරත්ත ගාලකි.

මේ අරත්ත ගාලෙන් ඇතුළත් පිහිටි උස කැන්ද ගස්  කුඩු දවුලා ,එරමුදු, ටූනා ආදී ශාක වලට යටින් තඩි මිරහ, රෑ කුමරිය, ගඳපාන  ආදී නම් වලින් වු යටි ‍රෝපණයක්  තිබුනේය.

ඉතිං අන්න ඒ ලන්දේ  මායිම් තීරුවේ  තිබූ  අරත්ත පඳුරු හාරා මුල් විකුණමුයි සුනිමල් මට යෝජනා කරද්දී මගේ සියොළඟ බියෙන් වෙව්ලා ගියේ එය වැරදි වැඩක් කියලාය.

ඒත් අරත්ත ගාල තියෙන්නේ රිසිවේෂන් ඉඩමක බවත් කවුරුත් දොස් කියන්නට එන්නේ නැති බවත් කියන්නට තරම් ඒ වනවිටත් පැහිලා සිටි සුනිමල් මා අරත්ත මුල් බිස්නසේකට කැමතිකරවා ගත්තේය.

පසුවදා උදැල්ලක් හා නාරස්සනයක් සොයාගත් අපි හවස ඉස්කෝලේ ඇර පැමිණ බාගෙට බත් කා අරත්ත මුල් නෙලීමට ගියෙමු.

අරත්ත මුල් ගලවනවා කියන්නේ ලේසිපාසු  වැඩක් නොවීය . පළමුවෙනි දවසේ අපට පඳුරු මුල පාදා යන්තන් මුල් කැබලි කීපයක් එකතු කරගන්නට පුළුවන් විය.

නමුත් දෙවන දවසේ පටං අපට සතුටු හිතෙන තරම් මුල් ගොඩක් හාරා ගන්නට හැකි විය. තරමක මුල් ගොඩක් එකතු වී තිබු හතරවන දවසේ  පෝර උරයක් සොයා ගෙන සුනිමල් සමඟ අරත්ත මුල් ටික එකතු කලෙමි.

එය බෑග් උර බාගයක් පමණ වු අතර තනි ළමයෙකුට උස්සන්නට අපහසු තරම් විය.

“දැන් මේ ටිකට මොකද කරන්නේ? කෝමද ආයුර්වේදයට ගෙනියන්නේ“? මම ඇසුවෙමි.

කරන්නේ මොකක්ද කියලා ඒ වනවිටත් සැලසුම් කර තිබු  සුනිමල් පළමුව සුනිමල්ලැ ගෙදරට අරත්ත මුල් ටික ගෙනියන්නත් දෙවනුව පසුවදා ඉස්කෝලේ ඇරුණ හැටියේම ආයුර්වේදයට ගෙනිහින්  දෙන්නත් තනියම ඉදිරිපත් වුණේය.

පසුවදා ඉස්කෝලේදී අපි දෙන්නා තනියෙම කුටු කුටු ගෑවේ හවස අරත්ත මුල් වෙළදාමෙන් කරන දේවල් ගැනය.

උණ වෙඩි භූමි තෙල් හා වෙසක් සව් කරදාසි වලට මුදලක් වෙන්කර තබා ඉතිරි ඒවාගෙන් ගන්නට පුළුවන් නොයෙක් රස කැවිලි ගැන කතා වුණෙමු. බූන්දි, බොම්බයි මොටයි හා හකුරු කේක්ද ඒවා අතර විය.                   

එදා රෑ මට නින්ද ගියේ නැත.හීනෙන් පෙනුනෙත් සුනිමල් හා මම අලුත් ඇඳුම් ඇඳගෙන පෙරහැර බලන්නට යද්දී වෙනදා වගේ නැතිව අයිස් ක්‍රීම් වෑන් එක ළඟ නතර වී ඕනෑ ඕනෑ හැම ජාතියේම එක එක සල්ලි දී රස බලන හැටිය. ජීවිතයට දැක නැති බැලුම් බෝල මෙන් මහත අයිස් ක්‍රීම් බෝලයක් අතට ගන්නට යද්දී මට ඇහැරිණි.

සුනිමල් අරත්ත අල විකුණු සල්ලි ද අරගෙන ඉස්කෝලෙට එන්නට නියමිත සිකුරාදා දවසේ මම උදෙන්ම පාසලට ගියෙමි.

සුනිමල් ආවේ පන්තිය පටන් ගන්නට ඔන්න මෙන්න තියෙද්දීය. ඒ නිසා සල්ලි බෙදා ගන්නට ඉන්ටවල් වෙලාව එනතුරු  ඉවසන්නට වුණේය. ඉන්ටවල් එකේදි සුනිමල් මුණ අඳුරු කරගෙන මා සමඟ කීවේ හිත රිදුම් දෙන ආරංචියකි.

“මම ඊයේ මේ පෝර බෑග් එක අරං ගියා මඟ නැවති නැවති. ආයුර්වේදෙට ගියාම ගබඩාවට එන්න කියලා ගෝනිය දිග ඇරියා. බලපු ගමන් කිවා මේවා මෙහෙම ගන්නෑ  පෙති කපලා වේලන්න ඕනි දවස් ගාණක් කියලා “.

“ඉතිං“?

 “ මම ආපහු ගෙදර උස්සාගෙන  ආවා“.

මගේ වට්ටක්කා වෙළඳාමේදි කුණු වට්ටක්කා ගෙඩිය ගෙදර ගෙනාවාට පසු ඇති වු සිත් තැවුල මෙන්ම වු වේදනාවක් හිතට දැනුනද මෙතනදී නම් තවත් බලාපොරොත්තුවක් ඉතිරි වී තිබේ.

පසුවදා හවස අරත්ත කැලේට රිංගනවා  වෙනුවට සුනිමල්ලෑ  ගෙදර ගොස් මිදුලේ පැදුරක් එලා අරත්ත මුල් පෙති පෙති වලට කැපුවෙමු. පැඳුර කැපී හිල් වෙද්දී සුනිමල්ලැ අම්මා ඇවිත් ඔහුට බැන වැදුනේය. ඒත් ඇය සුනිමල් හා මම කරන වැඩේ මොකක්දැයි හාරා අවුස්සන්ට නොආවාය. ඒ අතින් සුනිමල්ට මට වඩා ගෙදරින් නිදහසක් ලැබී තිබුණි.සුනිමල් වාසනාවන්තයෙකැයි මට සිතිනි.

ඊළඟ සතියේ හොඳින් වේලාගත් අරත්ත අල ගෝනිය  රැඟෙන සුනිමල් ආයුර්වේදයට ගියේය. මුලින්ම රාත්තල් හත අටක් තිබු අරත්ත මුල් ගෝනිය රාත්තල් තුනකට අඩු වී ඇත.

ඒ වන විට කලින් වතාවේ මෙන් අපේ පළමු ව්‍යායාමයෙන් ලැබෙන මුදල ගැන ආසාවක් මා තුල නොවීය.

පසුවදා උදෙන්ම සුනිමල් පාසල් ආවේය. මාව පසෙකට කැඳවා ලැබුන මුලු මුදල වන ශත පනහේ කාසි හය පෙන්නුවේය.ඉන්පසු පළපුරුදු බිස්නස් කාරයෙක් මෙන් රුපියල් එකයි පණහක් මගේ අතේ තිබ්බේය.

*******************

පසු සටහන :
සුනිමල් පාසැලෙන් පිටවුදා පටන් මේ වනතුරු සම්මා කම්මන්ත වර්ගයේ සුළු සුළු ව්‍යාපාරවල නියැලී ජීවිකාව ගැටගහ ගනියි. කුමක්දෝ හේතුවක් නිසා ඔහු විශාල ව්‍යාපාරිකයෙකු වීමට උත්සහ නොකළ අතර කිසිදා ණයතුරුස් බරින් පීඩා විඳිනවා කියා අසන්නට ලැබුනේද නැත .

අනෙක් අතට ඔහුගේ සහයකයා වූ මා බිස්නස් ආරම්භ කිරීම හා රැකබලාගැනීම පිළිබඳ ප්‍රස්චාත් උපාධි නිබන්ධනයක්ද ලියා තිබෙන අතර ව්‍යාපාර කීපයකටම  පොඩි පොඩි ආයෝජන සිදුකර ඇත . ඉන් සමහර ඒවායෙන් රුපියල් එකයි පණහක හෝ ලාබයක් ලබන්නේ නැතිව අත්හැර දමා ඇත. සමහර ඒවා සාර්ථක කර ගන්නට පුළුවන් වුනේ  සුනිමල්ලා වැනි හවුල්කරුවන් හමු වීම  නිසාය. මේ ගැන පසුව ලියන්නට සිතාගෙන සිටිමි