රහිමී රහිමී හා හිල්මී හිල්මී

මීට වසර කීපයකට පෙර බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්තායින් පසු මා මෑතකදී ගත කළේ දීර්ඝතම බ්ලොග් නොලියා සිටීමේ කාලයයි. ඒ ගිය අවුරුද්දේ නොවැම්බර් 24 වැනිදා සිට අද එනම් පෙබරවරී 18 දක්වා මාස තුනකට ආසන්න කාලයයි.

මේ තෙමසක කාලයේ මගේ  දින චරියාවේ සිදු වූ වෙනස්කම්, හඳුනාගත් අලුත් අලුත් පුද්ගලයන් හා මුහුණ දුන් වීචිත්‍ර සිදුවීම්  මීට පෙර අවුරුදු තුනක් ඇතුලත මා ලැබූ එවැනි අත්දැකීම් සියල්ලට ප්‍රමාණාත්මකව සමාන බවක් මට දැනේ .

සිදුවූ එක් වෙනසක්නම් මා දවසකට තිස් හතලිස් වතාවක් ‘රහිමී රහිමී’ කියා අමතන ඇමතුම ‘හිල්මී හිල්මී’ කියා වෙනස් කරන්නට සිදු වීමය .

රහිමී කියන්නේ මැලේසියානු ජාතික තරුණ සැලසුම් ඉංජිනේරුවෙකි. ලංකාවේ මුදලින් රුපියල් බිලියන තුන්සීයක් වැයකොට ඉදිකරන අධිවේගී මාර්ගයක මගේ සහයක ඉංජිනේරුවකු  වශයෙන් ඔහු පත් වුනේ 2013 අවුරුද්දේය. එතැන් පටන් රස්සාව නිසා මගේ ඔලුව අවුල් වී හෝ ගිනිගෙන තිබිය යුතු අවස්ථාවල මම කුල් පිට ඊළඟ සැලසුම් ගැන හිතුවේ  රහිමිගේ පිහිට නිසාය . ඔහු මට ඕනෑම වාර්තාවක් හෝ වගුවක් සුළු උපදෙස් කීපයකින්  පසු මා  බලාපොරෝත්තු වූවාටත් වඩා හොඳින් පිළියෙළ කර දුන්නේය. එවැනි දෙයක් යලි වුවමනා වන්නේ කවදාදැයි ඉවෙන් මෙන් අනුමාන කළ රහිමී මා කියන්නත් කලින් ඒවා ලක ලැස්ති කළේය.

හවස් වී  මා නවාතැනට පැමිණි පසු පොත් කියවන්නත් බ්ලොග් ලියන්නත් පරිසරය සැකසු  සුවිශේෂ මිතුරෙක් සිටියේය. ඔහු මෙන්ඩිස්ය. වරලත් සිවිල් ඉංජිනේරුවෙක් වූ මෙන්ඩිස් ශ්‍රී ලංකා ඉංජිනේරු ආයතනයේ කටාර් ශාකාවේ සබාපතිවරයාද විය.  2014 අවුරුද්දේ අග සිට එකම චමරියේ මා සමග උයාගෙන කන්නට පටන්ගත් මෙන්ඩිස් මා උයන ඒවායේ මෙලෝ රහක් නැති බව වටහාගෙන  මා නැගිටින්නට කලින් උදේ පාන්දර තුනට හොර රහසේ අවදි වී තුන්වේලටම ඇති වන්න බත් මාළු පිනි උයා තබා ඇවිදින්නට ගියේය . මා නැගිට ඔහු පිසූ පාතරාසය වළඳා දවල් බත් එකත් බැඳගෙන වැඩට ගියෙමි . ජීවිතේ නිස්කලංකව ගෙවුණි.

ඉතින් එවැනි කාලයක බ්ලොග් කියවන්නත් බ්ලොග් ලියන්නත් නිදහස ලැබීම අහන්නත් දෙයක්ද?. ජීවිතේට බ්ලොග් හො පොත් කියවන්නේ නැති මේ දෙදෙනා ගැන පොත් දෙකක්ම වුනත්  ලියන්නට කරුණු මා ගාව එක්කාසු වී තිබේ .

මා ඊළඟට ලියන පොතේ තමන් ගැනත් ලියන්නයි මට කී මිතුරු මිතුරියන් අතර  මා කටාර් රටේ සේවය නිමවා ලංකාවට එන ආරංචියට සමුගැනීමේ සාද පැවැත්වූ රටවල් කීපයකම  මිතුරු මිතුරියෝ  වෙති. සිංහල කියවන්නට බැරි වුනත් ඔවුහූ වැඩි දෙනෙක් මා බ්ලොග් ලියන බවත් පොත් ලියන්නට සිතා සිටින බවත් දැනගෙන සිටියෝය. ඔවුන් අතර අපේ සමාගමේ කාර්යාල සහකාර ලෙස කලවංචිකුඩි සිට කටාර්ගි ගිය ජෙයකුමාර්ද සිටියේය. ඔහු මගෙන් දිනයක් වෙන් කරවාගෙන මට දිවා බෝජන සංග්‍රහයක් පිළියෙළ කළේය.

ජෙයකුමාර්ගේ හොඳම මිතුරා ඉංජිනේරු රහිමිය. ඔවුන් දෙදෙනා එකට කෑම ගත්තෝය. හොඳ වැටුපක් ලබන රහිමි  ඇනවුම් කොට ගෙන්වා ගන්නා බත් පාර්සලය ජයකුමාර් සමග බෙදාගෙන කන හැටි මම බොහෝ වාරයක් දැක ඇත.

වසර පහකට ආසන්න මගේ කටාර් ජීවිතය රසවත් වුයේ එහිදී හමු වූ රහිමි, මෙන්ඩිස්, ජෙයකුමාර්, සුසන්ත, ෂෙරීන් , එෆි , ඩෙනිස්, වහීඩ් , ලොයිඩ් ,ඩෙනිස් හා  මාක්ස් ඇතුළු මිතුරු මිතුරියන් නිසාත් මාසයකට වතාවක් මට ගෙදර ඇවිත් යන්නට නිවාඩුත් ගුවන් ටිකට් වියදමුත් සැපයු අපේ සමාගමත් නිසාය .  බොරු පොරොන්දු නොවේ ඔවුන් ගැන වෙන වෙනම ලියන්නට මම අදිටන් කරගෙන සිටිමි .

ඉතින් දැන් මම ගෙදර ඉඳන් වැඩට යමි . ගෙදර ඇවිත් මාසයක් නිදහසේ ඉන්නට මට ඉඩක් ලැබුනේ නැත. තවත් අධිවේගී මාර්ගයක වැඩට යන්ට සිද්ද වෙලාය. මගේ කන්තෝරුවේ සේවයට පැමිණි පළමු සහයක නිලධාරියා හිල්මිය . මම ඔහුගෙන් මෙවැනි ඉලලීමක්  කලෙමි.

මම ඔබට ටික කලක් යනතුරු හිල්මී නොකියා රහිමී කියා කතා කරන්නද ?

ඔහු ඊට එකඟ වුන නිසා මට ආයෙමත් බ්ලොග් ලියන්නට පුළුවන් කාලයක් උදා වෙමින්  තිබේ .