ඉලෙක්ට්‍රෝනික මැ(සි)විල්ල

ගුල්ලා, හඳුනා හා මනප්පු යනුවෙන් අපේ ආදරණීය සරසවි මිතුරෝ   තුන්දෙනෙක් සිටියෝය. මේ තුන් දෙනාම ඕනෑම සොඳුරු කල්ලිගැසීමක පොදු සාධකයක් වුනු අතර එකෙක්ගෙන්වත් කටින් වචනයක් පිටවුයේ ඉතා කලාතුරකිනි. ඉතා තීක්ෂණ සවන් දෙන්නෙකු හා අමුතු පරිණත අද උදහස්  තියෙන පුද්ගලයෙකු වූ ගුල්ලා ඔහුගේ නිරීක්ෂණ හා නිගමන ගැන කෙටි වචන ස්වල්පයක් කතා කරන්නේ දවස අවසානයේය. සමහර විට කතා කරන්නෙම නැත. හඳුනා සාපේක්ෂව ඊට වඩා වචන පිට කරයි. ඒවා  සියුම් උපහාසය මුසු රසවත් වදන්ය. මනප්පුවානම් කතා කරන්නෙම නැති ගානය. එත් ලස්සන හිනාවකින් නිරන්තරයෙන් පිරී තුබූ උගේ මුහුණ හා ඇස්දෙක දකින්නට නැති මිතුරු සමාගමක් හරියට හිල නැති උළුඳු වඩයක් වගේය.

දවසක්  මනප්පුවා හඳුනා  හා ගුල්ලා එක්කාසු වී ඒ උන් තුන් දෙනාම පමණක් සිරීපාදේ බලන්න වන්දනා ගමනක් ගියෝය. සමන් දෙයිහාමුදුරුවනේ කතා කරන්නෙම නැති තුන් දෙනෙක්ගේ ට්‍රිප් එක කොහොම තියෙන්නට ඇත්ද? උන් උන්ගේම කල්පනා ලෝකවල ගැලෙමින් ගමන් ගිහින් ආවා උනාට උන් එද්දී ගමන් විස්තරේ බලා හිටියා වගේ කියන්නට අපේ බොහෝ දෙනෙක් සමත්ව සිටියහ. එවන් මඩ විස්තර අතරින් හොඳම එක මෙහෙමය.

තුන්දෙනාම  නල්ලතන්නියට යනකම්ම කරබාගෙනම ගියෝය. එතෙන්දී ගුල්ලා අනිත් දෙදෙනා අමතා 'එහෙනම් නගිමු' නේද කියා ඇසුවේය. අනිද් දෙන්නම හ්ම් කිව්වෝය. සීත ගඟුල හරියේදී හඳුනා කිව්වේ 'අප්පේ මාර කන්ද නේද' කියලාය. එයටත් අනිත් දෙන්නා හ්ම් කිව්වෝය. පහුවදා පාන්දර සිරීපාදය වැඳපුදාගෙන ඉර සේවය එහෙම බලා අහවර වූ පසු මනප්පුවා 'බහිමු නේද' ඇසුවේය. අනිත් උන් දෙන්නා හ්ම් කිව්වෝය. මේ දවස් දෙකේ මුළු ගමනේම කෙරුණු කතාබහ හැටියට වාර්තාගත වුයේ මේ වචන ටික විතරය.

වැඩිපුර කතා බහ නොකලාට අපේ සුමිතුරන් තිදෙනාගේ  තිබුණු දයාබරම ගති ගුණනම අනුන්ට ඇහුන්කම් දීමත් නිරතුරු  මිතුරන් ඇසුරු කිරීමත්ය .මේ තුන් දෙනාම අද වන විට  වගකිවයුතු නිලතල දරමින් කතාබහින් සිරිසාර වූ පවුල් ජීවිත ගෙවමින් ජීවත් වෙන හැටි බලන්න ලස්සනය.

මම දවසක් වෙනත් රටක සිට ලංකාවට එන්නට ගුවන් යානයේ වාඩිවී සිටිද්දී මා ළඟ සිටි මැදිවියේ නෝනා මහත්මිය  හෙමින් හෙමින් මා හා කතාවට වැටුනාය. ටික වේලාවකදී අප තරමක් කෙටියෙන් දැන හඳුනා ගත්තාට පසු එකිනෙකා කෙරෙහි මිත්‍රශීලී විශ්වාසයක් ඇති වුවාට පසු ඇය ඇසුවේ 'මම  ටිකක් වැඩියෙන් කතා කලාට කමක් නැද්ද මට සෑහෙන දවසකින් කාත් එක්කවත් කතා කරන බැරි උනා' කියලාය.
.
මට නිදහසේ මනෝපාරක්   ගහගෙන යන්නට  තිබුනානම් හොඳයි කියා  මුලදී සිතුනත් ඇය එම ඉල්ලීම කළ  ආචාරශීලී විලාශය නිසා මම ඊට ගරුසර ලෙස කැමැත්ත පළ කලෙමි. ඇය කතා කලේ ඇගේ කුඩා කාලය ගැනමය.ගෙදර කුස්සියේ බංකුවල වාඩී වී රටේ නැති දේවල් කතා කරමින් කෑම කාපු විදිහ ගැන, ඉපනැලි ගොයමේ සරුංගල් ඇරිය හැටි,ලිඳෙන් නාපු හැටි, නෑ ගෙවල් වල ගිය විස්තර මහා ගොඩක් කියද්දී මමද හුම්මිට් තියමින් අසා සිටියෙමි.

ඊළඟට ඇයගේ වත්මන් ජීවිත කතාව දිග හැරියාය. ස්කෑන්ඩිනේවියානු රටක සිය සැමියාද දරු දෙදෙනාද සමග පදිංචිව සිටින ඇය කීවේ 'අපි හතර දෙනා හොඳ සමගියෙන් සමාදානෙන් ජීවත් වෙනවා. ඒත් කතා බහ කරන්නේ කලාතුරකින්. අපි ලැප්ටොප් හරි පොතක් හරි දිග අරගෙන දවසම ගෙදර හිටියත් වචනයක්වත් කතා නොකරපු දවස් ඕනා තරම් තියෙනවා . අනේ අපේ ගම ගැන ඒ කාලේ කෑම ගැනනම් කතා කරන්නේ නෑ. අපේ අනිත් තුන් දෙනාටම බෝරින් සබ්ජෙක්ට් එකක් ඒක'.

ඇය මවු රටට යන්නේ අවුරුදු පහකට පස්සේය. ඇය මා අල්ලාගෙන තියෙන්නේ අවුරුදු පහක් තිස්සේ කතා කරන්නට බැරි වූ රස මතකයන් වල ඇරියස් එක තරමකට හෝ  කවර් කරන්නටය.

යුරෝපයේ ජීවත් වෙන හැමෝම මේ වගේ නොවුනත් එහෙම ජීවත් වන පවුල්ද එතෙරත් මෙතෙරත් තිබෙන මම දන්නෙමි.. කතා බහ නොකර සිටීමට කැමති පිරිසක් මැද කතා බහ කරන්නට ආසා ඇති  කාට හෝ කාලාන්තරයක් ඉන්නට ලැබුනොත් එයනම් අබග්ගයකි.

වරක් මම ගුවන් තොටුපලක වාඩි  වී  සිටිද්දී  මා ඉදිරියේ සිටියේ ඉතා වයසක හරිම සිරියාවන්ත ආච්චී කෙනෙකුත් ඇයගේ නව යොවුන් මිනිපිරියත්ය. ඔය දෙදෙනාම එකිනෙකා ගෑවෙන සේ වාඩි  වී පොත් දෙකක් කියවමින් සිටියහ. මිණිපිරී කියවනා පොතේ රසවත් යමක් තිබුනේනම් ඇය වහා සිය අත්තම්මාට ඒ කොටස විස්තර කර කියා දෙන්නීය. ඉන් පසු දෙදෙනාම විනාඩි දෙක තුනක් සිනා වෙති. ආදර ලෙන්ගතුකම් පෙන්වා ගනිති. ආච්චී කියවන පොතේද ඒ වගේ තැන්  හමු වෙයි. ඇය සිය මිනිපිරිය වහා තව ටිකක් ලඟට ඇදගෙන තමන් සොයාගත් රස කොටස කියවයි. ආයිමත් දෙදෙනාම සිනාසෙති. මේ රස ජවනිකා මාලාව   පැයක් තිස්සේ බල බලා මා වින්දේ සොම්නස් සුවයකි.

ඒත් මෑත අවුරුදුවල නම් පවුල් පිටින් මට හමු වන්නේ ටැබ් හා ස්මාර්ට්ෆෝන් දෙස බලාගෙන තනි තනි ලෝකවල සැරිසරන පවුල්ය. ඔවුන් එකිනෙකා කතා කරන්නේ නැත. කියන්නට ඕනෑම නම් යමක් බලෙන් වාගේ කියලා දැම්මාට අනිකා ගණන් ගන්නේ නැත.

ඉලෙක්ට්‍රොනික නිස්සබ්ද පවුල් දැක දැක මම අපේ ගෙදර ගැන කල්පනා කරමි.

දෙයියනේ අපේ ගෙදර පිරිලා තියෙන පොඩි උන් දෙන්නාගේ බොළඳ කතාබස්, සණ්ඩු සරුවල් හා උන්ගේ අම්මාගේ චුරුචුරුව හා හිනා හඬ නැති වෙලා හැමෝම ටැබ් ටිකක් දිහා බලා ඉන්න දවසක් උදා උනොත්.

අනිත් මොන දේ නැති උනත් රණ්ඩු සරුවල් වෙන  චුරු චුරු ගාන, මැසිවිලි කියන, ආයෙත් හිනාවෙන ගෙදරක ජීවත් වෙන්නට ලැබෙනවානම් මම කැමතිය.

Image; Sunday  Times