මට ගඟක් තිබුනා

මට ඔයක් තිබුනා
ඉස්කෝලේ ඇරිලා
ආපු හැටියේම
බත් ටික එහෙ මෙහෙන් අතගා
රැලේ උන්  එක්ක දුවගොස්
දියබුන් ගගහ පීනපු

රෙදි සෝදන ලියෝ
කිචි බිචිය අතරෙම
කාගේ දරුවත් එකයි
මෙහෙ වරෙන් කියලා
ඇඟ පුරා සබන් ගා
නාවලා පිහිදාපු

වේලෙන්න වෙලා නැති
කලිසම තෙතයි තාමත්
ඉලාස්ටික් පටිය ඇද
ඔලුවේ දමාගෙන
අඩක් හෙලිකොට්ටෙන්
හු තිය තියා නියර පිට
වැටි වැටී ගෙදර එනකොට
ආයෙමත් මඩකරි

හෝදලා ගෙට අරං
හීල්බත් කවලා
ලාම්පු පත්තු කෙරුවාම
වෑල්ව් රේඩියෝවෙන්
'ලන්දේසි දුපත'
අක්කාට තුරුළුවී
අසා ගත් කයි කතන්දර

හීනෙන් ආයිමත් ගඟබඩ
සිරීපාදේ යන
කහපාට සමනල්ලු
දේදුනු පියාපත්
සලන බත්කුරු පෙළ
හීන් බෝවිටියා ගහ
උඩ හිටපු කුරුල්ලා

පාන්දර හුළං එන්නට
ජනේලය ඇරියාම
අරපේන  ඉදල්ගස්හින්න
හරි පුදුම ඉස්ටේෂම
වහලේ ඒ පැත්තේ වතුර
වලවේ ගඟට එක්වෙන
මේ පැත්තේ වතුර සේරම
එක්වේවි මගේ  ගඟට
තිරිකුනාමලේ ගොස්
මුහුදු යන්නට හිතං

වයස විස්සක් වෙද්දී
මට  ආයේ හම්බුනා
මගෙ ඔයම ගඟක්වී.
දැන් ලොකුයි හරි  හැඩයි
දෑල උණපඳුරු ටික
නැමී නැමී හාදු දෙයි

හංගගෙන අපෙ රහස
අක්බාර් පාලමින් එගොඩට
පියමනින වෙලාවක
බැචෙක් ඇහුවා මගෙන්
මොනොවා තිබිලාද බොට
ඔය තරම් ආඩම්බර ?

ඇඳුම් පිළිවෙලක් නෑ
කෙල්ලෝ ඒ හැටි බලන් නෑ
පස්ට් ක්ලාස් මුකුත් නෑ
තේ වතු වාහන මන්දිර
ෆැක්ටරි මුකුත් නැති උඹ
ඇයි ඔය තරම් ගෙම්බර?

මම ඉතින් හිනැහුනා
බල බලා ගඟ දිහා
හවස ගැටඹේදී හමුවෙලා
ටිකක් වටපිට ඇවිදලා
කතා කර කර ඉමුද කියලා
ඇහුවා මගෙ ගඟ කොඳුරලා


(සටහන: මතක කතන්දරයක් ලියන්න ගත්තාම මට හිතුනා මේ විදිහට ලියන්න ඕනි කියලා. එත් මේක කිසම පිලිවෙළකට , විරිතකට ලියන්න මම දන්නේ නෑ. )

චිත්‍රය ඇන්දේ  ඔවිනි