සුගතේ බාස්

සුගතේ බාස් කොළඹින් දුර බැහැර පිහිටි අපේ පුංචි වැඩබිමේ  හිටි උප කොන්ත්‍රාත් කාරයෙකි. හොඳ මේසන්  බාස් කෙනෙකි. මිනිස්සු විසිපහක් තිහක් තබාගෙන වැඩබිම කෙළවරේ වාඩි  ගසාගෙන සිටි ඔහු ඉදිවෙමින් තිබුණු ගොඩනැගිල්ලේ  කම්බි බැන්දේය. කොන්ක්‍රීට් දැම්මේය.ෂටරින් ගැසුවේය. යුහුසුළු කුහුඹු ගුලක්වන්  සුගතේ බාස් ගේ ගෝල පිරිස  මා ඒ වැඩබිමට යනවිට උද්යෝගයෙන්ම සිටි කණ්ඩායමයි.

ඔහු  උදේම සයිට් ඔෆිස් එකට ඇවිත් ගෝලයින්ගේ වියදම් සල්ලි ඉල්ලාගෙන යයි. එකාට සීය ගණනේ බෙදා දෙන විට පෝලිමේ  එන ගෝලයෝ එය ලබා ගනිති. මේ රුපියල් සීයෙන්  බුලත්විට, ප්ලේන්ටිය, බීඩි , සිගරැට්, දවල් කෑම මෙන්ම හවසට මල්පැන් වඩියකටද පිරිමසා ගන්නට පුළුවනි. උදේ හා රෑ කෑම වාඩියේම ඉදෙයි.

මාසේ අන්තිමට  මිනුම් ගෙන ගණන් හදා බිල පියවූ පසු සුගතේ  පඩි නඩි බේරා ගෝලයින් ගම්බිම්වලට පිටත් කර හරියි. ඉන්පසු ගමේ යාමට  කෝච්චියට නගියි. ඔහුගේ ගම්පාලාත හරිහමන් විදිහට කවුරුවත් දැන හිටියේ නැත.

ඔහු කිසි දිනක වැඩ බිම අවටින් ගෝලයන් හොයා ගත්තේ නැත. සිටියෝ මහියංගනය, අම්පාර වවුනියාව වැනි කොළඹට දුර බැහැර පලාත්වලිනි. මේ නිසාම කුඹුරු වැඩ කාලයට සුගතේ බාස්ට ගෝලබාලයන් හොයා ගැනීමට දහදුක් විඳින්නට සිදු වෙයි.

මේ කියන්නට යන කාලයේ සුගතේ බාස් සිටියේ සැහෙන හිත අමාරුවකිනි. ඒ වැඩබිමේ ගෝලයන්ට දිනපතා  වියදම්සල්ලි ගෙවන්නට සල්ලි පිළිවෙලකට නොලැබුණු හින්දය.

වැඩබිම් මුලිකයා කිව්වේ කොළඹ ඉඳන් වැඩබිමට සල්ලි ලැබුනේ නැති බවයි.
ඒ හන්දා වියදම් සල්ලි බෙදු ඉස්ටෝරුවේ අමරේට සිද්ද වුනේ  ඉතිරි වී තිබු මුදල් පිරිමසාගෙන රුපියල් සීය වෙනුවට පනහ බැගින් වියදම්සල්ලි ගෙවන්නටය. ගෝලයෝ  මුලින් මුලින් මේ ගැන කන්කෙඳිරි ගෑවෝය.

දවසක් දෙකක් යද්දී ඒ කෙඳිරි ගෑම මහා ගාලගෝට්ටියක්  බවට පත්වෙමින්  තිබුණි.
'මහත්තුරුන්ට කියන්න කොළඹ ගිහිල්ල හරි සල්ලි අරන් එන්න  කියලා.මෙහෙම පුලුවන්ද  කන්න බොන්න බුලත්විට නෑ . හවසට ඇඟේ අමාරුවට  පොඩ්ඩක් සප්පායම් වෙන්න නෑ'.

නහයෙන් අඬ අඬා  සුගතේ බාස් කිව්වේ 'පොඩ්ඩක් ඉවසපල්ලා කොල්ලනේ. ඔෆිස් එකට සල්ලි ඇවිත් නැතිව ඇති. සල්ලි තියෙනවනම් ඒ මහත්තයා නොදී ඉන්නවායැ ?

ඔහොම තියෙද්දී එක දවසක් වියදම් සල්ලි සතයක්වත් ගෙවන්නට තිබ්බේ නැත. උදේ ඉඳන් ඔරොප්පු වී සිටි ගෝල පිරිස වැඩ වර්ජනය කර, තැන තැන  වාඩිලාගෙන සිය අවනඩුව එකිනෙකාට කියා ගනිමින් සිටියෝය. වෙනදා සුගතේ බාස්ට කීකරු ගෝලයෝ අද ඔහුව ශත පහකට කෙයාර් නොකරති.

ඒ අස්සේ දෙතුන් දෙනෙක් සුගතේ බාස් වටකරගෙන පරුෂ වචනයෙන් වැඩබිම් මුලිකයාට දොස් කියති. ඔහුට පහර දෙන්නට යන්නට සැරසෙති.

අලුතින් වැඩබිමට පත්වී ආ අපට ඔවුන් වචනයකින්වත් අරියාදු නොකරා වුවද දැන් දැන් වෙන්නට යන විජ්ජුම්බරය ගැන බියක්ද  බඩගින්නේ වේලෙන කම්කරුවන් පිරිස ගැන අනුකම්පාවක්ද මගේ හිතේ  ලියලයි.
සුගතේ බාස්ගේ කටහඬ  පුදුමාකාර ලෙස සැර වැඩිවී ඇත. ඔහුගේ අනුකම්පා හිත ගල් වී දැන් මහත්තුරුන් සමග කේන්තිය ඇවිස්සී ඇති සෙයකි.

"මම ඔය මිනිහ ගාව අවුරුදු දහයක් වැඩ කරලා  තියෙනවා.ඒ ඇඳුනුම් කමටයි ආවේ . උඹලා හිටපල්ලා මම හොඳින් හරි නරකින් හරි මේ මිනිහගෙන් සල්ලි අරන් එන්නම්කෝ'
සරම මදක් කෙළවරින්  උස්සා ගත්  සුගතේ බාස් හැල්මේ වැඩබිම් කන්තෝරුව දෙසට යන්නට සැරසෙයි. ඔහු වළක්වා තවත් ගොලොයෝ මොකක්දෝ වාදයෙකි.

මේ කලබගෑනිය මුසු පමාව අස්සේ මම වැඩබිම් කන්තෝරුවට  වේගයෙන් ගියේ වෙන්නට යන විනම්බෑසිය කල්තියා වැඩබිම් මුලික සෝමදාසට කියන්නටය. මොනා උනත් ඔහු අපේ ලොක්කාය.
අනිත් අතට සුගතේ බාස් පැමිණ දෙකක් කතා කර වියදම් සල්ලි කොහොමින් හෝ ලබා ගන්නවාට කැමැත්තක්ද මගේ හිතේ තිබිණි.

මම කන්තෝරුවට යනවිට සෝමදාස කාන්තා පත්තරයක් බලමින් නිවී සැනහිල්ලේ තනියම හිනාවෙමින්  සිටියේය.
'සොමදාස මහත්තයා අන්න මිනිස්සු හොඳටම ඇවිස්සිලා . ඉක්මනට සුගතේ බාස්ගේ ගෝලයින්ට වියදම් සල්ලි හොයලා දෙන්න වෙයි. උන්ට කන්න බොන්න නෑ කියලා අන්න වැඩ නවත්තලා'

සෝමරත්න පත්තරේ පිටුවක් පෙරලුවේය. මා කියන දේ මායිම් නොකළ ඔහු ' ඔව් ඉතින් පහුගිය ටිකේම මහන්සි  වුණ  එකේ උන් ඔය පොඩ්ඩක් නිවාඩුවේ හිටපුවාවේ'.

මුළු සයිට් එකේම වැඩ නවත්වෙලා මිනිස්සු ඇවිස්සිලා ඉද්දිත් සෙල්ලක්කාර නොසැලකිලිමත් හැසිරීමක් ඇති නල්ලමලේ ප්‍රොජෙක්ට් මැනේජර් කෙනෙක් මට ලැබී ඇත.

' ඒ විතරක් නෙමෙයි අන්න උන් සෝමදාස මහත්තයාට ගහන්න එන්නත් ලැහැස්ති වෙනවා ' මම එසේ කියද්දී  මගේ හිතේ තියෙන වුවමනාවද එයමදැයි මට සිතුනි.

පත්තරෙන් මුණ මෑත් නොකරම සෝමදාස මෙසේ කිව්වේය;

' මල්ලි මේවගේ සයිට්වලට උඹ තාම අලුත් වැඩියි. ඒකයි මේ බොරු කලබලේ., මම දැන් අවුරුදු තිහක් විතර මේවගේ කරවෙලා තියෙන්නේ. ඔය නැති තැන කොච්චර කැ ගැහුවත්  එකෙක්වත් කෙලින්  ඔළුව උස්සලා මට මොකුත් කියයිද  බලපන්.
ඕනනම් සුගතේ කාරයා තවටිකකින් ඇවිල්ලා තෙපරබබා වටින් ගොඩින් සල්ලි ඉල්ලයි.  නැති සල්ලි කොහෙන් දෙන්නද? මම ඌව නවාගන්න හැටි බලපන්කෝ.

ඔහු හයියෙන් හිනා උනේය.

ඊට සුළු වෙලාවකට පස්සේ කන්තෝරු දොරකඩ එලිපත්තේ උගුර පාදන හඬක් අසුනේය. ඊළඟට සුගතේ බාස්ගේ කටහඬ.

ඔහු බලෙන්  වාගේ හඬේ කටෝර බවක් මවාගෙන .
'මහත්තයා මම ඇතුළට එනවා!' .

අපෙන් එකඟතාවයක් එන්නට පෙරම  ඔහු කාමරයට ඇතුළුවී සෝමදාසගේ මේසය  අබියස හිට ගත්තේය. නපුරු කරගන්නට තතනන බයාදු මුණකි ඔහුට තිබුනේ. ඕනිම බරපතල කතාවක් පටන් ගන්නට කලින් දහිරිය ගැනීමට සුගතේ බාස් කරන සුපුරුදු කාරිය ඇරඹුවේය.

බුලත් මුල ලිස්සේය. නාඹර බුලත් කොලයක් ගෙන හුණු තවරන්නට පටන් ගත්තේ කටේ දමාගත් පුවක් පළුව හපා පොඩි කරන ශබ්දය ඇසෙන අතරවාරයේය.

මේ අවසරයෙන් සෝමදාසගේ පළමු නැමිල්ලට සුගතේ අහු වුනේය.

මටත් දියන් බන් පුවක් කෑල්ලකුයි බුලත් කොලේකුයි. ඔය හැටි හුණු කන්ට හොඳ නෑ  මනුස්සයෝ.

සුගතේගේ සැරවර තරමක් බාල වුනේය.

ඔහු සීරුවට බුලත්විට දිග හැර දෝතින්ම සෝමදාස වෙත පෑවේය.

සෝමදාස ඕනෑවටත් වඩා වෙලා අරගෙන බුලත්කොළය හතරට නමා පුවක් කෑල්ල එක්කම  කටේ දමා හැපුවේය.  කාර්යාල ජනේලය ලඟට ගොස් චිරිස් ගා ලා කොළ පාට බුලත් කෙල පාරක් විද්දේය.

මේ බුලත් සෙල්ලම ඉවරවෙනතුරු නොඉවසිල්ලෙ සිටි සුගතේ බාස් කලකිරුණු ස්වරයෙන් සිය දුක්ගැනවිල්ල ඉදිරිපත් කළේය.

'මහත්තයෝ මගේ ගාව විසිඅට දෙනෙක් වැඩට ඉන්නවා'

ඔව් මන් දන්නවා ඇයි මදි වගේද?

'නෑ මහත්තයෝ උන් සේරෝටෝම  දවස් ගානකින් හරියට වියදම් සල්ලි දෙන්න බැරි වුනා. උන් මාව කන්නේ නැති එක විතරයි. දැන් කීයද වෙලාව. එකටත් කිට්ටුයි.  අද විසිඅට දෙනාටම දවල් කන්ඩ දෙන්න තියෙන්නේ මෙන්න මෙච්චරයි' කියමන් කමිස සාක්කුවේ උණ්ඩි කරගෙන සිටි රුපියල් පනහේ නෝට්ටුවක්  අතින් ලෙළ දෙව්වේය. ශෝකය හෝ කේන්තිය නිසා ඔහුගේ කටහඬ මෙන්ම අතැඟිලිද වෙවුලුවේය.

සෝමදාස නැගිට්ටේය. සෙමින් සුගතේ ලඟට ලංවී ඔහුගේ අතේ ලිහිල්ව රඳවාගෙන සිටි රුපියල් පනහ තමන්ගේ අතට ගත්තේය.

ඉන්පසු ඉස්ටෝරුව බලාගත් සමරේට කෑ  ගසා කතා කළේය.

දැන්නම් හරියයි. සමරේට කියලා වියදම් සල්ලි දෙන්නයි යන්නේ. මට සිතුනි. සුගතේ බාස්ටත් එසේ සිතෙන බව ඔහුගේ මුහුණෙන් පෙනෙයි.

සමරේ ආවේය. ඔහු දෙසට රුපියල් පනහ දිගු කල සෝමදාස මෙසේ කිව්වේය.
' සමරේ මම තාම උදේට කාල නෑ . තරහ නැතිව මට මාළු පාන් එකකුයි ප්ලේන්ටියකුයි සිකරට් එකකුයි ගෙනෙන්'.

සමරේ නික්ම ගිය පසු ' සුගතේ බාස්‌ගේ ප්‍රතිචාරය පුදුමාකාර විය.

තමන්ගේ අතේ තිබු පිච්චියද උදුරා ගත් මේ මිනිසාගේ ඇඟට ගොඩ වෙනවා වෙනුවට ඔහු කිව්වේ;
 'එහෙනම් මහත්තයා හෙඩ් ඔෆිස් එකට කාව හරි යවලා සල්ලි ටිකක් කොහොම හරි ගෙන්න ගන්න බලන්න නැත්නම් අපේ වැඩේ තමයි පරක්කු වෙන්නේ. මම කොල්ලෝ ටික අද දවසට ෂේප් කරගන්න බලන්නන්කෝ'.

මේ වෙන දේ හිතා ගන්නට බැරිව සිටි මම සුගතේ බාස් පසුපසින් ගියේ ඔහු සිය ගෝලයින්ට මුහුණ දෙන්නේ කොහොමද කියලා බලන්නටය.

' පුතාලා මම හාඩ්වවෙයාර් එකේ මුදලාලිගෙන් කීයක් හරි වියදමට ඉල්ලාගෙන එන්නම් .
පව් බන් අපි දවල්ට කන්න නෑ කියලා සල්ලි ඉල්ලලා අරෝවට ගියාට අර සෝමදාස මහත්තයා තාම උදේට කාලත් නෑ .බලපල්ලා මේ හෙඩ්  ඔෆිස් එකේ ඉන්න අනුකම්පාවක් නැති උන් සැපට එහෙ ඉන්නවා මෙහෙ අපිත් දුක් විඳිනවා . මහත්තුරුත් දුක් විඳිනවා.

සුගතේ බාස්ගේ ගෝල පිරිස බඩගින්න නිසා හෝ සෝමදාස මහත්තයා කෙරෙහි උපන්නා වූ අලුත් බඩේගින්දර නිසා හෝ කරබාගෙන තැන තැන ඇනබා ගත්තෝය.

මම ආපසු යනවිට සෝමදාස අර පත්තරයම බලමින් කකුල් දෙක මේසය උඩ තබාගෙන සිටියේය.
මගේ මේසය උඩ  තෙල් තැවරුණු බ්‍රව්න් පේපර් කවරයක දමා තිබු මාළුපාන් බාගය මම අසල තිබු කුණු කුඩයට හඬ නැගෙන සේ  විසි කර දැම්මෙමි.

මගේ නොමනාපය තේරුම් ගත්තාක් මෙන් ඔහු පත්තරය  දෙකට නවා පැත්තකින් තබා පුටුවේ  හරිබරි ගැසුනේය. වෙනදා නැති ස්වරයකින් හඬ අවදි කළේය.

'උඹ දන්නවද සුගතේගේ  කොල්ලන්ට කලින් මමයි ස්ට්‍රයික් කලේ. මම  ඔෆිස්  එකට ඊයෙම කිව්වා සල්ලි  එනකන් මම වැඩ නවත්වනවා . අදත් හම්බුන් නැත්නම්  කොල්ලෝ ටිකත් එක්ක කොළඹ එනවා කියලා .
'උදේ මම ආයිමත් කොළඹට කතා කරා.සල්ලි අරගෙන එකෙක් එහෙන් පිටත් වෙලා.දෙක විතර වෙනකොට මෙහෙට එයි'.

සෝමදාසත් සමග උදේ බඩ  පිරෙන්නට කෑ කිරිමාලු හා ඉඳිආප්ප සප්පායම හිතින් අමතක කර දමන්නට මම උත්සහ කළෙමි. 

(photo; samsungvillage.com)