කහ පාට ආදරය -1

කහ පාට දොඩම් යුෂ වීදුරුවක් හෝ වෙනත් සිසිල්  බීමක් දුටු සැනින් බර කල්පනාවකට  වැටෙන මගේ මිත්‍රයෙක් සිටියි. එහි රහසනම් ඔහුගේ හදවතේ  කෙළවරක දශක  ගණනක් තිස්සේ පිපී දිදුලන  පුංචි කහ පාට මලකි . මට හැර තාම කාටවත් කියා නැති ඒ කතාව  දෙවැනියට ලියන්නට ඉඩ තබා මේ  ලියන්නට යන්නේ වෙනත් ලෝක ප්‍රසිද්ද කතාවක මට මතක සාරාංශයයි. සමර්සෙට් මෝම් හෝ ඔස්කා වයිල්ඩ් වර්ගයේ කවුරුන් හෝ ලිව්වා කියා මට හිතෙන   මේ කතාවේ හැබෑ රචකයා සේම හරි කතාව මොකක්දැයි හොයා ගන්නට කවුරුන් හෝ උදව් කරනවා නම් මම හද පත්ලෙන් ස්තුති වෙන්නෙමි.

නම් ගම් හා කතා පසුබිම  ලංකාවේ හැටියට වෙනස්  කළ මගේ වර්ෂන් එක මෙහෙම යි .

බැච් ට්‍රිප් එකේ පළමු දවස අනුරාධපුර ගත කළ  කොල්ලන් කෙල්ලන් රැගත් බසය දෙවැනි දවසේ දවල් එකොළහ පමණ වෙනකොට අනුරාධපුරයෙන් පිටත්වුනේ දවල් කෑම කලාවැව ඉවුරේදී කන්නට හිතාගෙනය.

අනුරාධපුර ජයන්ති මාවත  පැත්තෙන් මල්වතු ඔය පාලම පේන තෙක් මානයට ආවා පමණි. තනි කෙලින් පාරේ මීටර පන්සීයක් විතර ඈතින් පරණ පන්නයේ බැග් කබලක් අතින් ගත්  සුදු සරමක් හා කමිසයකින් සැරසුණු මනුස්සයෙක්, වෙනත් ග්‍රහ ලෝකෙක ඉඳන් මේ දැන් ප්‍රාදීර්භුත වූ අයෙක් මෙන් පාරට අත දික් කරගෙන සිටියේය.

'බයිට් එකක් බයිට් එකක් ; කොල්ලෝ කීප දෙනෙක් කෑ ගැසුවෝය. අර මෑන් හිතල තියෙන්නේ මේක ලංගම බස් එකක් කියල  . මල්ලි අපි වාහනේ නවත්තලා මිනිහා දාගෙන යමු , ටිකක් දුර ගෙනිහින් බස්සමු. හොඳ බයිට් එක'.

සිසු නඩය  සමග ගානට සෙට් වෙලා හිටි ඩ්‍රයිවර කොලුවාද අන්ද මන්ද මගියා අසල බස් රිය නතර කළේය. ඔහු බසයට ගොඩ වෙද්දීම එකෙක්. 'රයිට් පස්සට යන්න පස්සට යන්න . ඔය දැන් නැග්ග එක්කෙනා ටිකට්  ගන්න . කොහාටද යන්නේ ?

ඔහු කමිස සාක්කුවට අත  දමා නෝට්ටු  කීපයක් ඇද්දේය .
'කොහාටද යන්නේ'. කොන්දොස්තර ඇසුවේය.

මගියාට දිව පැටලුනේය. ඔහුද ඒ ප්‍රශ්නයම ඇසුවේය . කොහාටද යන්නේ ?

මේ හලෝ ඔහේ බෝඩ් එක බලන් නැතිවද නැග්ගේ ? යන දිහා දන් නැතිව නගිනවා මෙතන ' . කට්ටියට බයිට් එක සෙට් වෙලාය. කෙල්ලෝ මැසිවිලි නගති. ඒයි  පව් පව් අහිංසක මනුස්සයෙක් රස්තියාදු නොකර බස්සලා යමු අනේ .
හැමෝම ආයෙමත් කොක්සන් හඬ නඟති.

බස් එක කෙලින් පාර දිගේ හැල්මේ ඉදිරියටම ඇදේ . ඒ ගමන කොන්දොස්තරලා රොත්තකි.
'ඔහේ කොහේ ඉඳන්ද එන්නේ ?.

'හිර ගෙදර ඉඳං . අද උදේ තමයි නිදහස් උනේ අවුරුදු දහයකින්'
.
එතෙක් උසුළු විසුළු හඬින් පිරී ඉතිරී තිබු බස් රිය බය බිරාන්ත නිහඬතාවයක ගිලුනේය. ඒ වෙලාවේ රජ කළ  භීතිය ගුවන් යානයක් කොල්ලකරුවෙකු විසින්  අල්ලාගත් විටෙක මෙන් විය.

හීන් හඬින්  සරසවි කොල්ලෙක් මෙසේ ඇසුවේය . මොනා වෙලාද හිරේ යන්න උනේ ?

'මගේ අතින් මිනිහෙක් මැරුණා. ගැටවර කාලේ අපෙත් අණක් ගුණක් නෑනෙ' .

මේ මිනිහා බස්සලා යමු නේදැයි අසන්නාක් මෙන් පිටුපස බැලූ ඩ්‍රයිවර් මල්ලී බස් රිය ස්ලෝ කළේය.

මේ අතරේ එකෙක් කිව්වේ නෑ අපි දිගටම යමු කියලාය ඒ කියන ගමන් ඉස්සරහම පේලියේ අසුනක මගියාට වාඩි  වෙන්නට සැලැස්සුවේය.
දැන් මේ මගියාගේ කතාව බස් එකේ පේලියෙන් පේලියට පිටිපස්සට යනකන් පැතිර ගිහිල්ලය.
හිර කාරයෙක්ලු! . මිනී  මරුවෙක්ලු ! .

දැන් මගියා බයිට් කරන්නට බලා සිටි කොල්ලන් බයිට් වී තිබේ. මගියා යන්නේ කොහාටද දැන ගන්නට වුවමනාව තිබේ. හෙමින් හෙමින් කිට්ටු වෙන 'කොන්දොස්තර' වෙත මගියා පුංචි නෝට්ටු කොළ ටික දික් කරමින් නුවරට එකක් දෙන්නයි කියයි.

'නෑ සල්ලි එපා කමක් නෑ , දැන් නුවර ගිහින් කොහාටද යන්නේ? .
'සමහර වෙලාවට මම නුවරටම යන්නේ නෑ මහත්තයෝ , සමහරවෙලාවට මම නුවරට ගිහින් එතනින් කඩුගන්නාවේ මම දන්නා පන්සලක් තියෙනවා එහෙට යනවා'.
'මොකක්ද ඒ සමහර වෙලාවට නුවරට යන්නේ නෑ කියන එකේ තේරුම මොකක්ද? මගියා නිහඬය.

ඔහේගේ ගම කොහෙද ? ඔහේ කසාද බැඳලද ?
මගියා නිහඬය .
එක්වරම ඔහු හඬ අවදි කළේය.
'මම බැඳලා තමයි හිටියේ මහත්තයෝ . කුසුමා  හරි ලස්සන කෙල්ල' .
ආයෙත් නිහඬ බව

'මේ සිදිදිය  වෙනකොට අපි බැඳලා මාස කීපයක් විතරයි වුනේ'.

දොඩමලු මගියා කියන වචන පිටිපස්සේ සීට්වලට ඇහෙන්නට පටන්ගෙන  ඇත. හැමෝම පුළුවන් තරම් නිස්සබ්දතාවය රකිමින් මගියාගේ මුවින් ගිලිහෙන  වචන අහුලා ගන්නට වෙහෙසෙති. හරියට ඇහුනේ  නැති උන් අනිත් අයගෙන් අසා දැන ගනීති.

'මේ කාලකන්නි මිනීමැරුම වෙලා මම අවුරුදු විස්සකට හිරේ ගියාම ගෑනි අඬ  අඬා  හැම සතියෙම මාව බලන්න ආවා මහත්තයෝ.

එතකොට ඒකිට අවුරුදු විසිපහක් ඇති ,

'මම කිව්වා කුසුමෝ මන් බලන්න එන්න එපා. තව අවුරුදු විස්සක් කියන්නේ ඔහේගේ ජීවිතේ හොඳ කාලේ ඉවරයි. මාව අමතක කරලා වෙනින් අතක් බලා ගනින් කියල .

හුල්ල හුල්ලා අඬනවා විතරයි  පස්සේ  පස්සේ කුසුමා මාව බලන්න ආවම මම එයාව මග ඇරියා. මුණ ගැහෙන්න එන්නේ නැතිව හිටියා. ඒත් සතිපතා එයා ආවා. මම ගියේ නෑ  . පස්සේ ලියුම් එව්වා. මම ලියුම්වලට උත්තර ලියනවා තියා ඒවා කියවලාවත් බැලුවේ නෑ .

පස්සේ පස්සේ මට වෙසක් කාඩ් එකක් විතරක් අවුරුද්දකට සැරයක් ආවා.  දැන් අවුරුදු හතරක පහකට කලින් ඉඳන් ඒකත් නතර උනා .

මම හිතන්නේ දැන්නම් කුසුම ආයේ පෙළවහක ගිහින් දරුවෝ මල්ලෝ එක්ක සතුටින් ඇති'
මගියා ආයෙමත් නිහඬය  .

ඔහු පමණක් නොව අනිත් සියල්ලෝත් නිහඬය.
නිහඬ බව බින්දේද මගියාමය

'අනේ මහත්තයෝ  අවුරුදු විස්සකට අච්චු කෙරුවට මට දහයකින් නිදහස හම්බුනා . කල්කිරියාව හොඳ  හිරකාරයෝ කීප දෙනෙක් ජනරජ දවසේ නිදහස් කරනවානේ. ගිය සතියේ තමයි මටත් කිව්වේ අද නිදහස් කරනවා කියලා.

ඉතින් නිකමටවත් ගෙදරට කියලා යැව්වේ නැද්ද? හැමෝම වෙනුවෙන් එකෙක් ඇසුවේය.

'මම ලියුම්  කරදහියක්  යැව්වා.අපේ ගෙවල් තිබ්බේ මාතලේට ටිකක් මෙහා . මහා පාරින් හැරිලා හැතැප්මක් විතරයි යන්ට තියෙන්නේ. මම කුසුමට ලිව්වේ මෙහෙමයි; මම විසි දෙවැනිදා නිදහස් වෙලා  නුවර බස් එකේ යනවා. ඔහේ තාමත්  තනිකඩව මා එනකම් බලා ඉන්නවානම් විතරක්  අපේ ගෙවල් පැත්තට හැරෙන තැන මහා නුගේ  අත්තක කහපාට කොඩියක් දම්මලා තියන්න කියලා ලිව්වා. එහෙම නැත්නම් එත් කමක් නෑ මම දිගටම ගිහින් ඈත පළාතකට වෙලා ඔහෙලාට කරදරයක් නැතිව ජීවත් වෙන්නම් කියලත් ලිව්වා.

මේ වනවිට  බස් රථයේ කේන්ද්‍රය වී තිබුනේ මේ මගියා සිටි අසුනයි. ඔහු මේ දැන් කියන කතාවත් සමග එකතු වූ මගියාගේ වැදගත් හැසිරීම, සන්සුන් කතා විලාශය හා අහිංසක  බැල්ම නිසා ඔහු තව දුරටත් හිරෙන් නිදහස් වූ මිනීමරුවෙක් ලෙස කාටවත් නොපෙනිණි.

අපි කළාවැව  යන්න ඕනි නෑ කෙලින්ම  නුවර යමු . එකෙකු  කළ  යෝජනාව ඒකමතිකව සම්මත විය. දවල් කෑමත් අමතක කර දැමු  කොල්ලන් කෙල්ලන් පිරිස හා සුවිශේෂ මගියා රැගත් බස්රිය කැකිරාව හා දඹුල්ල පසුකර මාතලේ පෙදෙසට ලඟා වෙමින් තිබිණි.

කෙල්ලන් රොත්ත පිටින් ජනෙල් වලට ලං වී සිටියෝය. දැන් ලඟද දැන් ලඟද? මොන පිස්සුද තව කොච්චර දුරද?. බස් එකේ කසු කුසු කසු කුසු 
මගියා  විතරක් ඔහේ ඉදිරිය  බලාගෙන උපේක්ෂාවෙන් සිටියේය.

ඒත්  මාතලේ පැත්තට  බසය ලං වත්ම ලං වත්ම ඔහුගේ මුහුණේ මාංශ පේශීන්  නොසන්සුන්ව නැටුවේය. ඔහු දෑස පියා ගෙනම සිටියේය  ඔහු කියූ මග සලකුණු අනුව රූස්ස නුග ගහට තව ඇත්තේ කිලෝමීටර දෙක තුනකි.

ජනෙල් කවුළු ළඟ පොර කන්නන් පිරිස වැඩි විය. ඔලු තිහ හතළිහක් තිබ්බේ බස් රියෙන් එලිය පැත්තට වෙන්නටය.

'අන්න අන්න අර නුග ගහ පේනවා'
ඈතින් කුඩාවට පෙනෙනා  නුගය  දුටු එකෙක් කෑ  ගැසුවේය.
'ළඟ වගේ පෙනුනට හරි දුරයි ඒක'.

මගියා දැස්  වරක් ඇරපියා ඉදිරිය බලා යලි වසා ගත්තේය. ඔහු ගැන හැමෝටම අමතකව ගොස් නුග ගස එල්ලේ ඇස් යොමු වී තිබිණි.

තත්පර කීපයකට නතර වී  තිබු හදවත් සියල්ලේ ස්පන්දන වේගය දෙගුණ තෙගුණ කරමින් කෙල්ලක් මුර ගෑවාය .

'කහ පාට කොඩියක් තියෙනවා!'.

තවෙකෙක් එසැණින්ම කෑ ගැසුවේය
'තව කොඩියක් තියෙනවා'
නෑ  නෑ  කොඩි ගොඩක් !!

තව නොබෝ වෙලාවකින් කහපාට කොඩිවැල්  ඇද සරසා තිබු අතුරු මාවත දිගේ ප්‍රේමවන්ත මගියා ජයග්‍රාහී ලෙස පියමනිමින් සිටියේය.

************
සටහන; විදෙස් මුලාශ්‍රයකින් පරිවර්තනය කරන ලද මේ කතාව බොහෝ කලකට පෙර  මා කියවුයේ මනහර සඟරාවකින් කියා මතකය. මෙහි මුල් රචකයා හා කතාවේ  අලගිය මුල ගිය තැන හොයන්නට මට සහාය වෙන මෙන් ඉල්ලමි. මේ කතාව මුලින් ලිව්වේ මා ඉදිරියේ දිග අරුණු සබෑ අත් දැකීමක් වන කහපාට ආදරය-2 කොටසට ප්‍රවේශයක් හැටියටය. ඒ කොටස හෙට අනිද්දාම ලියන්නෙමි. 
Image; layoutparks.com