පොතකින් වට කිරි සිනහව

මීට අවුරුද්දකට පෙර පිට වූ මගේ පොත කියවා බලා හොඳ කිවූ අය මෙන්ම එය කසල ගොඩට දැමුවායැයි කී මිතුරෙක්ද  මට හමු විය. ඔහුට අනුව හැත්තෑව දශකයේත් ලාම්පු පත්තු කළ නිවසක විසු පිටිසර ගුරු පවුලක් වටා ලියැවුනු මේ කතාවලට වඩා වැදගත් කතා ඔහුගේ හා මිතුරන්ගේ තාත්තලා ගැන ලියන්නට තිබේ.
තව පුද්ගලයෙකුට පොතක් තෑගී කළවිට  ඔහු කලේ 'ආ පොතකුත් ලිව්වද  මේක අපේ පුතා සමහරවිට කියවාවි' කියා  නොසැලකිල්ලෙන් පසෙකින් තැබීමය.තව කිහිප දෙනෙක්ම පොත මිලදීගෙන හෝ තෑගී ලෙස ලබාගෙන තිබුනාට කියවන්නට අදහස් කර නැත.

පොතක් ගැන මුලින්ම නෙගටිව් අදහස් ටිකක් කිව්වේ මගේ පොත ගැන ලැබුණු අගය කිරීම් හා සතුටු දනවන ප්‍රතිචාර වගේම ඉහත කී ආකාරයේ සිද්දීන්ද මට ශක්තියක් වෙන බව කියන්නටය. ඒ සියලු දෙනාම මම කැමැත්තෙන් ඇසුරු කරමි. පොතක් ගැන විවිධ මත අද උදහස් තිබිය හැක . ඒ සියල්ල තුලින්  ලැබෙන්නේ හොඳ පන්නරයකි.

මා කිසිදාක දැක නැති සොඳුරු කවියෙකු වන , හැටේ වත්තේ මග්දලේනා  පොත ලියා ගිය අවුරුද්දේ සාහිත්‍ය සම්මාන දිනු සෞම්‍ය සඳරුවන් ලියනගේ මට මේ වගේ සුබ පැතුමක් ඒවා තිබිණි .

‘තිලක සිත‘ ජීවිත කතා ගැන ලියවුණු පොත් අතරින්, මම කියවපු  ලස්සනම, රස ම පොතක්... බිම තියන්න නොහිතෙන තරම් කැමැත්තකින්, මුලු පොතේම තියෙන කතන්දර ටික එක හුස්මට කියවගෙන යන්න පුලුවන්..!

පොත දොරට වඩිනදා මා මුල්වරට හමු වූ සුවිශේෂ රසිකයෙකු මට මෙවැනි පණිවිඩයක් එවා තිබිණි . ( ඔහු සුවිශේෂ යැයි කිව්වේ පොත්පත් වලට බැඳුනු වෘත්තියක නියැලෙන ඔහුගේ විචිත්‍ර ජීවන අත්දැකීම්ද ඉදිරියේදී පොතක් ලෙස එළි දකින්නට නියමිත නිසාය.)

පුදුමයි,
සුන්දර සරල, කාව්‍යමය සිංහලෙන් හැම කතාවකම අවසන, හද ගැස්ම නැවතී, දෑස් පුපුරා කඳුළු උණන හැටි .
හරි පුදුමයි !
සියුම් මානුෂික සම්බන්ධතා, මිනිසා විසින් මිනිසුන් සඳහාම පනවා තිබෙන සියලු මායිම් බිඳ දමා එක විශ්වීය සිද්ධාන්තයක් සේ ඔබේ පෑන් තුඩින් බිහි වී ඇති හැටි.

දශක ගණනාවක් පුරාවට ආදරයෙන් එක්කාසු කර රාක්ක පුරවා ඇති මාගේ පොත් ගුලෙහි 'තිලක සිත' අග්‍රස්ථානයෙහි විරාජමානව වැඩ හිටී.

තිලකගේ නිර්ව්‍යාජ රචනා ශෛලය, අනාගතයේ බිහිවන තම මව්බසට පෙම් බැඳී තරුණ ලේඛක, ලේඛිකාවන් හට පුර්වාදර්ශයක්ම වේවා .

කෝසල තිලකරත්න 

මේ මට ඊ තැපෑලෙන් ලැබුණු තවත් ප්‍රතිචාරයක්

උක්කුන් අයියේ,

තිලකසිත බ්ලොගය  එහෙන් මෙහෙන් කියෙව්වත් අපේ මරණයගේ හොඳම පොත් ලිස්ට් එකට තිලකසිත පොතත් එකතු වෙලා තිබ්බා. කොළඹ ඉඳන් මැලේසියා යනකන් ප්ලේන් එකේ කියවන්න ලැප්ටොප් බෑග් එකට දාගත්තු එකම පොතත් ඒක. පැය 3 ½ ක් ගෙවුණු හැටි මතකත් නෑ. කොහොම හරි ප්ලේන් එක නවත්තනකොට මුළු පොතම කියවලා ඉවරයි, එක හුස්මට !!!

කතා 40 ගැනම මගේ හිතේ මැවුණු සිතුවිලි ප්‍රමාණේ අනන්තයි. මං තනියෙන් හිනාවෙනවයි, අඩනවයි දැකලා Flight attendants ලත් පොතට එබිකම් කරනවා මං ඇස් කොනකින් දැක්කා. නමුත් කථා 10-11ක් නම් හිත පසාරු කරගෙන ගියා...

“ඔයා ආවම ඇති, දෙවන උපත, තුන්වන දේශකයා, ගුරු තරුව, පහුවෙලා හමු වූ තාත්තා, අම්මා අම්මා, හෝඩියේ පන්තියේ ටීචර්, කහපාට ආදරය 1“, ඒ ගොඩට අයත්. කැස්පියන් හඳේ අයිසුලු ගේ දූ පොඩ්ඩ කොහොමද?

ලියන්නට බොහෝ දේ ඇතත්, තවත් පොතකට ධෛර්ය එකතු කරන ගමන්, මේ ඉලෙක්ට්‍රොනික ලියවිල්ලත් මෙතනින් නවතමි. අයියාගේ කතාන්දර නීරස නොවෙන්න හේතුවත් ඒකම වෙන්න ඇති (නවත්තන්න ඕනි තැනින් නවත්තලා තියෙන එක)

ජය.

ප.ලි.
කතන්දර 40ටම චිත්‍ර ඇඳපු දෝණියැන්දලා දෙන්නවත් මතක් නොකරම බෑ. පොතේ පිටකවරේ පිංතූරේ වෙනුවට, චිත්‍රයක් තිබ්බා නම් හොඳයි කියලා හිතෙන්නේ කියවගෙන යද්දි.

අංජන ජයවීර 

මේ ගිය අවුරුද්දේ අගෝස්තු අටවැනිදා සිට  අද දක්වා ලැබුණු සිය ගණනක් වූ විවිධ ප්‍රතිචාර අතරෙන් කිහිපයකි . මම මේක පළ කරන්නද කියා මේ හිතවතුන්ගෙන් අවසරද ඉල්ලා ගත්තෙමි.

පොත එලි දක්වන උත්සවේ ප්‍රධාන දෙසුම් දෙක කලේ මගේ සුමිතුරු මාධ්‍යකරුවන් වන අසෝක ඩයස් හා දර්ශන කරුණාතිලකයි. වැඩ සටහන මෙහෙය වූ  රුවන් ගමගේ වැඩේ ලස්සනටම කළේය .

දර්ශන , රුවන් , හා අසෝකට  අමතරව වත්මන් විදුසර කර්තෘ කුලේද, එවකට දිනමිණ ප්‍රවෘත්ති කර්තෘ වෙලා හිටි අපේ නලින්ද , සිළුමිණ කර්තෘ සුන්දර අයියාද මේ පොතට මාධ්‍ය ප්‍රචාර ලබා දුන්නා මදිවාට බොහෝ දැනමුතුකම් දී උදව් උපකාර කළහ .

මේ පොතට වැඩිම පැසසුම් හා  ප්‍රචාරයන් ලබා දුන්නේ මගේ වත්පොත්  හා බ්ලොග් මිතුරු මිතුරියන්ය.
පොත පළ වන්නටත්  පෙර  රංගී,මාතලන්, ඉවාන් හා වසීලිස්සා ඒ ගැන ලිව්වෝය,
පොත පළ  වුනාට පසු තරුරසී, චන්දන, බෝධිනී  හා නලින් ඒ ගැන ලිව්වෝය. මේ අතරේ මට අමතක වූ නම් එහෙම ඇත්නම් සමා වෙන්ට ඕනය. ගිය අවුරුද්දේ සිටියාට වඩා මම බෙහෙවින් වයසට ගිහින් ඇති නිසා මතකය දුර්වල වී ඇත.
මෙතැනින් නොනැවතී පොත අලෙවිකර ගැනීමට පවා මට උදව් වූ බ්ලොග් සුමිතුරන් රෑනකි . ඉවාන් , රන්දිකා, බෝධිනී හා තරුරසී මේ අතරින් සුවිශ්ෂයි.

මුහුණු පොතේද , බ්ලොග් ලෝකයේද සුහද ප්‍රචාර කප්පරක් ලැබූ මේ පොත පළමු වටයේ කඩවලට දැමු සියල්ල විකිණී අවසන් වූ බව සතුටින් ලියා තබමි. නුගේගොඩ සරසවියට ගීය මාසයේදීද පොත් ටිකක් දුන් නිසා පිටපත් කීපයක් ඉතිරි වී තිබෙන්නට පුළුවන .

පාසැල්වලට හා මිතුරන්ට බෙදන්නට වෙන් කරගෙන සිටි පොත් ස්වල්පයක් හා මෙවර ප්‍රදර්ශනයට දමන්ට සිතා සිටින පොත් ටිකක් මා ළඟ ඉතිරිව තිබේ.

පොත දොරට වැඩීම ගැන හා ඉන් පසු මගේ සිතුවිලි අරබයා මොනවා හෝ ලියන්නයි මගේ හිතවතුන්  කීප දෙනෙක්ම ඉල්ලා තිබුනත් බොහෝ දෙනෙකුට මේ ගැනම  කියවා එපා වී තිබුන බව දනිමි.

ඒත් ගිය අවුරුද්දේ අගෝස්තු අට වැනිදා ගැන කතා නොකර ඉන්නට බැරිය .

එදා අපේ බ්ලොග් හා වත්පොත් මිතුරන් වන නලින් ,තිසරණ,  ඉවාන්, තරුරසී, කල්පනා, ප්‍රා ජේ, කුරුළු, අමිල, කලාහිත හා සුදීක  වගේ තව බොහෝ දෙනෙක් මට මුලින්ම හමු වූ දවසය.

දුරමග ගෙවා පැමිණි මගේ පාසැල් මිතුරන්, සරසවි මිතුරන් හා නෑදෑ හිතවතුන් එදා මගේ  සිත සතුටින් පුරවාලූහ , තව තව ලියන්නට දිරියක් වූහ. එන්නට බැරි වුනද එක හිතින් සුබ පැතු බොහෝ දෙනෙක් සිටියහ. එන්නට පුළුවන් තරමේ දුරක සිටියානම් මා සොයා එන බව දන්නා තව බොහෝ දයාබරයන්ද  ඒ අතර විය.

පෙරාදෙණීයෙන් ආ  මිතුරෙකු මගෙන් ඇසුවේ මේ ගමන මට එන්න කියලා බල කලේ කව්ද කියල දන්නවද? කියාය. ' ඒ තමයි අර ඔයා වලේ ගහ ගැන ලියාපු කවිය. ඒ කවියට මම හරිම කැමතියි' .
මේ වගේ සහෘදයන් හමු වීම හා ඔවුන්ගේ ඇසුර නිසා එදා සිට අද දක්වාම මම බොහෝ සෙයින් උද්දාමයට පත් වී සිටින්නෙමි.

මිනිසෙකුට ජීවිතයේ සතුටුදායකම දවස් තිබෙන්නේ අතලොස්සකි. ගිය අවුරුද්දේ අගෝස්තු අට වැනිදා මා ලැබූ ප්‍රමෝදය අවුරුද්දක් තිස්සේ අලුතින්  දළුලමින් වැඩෙමින් තිබෙන  බව කියන්නේ හිත උතුරා ගිය සන්තෝෂයෙනි.

මුළු ජීවිත කාලයම හම්බ කළ දේ හෝ ලැබූ තානාන්න්තර සියල්ලට වඩා මට ඒ සතුට වටනේය . ඒ සතුට ලැබුනේ ඔබ නිසාය . ස්තුතියි නොකියමි . ඔබට පුංචි තිළිණයක් දෙන්නට සුදානම් වෙමින් සිටින බව විතරක් කියා තබමි .
ඒ අටවිසි මහලයි. තාමත් කළල අවදියේ සිටින මගේ කුළුඳුල් නවකතාවයි .

(චිත්‍රය ඇන්දේ ඔවිනි)