මේ සිද්දිය වුනේ දැන් අවුරුදු කීපයකට කලින් . කොළඹ ලොකු කන්තෝරුවක තිබ්බ රැස්වීමකට යන්න තිබ්බ . මම ටැක්සියක් කතා කරගෙන මේ කියන ආයතනයට යමින් ඉද්දි හැමදාම වෙනව වගේ කලිසමේ පහළ වාටිය මේස් එක අස්සට රින්ගලාද බලන්න කකුල චුට්ටක් උස්සලා බැලුව. හත් දෙය්යනේ වාටිය යහතින් තියෙනවා . ඒත් සපත්තුවේ අඩිය ගැලවිලා . මම අර ශාලාවේ ලොබිය හරහා යනකොට හිටපු සංස්කෘතික ඇමතිතුමාට වගේ අකරතැබ්බයක් වුනොත් එහෙම. මම වහාම රථය ආපහු හරවන්න කිව්වා . කොල්ලුපිටිය හන්දියට ගියා . කැබ්කාරයා වෙන හයර් එකක් තියෙනවා කියා නහයෙන් අඬපු නිසා මම බැස්ස. මම ෆයිල් කවරෙයි ලැප්ටොප් එකයි කිහිල්ලේ ගහගෙන අඩිය අද්ද අද්දා පදික වේදිකාව දිගේ ඇවිදිනවා. මේ හරියේ සපත්තු හදන තැනක් නැද්ද ? වැඩි දෙනෙක් දන්නේ නෑ . එක ත්‍රීවිල් මල්ලි කෙනෙක් කිව්වා අන්න අර බැංකුව ඉස්සරහ පාරෙන් අනෙක් පැත්තේ කොට්ටම්බා ගහ යට සපතේරුවා ඉන්නවා කියල . මම ගාට ගාට පාර මාරු වෙලා කියපු තැනට ගියා. කැඩුණු සපත්තු ටිකක් තියෙනවා. සිමෙන්ති පඩිය උඩ ඔය හිනා වී ගෙන ඉන්නේ මනුස්සයා . වෙලාවේ හැටියට මිනිහෙක් නෙවෙයි දෙයියෙක්. . මම ඔහු ගාවට ගියේම සපත්තුව ගලවාගෙන අනෙක් කකුලෙන් පැන පැන .
'මම සපත්තු හදන්නේ නෑ .මම ස්වීප් විකුණනවා '
'එතකොට සපත්තු හදන්නේ කවුද ?'
'එයා එන්න තව පැය බාගයක් විතර යයි'
මොනවා කරන්නද ඉන්න වෙනවා.
මම දැක්ක ටිකක් පහලින් තියෙන තේ කඩයක්. කන්තෝරු මහත්තුරු ඔසේට ඇවිල්ල ප්ලේන්ටියක් බිලා සියේට් එකක් උගුරට දෙකට ඇදල දැඩි බිඩියේ මාරු වෙන තැනක්.
මමත් සපත්තුව ආපහු දාගෙන අද්දමින් පඩි දෙකතුනක් බැහැලා ප්ලේන්ටියක් බිව්වා. ආපහු සපත්තු හදන තැන දිහා බලද්දී මෙන්න මේ පාරනම් මෑන් ඇවිල්ල.
සපත්තු හදන තැන ගෝණි ගොඩේ වාඩී වෙලා ෆිල්ටරේ නැති සිගරට් එකක් බොනවා . පෙර පරිදිමයි. මම සපත්තුව ගලවනකොටම මෑන් කියාපි මම සපත්තු හදන් නෑ . මාත් ඉන්නේ එයැයි එනකම් කියල . ඒ අතරතුර මම සපත්තුව ගැලවෙච්ච පැත්ත උස්සන්නේ නැතිව අනිත් පැත්තින් පොඩ්ඩක් ඉස්සිලා එහාට මෙහාට යන විදිහ ප්‍රැක්ටිස් කරා. ඒ ගමන්ම කෝල් එකක්.
' ඒයි මිටිමට එන්නේ නැද්ද ? මමනම් මේ යන ගමන් "
' මමත් මේ යනගමන් .ඉන්නේ අහවල් බැංකුව ඉස්සරහ ටැක්සියක් ගන්න ඉන්නවා "
" ටැක්සියක් ගන්න එපා . මම විනාඩි දෙකෙන් ඔතෙන්ට එනවා "
කිව්වා වගේම විනාඩි දෙකෙන් යාලුවා ආවා. එනකොටම මිටීම බරපතලම අර්බුදේ අහුරු පිටින් බදාගෙන මටත් දුන්න. සපත්තුව නවෙයි කකුලත් අමතක වුනා . මම මිටිමටත් ගියා ආපහු ආවා යාලුවාගේම වාහනෙන්. එතකොට සපත්තුව මතක් වුනා . කකුල උස්සලා බැලුවා . බාගෙට ගැලවෙච්ච සපත්තු අඩිය කට පුරා හිනා වෙනවා . ඒ කියන්නේ තාම අඩිය තියෙනවා .
යාළුවාට සපත්තුව ගැන කියන් නැතිව මම යන ගමන් නාරාහේන්පිටදී පොඩි වැඩක් තියෙනවා" කියල බැස්ස . බෝගහ යට කැරකුනා. ඉස්සර හිටි සපත්තු මහන්නෝ කවුරුත් නෑ . සපත්තු දෙකක් ගන්න කඩයකුත් පේන්නේ නෑ .ඒත් අලුත් සපත්තු දෙකක් ගන්න මම උනන්දු වුනේ නෑ . එක්තරා හේතුවක් නිසා .
මම පොඩ්ඩක් ඇල්විටිගල පාරේ ඇවිදගෙන ගිහින් ටයර් හදන තැනකින් ඇහුව මේ හරියේ සපත්තු හදන තැනක් තියෙනවද කියල ,ටයර් කඩේ විඩාබර මුහුණක් මට හිනාවක් දාලම 'අනේ දන්නේ නෑ" කිව්වා. ටයර් හදන වැඩෙයි සපත්තු හදන වැඩෙයි පොදු සමාන කමක් තියෙනවා . දෙකම ගෙවෙන්නේ පාරටනේ. මෙහෙම හිතද්දී අපේ කතාව අහගෙන හිටි ට්‍රැෆික් රාලහාමි කෙනෙක් මට මෙහෙම කිව්වා .
' අන්න අර කලර් ලයිට් එක ගාවින් පාර පනින්න . අනෙක් පැත්තේ ට්‍රැෆික් ලයිට් එක ගාවම වගේ සපත්තු හදන තැනක් තියෙනවා' රාලහාමිට ස්තුති කරන ගමන් මම කල්පනා කලේ එයාගේ සියලු මග පෙන්වීම් ට්‍රැෆික් ලයිට් හා කහ ඉරි එක්ක සම්බන්ද වෙන හැටි .
මම ජයග්‍රාහී ලෙස සපත්තු හදන කඩේ ඉස්සරහ හිටගෙන ආබාධිත සපත්තුව ගලවලා කවුන්ටරේ උඩ තිබ්බ'
මුහුණේ හිනා කඳුලක් නැති සපතේරුවා ඇවිත් බරාස් ගාල අඩියේ ඇලවිලා තිබ්බ ඉතිරි ටිකත් ගලවා ගත්ත . "අලවන්ඩ පුළුවන් රුපියල් පන්සීයයි. '
' යකාගේ ගණන් තමයි. "හරි කමක් නෑ හදන්ඩ" . එහෙම කියද්දී මට නිකන් හිතුන අනෙක් සපත්තුවත් ගලවලා බලන්න . මම ඒක අතට අරන් බලද්දී අර මෑන් ඒක මගේ අතින් බලෙන්ම වගේ අරන් බරාස් අඩිය ගලවා ගත්ත .
'දෙකම අලවල දෙන්න නමසියයි. පැය බාගයක් ඉන්න වෙනවා'
මේ අවු කාෂ්ටකේ පාර අයිනේ හිටගෙන පැය බාගයක් ඉන්නේ කොහොමද ? මේස් දෙක විතරක් කකුලේ දාගෙන පාරේ ඇවිදින්නත් බෑ . මම හිතුව ටැක්සියක් ගන්නවා යනවා සපත්තු කඩේකට. නෑ ඕනි නෑ . හෙමින් කුල් බිමක් බිබී කඩේක වාඩි වෙලා ඉන්නව කියල හිතාගෙන වම පැත්තට චුට්ටක් ඇවිද්ද මේස් සහිත කකුල්වලින්. මෙන්න සිසිල් බීම කඩයක් . ඇතුලට ගියා. පල්ලමක් . ගුහාවක් වගේ. ඒ ගුගාවෙන් එහා සියලුසරින් පිරි බාර් එකක් . පැය බාගයක් ඉන්න තියෙනවා මෙතන හොඳයි. මම ගිහින් පාලු මේසෙක වාඩි වුනා .
වේටර් ආවා . "මහත්තය මොනාද ගේන්නේ?" .
' ඔව් මොනා හරි ගෙන්න එපයි .එහෙනම් ලාගර් බියර් එකක් ගෙන්න" .
"ලාගර් මේ වෙලාවට වැඩක් නෑ . වදින් නෑ මහත්තයා" .
" මට පොඩ්ඩක් ඉන්නයි ඕනි අතන එහා පැත්තේ මගේ සපත්තුවට අඩියක් ගහනවා . එතකන් බොන්න බියර් එකක් ගෙන්න "
'මේ මහත්තය අඩියක් ගහනකම් අඩියක් ගහන්න අවිල්ල්ල" හයියෙන් කියාගෙන ගිහින් බිර බෝතලෙකුයි පුංචි කජු පැකට් එකකුයි අරන් ආවා.
' හෙමින් බොන්න . එතන වැඩේට වෙලා යනවා. නැත්නම් මහත්තයාට ඒ අඩියත් නෑ මේ අඩියත් නෑ" කියාගෙන ආපහුගියා.
මම සපත්තුව හදාගෙන ඔෆිස් එකට යන්තම් ඔලුව දාගෙන ගෙදර ගියාට පස්සේ හාමිනේට කිව්වා වෙච්ච අකරතැබ්බේ .
' ඉතින් කඩේකට ගිහින් සපත්තු දෙකක් ගන්න තිබ්බනේ;
' ඒ වුනාට මම මේ සපත්තු දෙකට කැමතියි. තාම අලුත් . ඒක විසි කරලා එන්නේ කොහොමද ? මට තිබ්බ ප්‍රශ්නේ මම කිව්වා .
අයියෝ අලුත් සපත්තු දෙක කකුලේ දාගෙන පරණ සපත්තු දෙක පෙට්ටියක දාගෙන එන්න තිබ්බනේ, නැත්නම් සපත්තුව ගන්න කලින්ම කඩේ මනුස් සය කැමති කරවගන්න තිබ පරණ සපත්තු දෙක අරන් තියන්න . පස්සේ වාහනෙන් ගිය වෙලාවක අරන් එනවා කියල "
ඔන්න ඔය වගේ ප්‍රශ්නවලදී අපේ නෝනාගේ මොලේට එන තාක්ෂණ හා පී ආර් සොලුෂන් මට එන්නේ නැති වුනාට ඒවා ගැන උපදෙස් දෙන එක තමයි ඒ දවස්වල මගේ රස්සාව. අර රැස්වීමත් ඒ වගේ වැඩකට ගිය එකක්.
Image Source : Istock
