Monday, October 31, 2016

රාලහාමිගේ ළිං අපලය

කාටූනයකි -ඩයිනසෝරයෙක්   දොඹකරයක් මෙන් යොදාගෙන විශාල ගලක් උස්සන විකට  රුපයක් 
වුරුදු තිහකට විතර එපිට  ගම්උදා  වැඩ තිබ්බ කාලෙ,රජරට  පැත්තේ  ගමක පොඩි පාරක්, කඩ පාලමක් හා නළලිං වගේකුයි හදන්න  පැවරිලා තියෙන්නේ මගේ වැඩිහිටි මිතුරෙක් උන දයාලාල්ට. මිනිහා ආණ්ඩුවේ සංස්ථාවක පළපුරුදු ටී ඕ මහත්තයෙක්. දැන් දයාලාල්  ඇතුළු පිරිස පරණ පොඩි ක්‍රේන් එකක්, ඩෝසරයක් , ට්‍රැක්ටරයක් අරකක් මේකක් අරන්  ගිහින් අදාළ පළාතේ නවාතැනක් හොයාගත්තා. ඒ පැන්ෂන් ගිය රජයේ සේවකයෙක් වෙච්ච රාලහාමිගේ ගෙදර.

මේ සුළු යන්ත්‍රෝපකරණ කීපය දාන්න  එයාගේ වත්තේ ඉඩ තිබ්බා . ඒ පැත්තේ හැටියට ගේ විශාලයි. රාලහාමිට ගෑණු දරුවෝ හිටියේ නැති නිසා ගෙදර පැත්තක් හත් අට දෙනෙක් වෙච්ච ඉදි කිරීම් නඩේට දෙන්න රාලහාමි බොහොම කැමැත්තෙන් එකඟ වුනා.

ඔන්න දැන් රාලහාමි කාන්ඩේ එක්ක හොඳ ගානට  සැට් වෙලා . මෙයා   වැඩ කරන තැනටත් එනවා .  උපදෙස් දෙනවා . දයාලාල්ටනම්  මරු ඇණයක් වෙලා . මහා බක පණ්ඩිතයෙක් .බලාගෙන ගියාම නොදන්නා දෙයක් නෑ .
ටික දවසක් ගියාම රාලහාමි දයාලාල්ගෙන් පොඩි උදව්වක් ඉල්ලුවා.

‘මහත්තයෝ මට බෑ කියන්නේ නැතිව ක්‍රේන් එකෙන් පොඩි වැඩක් කරලා දෙන්න ඕනි. මේ විනාඩි පහක වැඩක්’.
' අප්පෝ දුර යන්න නැත්නම් කරලා දෙන්නම්. ' මොකක්ද වැඩේ ?
‘ඒක පස්සේ කියන්නනම් . මේ වත්තෙමයි වැඩේ තියෙන්නේ . සෙනසුරාදා හවස මහත්තයාල කලින්  වැඩ ඇරෙනවනේ. ලබන සතියේ සෙනසුරාදා හවස කරන්න ඇහැකිනම් ලොකු දෙයක් ‘.

‘හරි හරි’

‘ඔන්න දැන් දවස් ගෙවෙනවා. රාලහාමි කොහෙන්දෝ ගෝලයෝ දෙනනෙක් ගෙනල්ලා වත්තේ ලිඳක් හාරනවා’.
‘ඇයි රාලහාමි මේ තව ලිඳක් හාරන්නේ? .
‘අපේ ලිඳ ඉස්සරහ දොරට උතුරින්නේ තියෙන්නේ. ඔය පිහිටීම  හොඳ නෑ කිව්වා. ගෙට අපලයිලු .
ඉතින් මම මේ අලුත් ලිඳ හාරලා පරණ ලිඳ වහනවා’

ඉතින් ඉක්මනට දවස් ගතවුනා. ඊළඟ සතියේ සෙනසුරාදා උදා උනා
උදේම දයාලාල් ලඟට ආපු රාලහාමි මෙහෙම කීවා .
‘මහත්තයෝ අර වැඩේ අද හවස කර ගන්න ඕනි’
‘ හරි හරි අද අපි කලින් එනවා. ගෝලයොත්  ඉන්නවනේ’ .
‘මම කට්ටියටම සීල් බෝතලයක් ගෙනල්ලා තියන්නම්’,

ඔන්න දයාලලාල්ලා හවස එනකොට රාලහාමි තව ගමේ කීප දෙනකුත් එක්ක අලුතින් කපපු ලිඳ ගාව බොහොම උජාරුවෙන් පෙරමග බලා ඉන්නවා  .
දයාලාල්ගේ පරණ 31 ශ්‍රී කොළපාට  ජීප් එක නැවැත්තුව හැටියේම ලඟට දුවගෙන ගිය රාලහාමි.

‘මහත්තයෝ අපි ලැවරියා හැදුවා. කට්ටියම කාලා තේ බොන්න ‘ .
'ලැවරියා පස්සේ කන්න පුළුවන් රාලහාමි කියන්නකෝ අර  වැඩේ'
මෙන්නේකයි මහත්තයෝ
මම අලුත් ලිඳ කැපුවනේ.
ඔව් !
එතකොට අපි පාවිච්චි කරන ලිඳ ඒ හැටි පරණ නෑනේ
ඔව්!
ඒක හොඳ සිමෙන්තියෙන් බැඳලා අලුත් බොලොක්ක දණ්ඩක් හෙම දාලානේ  තියෙන්නේ
ඔව් !
එත් ඒ ලිඳ දැන් වහන්න වෙනවනේ
ඔව් රාලහාමි මට කලින් කිව්වනේ

"අන්නේකයි මහත්තයෝ . ඔය අලුත් ලිඳට ආයිමත්  වට බැමි හරස් ලී මොකුත් ඕනි නෑ. මහත්තයාට තියෙන්නේ ක්‍රේන්  එකේ ළමයට කියල පරණ ළිං බැම්ම  චුට්ටක් උස්සලා අලුත් ලිඳ උඩින් තියල දෙන එක "
‘මළ හත්තිලව්වයි  රාලහාමි ඒකනම් කීයටවත් කරන්න බෑ’
‘ඇයි මහත්තයෝ ඒ. මම මහත්තයාලට මෙච්චර උදව් කරලත්…? ‘
' ඒ හින්දා තමයි කරන්න බැරි. ඔය තියෙන්නේ කළුගලුයි, ගඩොලුයි බැඳලා  සිමෙන්ති කපරාරුව උඩින් ගහපු වට බැම්මක්. නැතිව කොන්ක්‍රීට් වලල්ලක් නෙවෙයි. උස්සපු ගමන් ගල් ගෙඩි ටික සී සී කඩ යයි’.

' මහත්තයෝ යමුකො බලන්න . මම යමක් කල්පනා නොකර කරන මිනිහෙක් නෙවෙයි.'
දයාලාල් ලිඳ ලඟට යනකොට දුටුවේ  අමුතුම වැඩක්. ලිඳ වටේ ගෝනි ඔතලා කඹ වලින් බැඳලා  . ඇතුලෙන් ලී තහඩු බැම්මට හේත්තු කරලා මුක්කු සිය ගානක් ගහලා ලිඳ ඇතුලෙන් හිර වෙන්න. හරියට බයිසිකල් රෝදෙක පෝක් කම්බි වගේ .
දයාලාල්   මේවා නිරීක්ෂණය කරනකම් රාලහාමි බලාගෙන හිටියේ කට කොනකට නගාගත් ආඩම්බර හිනාවකුත් එක්ක .
‘අනේ රාලහාමි මේ මොනවා කෙරුවත් මේ ගල් ගොඩයි සිමෙන්ති ගොඩයි උස්සන්න බෑ. කඩන් හැලෙනවා”

රාලහාමිට හොඳටම කේන්ති ගියා.
‘හරි එහෙමනම් මට මේක කරන්න දෙන්න. මට මහත්තයාලා ක්‍රේන් එකේ වැඩ කරන ගෝලයාට කියන්න මේ වැඩේට උදව් කරන්න කියල . මහත්තයා පොඩ්ඩක් කාමරේට ගිහින් හාන්සි වෙන්න’

' ඕනි මගුලක් කර ගන්නවා කියා මුණටම කියන්නට බැරි නිසා දයාලාල්  මුවින් නොබැන කාමරයට වැදී දොර වහ ගත්තේ ක්‍රේන් ඔපෙරේටර්ට රාලහාමි කියන දෙයක් කර දෙන්නැයි පවරමින් .
ක්‍රේන් එකකින් ලොකු ගෝවා ගෙඩියක් ඔසවන ඔවිනිගේ චිත්‍රයක්. මේ කතාවේ  රාළහාමි කමිසයකුත් නැතිව තොප්පියක් දාගෙන එක් පසෙක සිටී. ගෝලයකුද රුපයේ සිටී   
මේ වන විට රාලහාමිගේ ගෙදර ලිඳ උස්සා වෙනත් තැනක තියන ආරංචිය ලැබී ගමේ කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ මුලින්ම මේ පැත්තට එමින් හිටියා . ඊළඟට උන්ගේ අක්කලා අයියලා අම්මලා තාත්තලා හා සීයලා ආච්චිලාද එන්නට වුනා. ටික වෙලාවකින් මහා දැවැන්ත ජන සන්නිපාතයකින්  රාලහාමිගේ වත්ත පිරී ඉතිරී ගියා.

මේ කලබගෑනිය ඇසී වසාගෙන සිටි කාමරෙන් මිදී   දයාලාල් එලියට ආවා.  ක්‍රේන් ඔපරේටර් උපනන්ද  සෙනග දැකීමෙන් ඇති වූ අමුතු කික් එක නිසා ක්‍රේන් හැසුරුම් කුටියට  නැගී   බූම් දණ්ඩ එහා මෙහා කරමින් පෙළහර පාමින් හිටියා  .

මේ අතරේ රාලහාමි දොඹකර  නියමකයෙකු වෙලා . සෙනග ඈතට කරලා උපදෙස් දුන්නා. ලිඳේ බෝලොක්කේ දාන හරස් යකඩ පොල්ලට කේබල්    කොක්ක දාගන්න උදව් වූනා . ඊට පස්සේ හස්ත සංඥා ලබා දුන්නා . සාමාන්‍යයෙන් මේ  කිසි විදිහකින් අවසර දෙන්න බැරි දෙයක්. පළපුරුද්දක් නැති කෙනෙකුට ඒ වගේ වගකීමක් දෙන්නේ නෑ. රස්සාව ගහලා යන වැඩ. දයාලාල් ගෙයි පිලිකන්නේ බිත්තියට හේත්තු  වෙලා උදාසීනව බලා හිටියා .

දැන් බොලොක්ක කඳේ දෙපැත්තට කේබල් එක හොඳට හිර වෙලා. රාලහාමි උනන්දුවෙන් හෑන්ඩ් සිග්නල් දෙනවා .
'උස්සන්න'
කොහේ කෙරෙන වැඩක්ද ? ලිඳක්  උස්සන්න පුලුවන්ද? මහදැනමුත්තාගේ කතා අහල තියෙන ගමේ  මිනිස්සු ඔච්චම් කසු කුසු ගානවා.
ඒත් එක පාරම ළිඳ සසලවෙලා මුලින් ඉදිරුනා වගේ උනා . දත් දොස්තරගේ   අඬුවට   බුරුල්වෙච්ච පොරෝ දතක් වගේ ක්‍රේන් කේබල් එකට පහලින්  ළිඳ දෙපැත්තට සැලුනා .
රාලහාමිගේ මූණේ මල් හිනා විසිරුණා  

ආඩම්බරෙන් වටේම බලල උපනන්දට  සංඥාව දුන්නා . ඇඟිල්ල උඩට වේගෙන්.
උපනන්ද ඉස්සුවා.

සලබල සලබල ගාල මහා හඬක් නගාගෙන ළිං බැම්මේ පස් ගල් ගඩොල් සිමෙන්ති සේරම ලිඳ ඇතුලට කඩා වැටුණා . බලද්දී ක්‍රේන් එකේ එල්ලී එල්ලී තිබ්බේ බොලොක්ක දණ්ඩ විතරයි.

සෙනග අතරෙන් හීනියට පටන් ගත්තු හූව මහා වේගෙන් ලියලා අවට කඳු වළලුවල වැදී දෝංකාර  දුන්නා . ඇට්ටර කොල්ලන්ගෙන් පටන් ගත්ත හූව, පොඩි උන්, මහාඋන් හා වයසක ඈයොත් අනුකරණය කරා.

සරම කැහැපොට ගහගත්තු  රාළහාමි බිම බලාගෙනම වෙඩිල්ල වගේ ගෙට රිංගුවා  
එදා සිට තවත් මාස  ගානක්  යනකන් ගමේ කාටවත් රාලහාමි දවල් කාලෙක මුලිච්චි වුනේ  නෑ.

තව සතියකින් විතර වැඩ ඉවර වෙලා ආපහු එන්න කලින්ග දයාලාල්ල ගෙවල්කුලී පියෙව්වෙ රාලහාමිගේ ලොකු පුතාට.
‘තාත්තට පොඩ්ඩක් කතා කරන්න අපි යනවා කියන්නවත්’ .
ඇතුලට ගියපු පුතා ආපහු ආවේ පණිවිඩයක් අරන් .

‘තාත්තා එන්න බෑ කියනවා. ඒත් මහත්තයාට කියන්න කිව්වා ආයේ මේ පැත්තෙන් ගියොත් අපේ ගෙදරත් ඇවිත් යන්න කියල’ .

**********************************
අර ලියන මහත්තයා ලිඳේ වැටිච්ච වෙලාවේ පොරොන්දු වුනානේ  අපේ  කාලයේ මහදැනමුත්තෙක් ගැන ලියනවා කියල . මේ තමයි ඒ කතාව . වෙච්ච පොරොන්දුවක් පහුවෙලා හරි ඉටු කරන්න ලැබීම සතුටක්
Figure : whendinosaursruledthemind.wordpress.com



Tuesday, October 25, 2016

ලාහෝර් පෙම්වතිය

ෆොටෝ :Hamariweb
මා සිටි කාමරයට පැමිණි ක්‍රිෂ්ණන් ඉතාම ශෝකී මුහුණින් මගේ අත මිරිකා ගත්තේය . ඔහුට  පිටුපසින් පැමිණියේ මොබින්ය. මුන් දෙන්නාම අධික ශෝකයකින් හෙම්බත් වී සිටියහ. එදා 2009 අවුරුද්දේ මාර්තු හතර වැනිදාය.මොබින් මා වැළඳගෙන‘ මගේ බලවත් ශෝකය, අපට සමා වෙයන්’ කීවේය.
මේ සිදුවන්නේ මොන හරුපයක්දැයි නොදන්නා මම තුෂ්නිම්බුතවී බලා සිටියෙමි. මගේ වික්ෂිප්ත මුහුණ දෙස බලාගෙන  ක්‍රිෂ්ණන් කිව්වේ ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ටීම් එකට ලාහෝර්වලදී ප්‍රහාරයක් එල්ල කර ඇති බවයි.
ක්‍රිකට් පිස්සන් දෙදෙනෙකු වන මේ දෙන්නා තමන්ගේ කණ්ඩායමටත් වඩා ලංකාවේ ක්‍රිකට් කණ්ඩායමට ආදරය කලෝය.
ක්‍රිෂ්ණන් කේරළයකු වූ අතර මොබින් පකිස්තානයේ අති දුෂ්කර ගමක ඉපිද අහම්බෙන් නගරයට ආ අයෙකි.  මේ දෙදෙනා අඹ යහළුවන් වුහ. කෑවේ බිව්වේ ගමන් බිමන් ගියේ එකටමය.
එදා ඒ සිද්දියෙන් පසු ක්‍රිෂ්ණන්ටත් වඩා මොබින් මගේ හිතවතෙකු විය. සිය ප්‍රේම කතා, ගමේ කතා හා  පවුලේ කතා ඉඩක් ලැබුණු හැටියේ මා ඉදිරියේ තළුමරමින් කියෙව්වේ අංග චලනයෙන්ද රස එක්කාසු කරමිනි .

“උඹ දන්නවද අපේ ගම තියෙන්නේ අන්ත දුෂ්කර පැත්තක. ලාහෝර්වල ඉඳන් කිලෝමීටර් දෙසීයකට වැඩියි . ගමට ඇතුළු වෙන්න පුළුවන් එක තැනකින් විතරයි. අනිත් හැම පැත්තම ගිරි දුර්ග.
ගමට ඇතුලුවෙන තැන පොඩි අම්බලමක් තියෙනවා. මේකේ ඕනි වෙලාවක අලුත් වතුර සෙම්බුවක් මැටි කෝප්පෙකින් වහල තියෙනවා. පිටස්තරයෙකුට එන්න පුළුවන් අන්තිම පොයින්ට් එක තමයි මේ අම්බලම” .
“ඉතින් ගමට අමුත්තෙක්  අවොත් ?”
‘අම්බලමේ නවතින්න ඕනි. අම්බලමට මාසෙන් මාසෙට බාරකාරයෙක්  දානවා . ඔහු  වරින්වර ගිහින් වතුර පිංතාලිය පුරවන්න ඕනි අමුත්තෙක් ඇවිල්ලනම් කෑම බීම දීල එයා බැහැ දකින්න ආපු ගම්වැසියට පණිවිඩේ කියන්න ඕනි’ .

“ඊට පස්සේ ගමේ මනුස්සයා ඇවිල්ල අමුත්තා එක්කරගෙන යනවද ?”
“මොන . එයා ඇවිල්ල අම්බලමේ ඉඳන්ම කතාබහ කරලා අමුත්තා පිටත් කරන්න ඕනි . ගමට කිසිම පිටස්තරයෙකුට ඇතුළු වෙන්න බෑ .

එතකොට අල්ලපු ගම්වල නෑදෑයෝ යන්නේ එන්නේ නැද්ද .?
නෑ එහෙම නෑදෑකම් ගැන අහල නෑ .
ගමට  පොලිසියෙන් එහෙමවත්  එන්නේ නැද්ද ?
නෑ පොලිසියට එන්නත් බෑ . එන්න උත්සහ කරලත් නෑ .
මටනම් විශ්වාස කරන්නත් බෑ .

'උඹට මං කියන දේ විශ්වාස කරන්නම වෙනවා. මොකද මම උඹ අපේ ගමට එක්කරගෙන ගිහින් පෙන්නන්න කියලයැ '. කියමින් ඔහු සිනාසුනේය. ඉන්පසු ඔහු බැරෑරුම් මූණක් ඇතිව ටික වෙලාවක් කල්පනා කළේය .

‘දවසක් හරිම දුක හිතෙන දෙයක් සිද්ද වුනා. දැන්නම් මතක්වෙනකොටත්  හරි කාලකන්නි කමක් දැනෙනවා’

“කැමතිනම් කියපන්” . මම කිව්වෙමි .

‘මෙහෙමයි අපේ ගමේ ලස්සනම ලස්සන කෙල්ලෙක් හිටියා. මම ජීවිතේටම දැකලා නෑ ඒ වගේ ලස්සන වෙන කෙනෙක් . මේ කෙල්ල අල්ලපු ගමේ කොල්ලෙක් එක්ක යාලු වුනා ”.

“ඒක මහා පුදුම කතාවක්නේ” . මම කියද්දී ඔහු කිව්වේ “ඒක පුදුම ආදර කතාවක්” කියලාය  .
‘මුන් දෙන්නා කොහේදී මුණ ගැහුනද කොහේදී ආදරේ කරාද අර මනුස්සයා ආවේ ගියේ කොහොමද හිතා ගන්නත් බෑ’

“ඉතිං”

“ඉතින් මොකද කරන්නේ ගමේ  කොල්ලෝ ටික මග රැක ඉඳල මහා පාන්දරක කොල්ලට ගහල එලෙව්වා . එදායින් පස්සේ ආයේ පැත්ත පළාතේ ආවේ නෑ. මිනිහ අතුරුදහන් වුනා” . ඔහු සුසුමක් හෙලීය .

“මට දුක ඒ ගමනට මමත් ගිය එක” .

මම ගොළුව බලා හිටියෙමි.
ඉන් ටික දවසක් යනතුරු ඔහු මගේ මුහුණ බලා කතා කරේ නැත .ඔහු කීවේ ගෙතූ කතාවක් යැයි සිතන්නට මම උත්සහ කළෙමි. ඇරත් එහෙම හිතන එක ඔහු දකිද්දී  මට සහනයක් ගෙන දුන්නේය.

ඔහු පසුව මගේ හිත හදන්නට මෙන් මෙසේ කිව්වේය.
“අර ගමන මම ගියාට අපට ඉස්සරහින් තව කොල්ලෝ කට්ටියක්  ගියා . ඒගොල්ලෝ තමයි ගැහුවා කිව්වේ .ඇත්තද බොරුද මම  දන්නේ නෑ’

'ඒත් මට එක දෙයක් කියපන් ' මම මොබින්ගෙන් පසු දිනක ඇසුවෙමි.

"අර කෙල්ල ගැන උඹේ හිතෙත් ආදරයක් තිබ්බ නේද ?"

ඊට උත්තරයක්  නොදී මා මග හැර  ගිය මොබින් ඉන් සෑහෙන දිනකට පසුව මට මෙහෙම කිව්වේය  .
'සමහර විට අපේ ගමේ ගොඩක් කොල්ලෝ වගේ මමත් ඈට ආදරේ කරන්න ඇති. ඒත් අර සිද්දියෙන් පස්සේ මට ගම එපා වුනා . එහෙන් පිටමන් වෙලා ආවේත් ඒකමයි.

මගේ සිතේ  චිත්‍රපටියක මෙන් ඒ සිද්දියේ අතුරු කතා වරින්වර මැවී බොඳවී ගියේය . මමද  ඒ නොදන්නා දුර්ඝයකට වී වියෝ දුකින් වැලපෙන සුන්දර තරුණිය ගැන සිතන්නට සැහෙන කාලයක් වැය කරන්නට ඇත .සමහර විට මොබින්ටත් වඩා මම ඈට පෙම් කරා වන්නටද පුළුවන .

Monday, October 17, 2016

රස්සා දෙන ලියුම





මැති ඇමති ලියුමෙන්  රස්සා දීම  ගැන මේ දවස්වල රටේ උණුසුම් කතාබහක් යන නිසා මට පරණ කතා දෙකක් මතක් වුනා  . කලකට  එපිට අපේ ප්‍රොජෙක්ට් එකට  සැලසුම් ශිල්පියෙක් ගන්න ඉන්ටවිවී එකක් තිබ්බ . අයදුම්කරුවන් අතර සිටි තරුණ ගැටයෙක් වැඩේට  දක්ෂ වග තේරුනා . ඉන්ටවිව් එකේ අහපු ප්‍රශ්න සේරටම හොඳට උත්තර දුන්නා ,  කරන්න දුන්න  ආදර්ශයත්  හරියට කරා. ආයේ සහතික බලන්න දෙයක් නෑ  කොල්ලා පාස් . ඒත්  බොරුවට හරි සහතික බලන්න එපැයි  , මම කොලුවා ගෙනැවිත්  තිබු සහතික ගොනුව අරගෙන පෙරළමින් හිටියා. ඒ එක්කම ඔහු දිග ලියුම් කවරයකින් එලියට ගත්  සුදු පාට කඩදාසියක් මගේ අතේ තිබ්බා . බැලින්නම්  පළාතේ මන්ත්‍රී  වෙච්ච  උප ඇමතිනිය  දුන්නු ලියුමක්.

‘මොහු මගේ ප්‍රභල ආධාරකරුවෙකුගේ පුත්‍රයෙක් බැවින් ඔහුට සුදුසු රැකියාවක්  දෙන්න’

කොලුවත් තමන්ගේ  ටෙක් කෝස් , පරිගණක කෝස්  සේරගේම සහතික වලට වඩා විශ්වාසෙන් භක්තියෙන් දුන්නේ මේ ලියමන .


මම මෙහෙම කිව්වා .
‘මල්ලි උඹ පාස්  වෙලා හිටියේ මේ දැන් වෙනකන්. ඒත් මේ  ලියුමෙන් උඹ ෆේල් උනා’
කොලුවා මා දිහා   පුදුමෙන් බලනවා. මේක උනේ අර ඇමතිතුමාගේ කෙනෙක් ඇවිල්ලා අපේ ලොක්කාගෙන් වැඩට එන්  නැතිව පඩි ගන්න රස්සාවක් ඉල්ලපු  අලුත . ඒ නිසා කොම්පැනිය පැත්තෙන් මට තවත් දිරියක් ලැබිලා තිබ්බා .


මම තරුණයාට පැහැදිලි කළා ඔහුට තියෙන සුදුසුකම හා ඔහුගේ ආකල්ප හැදෙන්න ඕනි විදිහ . ආයෙමත් දේශපාලකයන්ගේ පස්සේ යන්නේ නැතිව තමන්ගේ ශක්තිය පෙන්නලා රස්සාවක් හොයා ගන්න තරමේ මනසක් හදල  මම ඔහුව  පිටත් කරලා ඇරියා .


ඊට දවස් කීපයකට පස්සේ මම මේ තරුණයාට වැඩට එන්න කියල ලියුමක් ඇරියේ ඇත්තටම එදා හිටි පිරිස අතරින් සුදුස්සා ඔහු වුන නිසා  . ඒත් ඔහු  ආවේ නෑ . මට හොඳ විශ්වාශයක් තිබ්බ ඔහුට හොඳ  ඉදිකිරීම් සමාගමක රස්සාවක් හිමිවෙන   බවට .


අනෙක්  සිද්දිය උනේ ඊටත් කලකට ඉස්සර මම අටේ පන්තියේ විතර ඉන්න කාලේ . පහේ පන්තියේදී දේශපාලනය ගැන උනන්දුව ඇතිවෙලා නැතිවෙලා  ගිහින් අවුරුදු තුනකට විතර පස්සේ .  


අලුත් ආණ්ඩුව මුලින් මුලින් පරණ පුරුදු පන්දම්වලට මන්ත්‍රී ලියුමට එහෙම පත්වීම් දිදී හිටියට අවුරුදු කීපයකින් ගුරුපත්වීම් දෙන්න තරග විබාගයක් පටන් ගත්තා . ගම්වල ඉංග්‍රීසි ගුරු හිඟය මග අරින්න සාපෙ ඉංග්‍රීසි වලට සම්මාන තියෙන හැමෝටම විබාගයට අයදුම් කරන්න අවසර ලැබුනා .


අපේ සිල්වා සර්ගේ ගෝලයෝ කීප දෙනෙක්ම මේ විබාගේ ලියල ගුරු පත්වීම් ගත්තා. මේ පිරිස අතර අපේ පොඩි අක්කාත් හිටියා .


මේ දවස්වලම  වාගේ කොළඹ  ඉඳන් ගමේ ආපු ආසනේ මන්ත්‍රී  ගමේ පක්ෂ ශාකාව අමතන්න ආවා . අපේ නෑදෑ ගෙදරක තිබ්බ මේ රැස්වීම බලන්න යන කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ එක්ක මමත් එකතු වුනා .


ටික වෙලාවකින් ගමේ පාක්ෂිකයෝ නෝක්කාඩු හඬ මුසු  වාග් ප්‍රහාර තමන්ගේ මන්ත්‍රීතුමා  වෙත එල්ල කරන්න පටන් ගත්තා .
‘දැන් ඔබතුමා පත් වෙලා අවුරුදු තුනකටත් වැඩියි. පක්ෂේ වෙනුවෙන් නැහිච්ච මේ ගමේ එකෙකුටවත් තාම පොඩි රස්සාවක්වත් දුන්නේ නෑ’


ඒ අතරේ භක්තිමත් පාක්ෂිකයෙක් වෙචච බන්දු මෙහෙම කිව්වා .
'”ඔබ තුමාට අපේ මිනිස්සුන්ට තමයි රස්සාව දෙන්න බැරි අර අනිත් පැත්තට වැඩ කරපු අහවල් ඉස්කෝලේ මහත්තයාගේ දුවට අන්න ඊයේ පෙරේදා ඉංග්‍රීසි ගුරු පත්වීමක් දුන්නා’


මෙවර තමාගේ මුඛරි කටහඬ ඝෝෂාව පරයා අවදි කල මන්ත්‍රී මෙහෙම කිව්වා


‘මෙන්න මේකයි. මගේ කිසිම කැමැත්තක් නෑ ඒ පත්වීම දුන්නට’
මේ වචන දෙක තුනෙන්  සබාව සන්තෝෂයට පත් වුනා . ඝෝෂාව අඩු වුනා .


‘මෙන්න මේ කෙහෙම්මල් තරග  විබාගයක් අඳුන්නල දීලනේ. ඒකෙන්  පාස් වෙන උන්ට විතරක් ගුරු පත්වීම් දෙන්න කියල ඉහළම තැනකින් තමයි තීරණය කරලා තියෙන්නේ’


පාක්ෂිකයෝ අසරණව මන්ත්‍රීතුමා දිහා බලන් හිටියා


“හැබැයි මට එක දෙයක් කරන්න පුළුවන්”.


ඔහු හාත්පස බැලුවා. බාල මහලු වැඩිහිටි හැමෝම ඔහු දෙස බලාපොරෝත්තු  සහගත විමසිල්ලෙන් බලා හිටියා .


ඔහු බන්දු දෙස බලාගෙනම  මෙහෙම කිව්වා.


' මට හෙට ජනාධිපතිතුමා ගාවට ගිහින් අර විබාගෙයි . දීපු පත්වීමුයි අවලගු කරලා ආපහු විබාගෙ තියන්න කියල ඉල්ලන්න පුළුවන්’


සබාව නිස්සද්දයි .


‘ඔව් බන්දු  දැන් එතකොට තමුසෙට පුළුවන්නම් ඒකට ලියල අහවලාගේ දුවට වඩා ලකුණු ගන්නවා. අන්න එතකොට මම ඒ පත්වීම කපල තමුසෙට අරන් දෙන්නම් '
පස්සෙන් පස්සට ගොස් සෙනග අතරේ  වහන් වූ බන්දු  යලි ගුරු පත්වීම් ගැන කතා කලේ නෑ .


ලංකාවේ දේශපාලනය හා රස්සා සම්බන්ධ කතා ඉතා අප්‍රසන්නමුත්  ඉහත අවස්ථා දෙක මා ස්මරණය කරන්නේ අසතුටින් නෙවෙයි .

Image :123RF.com

Wednesday, September 28, 2016

කරණවෑමි දෙපළ හෙවත් ඒ බාබර් හා මේ බාබර්

හුරුපුරුදු ගම්පලාතේ මිනිහෙක් දුර ඈත නුපුරුදු ගෙන්දගම් පොළවට පය ගහපු අලුතම හම්බුනාම කාට වුනත් සතුටක් දැනෙන්නේය.
කොළඹට නුදුරු කුඩා නගරයකදී මට හමු වූ අපේ ගම් පලාතේ කරණවෑමියා නිසා මටද එවැනි හැඟීමක් දැනුණි .
ඒ මදිවාට මා ආසා කළ එළවලු වගාව, බෝංචි කෝටු කැපීම, තක්කාලි පෙට්ටි උස්සා ගෙන යෑම ආදිය ගම ගැන කියද්දී  ඔහු නිරතුරු මතක් කළ නිසා මම ඔහුගේ සැලුනයට යන්නට එන්නට  පටන් ගත්තේ මීට අවුරුදු පහළවකට පමණ පෙරය.

එම කඩ මණ්ඩියේ තිබූ බාබර් සාප්පු තුන අතරින් සෙනග අඩුවෙන්ම ගැවසුනේ ඔහුගේ සාප්පුවේය. වාහනය නවත්තන්න එතන ඉඩක්ද තිබුනෙන් පෝලිමේ ඉන්නත් ඕනෑ නැති නිසා මම කෙළින්ම ගියේ ඔහු ළඟටය. සති තුන හතරකට වරක් කොණ්ඩය වැවී තිබ්බත් නැතත් ඒ සැලුනයට ගොස් කොණ්ඩය හෝ රැවුල තරමක් ට්‍රිම් කරවාගෙන ගම රට තොරතුරු කතා කර එන්නට මම කැමැත්තෙන් සිටියෙමි. ඒ ගමේ කමටය.

ඒත් මේ මනුස්සයා මෙලෝ රහක් නැති කරණවෑමියෙක් බව මම හොඳින්ම දැනගෙන සිටියෙමි. ඔහුගේ උපකරණ නිසි පිළිවෙලට නඩත්තු කරන්නේ  නැත. කරට දමන සාලුව බොහෝවිට අපිරිසිදුය. මට වුවමනා ගානට කොණ්ඩය කප්පවා ගන්නට සැමවිටම ඔහුට කියලා දෙන්නට ඕනෑය. ඇතැම් විට ඔහු වෙත යෑම මට නොරිසි වුනත් මට තිබුණු කාල වේලා අර්බුදයත්  නිසා එතැනින්ම කොණ්ඩය  කපා ගැනිම පහසු විය.

ඔහු පත්තර කිහිපයක් මිලදි ගත්තේය. රටේ දේශපාලනය ගැන ටක්කෙටම දැනගෙන සිටියේය. රට හදන හැටි ගැන කීවේය. ගම්දොර, රටතොට සිදුවන අපරාධ, මිනීමැරුම්, සොර මැරකම් මෙන්ම දේශපාලකයන්ගේ නොමනා ක්‍රියා ගැන ආවේගයෙන් කථා කළේය.
මෙවන් අවස්ථාවල මට මතක් වුනේ 1988 විතර නුවරදී මට හමු වූ බාබර් උන්නැහේය. කැම්පස් එකේ ස්ට්‍රයික් හා රට තොට විස්තර දැන සිටි ඒ බාබර් තරම් මේ බාබර් සන්සුන් මනසක් ඇත්තෙක් නොවීය.

මේ අතර අපේ කරණවෑමි තැන නිතරම ආර්ථික අපහසුකම් ගැන ආඩපාලි කීවේය. දවසක් හැන්දෑ වෙලාවක කොණ්ඩය කපද්දී බ්‍රවුන්පේපර් කවරයක්  දැමූ එක්සයිස් පොතක් අතින් ගත් අයෙක් ඔහුගේ දොරකඩ සිටගෙන සිටියේය. කරණවෑමි තැන වහාම කොණ්ඩය කැපිල්ල නවතා ලාච්චුව ඇද රුපියල් දෙසියක් ඔහුට දුන්නේය. අමුත්තා එය පොතේ ලියාගෙන පිට වී ගියේය.

මගේ කුහුල තේරුම් ගත් කරණවෑමි තැන මට ඒ සිද්ධිය පැහැදිලි කර දුන්නේය.

“මේකනෙ මහත්තයෝ මේ රටේ අපි වගේ පොඩි රස්සාවක් කරන කෙනෙකුට ඔලුව උස්සන්න බෑ. ප්‍රශ්න ප්‍රශ්න ප්‍රශ්ණ. ඔය එන්නේ පොලීකාරයා. දවස්පතා පොලිය ගෙවන පොරොන්දුවට මම සල්ලි අරන් තියෙනවා. ගිනි පොලී. මේ ටවුමෙ මං වගේ බර ගානක් ඉන්නවා දවස් පොලී ගෙවන.”

කෙසේ වතුදු කල් යාමේදී මගේ දුරබැහැර හා රටින් පිට රස්සා කිරීම නිසා ඔහු හමු වීම අඩු වී ගිය ද නිවාඩුවට ආ විටත් මම ඔහු දැක බලා එන්නට ගියෙමි.
එවන් එක්තරා දිනෙක මාගේ කොණ්ඩය කපමින්  සිටියදී තවත් පාරිභෝගිකයකු පැමිණීම නිසා ඔහු ඕනිවට එපාවට කඩිමුඩියේ මගේ වැඩය නිම කරන්නට  උත්සාහ කළේය. ඔහුට ඕනි වුනේ අනෙක් කස්ටමර් වෙන සැලුනයක් සොයා යෑම වලක්වා ගැනීමටය. මගේ මේ පැමිණීම ඔහුට වැදගත් වී නැති සැටියකි.

මේ සිද්ධියෙන් පසු මට එතැනට යන්නට පිරියක් නොවීය.

ඊළඟ වතාවේ මම කොණ්ඩය කපන්නට තෝරා ගත්තේ තරමක් ඈතින් පිහිටි හුරුබුහුටි කුඩා සැලුනයකි. එහි සිටියේද එකම එක කරණවෑමියෙකි. මා යද්දීත් වෙන කිසිවෙක් කොණ්ඩය කැපීමට සිටියේ නැති නිසා අසුන පිස දැමීමෙන් පසු මට වාඩිවෙන්නැයි ඇරයුම් කළ ඔහු වචනයක් දෙකක් මට කතා කළේය. කොණ්ඩය කපන්නට කැමති විදිහ විචාලේය. කතුර අල්ලන විලාසයෙන්ම ඔහුගේ කාරියට  හුරුබුහුටි කමක්  ඇතිවග මට තේරිණි.  කොණ්ඩය කලබලයකින් තොරව හීන් සැරේ කපද්දී මේ ප්‍රියමනාප මිනිසා කතා කරන්නට පටං ගත්තේ ඒ වනවිට  නගරයෙන් ඇසෙමින් තිබු  ලවුඩ්ස්පීකර් නිවේදනයක් අරබයාය. ඒ මහා සංගීත සංදර්ශනයක් ගැනය.

“මේ මොන සංගීතද මහත්තයෝ අපේ පලාතෙනෙ ඉස්සර සංගීත සංදර්ශන තිබ්බෙ. මැණික් කාරයෝ ගෙන්වන්නේ හොඳම ගායකයෝ. ජෝතිපාල, එඩ්වර්ඩ්, ටී. ඇම් වගේ අය. ආයෙ නෑ ඒ කාලෙ අපි බයිසිකල් පැදගෙන කිලෝමීටර් පණහ හැට යනව සංගිත සංදර්ශන හොයාගෙන.”

“එතකොට ඔහේගෙත් ගම් පලාත මෙහෙ නෙවෙයිනෙ. මෙහෙට ආවෙ කොහොමද?”

මගේ ප්‍රශ්ණයට ඔහු සවිස්තර පිළිතුරක් ලබා දුන්නේය.

“මම සබරගමු පලාතේ. මුලින්ම මම සැලුන් එකක වැඩ කරා. ඊට පස්සේ මම කොණ්ඩේ කැපීම ගැන පුහුණුවකට  ගියා. පස්සේ මමම සැලුන් එකක් දැම්මා පැල්මඩුල්ලේ. ඉතිං වැඩේ හොඳට ගියා.”

“ඉතිං?”

“පස්සේ මම කොළඹ ආ වෙලාවක අපේ නෝනා හම්බුනානේ. එයාගේ ගෙවල් මේ ළඟපාත. කාලයක් ආශ්‍රය කරලා පෙම් හබ විසඳිලා අපි කසාද බැන්දනෙ. මයෙ ගාව තිබ්බ සල්ලිවලින්  පොඩි තැනක් කුලියට අරං සැලුන් එකක් දැම්මා.”

“ඉතිං මේකෙන් පවුලක් නඩත්තු කරන්න පුළුවන්ද?”

“අපෝ පුළුවන් මහත්තයෝ මම දවසකට තුන් හාරදහක් හම්බ කරනවා. හොඳට කාල බීල ඉන්නවා.”

මම ඔහුගේ සැලුනය හාත්පස බැලීමි. සරල පිරිසිදු තැනක් වූ එහි අමුත්තකට තිබුනේ පත්තර කිසිවක් නැතිවීමයි.
“මේ සැලුන් එකට පත්තර ගේන්නැද්ද?” මම ඇසුවෙමි.

“නෑ මහත්තයෝ”

එවිට මා දුටුවේ පොතක් අතින් ගත් පුද්ගලයෙක් ඔහුගේ දොරකඩ සිටගෙන සිටින අයුරුය.
අපේ අලුත් කරණයවෑමියාද ලාච්චුව ඇර රුපියල් දාහේ කොලයක් රැගෙන ගොස් අමුත්තාට දුන්නේය. අමුත්තා එය පොතේ ලියාගෙන තව කුවිතාන්සියක්ද නිකුත් කලේය. ඔය කිව්වාට මේ බාබරුත් පොලියට සල්ලි ඇරන් රන් එක දෙන කෙනෙක් කියා මම සිතුවෙමි.
කුහුල නිසාම මම ඔහුගෙන් ඒ කවුදැයි ඇසුවෙමි. ඒ අතරේ ඔහු ගෙනා රිසිට්පත මා ඉදිරියේ වූ ලාච්චුවට රුවද්දී එය ප්‍රසිද්ද  පුද්ගලික බැංකුවක  මුදල් තැන්පතු කොළයක් බව මට පැහැදිලිවම පෙණිනි.

“මේකනේ මහත්තයෝ මම දවසක් බැංකුවට ගිහින් කතා කරා මට දවස්පතා හම්බවෙන ගානින් කීයක් හරි ඉතිරි කරන්න පුළුවන් කියලා. ඉතිං එතකොට තමයි දැනගත්තේ බැංකුවෙන් කෙනෙක්  කඩවලට ඇවිල්ලම ඒ වගේ තැන්පතු එකතු කරගෙන යන පිළිවෙලක් තියෙනවා කියලා. ඔය ඒ මහත්තයා. මම විතරක් නෙමෙයි මේ පේලියේ තව කීප දෙනෙක්ම දවස්පතා සල්ලි ඉතිරි කරනවා ඔය විදිහට.”

ඔහු කීවේ තෘප්තිමත් සිනහවක් වත දවටාගෙනය.

මේ බාබර්ලා දෙන්නාගේ ඉරණම් මේ ආකාරයන්  වෙනස් වුයේ කෙසේදැයි හොයන්නට මම මේ දවස්වල ටියුෂන් යමින් සිටිමි.

inage: galarity.com

Wednesday, September 14, 2016

'ඔබ ගැඹුරු නින්දක' සිටියද හැර යා නොහැකි 'ඉතා කෙටි කලබල සිහින' සහ 'තරු ඇස් රහස්' - බ්ලොග් පොත් දහයක්


 බ්ලොග් අවකාශයේ නිර්මාණ ඉදිරිපත්  කරන සෑහෙන  දෙනෙකුගේ පොත් ලබන සතියේදී  කොළඹ පොත් ප්‍රදර්ශනයට එක්කාසු වෙන බව සතුටින් දන්වමි .  කොළඹ පොත් ප්‍රදර්ශනයේ K 308 දරන 'සම' පොත් කුටියෙන්  මින් බොහොමයක් ගන්නට පුළුවන් වන අතර එම කුටිය  බ්ලොග් ලියන්නන් හමු වී කතාබහ කළ හැකි තැනක්ද වනු ඇත.ඊට අමතරව ගොඩගේ ඇතුළු  තවත් ප්‍රකාශන කුටිවලින්ද මේවා ගන්නට හැකි වේවි. මේ සටහන ඒවා අතරින් පොත් කීපයක් ගැනය ( පළවූ දින වකවානු අනුව ආපස්සට ලැයිස්තුගත කර ඇත)

1. ඔබ ගැඹුරු නින්දක - කල්පනා මාලතී ඇම්බ්‍රෝස් 
සැප්තැම්බර් 10 දොරට වැඩි අපේ වසීලිස්සාගේ බ්ලොගය මෙන්න 


කල්පනාගේ කවි පොත ගැන සයිබර් අවකාශයේ සිංහලෙන් ලියන්න කැමති සොඳුරු නිර්මාණකරුවෙක් වන රන්සිරිමල් ප්‍රනාන්දු හෙවත් ලොකු , ඔහුගේ බ්ලොගයේ ලියන්නේ මෙහෙමයි .

2. ඉතා කෙටි කලබල හීන -යශෝදා සම්මානී 

බස්සී නොහොත් යශෝදා සම්මානී බ්ලොග් ලියන අප කාටත් ආඩම්බර විය හැකි සුරු විරුකම් ඇති ලියන්නියක්. ගිය අවුරුද්දේ හොඳම  සිංහල බ්ලොග් අඩවියට හිමි සම්මානය දිනාගත් සම්මානී සිය කුළුඳුල් කෘතිය සඳහා ගොඩගේ සාහිත්‍ය උළෙලේ කුසලතා පුර්ණ කවි පොතට සම්මානය දිනාගත්තේ ඊයේ පෙරේදාය .
මේ පොතේ පළවන්නේ බස්සිගේ නවාතැනහා කවි ලොසින්ජර බ්ලොග්වලට ඈ වරින්වර ලියු පද්‍ය  රචනායි 




3. පොල් කට්ටෙන් එපිටට - කොළඹ ගමයා හෙවත් අජිත් ධර්ම 

 චූලානන්ද සමරනාකයකයන් පොල් කට්ටා ගැන ලියූ සටහනක් :

කොළඹ ගමයා යනු ලන්ඩනයේ වෙසෙන, ලෝකයේ ඇතිවන වෙනස්කම් පිළිබඳව ඉතා සවිඥාණක ව්‍යවහාරකයෙකි.  ඔහු විසින් කරනු ලබන රචනාවන් ලංකාවේ බොහෝ ලියන-ගමයන් විලිවද්දන තරම් හරවත්ය. ඔහුගේ ලේඛන ශෛලිය සරලය. පහසුවෙන් අවබෝධවන සුළුය. අවැසි තැන උපහාසයෙන්ද පොහොසත්ය. ඔහු ලන්ඩනයේ සිට, පැවති සෝවියට් දේශය, නව යුරෝපය, ධනවාදය, සමාජවාදය , ලිබරල්වාදය , මාක්ස්වාදය ආදී විවිධ ක්ෂේත්‍ර හරහා ලංකාවද පාදක කර ගනිමින් සිය ලිපි රචනා කරයි. ඔහු මතු කරන කරුණු විවාදාපන්න බවට සක නැත. එහෙත් වඩා වැදගත් වන්නේ ඔහු සිය අදහස් හරහා විවෘත කරනා සංවාදයයි. 




4. සමනලයා මියැද්දෙන් -දිනේෂ් උමගිලියගේ බ්ලොග් කතා එකතුව  
සයිබර් අවකාශයේ ලියන දක්ෂ කෙටි කතා කරුවෙක් වන දිනේෂ් උමගිලිය සිය කුළුඳුල් බ්ලොග් ලිපි එකතුව පසුගිය අප්‍රේල් මාසයේදී පළ කළේය. මෙවර ප්‍රදර්ශනයේදී මිලදී ගත හැකි ඔහුගේ කෙටිකතා  මුලින් ලියවුනේ මේ බ්ලොග් අඩවියෙයි.




5- ග්‍රීෂ්මර්තුවේ සුළඟ - සශිකා අමාලි මුණසිංහ 

මා  ඉතාමත් ආසාවෙන් කියවූ 'කඳු' ගේ බ්ලොග් අඩවියේ වැඩිපුරම ලියවුනේ සුන්දර පදවැල්ය . දැනට එම බ්ලොග් අඩවියේ පිවිසීම සීමා කර ඇතත් අගේ කවි පොතකට එකතු වී තිබීම සතුටට කරුණකි  . මෙය ගොඩගේ ප්‍රකාශනයකි 




6- තරු ඇස් රහස්- තරුරසී ප්‍රනාන්දු 

තමන්ට ඇති අපූරු නිර්මාණශීලී හැකියාව ගැන නොතකමින්  සිය හිතවතුන්ගේ නිර්මාණකාරියන්ට, පොත් එලි දැක්වීම්වලට , ඒවා හඳුන්වා දීමට නොමසුරුව කාලය  යොදන දයාබර සොයුරියකි තරුරසී .  මානව දයාවත් , නිර්මානශීලී රසයත් නොඅඩුව මුමුණන 'තරු ඇස්  රහස්' සම ප්‍රකාශනයකි .


7.8- අනිත් කොන හා මනුපුර සක්මන - බෝධිනී සමරතුංග 
අනිත් කොනේ ජීවිතය සංවේදී සටහන් ඔස්සේ රටටම කියාපාන දයාබර දොස්තර නෝනා  ' බෝධිනී සමරතුංග ' 2014 වසරේදී අනිත් කොන නමින් වූ බ්ලොග් ලිපි එකතුවත් මනුපුර සක්මන කවි පොතත් නිකුත් කළාය .





9- සොඳුරු බාලේ ගෙවුණු තාලේ - රන්දිකා රණවීර 

ඇලෙක්සැන්ඩර් රාස්කින්ගේ ජනප්‍රිය ළමා කතා පොතක  රසවත් අනුවර්තනයක් වන මේ කතා  මුලින්ම පළවුයේ නිදහස් සිතුවිලි  වෙබ් අඩවියේය. 2014 වසරේදී පළවූ රන්දිකාගේ 'සොඳුරු බාලේ ගෙවුණු තාලේ' ලොකු කුඩා කාටත් රස විඳිය හැකි පොතකි.




10 - තිලකසිත 



තිලකසිත බ්ලොග් අඩවියේ 2013 හා 2014 වසරවල පළවූ ජීවන කතන්දර හා කෙටි කතා හතලිහක එකතුවක් මෙහි අඩංගුය







Saturday, September 3, 2016

බොම්බායි බෝඩිම 2- විසි වසක් සුරැකි මුතුහර

පළමු කොටස මෙතැනින්  
කිෂෝර් දෙස මද වෙලාවක්  බලාසිටි මම ආපසු හැරුනේ ඔහුගේ බිරිඳ  දිව ගොස් කිෂෝර්ව  කුද්දන්නට උත්සහ කරද්දීය

'පොඩ්ඩක් ඉන්න මෙයා දැන් නැගිටියි'
ඇය ඔහු ලඟට ගොස් උරහිසින් සොලවා අර 'ස්ටුල්' සිද්දියෙන් පසුව හිටියාක් මෙන් ආදරෙන් කිෂෝර්ට  කතා කළාය  .

'නෑ මම එයාර්පෝර්ට් යන ගමන් .මම පසේ වෙලාවක එන්නම් . කිෂෝර්ට කියන්න මම ඇවිත් ගියා කියල' .

මා එසේ කියද්දී  ඇතුල් කාමරයක සිටි කිෂෝර්ගේ පුතණුවන්ද එලියට ආවේය. මා මෙහි බෝඩිම්කරුවකුව සිටි කාලයේ මා සමග ඉතා හිතවත්ව සිටි  ඔහුටත් ,මම ආචාර කොට  පස්සේ එන්නම් කියා ආවාටත්  වඩා වැඩි වේගයෙන්ම පඩිපෙළ බැස වාහානයට ගොඩ උනෙමි .

මගේ මුණේ වූ කනස්සලු ස්වාබාවයෙන්ම සිදු වූ දේ තේරුම් ගත්  සගයන් ගමනේ විස්තර හාරා  අවුස්සන්නට  නොආවෝය .
වහානය ගුටන්තොටුපල දෙසට ඇදෙමින් තිබියදී මට දුරකතන ඇමතුමකි.

'හොඳටම නෝක්කාඩු ස්වරයකින් කිෂෝර් මා අමතයි.

' ඇයි  එක විනාඩියක්  මම නැගිටිනකම්  හිටියේ නැත්තේ? අපේ  පුතත් පුදුම වෙලා වචනයක් කතා කරන්න තිබ්බනම් හරිනේ. මොකද ඔය හැටි හදිස්සිය  ?'

'නෑ කිෂෝර් මම  මේ  අපේ නෝනයි ළමයි දෙන්නයි ගන්න එයාර්පෝර්ට් යන ගමන් ආවේ . පොඩි වැඩකටත් එක්ක'

'එහෙනම් ආපහු එනගමන් එන්න මෙහෙන් කට්ටියටම කෑම හදලා තියන්නම් '

කිෂෝර් වෙරිමතින් උනත් තරමක පියවි සිහියෙන්  සිටින බව තේරුම් ගත් මම ඔහුට මගේ අලකලංචිය කෙටියෙන් පැහැදිලි කලෙමි . සියල්ල තේරුම් ගත්තේ නැති උනත් ඔහුට යම් කොටසක් වැටහුණු බව තේරුම් ගතිමි .

'මට විනාඩි පහක් දෙන්න '

ඔහුගේ දුරකථනය විසන්ධි විය

මම ඉන්පසු කීප වරක් ඔහුට කතා කරන්නට උත්සහ ගත්තද පලක් වුයේ නැත .

බ්‍රහස්පතින්දා හවස නගරය අවුල් ජාලාවක් කරන ට්‍රැෆික් ගංවතුර මැද්දෙන් එහෙන් මෙහෙන් පීනා අපි ගුවන් තොටුපලට   ලඟා වීමු.

දැන්නම් මගේ ජීවිතයෙන් පංගුවක් රැගත් ගුවන් යානය ළඟාවීමට වෙලාව හරියාගෙන එයි . එය යන්තම් විනාඩි දහයක්  ප්‍රමාද වී පැමිණෙන බව ඉලෙක්ට්‍රොනික තිරයේ  දැක්විණි.

මේ අකරතැබ්බය නොවිණිනම්  තව පැයක් හමාරක් යනකොට ඔවුන් මා තුරුලේය.

ඒ අතරේ  මගේ  ප්‍රශ්නය ආරංචි වූ අනෙක් මිතුරන්ගෙන්ද දිගින් දිගට ඇමතුම් ලැබුනේය.  ඉන් එක්  අයෙක්  උපදෙස් දුන්නේ වැඩේ අයහපත් වී  පවුලේ උදවිය ගුවන්තොටුපලේ රඳවා ගතහොත්  ඊළඟට කරන්නට ඕනෑ දේවල් පිලිබඳවය.

'මම දැනටම තීරණය  කරලා තියෙන්නේ එහෙම උනොත් මමත්  හෙටම ටිකට් එකක් අරන් ලංකාවට යනවා .
එයාර්පෝර්ට් එකේදී මේ ගොල්ලන්ව හම්බ වෙනවා. අපි එකට ආපහු යනවා. ආයේ මේ රටේ පස් පාගන්නේවත් නෑ .

මගේ තවත් මිතුරකු  විසින්  ගුවන් සමාගමේ නිලධාරියෙක් සම්බන්ධ කරගෙන අපේ  පවුලේ උදවිය හමු වී  පණිවිඩයක් දෙන්නට පුළුවන් මගක් සෙව්වේය.

' ඒ ගොල්ලෝ ගාව IDD ෆෝන් එකක් තියෙනවද?
'නෑනේ;

මම සැනෙකින් ලංකාවේ  සිටින මගේ අතිජාත මිතුරෙක් ඇමතීමි.

මම ඔහුට කෙටියෙන් විස්තරය කියා දී දැන් මගේ බිරිඳගේ ජංගම දුරකථනයට IDD පහසුව  ඔනෑ වී තිබෙන බව කීවෙමි.
පෝරම් පුරවා තැන්පත් මුදලක් තබා කර ගත යුතු වූ සේවාව ඔහු පැය බාගයක් ඇතුලත කර දුන්නේය.

කිෂෝර්ගෙන් දුරකථන ඇමතුමක් ලැබුනේ මේ අතරය . ඔහු කතා කලේ හති අරිමිනි

' මේ දැන් මම අපේ ලොකු මහත්තයෙක් ගාවට ඇවිත් ඉන්නේ . ඉන්න මම එයාට දෙන්නම්'

ඊළඟට එහා කෙලවරින් ඉතා මෘදු පැසුණු හඬක් ඇති මිනිසෙක් සරල ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කළේය '

'මට කිෂෝර කිව්වා ඔයාට කරදරයක් කියල '

'ඔව්'
 මම ඔහුට පුලුවාන් තරම් කෙටියෙන් පැහැදිලිව මගේ අවුලේ සුල මුල කීවෙමි . ඊළඟට  වීසා අංකය දෙන්නදැයි ඇසීමි.

'නෑ මට ඒ තරම් දුරට මැදිහත් වෙන්න බෑ නමුත් මට පුළුවන් මේ වගේ සිද්දියක් වුනොත් කරන්න පුළුවන් මොකක්ද කියල හොඳින් විස්තර ඇතිව අහගන්න. ඉන්න මං  අපහු ගන්නම්'

අතිශයින් නොසන්සුන්ව ගෙවුණු විනාඩි කිහිපයකට පසු  ඔහු නැවත මා ඇමතීය .

' මේකයි මහත්තයා ඔයාට බය වෙන්න දෙයක් නෑ . මට කරන්න පුළුවන් පැහැදිලි කර ගැනීම කරගත්තා. ඒගොල්ලෝ එන්නේ ඔයාගේ අනුග්‍රාහකත්වයෙන්. ඔයා ඉන්නේ මේ රටේ . ළමයි දෙන්නෙකුත් එක්ක පවුලේ අය ආපසු යවන්න තරම් ලොකු වැරද්දක් වෙලා නෑ . පුංචි අඩුපාඩුවක්නේ . බය වෙන්න එපා. ඒ ගොල්ලෝ එයි.'

මගේ  සිහ ගත දෙකම ගිනියම් වී  තිබූ  මොහොතේ  ඔහුගේ වචන සිහිල් මද පවනක්ම විය .

'මේ කතා විශ්වාස කරන්න එපා' කී මගේ මිතුරා මා අසලින් නික්ම ගියේ අපේ සමාගමේ උදව්ව මට ලබා දෙන්නට උත්සහ කිරීම සඳහාය.

සුවිසල් බිත්ති ඔරලෝසුවත් , ඉලෙක්ට්‍රොනික  තොරතුරු තීරයත් හා ඈත දරුපවුල් සමග එන ගුවන් මගීන් දෙසත් මාරුවෙන් මාරුවට බලමින් මම නොඉවසිලිමත්ව  ඔබමොබ සක්මන් කළෙමි.

රියදුරු හිතවතාද මගේ වේදනාව දැනී මා මෙන්ම අසහනයට පත් වී  සිටියේය .

'මේ අතර මම බිරිඳගේ දුරකතනයට නොකඩවා ඇමතුම් දුනිමි. එම ජංගමය මේ රටෙත් වැඩ කරන බව ඇය දන්නේ නැත. එනිසා, සමහර විට  එය නිවා දමා හෑන්ඩ් බෑගයේ දමාගෙන ඇති.

මේ ලෙස ගෙවුණු තවත් තත්පර දහසකට  විතර පසු මගේ නෙතු බොඳ කරමින් ඈත මගීන් අතරේ ඒ ආදරණීය රූ චායා තුන  මා වෙත ඇදෙනවා දුටිමි.

කට්ටිය එනවා කියාගෙන මා  අපේ රියදුරා වැළඳ ගතිමි. ඔහුගේ දෑස්වලද  සතුටු කඳුළු පිරෙනවා මම දුටුවෙමි.

වීදුරු  දොරෙන් මෙපිට සිටි මා වෙත දරුවන් දෙදෙනා දිව එද්දී  මගේ චින්ත සන්තානයේ විදුලි එලි සිය දහසක් දැල්වෙමින් චමත්කාරජනක ප්‍රමෝදයක් මැවිණි .

එදා රාත්‍රියේ අපි ආගිය තොරතුරු කතාකරමින් සිටිද්දී මම බිරිඳගෙන් ඇසුවේ වැරදිලාවත් පාස්පෝර්ට්  කවුන්ටරෙන් ඔයාට එන්න දුන්නේ නැත්නම් මොකද කරන්නේ කියලය  .

' එහෙම මොනා හරි උනොත්  පොඩි දෙන්නා තනියම හරි එවන්නයි මම හැදුවේ . මොකද ඔයා එළියේ කොච්චර ආසාවෙන්  බලාගෙන ඉන්නවාද කියල  මම දන්නවනේ . අඩු ගානේ දුලා  හරි දැක්කොත් ඔයාට සැනසීමක් තියෙයි කියල මම හිතුවා '

( අදින්  හරියටම අවුරුදු  විස්සකට පෙර සිදුවූ  එක්තරා මගුල් ගෙදරක් සමරනු වස් මම මේ පෝස්ටුව ලිව්වෙමි )
චිත්‍රය ඇන්දේ ඔවිනි 

Monday, August 29, 2016

බොම්බායි බෝඩිම -1

බොම්බායි බෝඩිම කිව්වේ කිෂෝර්ගේ ගෙදරටය. එය පිහිටියේ බොම්බායේ නොවේ මැද පෙරදිග රටකය. මේ බෝඩිමේ ලෑන්ඩ් ලෝඩ් ඉන්දියාවේ බොම්බයි නුවර උපන් කිෂෝර් නම් හින්දු භක්තිකයෙකි. තරමක් විශාල පරණ පන්නයේ මහල් නිවසක් නවීකරණය කර ඔහුගේ බෝඩිමට හා පවුලේ උදවිය ජීවත්වන කුඩා නිවාස ඒකකයට ඉඩ හදාගෙන  තිබිණි.

කුස්සිය හා විශාල විසිත්ත කාමරය ගෙදර මැද  කොටසේ  පිහිටියේය. ගෙට ඇතුල්වන තැනට වම්පස පැත්තෙ කාමර තුනක් පිටස්තරයින්ට  කුලියට දී  තිබිණි.
දකුණු පැත්තේ නැවතත් ඇතුළත සාලයක් , කාමර දෙකක්  හා කුඩා පැන්ට්‍රියක්  තිබුණි.  ඒ කිෂෝර්   සිය බිරිඳ හා දරු දෙදෙනා සමඟ ජීවත්වන කලාපයයි.

එය ඇත්ත වශයෙන්ම ප්‍රියමනාප නවාතැනකි.   මා කුලියට ගත් කාමරය ඉඩපහසු  ඇති ළඟදී තීන්ත ගා කාපට් එළා තිබූ එකකි .

කිෂෝර් යනු උදේට ගෙදර අණසක පතුරුවන තේජවන්ත ගෘහ මුලිකයා ය.ඔහුගේ  කුඩා දරුවන් දෙදෙනා   හා  බිරිඳ මේ පෙරයමදී  ඔහුට මහත් භක්තියක්  හා බියක් දැක්වුහ.  ඔහු ළමයින්ට අවවාද  අනුශාසනා  දුන්නේය. බෝඩිම්කාරයන් සමඟ කතාබහ කළේ ය. කෑම සකස් කරන්නට බිරිඳට උදව් කළේ ය.  රස්සාවටද ගොස් කල් ඇතිව ගෙදර ආවේය. හැබැයි කළුවර වැටෙද්දී ඔහුගේ සිංහ ලීලාව සේදී  බියගුළු හා පැටියෙක් බවට පත් වන්නේ උගුරෙන් පල්ලට  බහින මධුවිත වඩි දෙක තුනකින් පසුවය .

එසේ  කිශෝර්ගේ දයිනික රූපාන්තරණය සිද්ද වෙද්දී කිශෝර්ගේ  බිරිය  නිවසේ  බලතල  අතට  ගන්නීය. මහ හඬින් සිය සුවච කීකරු සැමියාට  අණ දෙන්නට  පටන් ගන්නා අතර   ඔහු වෙරි මතින් ඇඳට වැටෙන්නට පෙර  දෙන්නට පුළුවන් හැම වදයක්ම දෙන්නීය .

ඔහුට එක තැනක වාඩි වි ඉන්නට ඉඩක් නැත. ඔහු කන්නට ඕනෑ ඇය කියන වෙලාවටය. බලන්නට ඕනෑ ඇය කියන ටී වී චැනලයය. ගෙදරට එන්නට ඕනෑ ඇය කැමති  අමුත්තන්ය.

දිනක් මා මහා රාත්‍රියේ  දුරකථන කාඩ් එකක් මිලදී ගන්නට ගෙදරින් එළියට යන්නට සුදානම් වුනෙමි. මා යා යුත්තේ පොදු විසිත්ත කාමරය හරහාය . සාලයට  ගොඩවුණා පමණි මා දුටුවේ  කිෂෝර්ගේ බිරිඳ කුඩා ස්ටුලයක් ඔසවාගෙන කිෂෝර්ට පහර දෙන්නට  සැරසෙන අන්දමයි.  මා දුටු සැනින් කලබල වු  දෙදෙනාම වහා සන්සුන් වුහ.ලැජ්ජාවට පත් වුහ. මට  ආපසු හැරී යන්නත් බැරිය. මම දොර ඇරගෙන ඒ සිද්දිය නොදැක්කා සේ පිට වි ගොස් ටෙලිපෝන් කාඩය රැගෙන ගෙදරට  ආවෙමි. මා එන විට  සාලයේ උස පුටු දෙකක වාඩි වී කිෂෝර් හා බිරිඳ  අත්පටලවාගෙන   කතා කරමින්  සිටියහ. මම මද සිනහවකින් ඔවුන්ට හිතවත්කම පෙන්නා සාලය පසුකර  බෝඩිමේ කාමරය වෙත ඇදුනෙමි.

කිෂෝර් බොහෝ විට මා සමඟ පවසන දෙයක්නම් ඔහු මේ රටේ පදිංචි බලගතු ස්වදේශිකයන්  සෑහෙන ගණනක්  අඳුනන බවත්  කොයි වෙලේ  හෝ  ඔවුන්ගෙන් උදව්වක් වුවමනා වුවහොත් කර දෙන්නට  පුළුවන්   බවය.
කිෂෝර් බීලා දොඩවන  කිසි දෙයක් වැඩි ගැම්මකට  නොගත් මම තුන්මසක් ඇවෑමෙන්   වෙනත් නිවසක් කුලියට ගෙන නගරයේ කෙළවරක පදිංචියට ගියෙමි.

ඊළඟට එළඹුණේ පාසල් නිවාඩු මාසයේ මා සමග ගත කරන්නට   බිරිඳ හා දරු දෙදෙනා  මේ රටට  ගෙන්වා ගැනිමේ අවස්ථාවයි. ඊට  අවශ්‍ය වීසා පිළයෙල කරගත් මම ගුවන් ටිකට්පත්  සමඟ  සියළු විස්තර   ලියා යැව්වෙමි.  සුන්දර නිවාඩුවක් ගෙවන්නට සිහින දකිමින්  බිරිඳත් දරු දෙදෙනාත්  සුමාන ගානක් තිස්සේ කෑම බීම, ඇඳුම්  පැළඳුම් සුදානම්  කරද්දි මම ඔවුන්ට මාසයක් නැවතී සිටිමට  සුදුසු ප්‍රියමනාප කැදැල්ලක්  බවට  කෑලි දෙකේ  කුලි නිවස පත්කර ගැනිමට වෙහෙසෙමින් සිටියෙමි.

ළමයින් කන්නට ආසා කැම, යන්නට ආසා  කරන තැන්වල  විස්තර, බලන්නට ආසා කරන වීඩියෝ එකතු කරමින් සිටි මම ඔවුන් මේ බිමට ළඟා වන දිනය තෙක් ඇඟිලි ගනිමින්  බලා  සිටියෙමි. අන්තිමේදී එදා දවස උදා උනේය .

එදා බ්‍රහස්පතින්දා දවසකි. දරු පවුල  කටුනායක ගුවන් තොටුපල කරා පැමිණ සිටිති . පසුවදා සිකුරාදා මේ කලාපයේ නිවාඩු දවසයි.
හෙට දරුමල්ලන් තුරුළු කරගෙන නිවසේ ගතකරන සොඳුරු දවස  ගැන සිතමින් මම කන්තෝරුව ඇරෙන  තෙක් ඔරලෝසුව දෙස නිමේෂයෙන් නිමේෂය බල බලා සිටියෙමි. එක් වරම මට ලංකාවෙන් දුරකථන ඇමතුමක් බිරිඳගේ ජංගම දුරකථනයෙන්.

“ හරි  වැඩේනේ ටිකට් කවුන්ටරෙන් බලනකොට මාත් දැක්කේ ,වීසා එකේ මගේ නමේ  අකුරක් වැරදිලා“
දුරකථනය විසන්ධි විය.
මට දෙලෝ රත් වුයේ එවිටය.   මම කල්පනා කරමි. වීසා ගනිද්දීත්   ගුවන් ටිකට්පත් ගනිද්දීත් මට  අවවාද ලැබුනේ   වීසාවල නම හොඳින් පරීක්ෂා කර බලන ලෙසයි. යම් හෙයකින් එක අකුරක් හො වෙනසක් තිබේ නම් රටට ඇතුල් වෙනවා බොරු බව කීප දෙනෙක් කියා තිබිණි  .

මේ බය නිසාම  පිරික්සා බැලු නමුත් මේ අඩුපාඩුව හසු නොවුයේ ඇයි?
මගේ පැනික් සිතිවිලි ලෝකයට බාධා කරමින් බි රිඳගෙන්  නැවත  ඇමතුමකි.

“ හරි ටිකට් කවුන්ටරෙන් කිව්වා සුළු අඩුපාඩුවක් හින්දා කමක් නෑ යන්න කියලා. ලොකු වෙනසක්නම්  යන්න දෙන්නෙත්  නෑල්ලු ,ආපහු   එවන්න වුනොත්  ගුවන් සමාගමට දඩයකුත්  ගහනවලු. කොහොම වුනත්  එයාර් ලයින්  එකෙන්  කිව්වෙ ඔය රටේ  ඉමිග්‍රේෂන් එකට    මේක   දන්වලා   අකුරේ  අඩුපාඩුව  හදන්න කියලා. ඔයා ඒ නිසා  දැම්ම ගිහිල්ලා  ඒක හදා ගන්න. අපි චෙකින් වෙනවා.“

“හරි මම දැන්ම ගිහින්  හදන්නම්“

සැනසුම් සුසුමක් හෙළුෑ මම සැනෙකින් ඉගිලුනේ  ළඟම පිහිටි ආගමන විගමන කාර්යාලයටයි. ඉලෙක්ට්‍රොනික නොම්මරයක් ඇරගෙන පෝලිමේ  සිටි මම නිලධාරියෙක් හමු වී සිදු වී ඇති දෙය  පැහැදිලි කලෙමි.

“ අයියෝ ඕක සුළු  දෙයක්නෙ  මෙන්න මේ ෆෝම් එක පුරවලා දෙන්න මම හදන්න දාන්නම් “.
මම එයද නිමවා නැවත කන්තෝරුවට ආවෙමි. මට වීසා එකේ අඩුපාඩුව හදා ඇද්දැයි ඔන්ලයින් බලන්නට පුළුවන. අදාළ වෙබ් අඩවියට පිවිස මම වීසා  අංකය  ටයිප් කර  වීසා එකේ  තත්ත්වය සොයා බැලුවෙමි.  තිරයේ දුටු දෙයින් මගේ ඉස්මොළ රත් වී  ගියේය .
“ Under processing“

හත්දෙවලාමේ!   ඉස්සසෙල්ලා ‘අනුමතයි‘ කියලා තිබ්බ වීසා ස්ටේටස් එක දැන් මෙහෙම තියෙනවා. එතකොට එයාට ගුවන් තොටුපලෙන් මෙහාට එන්න දෙයිද , වීසා එක අසම්පුර්ණ නිසා?.  මගේ කලබලය දැක මා වටා එකතු වු මිතුරන්ගෙන් ලද  උපදෙස් අනුව  මම යළිත් වරක් ඉමිග්‍රේෂන් කන්තෝරුවට  දිව ගියෙමි. මගේ තනියට  මිතුරෙක්ද   ආවේය.

 අපි අඬා  දොඬා එතන සිටි  ඉහළ නිලධාරියෙක් හමු වුනෙමු.

“මේක  ඉතින් දැන්ම හැදෙන්නෙ නෑ වීසා එක හදන්න දාලා තියෙන්නේ . වෙබ් එකේ ස්ටේටස් එක  නිවැරදි වෙන්නෙ ඉරිදා “

“ මොනවා අපේ ගෙදර අය දැන් ප්ලේන් එකේ නැඟලා. දැන් අහසේ.   තව ටිකකින් එයාර්පෝට්  එකට එනවා. අනේ එතකොට ඇතුලට එන්න බැරි වෙයිද“?
ඔහු අත්දෙක දෙපසට විහිදුවා  කරන්නට දෙයක් නැතැයි කීවේය. තව කීප දෙනෙක් හමු වන්නට උත්සහ කළත් භාෂාවේ අවුලත් මා හිටි අවුල් මානසික තත්වයත් නිසා වැඩේ සාර්ථක වුනේ නැත.

දැන් මා අසරණ අනාතයෙකි .

ඊලඟට  අප  කඩිමුඩියේ  ගියේ ගුවන් සමාගම් කාර්යාලයටය. ඔවුන්ද කීවේ වීසා එක තාම ප්‍රොසෙස් වෙනවානම් ගුවන්තොටුපොලෙන්   ඇතුලට ඒමට  නොලැබෙන බවයි.

“එතකොට මොකද වෙන්නෙ“?

“හෙටයි අනිද්දයි නිවාඩු . වීසා හැදෙන්නේ ඉරිදනේ . සමහර විට එතකන් ඉන්න දෙන එකක් නෑ එයාර්පෝට් එකේ . එහෙම උනොත් හෙට රෑ  ප්ලේන් එකක   ආපහු  ලංකාවට යවනවා“.

 “එච්චර වෙලාවක් මේගොල්ලෝ ඉන්නෙ කොහෙද“?      

“ ඇතුලෙ වාඩිවෙලා ඉන්න පුළුවන් නිදා ගන්න ඇඳුම් මාරු කරගන්න  නම් තැනක් නෑ“.

මහත්  දොම්නසකි . මා දකින්නට  මාස ගණනකට  පසු එන අහිංසකයන්  අනේ  අසරණව  ගුවන්තොටුපළ  කාමරයක රැඳී බලාපොරොත්තු  සුන්ව ආපසු  යන හැටි දරා ගන්නේ කොහොමද? ඔවුන්  මුණගැසී මොහොතකට සිප වැළඳගෙන  එන්නටවත් ඇතුලට යන්න පුළුවන් කමක් නැත.

මම රියදුරා හා මිතුරා සමඟ රථයට ගොඩවුණෙමි. ඒ ගුවන් යානය ගොඩබසින්නට ඇත්තෙ තවත් පැයක් පමණි. බලාපොරොත්තු මුළුමනින්ම සුන්වු සිතින් සිටි මාවත්  දරාගත්  රිය නගරය මැදින් ඔහේ ඇදෙද්දී  මට එක්වරම කිෂෝර් සිහිපත්  විය. බලගතු දේශීය ජාතිකයන්  අඳුනන වග  බීමතින් ඔහු කී හැටි මට මතක් වුයේ මා සිතේ විදිලි කොටමින් තිබූ මොහොතකය.

“ හරවන්න මේ පාරට“

මම රියදුරුට  මඟ පෙන්වීමි.  කිෂෝර්ලා සිටි තට්ටු නිවාසය ළඟ  කැබ්රිය  නතර කරවූ මම විදුලි සෝපානය එනතෙක්  බලන්නෙත් නැතිව  වේගයෙන් පඩිපෙළ දිගේ  දිවගොස්   සිව්වන මහලේ පිහිටි කිෂෝර්ගේ ගෙදර  දොරට තට්ටු කළෙමි.
අකමැත්තෙන්  මෙන් ඇරුන දොරින්  කිෂෝර්ගේ බිරිඳ  හිස එලියට දැම්මාය.

මා හඳුනාගත් ඇය  තැතිගැන්මක් සඟවාගත් සිනහවකින් මට  දොර  ඇර දුන්නාය.
ඊලඟට දුටු දසුනින් මගේ  අවසාන බලාපොරොත්තුවද සිඳී ගියේය.
පෙරලුණු  පුටුවකට හේත්තු වී බීමතින්  නිදන කිෂෝර්ගේ ශරීර කූඩුව සාලයේ කෙළවරක දිස්විය.

මේ ගෑණි කිෂෝර්ට පුටුවෙන් ගැහුවාවත්දැයි  සිතී  මම ඔහුගේ  බිරිඳ දෙස  රුදු බැල්මක් හෙලීමි. ඇය අසරණ  අහිංසක  ලෙස මා  දෙස බැලුවාය.

මතු  සම්බන්ධයි
***********

04 Sept 2016
මීළඟ කොටස මෙතැනින් කියවන්න  



Photo : foodviva.com