දේවතා එළිය

අපේ ගෙදරින් එලියට බහිද්දීම හමු වන කුඩා තාර පාරේ රේසර් රෝද හතරක් සවි කළ  ඩක්කු කරත්තය තබා වාඩි වූ විට එය  කෙලින්ම ගොස් නතර වන්නේ ආච්චිලා ගෙදර මිදුලේය. ආච්චිලා ගෙදරට අපේ ගෙදර සිට හැතැප්ම කාලක් පමණ තිබ්බත් එය තනි බෑවුමකි. මේ බෑවුම එක දිකට අද්දන්නට හිතාන සැර දමා ගෙන එන කිසියම්ම හෝ  වාහනයක් බෑවුම මැදදී, අනේ නතර නොවී තිබුනේ එහෙමත් වෙලාවකය.

අපේ ආච්චි මේ කන්ද බොහොම අමාරුවෙන් නැග දනිස් දෙකට දැත්  තියාගෙන අපේ ගෙදරට ගොඩ වෙන දර්ශනය අපේ පවුලේ පමණක් නොව ගමේ හැම දෙනාම පාහේ අනේක වාරයක් දැක තිබේ. ඒත් ඇය වතාවක් ඇඹුල් කැත්තක් කර තබාගෙන මේ කන්ද නොනැවතී දිව ආ අපුරුව දැක්කේ මා පමණකි.

දැනුත් ඉඳ හිට දරු පැටියන් සමග ගමේ ගිය විට මේ පල්ලම දිගේ ගොස් ආච්චිලා ගෙදර තිබු තැන නටබුන් නරඹා කන්ද දිගේ ආපසු  දිව එන්නට අපි පුරුදු වී සිටිමු. එවිට ආච්චී මට ඉදිරියෙන් දිව යන්නාක් සේ මට පෙනෙයි.

ආච්චී පිලිබඳ මගේ මතකය පටන් ගන්නේ හැත්තෑව දශකය මුල සිටය.පොඩි මාමාගේ මළගමින් පසු ඇය දිගින් දිගටම හුල්ලමින්, සුසුම් හෙලමින් ලොකු පොරෝනය තුළ  වකුටු වී දවසම ගතකල කාලයක් තිබිණි. ගෙදරට කවුරුන් ගොඩ වුවාත් ඇය හඬා  වැළපුනාය.අවුරුදු හතරක්ම ඇඳේ  වැතිරී ඇය සිය ආදරණීය බඩ  පිස්සා, යස ඉලන්දාරියකුව සිටියදී ඇගෙන් උදුරා ගැනීම නිසා හඬ හඬා  සිටියාය.  වරින් වර ඇතිවන ඇවිලිල්ල  හා හතිය නිසා පපුවේ ගාන්නට සිද්දාර්ථ, සර්වවිෂාධී  හා කෝළ සෙලෙෂ්මා තෙල් කුප්පි පේලියක්  ඇඳ  ළඟ කනප්පුවක තබා තිබුනා මතකය.

ආච්චී සිසිර කාරක නින්දෙන් නැගිට්ටා සේ යලි අළු ගසා දමා නැගිට්ටේ සීයා මිය ගිය ගොස් සතියක් දෙකක් යද්දී ගේදොර වතු පිටි අරාජිකා වී යන ශෝකය නිසාය. ඇය මිදුලට වැටෙන කොස් කොළ හා සපු කොළ අතු ගා ගිනි තැබුවාය. ගෙය් දොරකඩටම  හොස්ස පොවන්නට ලක ලැහැස්ති වී සිටි ගඳපාන, බුත්සරණ හා ගම්පාලු  ලැහැබ් ඇයගේ උදලු කෙටියට බියෙන් ඈතින් ඈතට පලා ගොස් රැ කුමරිය ලන්දේ ඔලුව හංගා ගන්නා හැටි මට පෙනිණි. ඒ වෙනුවට මිදුලට අතු ඉති දික්කර ඇයගේ මල් වට්ටිය පුරවා ලු සේපාලිකා, සමන් පිච්ච හා වතුසුදු පඳුරුවලටද ඇය බුදුන් පුදද්දී  පින් දුන්නාය. .

 අන්කුරි, රත්ති හා වසුපැටියන් තෙමි තෙමී නිදා ගත්  ගාල අලුතින් පිදුරු දමා සෙවිලි කෙරෙව්වාය. කිරි අම්මා දානයක්ද, දේව දානයක්ද, අවුරුදු පතා දෙන මාමාගේ දානයද, සීයාගේ දානයද ලක ලැහැස්ති කරමින් දසත විසිරී පවුල් පන්සල් වී සිටි  දරු මුණුපුරන් අවුරුද්දකට අඩුම තරමින් හතරවාරයක් එක් රැස් කෙරෙව්වාය. 

මෙකී නොකී කාරිය බහුල කඩිසර දිවි පෙවෙතක් ගෙවූ ආච්චිගේ දෙවන උපත අපේ ජීවිතවලට මිහිර උපරිමයෙන් ගෙන ආවේය. වට වන්දෙනවේ යද්දී අගේ තනියට ගෙදරින් ගියේ මමයි. ඇය සිරීපාදය නැග්ගේ මගේ අතින් අල්ල්ලාගෙනය. නගරයේ පුංචි සිනිමා ශාලාවේදී අජාසත්ත හා සිරිපතුල චිත්‍රපට බලන්නට මම ගියේ ඇය සහ අගේ ම්තුරු උපාසක  අම්මලා පිරිසක් සමගය.

 අජාසත්තගේ අණින් බිම්බිසාර රජ්ජුරුවන් සිරකොට ඔහුගේ දෙපා පලා ලුණු දමන දර්ශනයේදී ඇය මහා හඬින් බැන වැදුනාය. ' පවුකාරය උඹ දැනගනින් ඔය කරගන්න යන්නේ ආනන්තරීය පාප කර්මයක් බව'.  වරින් වර ආච්චී හා ඇගේ මිතුරියන් සාදුකාර දුන්නෝය. සමහර විට ඉකි බිඳ හඬා වලපුනෝය.

 ආච්චිගේ කඩිසර එහෙත් ශාන්ත දාන්ත පැවැත්ම වෙනස් වු එක්තරා වකවානුවක්ද විය. එය සිදු වුයේ මහා ඡන්දයකින් පසු අපේ ගෙදර ගිනි තබා සුන්නද්දුලි  කරනවායයි පැතිරුණු ආරංචියත් සමගය. පොලිසියටද නිවාඩු දී තිබු ඒ  දවස් වල අපේ පිහිටට සිටියේ ආච්චීත්, ගමේ හිතවතුන් පිරිසත්ය. අලවංගු හා එරමුදු පොලු අතේ තියාගෙන තාත්තාත් සමග ගමේ හිතවතුන් ගෙදර රැකවල් කළෝය. හැන්දෑ වන විට ආච්චී ඇඹුල් කැත්තද කර තබාගෙන ඇවිත් අක්කලා හා පොඩිවුන් ආච්චිලා ගෙදරට කැඳවාගෙන ගියාය. ඔවුන්ට නිදන්නට ඉඩ සලසා දී ඇය ගේ වටා හක්මන් කළාය. මේ බියමුසු කාලකන්නි දවස් කීපය ගෙවී යමින් තිබියදී  දවසක් ආච්චිලා ගෙදරත් අපේ ගෙදරත් අතර වූ කුඩා හතරමන් හන්දියේ ගොම්මන් අඳුරේ සිටි එකෙක් මට කිව්වේ ‘අන්න අරුන් ඇවිල්ල මල්ලිලා ගෙට පහළ හැංගිලා ඉන්නවලු’. කියලාය.

‘අරුන්’කියද්දී ඒ කවුදැයි මට වැටහිණි. මම වේගයෙන් දිව ගොස් ආච්චීට ආරංචිය කිව්වේ ඇය ඒ වන විට අපේ පවූලේ සිටි කල්පනාකාරීම ආරක්ෂකයා බව මට ඉවෙන් මෙන් දැනී තිබුණු නිසාය.

මගේ ගොතය මැද්දෙන් කියැවුණු පණිවුඩය වහා වටහා ගත්  ආච්චී ඒක්ෂණයකින් ඇඹුල් කැත්ත අතට ගත්තාය. ' හත් දෙයියනේ කෙල්ලෝ දෙන්න මට එක්කරගෙන එන්න බැරි වුනා' කියා විලාප දුන්නාය. ඉන්පසු මැරතන් ශුරියක් පරදන වේගයෙන් ඇඹුල් කැත්තද කර තබාගෙන චීත්ත පොටක් උඩට නවාගෙන හැල්මේ කන්ද දිගේ අපේ ගෙදරට දිව්වාය.ඇය කෙලින්ම ගෙදරට දිවගොස් අම්මාද අක්කලාද ඇගේ බාරයට ගත්තාය. එදා  මැරයන් අපේ ගේ ගිනි තබන්නට නොආමුත්,වැරදිලාවත් ආවානම් ඉන් එකෙක්වත් ආච්චිගේ ඒක පුද්ගල ආරක්ෂක  බලකායේ  සීමා බිඳ අප අසලට ළං නොවන බව නම් ස්ථිරය. උන්දෑගේ දෑසේ එවේලේ  තිබු අදිෂ්ටාන ශක්තිය දේවතා එළියක් වී හාත්පස ඒකාලෝක කරමින් මා ඉදිරියෙන් ඉඳ හිට  දිස් වෙයි.