Sunday, July 19, 2020

අටවිසි මහල -21 - ගුවන් තොටින් පානදුරට



(කොටස් වශයෙන් පළවන අටවිසි මහල නවකතාවේ විසි එක් වන කොටසයි . මින් පෙර කොටස් මෙතැනින්.)
ම්රිතා ගන්නට එයාපෝර්ට් එකට එන බව මනෝරන්ජන් පොරොන්දු වුනේ ඈ නිවාඩු යන බව පවසා ඔහුට  ඇමතුමක් දුන් වෙලාවෙමයි. ඒත් ඇ පෙරලා එන දවස අද බවත්  ඈට වූ පොරොන්දුවත් ඔහුට මුළුමනින්ම අමතකව ගොස් තිබුනේය . මේ මොහොත වන විට අම්රිතා ගොඩ බසින්නට ආසන්නය . රාත්‍රී අට හමාරටත් නුවර කොළඹ බසයක නැගී  කඩුගන්නාව පල්ලම බසින  තමා කටුනායකට යනවිට අවම වශයෙන් තව පැය තුනක්වත් ගත වනු ඇති බව මනෝරන්ජන්  තේරුම් ගත්තේය .
නිසි  කල්පනාවෙන් තොරව දවස් දෙකක්ම  ගත වුනා නේදැයි ඔහුට සිතිනි. අම්රිතා පිලිබඳ සඟවා ගත් ආදරයත් ඇය මේ මොහොතේ පත්ව තිබෙන අනාදරය ගැනත් මතු වූ සිතිවිල්ල ඔහුගේ සිතට වේදනා  දුන්නේය.
කොම්පැනියෙන් ලැබුණු ගඩොල් බාගේ ජංගම දුරකථනය අරන් එන්නට පුළුවන් වූවානම් මේ වෙලාවේ ගුණසේනට හෝ බැරිමනම් රිචර්ඩ් ට  හෝ  කෝල් එකක් දෙන්නට තිබ්බාය. අම්රිතා කතා කළොත් හැර කතා කරන්නට බැරිය . ඈ ලඟත් දූරකතනයක් නැත .

" අම්රිතා මීට කලිනුත් තනියම ඇවිත් තියෙනවා. එයා ඒ ගැන බය වෙන් නෑ . එකම දේ අම්රිතා රස්තියාදු වෙන එකයි හිත් වේදනා ගන්න එකයි තමයි. ටැක්සියක් අරගෙන පරෙස්සමින් එයි . දැන් කෙලින්ම යන්න ඕනි අම්රිතාගේ බෝඩිමට"

මෙසේ සිතමින් මනොරන්ජන් සිය වරදකාරී හිත හදා ගන්නට උත්සහ කළේය . ඒත් ඔහුගේ මනස අතිශයින් නොසන්සුන් වී තිබුනේය.  ඒ සමගම ඔහුට අද හවස නෙතදරාගේ කතාව ඉක්මනින් එකලාසයක් කර ගන්නට වුවමනා වුයේ ඔහුගේ යටි සිතේ මතු වෙමින් ආ අම්රිතා සම්බන්ධ චංචල සිතුවිල්ලක් වැඩෙන්නට නොදී  යටපත් කර ගැනීමට නොවේදැයි කියා සිතුනේය . පළමු වාරයේත් , දෙවන වාරයේත් දුක්මුසු පරාජය වීම් වලින් කෙලවර වූ එකම කතාන්දරය තුන්වන වාරයටත් මතු වීම වලක්වා ගන්නට ඔහුට වුවමනා වී තිබුනේය .
කෙසේ වෙතත් බසය වරකාපොලට පැමිණ තේ බොන්නට නතර කළ සැනින් ඔහු  කඩයට  මුදල් ගෙවා රිචර්ඩ්ට ඇමතුමක් ගත්තේය .

" ආ මනෝරන්ජන්  ඔයා හොඳින් නේද ? මොකද උනේ ?  ඇයි යන තැනක ෆෝන් එක ගෙනියන්නේ නැත්තේ ?.  අපි ඔක්කොම ඔයා හොයනවා. අම්රිතා චෙන්නායි එයාර්පෝර්ට් එකේ ඉඳන්ම ඔයාට කතා කරන්න ට්‍රයි කරනව. පස්සේ මට කතා කලේ. අන්න මම එයාව ගන්න වහනයක් ලැස්ති කරා  "

මනෝරන්ජන් සැනසුම් සුසුමක් හෙලුවේය . ' තැන්ක්ස් රිචර්ඩ් . මම හොඳින් . මේ කොළඹ එන ගමන් . හෙට ඇවිත් සේරම කියන්නම්.  වෙච්ච අඩුපාඩුවලට  සමා වෙන්න "

" කමක් නෑ. පරිස්සමින් එන්න. හෙට හමුවෙමු "

මනෝරන්ජන් දිගටම  කල්පනා කළේය.

"ඒකත් එක්ක අම්රිතා ඉන්න ඇත්තේ සෑහෙන හිතේ ප්‍රශ්නවලින් . නැත්නම් මගින් මගට අපි කාවවත් හොයන්නේ නෑ. වෙනදට  යකඩ ගෑනි වගේනේ වැඩ. ඕනනම් පහුවදාට පලු යන්න බනීවි . ශේහ් අද මට යන්නම තිබ්බ දවසක්."

පිටකොටුවෙන් බැස්ස හැටියේම ත්‍රී වීලරයක් ගෙන සුවාරපොල, අම්රිතාගේ ඇනෙක්සිය බලා ඉගිල්ලූන  අසේල ගෙදර ඉස්තෝප්පුවට වී  මහලු යුවලත් සමග රෑ මැදියම වන තුරු බලා සිටියත් අම්රිතා ආවේ නැත.

එදා රාත්‍රියේ අම්රිතා පානදුර නිවසට ඇරලවා ගත් බවත් . අසේලගේ මවගේ  උරහිසේ හිස ත්තබාගෙන වැළපුන බවත් , එළිවන විට ඈගේ සියලු කතන්දර හා චිත්ත වේදනා ඈට පවසා හිත නිදහස් කර ගත බවත් මනෝරන්ජන් දැන ගත්තේ බොහෝ කාලයකට පසුවය .

******

පසුවදා සිට ඉතාමත් යුහුසුළුව , පිළිවෙලකට අටවිසි මහල තෙවන මහල ඉදි කිරීමේ වැඩ කටයුතු පටන් ගත් අතර පළමු හා දෙවන මහලේ සේවා සැපයුම්, ගඩොල් බිත්ති  හා කපරාදු වැඩ පටන් ගෙන තිබිණි . නානා ප්‍රකාර අලුත් ගෝල බාලයන් හා  බඩු භාණ්ඩ වැඩපලට එකතු වෙමින් තිබිණි. ඒ අතරේ  පළමු මහලේ එක් නිවාස ඒකකයක් තෝරාගෙන සියලු වැඩ නිමවා ප්‍රදර්ශන නිවෙසක් ලෙස පිළියෙළ කර ගනිමින් තිබිණි. මේ මොඩල් හවුස් එකේ  වැඩවලට සතියකට වතාවක් අසේලත් කොළඹ ආවේය. සුපුරුදු පරිදි ගාලු පාරේ කොච්චි හු කියමින් දිව්වේය. මනෝ, අසේල, අම්රිතා, සිල්වා, මිස්කින් හා රිචර්ඩ් ඇතුළු මුලින්ම එකතු වූ  චරිත ඇසුරේ ගොඩ නැගුනු මානුෂික  සම්බන්ධතා නිසා මුල් කාලයේ වැඩපළේ තිබුණු  ප්‍රීතිමත් ක්‍රියාශීලී ගතිය වෙනස් වී ඒ වෙනුවට නිල හා යාන්ත්‍රික ජවයක් එකතු වී තිබුනේය.   සියල්ලෝ යම්කිසි අදෘශ්‍යමාන ආතතියක් හා දුරස්ත බවක්  දරා ගනිමින් වුවද  රාජකාරී වලදී එකමුතුව කඩිසරව වැඩ කලෝය.

අම්රිතා හුදෙකලාව කල්පනා කරන්නට වෙලාව හොයා ගත්තේ  වරින් වර වැඩ බිමේ පාලු කෙළවරවල්  නිරීක්ෂණය  කරන්නට ගොසිනි . ඈ තුල යම් කිසි අමුත්තක් පෙනෙන්නට  තිබුනත්  මනෝරන්ජන්ට පෙරට වඩා වැඩ තිබ්බේය . යුහුසුලු වැඩ බිමේ කටයුතු නිමවා ඔහු නොකඩවා දිනපොත ලිව්වේය. ලියුම් ලිව්වේය.

මේ දවස්වල අම්ර්තා වඩ වඩාත් අසේලගේ පානදුරේ ගෙදරට සමීප වෙමින් සිටියාය . සතියකට වතාවක්වත් ඈ එහි ගොස් අම්මා , රාධා හා අනුරාධා සමග රැයක් ගත කළාය. රිචර්ඩ් සමග ඉඳ හිට රාත්‍රී කෑමකට ගියාය . වරක් දෙවරක් මනෝරන්ජන්ට හා ඈට සරස්වතියෙන් මසාල තෝසේ ගෙන්වා ගත්තාය

සමහර රැස්වීම් වලදී අම්රිතා ශාලාවේ වාඩි වී  සිටින මිනිසුන්ගේ සැඟවුණු පුද්ගලික සිතුවිලි  මොනවාදැයි කල්පනා කරන්නට පටන් ගත්තාය . මෙතැන සිටින රළු , කළහකාරී, මෘදු , නිල රාජකාරී දේ පමණක් කතා කරන ආදී සියලු දෙනා තුලම වෙනස් ජීවියෙකු වෙසෙන බවත් ඔවුන් සියල්ලන්ටම රාජකාරියෙන් පිටත විශාල රහස්  කතන්දරයක් තිබෙන  බවටත් ඈට වැඩි වැඩියෙන් දැනෙන්නට පටන් ගෙන තිබිණි  මේ කාලයේ ඈ හැසිරුනේ පෙරටත් වඩා දයාබර විලාශයකින් නිසා ඈ සමග වැඩ කිරීමට අලුත් උප කොන්ත්‍රාත් කරුවන්, සුපර්වයිසර් වරුන් හා සේවා සපයන්නන් කැමැත්තක් දක්වද්දී ඇයගේ සමහර තීරණ පිලිබඳ  රිචර්ඩ් උරණ වුණේය.

සියලුම බඩු භාණ්ඩ හා උපකරණ තමන්ම දමා වැඩ කිරීමට ගිවිසගත් සමහර උප  කොන්ත්‍රාත් කරුවන්  අම්රිතාගේ අත්සන රවට්ටා ගෙන මිස්කින්ගේ ඉස්ටෝරුවෙන් ණයට බඩු ගැනීම එවැන්නකි . සාම්පල් අනුමත කර ගන්නා තුරු සිටින්නේ නැතිව  තියෙන බඩුවලින් වැඩ පටන් ගන්නට  වෝටර් ප්රුෆ් කරුවන්ට ඈ අවසර දී තිබුණාය .

බැරිම තැන ඔහු ඇයට  දොස් පැවරුවේය.

" බලන්න අම්රිතා ඉස්සර සයිට්වල  වැඩ කාටත්  වඩා පිළිවෙලට, පොතේ විදිහට කරන්න උනන්දු වුනේ ඔයා. ඔයාටත් වගකීමක්  තියෙන්න ඕනි.  සේෆ්ටි ට්‍රේනී කෙනෙක් හැටියට  ඔයාව වැඩට අරගෙන  සයිට් වැඩ උගන්ගනලා , කෝස් වලට යවලා හැම දේම කළේ කොම්පැනියෙන්. මමත් ඔයාගේ පිටිපස්සෙන් හිටියා. මට ඕනි වුනේ ඔයා හොඳ  මැනේජර් කෙනෙක් කරන්න කවද හරි . ආපස්සට  යන්න එපා මොන වෙලාවෙවත් . අපේ හිතවත් කම් වෙනමම  තියාගන්න . රාජකාරිය හරියට කරන්න "

 මහත් කරගත් දෑසින් බල බලා  රිචර්ඩ්ගේ කතාව අසා සිටි අම්රිතාගේ මුහුණ අවසානයේ  කළු වලාවකින් වැසී ගියේය . දෑස් අග කඳුළු එකතු වුනේය . මේ දුටු රිචර්ඩ් ඇතුලාන්තයෙන් උණු වී ගියේය . වෙනදානම් මේ වගේ කතාවක් කී විට එයට ගරු සරු ඇතිව ප්‍රතිචාර දක්වා  අවසානයේ  විහිළුවක් කොට සිනාසෙන මේ තරුණිය දැන් කිසියම්  චිත්ත පීඩාවකින් පෙලෙන බව රිචර්ඩ්ට දැනී ගියේය .  මේ වෙනස සිදු වුයේ අම්රිතා නිවාඩුවට ගෙදර ගොස් ආ දවසේ සිටය. එකෙනෙහිම ඔහුට යමක් සිහිපත් විය.

" කොහොමද අම්රිතා ඔයාගේ තාත්තා සන්ජිබ් එහෙම? . එයාගේ තොරතුරක්වත් කතා කරන්න  බැරි වුනා මේ වැඩ වලට හිර වෙලා "

සන්ජිබ් ගැන අසද්දී අම්රිතාගේ අඳුරු වී තිබු ලවනත හරහා කඳුළු වැස්සක් ගලා හැලුනේය. ඈ මේසයට හිස තබා ගෙන ඉකි ගසන්නට පටන් ගත්තාය .

කාලයක්  තිස්සේ තමන්ට දයාබරව සිටින මේ කෙල්ල කිසි දිනක මේ ලෙස දුක්බරව  අඬා වැළපෙනු දැක තිබුනේ නැති රිචර්ඩ්ට  වසර හතකට එපිට බර්ඩුබායි වැඩබිමේ දී සිදු වූ ඒ කාලකන්නි අනතුර මතකයට ආවේය.

පළවැනි  තට්ටුවේ වැඩ බලමින් සිටි සුපර්වයිසර් සන්ජිබ් ආරක්ෂක වැට කඩාගෙන  මැද පෙරදිග මහ  පොළවට ඇද වැටී තිබුනේය. ගිලන් රිය පැමිණ ඔහුව ඊට නග්ගා ගැනීමට ඔසවද්දී ඔහු මහත් වූ වේදනාවෙන් මෙසේ කීවේය .
" අම්රිතා . අම්රිතා . දෙයියනේ අම්රිතා .."

අම්රිතා යන  නම මුල්වරට රිචර්ඩ්ගේ සවනත වැදුනේ එදාය .

අතීත දැහැනින් මිදී ඉදිරියට ගිය රිචර්ඩ් අම්රිතාව පුටුවෙන් නැගිට්ටුවාගෙන සිය ළයට තුරුළු කර ගත්තේය .

අම්රිතා දිගටම වැළපුනාය

-මීළඟ කොටස -











Image Source : Dribble.com

9 comments:

  1. අයියේ.. මේ කතාව නම් පොතක් විදිහට එන්නම ඕනි. එක හුස්මට කියවගෙන යන්න.

    ReplyDelete
    Replies
    1. පොතක් එනවා තව මාස කීපයකින් . මේ මුට්ටිය දාලා බැලීමක් මල්ලි

      Delete
  2. සුන්දර යි..ශක්තිය හා ධ්‍යර්‍ය්ය ..🌞🌞🌞🌟🌟💖💖👍👍👍👍

    ReplyDelete
    Replies
    1. බොහොම ස්තුතියි මචන්

      Delete
  3. දහඅට ඉඳලා විසි එක වෙනකම්ම කියෙව්වේ අද, කොටස් හතරට සෑහෙන්න දේවල් වෙනස් වෙලා. එක වෙලාවකට හිතෙනවා මේක එක දිගටම කියව්න්න තිබ්බනං හොඳයි කියලා.

    ReplyDelete
    Replies
    1. වරකට කොටස් හතර බැගින් කියවන එකත් හොඳයි. පොතත් ගහමු ඉක්කමට

      Delete
  4. මෙතැන් වැදගත්ම චරිතය අම්රිතා කියල හිතෙන්නේ

    ReplyDelete