Thursday, January 28, 2016

අකීකරු පොඩ්ඩාගේ ඩයරිය


නිතර ටී වී බලන, ෆේස් බුක්  එකේ  දවසින් වැඩි වෙලාවක් සරන මගේ මිත්‍රයෙකුට අකීකරු පුත්‍රයෙක් සිටියේය. පහළොස්‌ හැවිරිදි මේ පුත්‍රයා නිතර දෙවේලේ අසන ප්‍රශ්නවලින් සමහරක් ගැන හා ඔහුගේ කල්ක්‍රියාව ගැන මගේ මිත්‍රයා කණස්සලු වෙන බව මම දනිමි. මේ අකීකරු පුත්‍රයා දිනපොතක් ලියන බවද මට දන ගන්නට ලැබිණි .   ඔහුගේ ඩයරියේ මේ වගේ සටහන් තිබෙන්නට පුළුවන් බව මට සිතෙයි.

ජනවාරි 10 
අප්පච්චිලා හැමෝම කතා කරන්නේ සින්දුවක් ගැන . මීට කලින් කවදාවත් අහල නැති සිංදුවකට කට්ටිය ඇවිස්සිලා . ඒත් ඒක කියන ඇක්සන්ට් එකවත් කලින් සින්දුව හොඳද අලුත් සින්දුව හොඳද කියන එකවත් නෙමෙයි මට තියෙන ප්‍රශ්නේ . ඒකෙ කියන 'පව් කාරයෝ' කව්ද කියන එක. උතුරෙදියි දකුනේදියි මිනිස්සු මරුණලු. ඒකට වග කියන්න ඕනි පව් කාරයෝලූ . අප්පච්චිගෙන්  මේ ගැන ඇහුවම කෙලින් උත්තරයක් දුන්නේ නෑ ?  ඒ පව්කාරයෝ දන් මැරිලද අප්පච්චී ?

අප්පච්චී  කරබාගෙන ඉඳල මෙහෙම කිව්වා . 'ඔය ප්‍රශ්නෙට මැරිච්ච අයයි නැති අයයි සේරම බයයි . හැමෝම ටික ටික පව් කාරයෝ නිසා' .

අර ආන්ටි සින්දුව කියල 'තෙපි නෙවේද පව් කාරයෝ ' කියල ඇඟිල්ල දික්කරනකොටත්  ගොඩක් දෙනෙක් මූණ  හංගාගන්න බලනවා මම දැක්කා . අනික කවුරුත් ඔය සින්දුව එලියට ගන්නේ  නැතිව සෑහෙන කාලයක් හංගලා තිබ්බෙත් ඔය ප්‍රශ්නෙට  බය වෙලා හින්ද වෙන්න ඇති .
.
ජනවාරි 25 

ඔන්න අද දෙවැනි සින්දුවක් ගැන බර කතාවක් . යුගයේ සින්දුව හම්බ වෙලාලු . අප්පච්චිලා බියර් බිබී ඒ ගැන කතාව . අලුත් පරපුරේ හඬය කියන්නේ .අප්පච්චිලා ආයේ ආයේ දදා අහනකොට මම පරණ සින්දුවයි අලුත් එකයි දෙකම ඇහුවා . අනේ මමවත් අපේ පන්තියේ එවුන්වත් ඔය සින්දුවටවත් පරණ සින්දුවටවත් වැඩිය ආස නෑ . අර හෝ ගාන පොකුණ බලන්න ගියාම දැක්ක සින්දුයි  ඒ වගේ කතාවලටයි තමයි මම ආස . අනාගතේ අයිති අපිටයි කිව්වට අපේ  කාලෙට අයිති වෙන්න ඕනි මොනවද කියල අපෙන් අහන් නැතිව අප්පච්චිලා තීරණය කරන්නේ ඇයි කියල මම අම්මගෙන් ඇහුව . අම්ම කිව්වේ ඒක එහෙම තමයිලු වෙන්න ඕනී කියල.
මේක මාර කතාවක්නේ!

ජනවාරි 27 

මම අද අප්පච්චිගෙන් ඇහුව අර ආන්ටි වගේ කෙනෙක් තව අවුරුදු දහයකින් විතර අර 'සොයා දියාව් හේ' කියන  සින්දුව කියයිද අප්පච්චී කියල  . 'ආයේ කවදාවත්  එහෙම වෙන් නෑ මයේ පුතේ. උතුරෙවත් දකුණේවත් කොල්ලො කේල්ලෝ මරන්න අපි ඉඩ දේන්නේ නෑ ' කියල අප්පච්චී කිව්වා .

ඒත් අප්පච්චී බැරි වෙලා හරි එහෙම උනොත් ඒ සින්දුවේ හැටියට පව්කාරයෝ වෙන්න ඕනි දැන් ඉන්න කවුරුහරි නේද කියල මං ඇහුවම අප්පච්චී තුෂ්නිම්භූත වෙලා මගේ දිහා බලාගෙන හිටියා . මං ආයේමත් ඇහුවා 'කවුද අප්පච්චී පව් කාරයෝ' ?

අප්පච්චී උත්තරයක් දෙන් නැති නිසා මම ඔහේ ටී වී නිව්ස් දිහා බලාගෙන  හිටියා . ගොඩක් මිනිස්සු ඒකෙ පෙන්නුවා

'ඔය පෙන්නන්නේ ඒ පව්කාරයෝ තමයි' කියල අප්පච්චි බිම බලාගෙනම කාමරේට ගියා

Photo : cathtatecards.com

Thursday, January 14, 2016

අපේ ගෙදර ආ මහගම සේකර

ලකට පෙර අපේ ගෙදර සුවිශේෂ වීදුරු බන්දේසියක් තිබුනේය. වටේට හැඩ දමා  ගොතන ලද වේවැල් රාමුවක් මැද්දේ ලස්සන චිත්‍රයක් වීදුරුවක ඇඳලා තිබුනේය . අපේ තාත්තාට ට්‍රේනින් කොලිජියේ යාලුවෙක් මේ බන්දේසිය තෑගී කරදදී කියා තිබුනේ  චිත්‍රය ඇන්දේ ඔහු හඳුනන ප්‍රකට චිත්‍ර ශිල්පියෙක් වන මහගම සේකර බවයි . මහගම සේකර බන්දේසිවල චිත්‍ර ඇන්දා කියා විශ්වාස කරන්නට බැරි වුනත්  අපේ ගෙදර වහරට එකතු වූ 'මහගම සේකර' යන නමට නොදන්නා වටිනාකමක් ලැබී තිබිණි .මෙකී හේතුව නිසාම ඒ වීදුරු බන්දේසිය පසුකලෙක ඉස්තෝප්පු බිත්තියේ චිත්‍රයක් මෙන් එල්ලා තිබුනේය.

ලා කොළ පාට පසුබිමක සුදු පාටින් නටන නළඟනක්  එහි සිටියාය. පසෙකින් ඇදෙන රතුපාට මල්වැල මා සිතා සිටියේ නළඟන ගිල දැමීමට සැරසෙන මකර  රුවක් සේය. මල්වැල අගිස්සෙන් පැන මතුවූ අතු දෙක කට අරින්නා සේ නැට්ටුක්කාරියගේ  හිස පැත්තට යොමු වී තිබිණි . මම විටින් විට බන්දෙසියට ලං නොවී වුනත් සොයා බැලුවේ මේ මකරා  බවලතාගේ ඔලුවට අවදානම් ලෙස ලං වී ඇත්දැයි කියලාය.

මහගම සේකර කියන විට මුලින්ම මගේ කල්පනාවට ආවේ  අපේ අයියාට ටිකක් වැඩිමල් කොලු ගැටයෙක්ගේ රුවකි . ඒ වුනත් ඔහු අපේ තාත්තාටත් වඩා අවුරුදු කීපයක් වැඩිමල් රටම පිළිගත් අයෙක් බව මා දැන ගත්තේ සේකර මලාටත් පසුවය.

ඔහුගේ මරණයත් සමග මහගම සේකරගේ කවි ගීත ගැන උනන්දුව ඇවිලෙද්දී අර වීදුරු බන්දේසිය දෙස මම බැලුවේ දිනෙන් දින වැඩිවන ආදරයකිනි .
++++++

මම අම්මා හා තාත්තා බැලීමට ගමේ ගිය මෑත කාලයේ දිනෙක අර බන්දේසිය එල්ලා තිබු බිත්තිය දෙසම බලාගෙන ගෙට ඇතුල් වුනෙමි. එහෙත් බිත්තිය හිස් වී තිබුණ අතර අම්මා කුස්සියේ කුමක්දෝ කරමින් සිටින හඬ ඇසිණි .
මළහිරුගේ අවසන් රැස් දහර සපුගස් මණ්ඩියට හොරෙන් අපේ සාලයට පෙරී ඇවිත් තිබුනෙන් වේවැල් හාන්සි පුටුවේ අමුත්තෙක් වාඩී  වී සිටින බව මට පෙනිණි. ඔහුගේ සාක්කුවේ තිබුන අලුත්ම පාකර් පෑනටද  හිරු රැස් කැරැල්ලක් පතිත වී තිබුනේය. ඔහුගේ අතේ තිබ්බ ත්‍රී රෝස් සිගරැට් පැකට්ටුව නිසා මගේ කුතුහලය තවත් වැඩි විය .

'මම සේකර' ඔහු සිනාසුනේය . 'එනවා කියල ආරංචි වුන නිසා මම පොඩ්ඩක් කතා කරලා යන්න හිටිය' . ඔහු නිරෝගී දසන්පෙල දක්වා ලෙන්ගතුව සිනාසුනේය. මා සිතා සිටියාට වඩා ඔහු තරුණය. කඩවසම්ය.

'වෙන්ඩ  බෑ' . මම මටම කියා ගත්තෙමි .
සේකර කියන්නේ පාකර් පෑන් එපා කියපු දුප්පත් කලකාරයෙක්නේ. අනික සංවේදී මිනිහෙක්නේ . හොඳට බොන්න ඇති. මීට වඩා දිරා ගිහින් ඉන්න එපැයි .

මගේ සිත කියෙව්වාක් මෙන් ඔහු මා ඇමතීය .

'මම ආවේ පණිවිඩයක් කියල යන්න' .
මොකක්ද ? මම ගරුසරු ඇතිව අසීමි .
'අලුත් සේකරලා හොයාගන්න කියල සමාජෙට කියන්න' .

'ඒ වුනාට ඔබ තරම් අව්‍යාජව ලියපු. බෞද්ධ දර්ශනයෙන් පදම්  වෙච්ච  ගැමි කමෙන් මටසිලිටි වෙච්ච විශ්ව සාහිත්‍යයෙන් පෝෂනයවෙච්ච කලාකරුවෙක් ඊට පස්සේ බිහි වුන් නෑනේ'.

ඔහු මහා හඬින්  හිනා වුනේය.

'හිටියා බ්‍රෑන්ඩ් වුන් නෑ . එක්කෝ උන් විසින් විනාශ වුනා නැත්නම් සමාජේ ඒ මිනිස්සුන්ගේ පොඩි අඩුපාඩුවක් ලොකුවට අරන් නොසලකා ඇරියා'.

'ඒත් ඔබට ඉතිහාසේ තියෙන්න ඕනි ප්‍රතිරුපේ?' .

'ඒකට හානියක් වෙන එකක් නෑ පුතා . මම අවංකව මිනිස්සුන්ට ආදරේ කළා . රස අඳුනා ගත්තා .හිතට එන දේ ලිව්වා. මටම තේරෙන විදිහට ඒවායින් බොහොමයක් සෞන්දර්ය අගයෙන් ඉහළයි' .

'ඒ කියලා මම අවුරුදු හතළිහකට පනහකට කලින් ලියපු පසුබිම අරන් අද නිර්මාණය වෙන දේ සංසන්දනය කරන්න යන්න එපා . අලුත් වෙන්න බලන්න' .

'සිගරට් කොලේක පිටිපස්සේ පැන්සල් කොටේකින් ලියන ඒවා විතරක් නෙවෙයි කවි'.

එහෙනම් ?

'බිස්නස් ක්ලාස් මෙනු කාඩ් එකක පිටිපස්සේත් හොඳ කවි ලියවෙන්න පුළුවන්. ඒවත් අතාරින්න එපා'.

මේ කතාව මොන තරම් බරපතලේට මට දනුනාද කියලා කීවොත් ඉක්මනටම තේ එකක් දී සේකර පිටත් කර අරින්නට ඕනෑ  කියා මම හඬ නගා අම්මා ඇමතීමි .

අම්මේ !

චීත්තයෙන් අත්ල පිසලමින් අම්මා කුස්සියේ සිට දිව ආවාය.

' අම්මේ මේ ' මම සේකර වාඩි  වී සිටි තැන අම්මාට පෙන්වීමි.

මොකක්ද පුතා ?

අම්මා විපිලිසරව එසේ අසන විට මොහොතකට කලින් සිටි පුටුවේ සේකර නැති බව මට පෙනිණි .

අම්මා පුදුමයෙන් මා දෙස බලද්දී මම  ඇයගෙන් මෙසේ ඇසුවෙමි .

'අම්මේ ඔතැන බිත්තියේ  එල්ලලා තිබ්බ පරණ වීදුරු බන්දේසිය කොහෙද' ?

'ආ ඒක මේ ගෙයි සමර ගාන්න ආපු වෙලාවෙ කවුදෝ ගලවලා අයින් කරලා . හොයලා දෙන්නද ආයේ එල්ලන්න?' .

' එපා අම්මේ. අලුත් පින්තුරයක් එල්ලන්න කියල තමයි සේකරත් කිව්වේ'


(මා වැඩියෙන්ම  ආදරය කරන ලාංකික කලාකරුවාවන මහගම සේකරයන්ගේ හතලිස්වන ගුණ සැමරුම වෙනුවෙනි )

Friday, January 1, 2016

බයිසිකල් අනතුර හා අගලට වැටුණු ගැහැණිය

ගිය අවුරුද්දේ මට හමු වූ හෝ අසන්නට ලැබුණු මතක හිටින චරිත කීපයක ලැයිස්තුවක් තිබේ . ඉන් දෙදෙනෙක් ගැන අද ලියමි.
පළමු කතාව
බස්නාහිර පලාතේ  උසාවියක විබාග වෙමින් තිබුණු නඩුවක නිමිත්ත වුයේ පාර මාරුවෙමින් සිටි වයෝවෘද ගැමියෙකු මෝටර් සයිකලයක හැපී දැඩි සේ තුවාල වීමය. මෝටර් බයිසිකලය පදවාගෙන ගියේ ලයිසන් නැති  ගැටයෙකි.
'අනේ අපරාදේ තාත්තා මොන එහෙකට මේ හවස් ජාමේ ඇවිදින්න ගියාද' කියා ඇසු ඔහුගේ දරු මුණුපුරන් බයිසිකල්කරු ගැන ඒ හැටි තද ප්‍රතිචාර දක්වන්නට ඉදිරිපත් වුනේද නැත.
හිස පිටුපස පාරේ ගැට්ටක වැදීම නිසා මගියාගේ සිහිකල්පනාව අහිමිව යෑමේ අවදානමකට මුහුණ දී සිටියේය.
එසේ  තිබියදීත් සිය පියාට මොන තරම් ආදරේ වුනත් බයිසිකල් කරුවා මිරිකා වධ බන්ධනයට ලක් කිරීමට ඒ දූ දරුවෝ  උනන්දුවක් නොගත්හ.
එහෙත් උසාවියේදී අනෙක්  පාර්ශවයට විශාල වන්දියක් ගෙවන්නට සිදු වෙතයි ඇති බිය නිසාම විත්තිකරුවන්ගේ පැත්තෙන්  බාල තර්කයක්ද ඉදිරිපත් වි.
'මේ බයිසිකලයට හැපුණු  පුද්ගලයා මානසික රෝගියෙක්, පිස්සෙක් . එකපාරට  බයිසිකලේ දෙසට පැන්න නිසා එය පදවන්නාට හසුරුවා ගන්න බැරි වුනා' මෙන්න මේ වචන ටික  ඇසෙනවාත් සමග වින්දිතයාගේ දුරු මුනුපුරු හා නෑදෑ පිරිස විශ්මයටත් , ශෝකයටත් කෝපයටත් පත් වුහ.
නෑ අපේ තාත්තා පිස්සෙක් නෙවෙයි! .
ඊළඟ නඩු දිනයේදී ඔවුහු සුදානම් වී ආවෝය.
"මේ තියෙන්නේ තාත්තා ගමේ පන්සල හා ගමේ ඉතිහාසේ ගැන ලියපු පොතක්  . මේ තියෙන්නේ අවුරුදු පණහක් තිස්සේ ලියන දිනපොතේ අවුරුදු කීපයක සටහන්.
බලන්න මේ අනතුර වෙච්ච දවසට කලින් දවසේ ලියපු දින සටහන. කොච්චර නිරවුල් මනසකින්ද ලියල තියෙන්නේ . මෙන්න ඔහු ළමයින්ට ලියපු සින්දුවක් . මේ වගේ කවි සින්දු අහගන්න ඒවා තාලයට කියන්න අපේ පවුලේ විතරක් නෙවෙයි අහලපහළ  ගෙවල්වල ළමයිනුත් හැන්දෑ  වෙද්දී අපේ මිදුලට එනවා. සමහර දවස්වල තාත්ත මේ ළමයින් අල්ලාගෙන නාට්‍ය රඟ  දක්වනවා.
මේ දරුවෝ  ඒවාට මොන තරම් කැමතිද කියනවා නම් අලුත් කොම්පියුටර් ගේම් රුපවාහිනී නාට්‍යවලට නැති කැමැත්තක් ඔහු කියන දේට දක්වනවා . ඔහු ඒ තරම් සොඳුරු මිනිසෙක්.
ඔබ තුමාම කියවලබලන්න මේ දින සටහන් කවි සින්දු ටිකක් "
උසාවිය මීයට පිම්බා සේ නිශ්ශබ්ද වුනේය.
නඩුකාර තැන කල් වෙලා අරගෙන පොත් ටික අතරින් පතර එහෙත් සැලකිල්ලෙන් කියවා බැලුවේය
ඉන්පසු බොහෝ ගැඹුරු  විලාශයෙන් මෙසේ කිව්වේය. "මේ මිලක් කියන්නට බැරි තරම් වටිනා මිනිහෙක්. ඔහු උම්මන්තකයෙක් නෙවෙයි. ඔහුට වූ අසාධාරණයට කැමති වන්දියක් ඉල්ලන්න".
පවුලේ සියලු දෙනා එක්වී කතිකා කර ගත්හ.
අවස පවුලේ තීන්දුව ප්‍රකාශ විය.
"මේ නෑදෑ පිරිස වන්දි මුදල් ගන්නට කිසි සේත්ම බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නෑ .
ඒත් දඬුවමක් වශයෙන් නොව තවත් එවැනි දෙයක් නොකරන්නට පාඩමක් ලෙස විත්තිකරුවන්ගෙන් යම් වන්දි මුදලක්  හෝ සේවාවක් ගමේ පන්සලට ලබා දෙන ලෙස ඉල්ලා හිටිනවා."

මේ මගේ හිතවතෙකුගේ මාමණ්ඩිය  සෝමසිරි ඉස්කෝලේ මහත්තයාගේ කතාවය.
ඔහු කලකට පෙර විශ්‍රාමගත්  කලාකාමී පාසැල් ගුරුවරයෙකි
අනතුරින් පසු සිහි කල්පනාව අහිමිව සිටි ඔහුට හැඳිනිය හැකි වුනේ සිය බිරිඳ පමණකි.
සිය දුවා  දරුවන් බලන්නට ආවද ඔහුට ඔවුන් ගැන නිච්චියක් නැති විය .
එක දවසක් නිවාඩුවට ගිය මා මිතුරා  අරන් ආවේ සුබාරංචියකි.
"තාත්තට දැන් හෙමිහිට පරණ මතකය ලැබෙනවා'".
නොබෝ දිනකින්ම ඔහු ආයෙමත් දිනපොත ලියන්නට පටන් ගනු ඇත.
මගේ එක් අලුත් අවුරුදු පැතුමක් වන්නේ නිවාඩු පාඩුවේ  සෝමසිරි ඉස්කෝලේ මහත්තයා හම්බ වෙන්නට යාමය .
දෙවන කතාව
ටෝස්ට්මාස්ටර් කථික වැඩ සටහනක් බලන්නට මම ගිය අවුරුද්දේ ගියෙමි . එහිදී කෙන්යානු ජාතිකයෙක් හරි අපුරු කතාවක් කළේය . ඔහුගේ නම ඔම්බුගේ  වගේ එකකි.
'මම මීට අවුරුදු පහළොවකට ඉස්සර  එවකට සිටි පෙම්වතිය සමග නිතර ගැටුම් ඇති කර ගත්තා . ඒත් මම ඇයට මහත්සේ ආදරය  කළා.  මෙහෙම තියෙද්දී මට ඇගේ වෙනත් සම්බන්ධයක් අතටම අසු වූ දවසේ මට මුළු ලෝකෙම එපා වුනා . මම සිය දිවි නසා ගන්නට තීරණය කළා.
හවස වැඩ ඇරිලා ආපු මම නයිලෝන් ලණුවකුත් උරේකට දාගෙන අපේ ගමේ කැලෑ  රොදට ගොඩ වැදුනා . තොණ්ඩුව  ගැට ගැසීමට හොඳ ගසක් හොයමින් මම මේ වන රෝදේ ටිකක්  ඇතුළටම ඇවිදගෙන ගියා . ඒ යන අතරේ මට ඇහුනා කාන්තාවක් උදව් ඉල්ලා කෙඳිරි ගාන හඬ . හෙමින් සැරේ හඬ ආ දෙසට ලං වී බලද්දී මම දැක්කා වල් බුටෑවෙන් වැසී ගිය  පරණ ගල්වලකට පෙරලීම නිසා කකුල බදාගෙන විලාප දෙන තරුණියක්.
මම ආපු කාරණය අමතක කරලා ඇයව ගොඩට ගත්තා. ඉන්පසු පස් කණ්ඩියක් උඩ  වාඩි  කරවා ඇය තනිවම මෙහි පැමිණියේ මන්දැයි ඇසුවා .
ඇය පැමිණ තිබුනෙත් වනයට වැදී වස පානය කොට මිය යන්නයි . එසේ දිවි තොර කර ගන්නා අදහසට ඇයව තල්ලු කළ පසුබිම් කතාත්  මම අසා සිටියා .
එවිට මට තේරුණා මට තිබුණු ප්‍රශ්නය  මොන තරම් සුළු දෙයක්ද කියලා .
කළුවර වැටෙන තුරු අප කතා කර කර හිටියා . ඉන්පසු ඇයව වත්තම් කරගෙන ගෙදර ආවා. අදත් අපේ ගෙදර ඉන්නා මගේ ආදරබර බිරිය ඇයයි.
අගලක වැටී නිරාහාරව මිය යන්නට සිටි ඒ ගැහැණියගේ වටිනාකම මට කියන්නට බෑ .'
****
මේ වගේ මිනිසුන් ගැන  මට අසන්නට සැලැස්සු  2015 අවුරුද්දට මම කැමතිය .
2016 අවුරුද්දේ ලැබෙන දුක සැප සමසිතින් දරාගෙන ජීවිතයේ වටිනාකම ඉහළ නංවා ගන්නට මටද ඔබටද  හැකි වේවායි පතමි .

Image:canvasspainting4less.com

Monday, December 7, 2015

අහිමි වූ ජෙට් එන්ජිම- 2

පළමුකොටස මෙතැනින් කියවන්න
කල පේරාදෙණියට ගොඩවන ඉංජිනේරු සිසුනට  පළවෙනි අවුරුදු දෙකේදී අනිවාර්යයෙන්ම යාන්ත්‍රික ඉන්ජිනේරු විෂයයන් මහැදුරු මහලිම්ගෙන් ඉගෙන ගන්නට ලැබිණි . ඒ වුනත් මහැදුරු මහලිංගම් සමග වචනයක් නොදොඩා පාස්අවුට් වූ ඉංජිනේරුවෝද  සෑහෙන ගණනක් සිටිති.

ඊට එක්  හේතුවක්  වූයේ  අසූ ගණන්වල අග හරියේ පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨයේ තිබුණු ගුරුගෝල දුරස්ථ බවයි. විෂය කරුණු සම්බන්ධව හෝ වෙන කිසි දෙයක් සම්බන්ධව  පිළිසඳරක යෙදීම, පංතියේදී ප්‍රශ්ණ ඇසීම, අකැප දේවල් බවට මතයක් විය. එසේ දුරස්ථ බවක් තිබෙන බවත් එසේ දුරස්ථවම සිටිය යුතු බවටත් නවක සිසුන් වූ අප තුල පූර්ව නිගමනයක් තිබුනේය . සමහර ගුරුවරුන්ගේ පැත්තෙන් මෙලෙස ඈත්ව සිටීමට කැමැත්තක් තිබිණි. ඒත් මෙය මහා මුලාවක්  බව මට  දැන් සිතෙයි.

දෙවන හේතුව වුයේ මහලිංගම් යනු ඉතාම අහිංසක ලජ්ජාශීලී උගතෙකු වූ නිසා බොහෝ විට ඔහු සිසුන් සමග යම් පරතරයක් තබාගෙන දරුවන්ට  ආදරය කරන පියෙක් සේ  හැසිරීමයි. ' පහුවෙලා හමු වූ තාත්තා' කතාවේ කාලිඩ්ගේ පියා මට මේ සමග සිහියට නැගේ.

පසුගිය දිනෙක වත්මන් ඉංජිනේරු පීඨාධිපති මහැදුරු ලීලානන්ද රාජපක්ෂ සමග මම මේ ගැන කතා කළෙමි . ඔහු කීවෙත් මහලිංගම් යනු තමන්ගේ පාඩුවේ වැඩ කටයුතු කරගෙන ගිය, ඉතාමත් අහිංසක උගතෙකු බවය. ඔහු කිසි දිනෙක පරිපාලන කටයුතු වලට කැමැත්තක් දක්වුයෙත් නැත . සිය දිගු සේවා කාලය තුල ඔහු කිසි දිනෙක අංශ ප්‍රධානියෙකු හෝ පීඨාධිපතිවරයෙකු ලෙස කටයුතු නොකළේ එනිසාය .

එහෙත් මේ පෙනේන්නට තිබෙන ඈත්බව අමතක කර ඔහු හා කතා බහ කරන්නට අවස්තාව උදා වූ හැමෝටම මහාලිංගම් යනු කුඩා දරුවෙකු සේ අව්‍යාජ නිහතමානී  පුද්ගලයෙකු බව පසක් වුනේය.

ඉහත  කාටුනයේ  මහැදුරු මහලිංගම්ගේ  මුහුණ ඇන්දේ අපේ බැචෙකු වන රන්ජිත් පද්මසිරි විසින් 1992දීය . 1991 හා 1992 පීඨ දිනයන් වෙනුවෙන් අපේ බැචාලා වන සමන් රංජිත් , සමරක්කොඩි හා රන්ජිත් පද්මසිරි විසින් මෙලෙස අඳි කාටුන් රැසක් ප්‍රදර්ශනය කෙරිණි . මේ  කාටුනය දෙස මහදුරු මහලිංගම් මහත් සොම්නසින් බලා සිටිනු දුටු රන්ජිත් පද්මසිරි පසුදිනක මහලිංගම් රුව සහිත වෙනම චිත්‍රයක්  නිමවා ඔහුගේ කන්තෝරුවට ගෙන ගොස් දුන්නේය .මහැදුරුවරයා ඊට බොහෝ සතුටින් ප්‍රතිචාර දක්වා තිබිණි. 'මමත් ඉස්සර චිත්‍ර ඇන්දා . ඒත් මේ නොයෙක් වැඩ රාජකාරී නිසා ඒ විනෝදාංශය  මග ඇරිලා ගියා' කියා රංජිත්ට කිව්වේය. රංජිත්ට සමු  දෙද්දී මහැදුරුවරයා පැවසුවේ 'මම මේ චිත්‍රය අපේ නෝනට පෙන්වලා එයා කියන්නේ මොකක්ද  කියලත් කියන්නම්කො' .

ඉන් ටික දවසකට පසු ඉංජිනේරු පීඨ දිගු කොරිඩෝරයෙදී රන්ජිත්ව දුටු මහැදුරු මහලිංගම් ඉද්ද ගැසුවා සේ නතර වුනේය . කොරිඩෝයෙදී  සාමාන්‍යයෙන් ඔහු නොකරන දෙයක් කළේය. ශිෂ්‍යයෙක් සමග කතා බහ  කළේය.

' අන්න අපේ නෝනා අර චිත්‍රය දැකලා බොහොම සතුටු උනා ' එසේ කියා රන්ජිත් දෙස මදහස පිරි මුහුණින්  බලාසිට යන්නට ගියේය.

1992 මැයි මාසයේ හිල්ඩා ශාලාවත් සංගමිත්තා ශාලාවත් අතර පිටියේ හැදු ආනන්දගේ වෙසක් කූඩුව ඒ කාලයේ බොහෝ කයි කතන්දරවලට බඳුන් වුවකි. කැරකෙන කුඩුවක් හදන්නට ගියර් මෝටරයක් හොයාගෙන ඉන් තවත් පුලියක් කරකවා යාන්ත්‍රික ඇටවුම නිමකරේ අර උපාලිම තමයි. කූඩුව බලන්නට මහැදුරු මහලිංගම් තනිවම් ආවේ තරමක් සෙනග අඩු වෙලාවකය .   ඔහුගේ නිරීක්ෂණයට හසු වුනේ  මොටරයේ සිට තවත් පුලියක් කරකැවීමට යොදා තිබූ බෙල්ට් එක දෙසය . කොහෙන්දෝ සොයා ගත් ඒ පරණ බෙල්ටය එකට සන්ධි කර තිබුනේ කොහු ලණුවකින් හිර වෙන්න ගැසූ ගැටයකිනි. සෑම  පැය බගයකටම වරක් මේ බෙල්ටයේ ආතතිය නිසා ගැටය ලිහී  කැරකෙන කුඩුව නතර වී යයි. ඉතින් අපේ යාළුවෝ දනිපනි ගා හිර ගැටයකින් ආයෙමත් බෙල්ට් එක ගැටගසා මෝටරය ස්ටාට් කරති.

කිසිත් නොදොඩා එතැනින් නික්මුණු මහැදුරුවරයා පසු දිනක තම දෙසුමකදී මේ සිද්දිය ගැන කතා කර තිබුනේ අපේ  සිසුන් යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරු  විද්‍යාවේ මුලික සිද්දාන්ත ගැන සැලකිලිමත් නැති බව සිනහමුසුව පවසමිනි.

1990 දී පමණ  අපට 1970දී  සිසුන්ට දුන් ඔහුගේ දේශන සටහන් වගයක් හමු වුනේය . ඒ සටහන් ඔහුගේ අලුත් දේශන සටහන් සමග සසඳා බැලුවෙමු . කිසිදු වෙනසක් නැත. ඔහු පවතින ලෝකය සමග අලුත් නොවන ගුරුවරයෙක්දෝයි අපට සිතිනි,  නමුත් යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරු විද්‍යාවේ ඔහු ඉගැන්වූ මුලධර්ම එහෙම නිතිපතා වෙනස් වෙන ආකාරයේ ඒවා නොවන බවත් හැම දේටම වඩා වැදගත් වන්නේ මුලික සිද්ධාන්ත ටික හරියටම ඔලුවට දමා ගැනීම  බවත් අපට  වැටහුණේ ඉන් කලකට පසුවය. අනික වෙසක් කූඩුවේ කතාව නිසා ඔහු මගතොට  දකින දේ තම ඉගැන්නුම් සඳහා හෙමිහිට එකතුකර ගත්  බව පෙනේ.

නිල්ල දිලෙන හන්තාන කඳුවැටිය හා සොඳුරු මහවැලි මිටියාවත සමග ඈඳුණු  සරසවි බිමේ ලොකු කුඩා මංමාවත්වල  හා පුළුල්ව වැතිරුණ  තණ  පලස්වල  සෑම බිම් අඟලකම ඇති සොබා අසිරිය ඔහුට මග හැරුනේ නැත . එහෙත් මේ කලාතුරකින් බිහිවන විද්වතාගේ චරිතයේ සමහර කොටස් අපට මගහැරුණා  කියා සිතෙන්නේ හේතු කීපයක් නිසාය.

පළමුවන්න මේ අපූරු පුද්ගලයාගේ  සරල ජීවන රටාවෙන් යමක් ඉහගෙන ගන්නවා වෙනුවට අපේ ජීවිත මහා සංකීර්ණ පටලැවිල්ලක් කර ගැනීමය. දෙවැන්න අපේ සිත්වල පැලපදියම්ව තිබූ පූර්ව නිගමන නිසා ප්‍රමාණවත් තරමින් ඔහුට ලං වීමට නොහැකිවීමය. තුන්වැනිව ඔහුගේ ව්‍යක්ත ඉංග්‍රීසි දැනුමත් සන්නිවේදන හැකියාවත් උකහා ගන්නට බැරි වීමය.

සුප්‍රකට ජෙට් එන්ජිමේ කතාව, කම්පන න්‍යාය සම්බන්ධව කරන ලද පර්යේෂණ නිසා ලෝක පුජිත වීම, අතිදක්ෂ ගුරුවරයෙකු වීම  ආදිය සහිත සංකේතාත්මක රූපකයක්, ඉතා හොඳ සරල අහිංසක මිනිසෙක් ආදී ලෙස බොහොම පැතලි ආකාරයෙන් ඔහුගේ චරිතය විග්‍රහ කරන්න බැරි බව මට සිතෙයි.

මහාලිංගම්' නම් චරිතය  බිහි වී ඇත්තේ  පෙරදිගින් ගත්  සරලකම හා අල්පේච්ඡතාව  මෙන්ම  බටහිරින් ගත් ආචාරශීලීත්වය , ශික්ෂණය හා ක්‍රමාණුකුලබව වැනි දේ සම්මිශ්‍රණය වීමෙනි. මේ දේවල් සියල්ල ඔහුට  දායාද කළ පෙරදිග ලෝකයටත් බටහිර ලෝකයටත් ඔහු  වටිනාකමක් එකතුකර නික්ම ගියේය.

තවම  අප කියවා ඇත්තේ මේ මහා චරිත කතාවේ හැඳින්වීම පමණක් බව මට සිතේ .

******************

පසු වදන-ජෙට් එන්ජිමේ කතාව 

පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨ ආලින්දයට ගොඩවන විටම දක්නට ලැබෙන අභිමානවත් දර්ශනයක් වන්නේ අධ්‍යයනය සඳහා කොටස්කර සකසන ලද ජෙට් එන්ජිමකි. මෙය මහැදුරු මහලිංගම්ට  රෝල්ස් රොයිස් සමාගම විසින් පරිත්‍යාග කරන ලද්දක් බව බොහෝ දෙනා අසා ඇති  කතාවකි . මේ කතාවෙන් තවදුරටත්  පැවසුණේ  එකී සමාගමේ ජෙට් යානා එන්ජින්වල තිබූ කම්පන දෝෂයක් මහැදුරු මහලිංගම්ගේ උපදේශකත්වය නිසා විසඳාගත්  වගත් ඊට කෘතගුණ සැලකීමක් වශයෙන් ඔහුට රෝල්ස් රොයිස් කාරයක් තෑගී කරන්නට සැරසුනද එය කාරුණිකව ප්‍රතික්ෂේප කළ අප මහැදුරුවරයා ඒ වෙනුවට ඉංජිනේරු සිසුන්ගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා හැකිනම් ජෙට් එන්ජිමක කැපූ ආකෘතියක් ලබා දෙන ලෙස දැන්වීම නිසා එය ලැබුණු බවත්ය .

එහෙත් ශ්‍රී ලංකා ඉංජිනේරු ආයතනයේ හිටපු  සබාපති නිව්ටන් වික්‍රමසුරිය ලියා ඇත්තේ   තමන් මහැදුරු මහලිංගම්ගේන්ම අසා දැනගත් පරිදි ඒ කතාව බොරුවක් බවත් සැබවින්ම සිදුවුයේ මහැදුරු මහලිංගම් විසින් රෝල්ස් රොයිස් සමාගමට පේරාදෙනි යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරු අංශයේ  කෙරෙන අධයයන කටයුතු පිලිබඳ ලියා යවා හැකිනම් ඉවත දමන ලද ජෙට් එන්ජිමක හරස්කඩ මොඩලයක් ලබා දෙන ලෙස ඉල්ලූ බවය. රෝල්ස් රොයිස් සමාගම ඊට කැමැත්ත  පළකළ  අතර  පේරාදෙණිය සරසවියේ වියදමින් නැව්ගාස්තු ගෙවා එය මෙරටට ගෙන්වාගෙන තිබේ .

කෙසේ වෙතත් එකී ජෙට් එන්ජිම අපට දැක බලාගන්නට  ලැබී ඇත්තේ මහැදුරු මහාලිංගම්ගේ කැපවීම නිසාය.  අනෙක් අතට ඔහු ගෙවූ සරල නිහතමානී දිවිපෙවෙත නිසා ඔහු රෝල්ස් රොයිස් කාරයක් ප්‍රතික්ෂේප කරා යයි කීවද පුදුම වෙන්නට දෙයක් නැත.


Photo Source: puaan.org


Monday, November 30, 2015

අහිමි වූ ජෙට් එන්ජිම

පේ යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරු සගයෙකු වූ උපාලි  කලක් වැඩ කලේ විදුලි සෝපාන  හා උත්තෝලක හෙවත් එලිවේටර් ගෙන්වන හා සවි කරන සමාගමකය.

ඔහුගේ සමාගම විසින් එක්තරා කර්මාන්තශාලාවක සවිකරන ලද එලිවේටරයක් බොහෝ දෝෂ සහිත නිසා සමාගමට  දොස්   අසන්නට සිදු වුනේය. කවුරුන් මොන විදිහට උත්සහ කලත් එහි කරදරකාරී ගැස්සීම  හෝ හිටි හැට්යේ නතර වීම වලක්වා අවශ්‍ය කාරිය කර ගන්නට බැරිව හැමෝම නන්නතාරව සිටියෝය.

අලුතින් බැඳුණු යාන්ත්‍රික ඉංජිනේරු තැන වූ  උපාලි   මේ ප්‍රශ්නය ලිහන්නට උත්සහ  කළේය. ඉන්පසු ගෙදර ගොස් මහැදුරු මහලිංගම්  දෙවන වසර සඳහා ඉගැන්වූ සටහන් තොගයක් පිරික්සන්නට විය. උත්තෝලකවල කම්පන ඇති වීම ගැන ඔහු සටහන් දී තිබුණු බව දැක ගත්තේ එවිටය. විභාගයට පාඩම් කරාටත් වඩා සීරුවෙන් රෑ මුළුල්ලේ මේ සටහන් නැවත කියෙව්වේය. අවුරුදු දහයකට  පස්සේ තරමක් ප්‍රායෝගික දැනුමක් එකතු වී තිබු නිසා  අවශ්‍ය දේ පෙරා ගන්නට ඔහුට   පුළුවන් විය.

පහුවදා අදාළ කර්මාන්ත ශාලාවට ගොස් ටික වෙලාවක් ඒ මේ අත කැරකෙමින් සිට උත්තෝලකය රෙපෙයාර් කර දැම්මේය. පුදුමයකි.  වැලි කොට්ටයක හා එක අතිරේක දුන්නක පිහිටෙන් සමාගමටම අවනම්බුවක් වී තිබූ මහා එලිවේටර් ගැටලුව ලිහා දුන්නේය.

මීට වසර ගණනකට පෙර මේ කතාව ඇසු විට මම උපාලිගෙන් ඇසුවේ  'ප්‍රොෆ් මහලිංගම්ට  ජෙට් එන්ජිමක් හම්බුනානේ ඔය වගේ ප්‍රශනයක් විසඳලා උඹටත් ගෙදරට හයි කරගන්න ලිෆ්ට් එකක්වත් ඉල්ලා ගන්න තිබ්බනේ කියලාය .

'මොනව කියනවද මචන්. ඒක දවසකින් දෙකකින් හැමෝටම අමතක වුනා . පස්සේ මට එහෙන් මෙහන් අඩු සැලකිලි, කැපිලි එන්න පටන් ගත්ත නිසා මම ඒ කොම්පැනියෙන් අස්  වුනා' .

ඒත් තමන් කළ විප්ලවීය කාරිය ගැන ඉංග්‍රීසියෙන් නිබන්ධනයක් ලිවීමට උපාලිට වුවමනාවක් තිබ්බෙත් නැත . ඊට නැඹුරුවක් තිබුනේද නැත. එතෙන්දී ඔහුට තමන්ගේ ගුරුන්නාන්සේ හෙවත් මහැදුරු මහලිංගම් මග අරුනේය.

උපාලි  ඊළඟට ගියේ වීදුරු නිෂ්පාදන කර්මාන්ත ශාලාවකටය

මේ කර්මාන්ත ශාලාවට ගොඩ වූ හැටියේ ඔහුගේ පරණ සරසවි මිතුරන් කිහිප දෙනෙක්ගෙන් ඔහුට උපදෙස් ලැබුනේය.
මචන් මෙතන කිසි කෙනෙක්  ඉංජිනේරුවෝ ගණන් ගන්නේ නෑ , වැඩක් කර ගන්න දෙන්නෙත් නෑ . ලොක්කොත් එහෙමයි . කෑම කාමරේ වුනත් අනිත් අයගෙන් වෙන් වෙලා වෙනම කන්නේ . මේක අපට හරි යන තැනක් නෙවෙයි, අනික අර ලයිබ්‍රරියේ යතුර ලාච්චුවේ දාගෙන ඉන්නවා ඇඩ්මින් මැනේජර් . ඉතින් අපි කොහොමද කැටලොග් එකක්වත් අරන් බලන්නේ ;

උපාලි  එතැන රස්සාවට ආ පළමු දවසෙම හවස් වරුවේ ගියේ ඇඩ්මින් මැනේජර් මෙන්ඩිස් වෙතටයි.
' මිස්ටර් මෙන්ඩිස් මට ලයිබ්‍රරියේ යතුර ගන්න පුලුවන්ද ?
මෙන්ඩිස් වහා නැගිට්ටේය .
ලාච්චුව අත ගා යතුර අතට ගත්තේය.
උපාලි  සමගම ඇවිත් පුස්තකාලයේ දොර ඇර දුන්නේ මෙසේ කියමිනි ;

'අනේ මහත්තයෝ කොච්චර දෙයක්ද ඔය මහත්තුරු ඇවිත් මේවා පාවිච්චි කරන එක . මගෙන් මේ යතුර කවුරුවත් ඉලල්ල නෑ මාස ගානකින් . මම ඕක වහල තියන්නේ මේ ක්ලීනින්  එකේ කට්ටිය ඇවිත් ඕක ඇතුලේ නිදා ගන්න නිසා. අනික ඔය වටිනා පොතක් එහෙ මෙහෙ වුනොත් මොන තරම් අපරාධයක්ද?'

සිය සගයින් විසින් එළඹ සිටි තමන්ට ඒත්තු  ගන්න්වන්න්ට උත්සහ කළ  පුර්ව  නිගමනය මොන තරම් වැරදි දෙයක්දැයි උපාලි  වටහා ගත්තේය .

මේ කර්මාන්තශාලාවේ කාර්ය මණ්ඩලයේ අසමගිය හා හිතින් මවාගත් උස් පහත්  භේදකම් ගැනත් උපාලි  අලුතින් සිතන්නට පටන් ගතේය. කෑම පැයේදී සෙස්සන්ගෙන් ඈත්ව ගෙම්බර් එකේ තනිවම කෑම කමින් සිටි නිලධාරීන්  ලඟ වාඩි වී කෑම කන්නට ඔහු උත්සහ කළේය. අනේ මේ කියූ 'ලොක්කා' මොන තරම් සාමාන්‍ය මිනිහෙක්දයි වචනයක් කතා කළ ඇසිල්ලේ පසක් විය. සතියක් යන්නට මත්තෙන් ස්ටාෆ් කැන්ටිම සිනා හඬින්  උතුරන සමගි සම්පන්න තැනක් විය .

අපේ පුර්ව නිගමන නිසා අප අපටම කරගන්නා නොහොඳ බොහෝය . මේ වග කිව්වේ නොවැම්බර්  හතරවැනිදා සමුගත් මහදුරු මහලිංගම් ගැන සටහනක් ලියන්නට පූර්විකාවක් වශයෙනි .

1992 අවුරුද්දේ  පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨයේ වාර්ෂික ෆීඨ දිනය වෙනුවෙන් රඟ  දක්වන ලද ගීත නාටකයේදී  රඝුපති රාඝව රාජාරාම් යන ප්‍රකට භාරතීය  බැති හීයේ  තාලයට ගැයුණු කොටසකි මේ:

අධිපති යාන්ත්‍රික විද්‍යාවේ
සුපිරිම උගතෙකි ලංකාවේ
සේවා ඉසිඹුව ලද තොසිනේ
මහැදුරු මහලිංගම් සැරදේ

සරසවි ජීවිතයේ වසර හතක තුළ  මුණ පෑ දුක්මුසු රසමුසු සිද්දි ගීතමය ජවනිකාවලින් ඉදිරිපත් කෙරුණු දිග නළුවක් වූ මෙහි මේ උපහාර ගීත කොටස තිබුනේ විනාඩියකටත් අඩුවෙනි . මා මුලින් කී උපාලිද මෙහි ප්‍රධාන නළුවෙක් වුනේය.

ඒත් නාට්‍යය ඉවර වී එලියට එනවිට අපට ප්‍රගතිශීලී මිතුරෙකුගෙන් දෝෂාරෝපනයක් අහන්නට සිදු විය .

 'උඹල ස්ටාෆ් එකෙන් ලකුණු දාගන්න ප්‍රශස්ති ගී කිව්වා නේද?'

1991 අවුරුද්දේ විශ්‍රාම ගිය මහැදුරු සෙල්වදුරේ මහලිංගම් පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨයේ  සංකේතාත්මක සලකුණක් වුනේය. අනෙක් අතට ඔහු මුළු විශ්වයේම  වඩාත් ම  සනීපදායක නිවහන ලෙස සැලකුවේ පෙරාදෙණියයි.

ඔහු ගැන මගේ කියවීම මෙහි දෙවන කොටසින් ලියන්නට සුදානමින් සිටිමි


(ඉකොනොමැට්ටා විසින්ද  මහැදුරු මහාලිංගම් ගැන අගනා බ්ලොග් සටහනක්  ලියා ඇත - මෙතැනින් කියවන්න  )
Photo:
people.eng.unimelb.edu.au

Tuesday, October 27, 2015

රා බීමේ ආදීනව හෙවත් ලියන මහත්තයාගේ අබග්ගය

මීදුම විඩෙන් විඩේ ඇවිත් සුදුපාට පුළුන් අලවලා පැලැස්තර දැම්මට අපේ ගමේ කඳුවල සීතලට නිල්වෙච්ච තැන් සේරම වහන්න කවදාවත් බැරි වුනා. මේ කඳු හෙල් බෑවුම් එපාවෙනකම් පිරිච්ච ගමේ දිගට දිගේ උසට උසේ කඳු  නගින, බහින ගල් පඩිපේලි හා සිමෙන්ති කොන්ක්‍රීට් පඩිපේලි තිබුනා.සමහර ඒවා සිරීපාදේ නගිද්දී හමුවෙන මහගිරිදඹේ තියෙන එව්වා වගේ . දිගම එක  තිබුනේ ගමේ කඩ මණ්ඩියේ ඉඳන් ගම පාවුලෙන් ගලාගෙන යන උමා ඔය නානතොට හා ඒදණ්ඩ ගාවට .

කඩ මන්ඩියේ ඉඳන් ඉහළට ආයෙත් බෑවුම ඇති තාර පාර. අපේ ආච්චිලා ගෙදර ලඟින් පටන් ගන්න තාර පාරේ ටිකක් මුදුනට නගිද්දී  යවුල ගහ හම්බ වෙනවා. අද්දා අද්දා කන්ද නැග්ගාම දියතලාව සානුව හම්බවෙනවා. කොටින්ම අපේ ගම තියෙන්නේ ගැඹුරු වළක් පතුලේ. කඳු මුදුනේ පිහිටි තැනිතලා සානුවේ සිට පාර දිගේත් බැහැගෙන බැහැගෙන ඇවිල්ලා ගල්පඩිපෙළ දිගේත්  බැහැලා ඉවර වුනාම හම්බ වෙන ඔයපාර අඩි  දාස් ගාණක් පාතින් තියෙන එකක් කියලයි හිතෙන්නේ. අපේ ගෙදර ආපු සමහර පාසැල් මිත්‍රයෝ සරසවි මිත්‍රයෝ කියන්නේ අපේ ගම තියෙන්නේ මුහුදු මට්ටමෙනුත් පහළ කියල. අපේ ඔය ඉවුරෙන් සිප්පි කටු හම්බ වෙනවා, ලිඳේ හාල්මැස්සෝ ඉන්නවා කියල කාඩ් හිට ගහලා තිබ්බා.

පන්සල තිබ්බේ ඔයට යන ගල්පඩි පාර  අතරමැද. ටී හන්දියකින් තවත් පඩිපෙළක්  විහිදුනා පන්සල දිහාවට, එතැනින් හැරිලා පන්සල පැත්තට යනකොට නුදුරේම තියෙන සිමෙන්ති බැම්මෙන් වටකරපු පංසලේ ලිඳ හම්බ වෙනවා. අඩි  පහළොවක් විතර ගැඹුරෙන් පිරිමි කෙනෙක්ගේ තන මට්ටමට එනකන් විතර නිල් කැටේට පිරිලා තිබ්බ ඒ ළිඳේ වතුර මිහිරි රහයි. (මේ ලිඳේ වතුර මට්ටම මෙහෙමයි කියල දැන ගත්ත දවස ගැන තමයි අද ලියන්න යන්නේ ) පඩිපෙළ නැගලා මහන්සිය නිවාගෙන මේ ලිඳෙන් වතුර ටිකක් බීලා යන ඇත්තොත් හිටියා .

පඩිපෙළ බැහැගෙන බැහැගෙන බැහැගෙන ගිහිල්ලා  ඒදණ්ඩෙන්  එහා පැත්තට ගියාම හම්බ වෙන්නේ ගොවිතැන් බතින්, පැණි හකුරෙන් සරුසාර ගමක් . ඒ සුන්දර එහා ගම ලෝකයේම ප්‍රසිද්දයි කිතුල් රා හා කිතුල් හකුරු වලට. හකුරුනම් එහා ගමෙන් අපේ ගමට ගෙනත් විකුණන ඈයෝ හිටියා. රානම් කලගෙඩි අරන් ගිහිල්ලා පුරවාගෙන එන්න ඕනි . කලගෙඩි වෙනුවට බඩගෙඩි  උස්සගෙන බොහෝ දුර පාර ගෙවාගෙන මේ ගම්සබා පඩිපෙළ දිගේ බැහැලා හොඳ පෙණ  උතුරන කිතුල් රා බඩෙන් එකක් පුරවාගෙන ඒවා ඇඟ පුරා ලේ නහරවලත් දුවද්දී හති හල හලා  ඒ වුනත් තනියම හිනා වෙවී ඔය කන්ද ආපිට නගන වැඩිහිටි ඇත්තෝ අපි  ඕනි තරම් දැකලා තියෙනවා.

අපේ ගමටත් ඉහළින් තිබ්බ ගමකට ඈත පලාතකින් ආපු කොට මහත ලියන මහත්තයා මේ කිතුල් රා ගැන ආරංචි වෙලා තාරපාර දිගේත් පඩිපෙළ දිගේත් සන්තෝසෙන් රෝල් වෙමින් ඇවිත් අපේ අල්ලපු ගමට ඇදිලා ගිහින් තියෙන්නේ කාන්දමකට ඇදෙනව වගේ.

මේ  අවාසනාවන්ත දවසේ ලියන මහත්තයා ජෙමිස්ගේ  ගෙදරින් පෙණ උතුරද්දීම කිතුල් රා  බෝතල් දෙක තුනක් බීලා ඒදණ්ඩෙන්  ගඟේ මෙහා පැත්තටත් ආවා . කොච්චරවාත් කකුලේ එල්ලෙන කුඩෑල්ලන්  ගලවමින් උන්ට බැන වදිමින් ගල් පඩි පෙළ දිගේ මැද හරියක්  එනකොට වටින් ගොඩින් කළුවර වෙලා .
අනේ මනුස්සයට පාර  වැරදුනා පන්සල ලඟදි. මහා පාර පැත්තට එනවා වෙනුවට පන්සල පැත්තට  හැරුණා . වෙරි මරගාතේ ඒ පඩිපෙළ දිගේ විසිවී විසිවී යනකොට අයෙත් හන්දියක් .පාරවල් දෙකක්. ලිඳට හැරෙන සිමෙන්ති පඩි දෙකතුන හා පන්සලට දිවෙන පඩිපෙළ.

අහෝ! අපේ කතානායකයා එතැනින් හැරුනෙත් වැරදි පැත්තට. අඩි දෙක තුනක් තිබ්බම ටිකක් උස  සිමෙන්ති පඩියකුත් හම්බුනා. එතනින් එහාට මොකුත් පේන් නෑ .ඊළඟට ලියන මහත්තයා අඩිය තිබ්බේ කොහාටද දන්නවාද ?
ජබ්බොග් ! පන්සලේ ලිඳ ඇතුලට.

 'සුරා සොඩෙක්  ගිරි කුළකින් පාවී මහා පොළවට පාවී  එද්දී... ගත දැවටෙන මේ සීත සුළං රැල් අහෝ සැපයි කිව්වාලු' .

පිංවතුනි අපේ ලියන මහත්තයා සින්දු කිව්වේ නෑ . අඩිය වැරදිලා තමන් අගාධයකට වැටෙන්න යනවා කියලා තේරුම් ගත්තු ගමන් 'බුදු අම්මෝ මාව බේරා ගනියෝ' කියල මරහඬ තලාගෙනම ලිඳ ඇතුලේ පත බෑවුනා . ඒ මර ළතෝනිය සද්දෙන් මතුවෙලා  ලිඳ ඇතුලේ ගිලෙද්දී මහා  බියකරු දෝංකාරයක් නංවමින් හරියට රයිෆල් උණ්ඩයක් වගේ  ලිඳ වටේ කැරකි  කැරකී ඇවිත් උඩට මතු වුනා.

පන්සල්වත්තේ කෙළවරක කයිවාරු ගසමින් සිටි කොලු නඩේ අතරින් එකෙක් තමයි විමලේ . මිනිහට ඇහුනෙම තමන්ගේ ආතාගේ කට හඬ. මල් පුජා  කරන්න කලින් වට්ටියට පැන් ඉහින්න ලිඳ පැත්තට යන ආතා ලිඳට වැටෙන්න ඇති කියල හිතන් ගම දෙවනත් වෙන්න කෑ  ගැහුවා

 'අනේ මගේ රත්තරං ආතේ  උඹට  මොකද උනේ . ඇයි ලිඳ ලඟට ගියේ මේ කළුවරේඒ ඒ ඒ ඒ '
 කියා කෑ ගසමින් පොළොවේ පස් කන්නට වුනා.
මේ හඬ ඇහිච්ච ගමන් ගමෙන් බාගයක් විතර පන්සලට දුවගෙන අවා, පන්සලේ ඝන්ටාරේ නොකඩවා වැදුනා. මේ අතරේ පන්දම් ඉනිමන් කඹ එහෙම ගත්ත තවත් පිරිසක් ලිඳ වටා රොක් වුණා

හතර පස් දෙනෙක් ඇවිත් ගණකම කඹයක් බොලොක්ක පොල්ලේ ගැට ගැහුවා , උස ඉනිමගක් හා දිග උණ ලීයක් ලිඳට දැම්මා . දෙතුන් දෙනෙක් ලිඳට බැස්සා. තන මට්ටමට වතුරේ ගිලිලා බය බිරාන්තව හිටි මහත දෙහෙත පුද්ගලයාගේ ඉණ වටේ කඹේ  වෙළුනා . කවුද කින්ද මන්ද හොයන්නේ නැතුව වැර වීරියෙන් ඒ පතාක ශරීරය ලිඳෙන් ගොඩට ගත්තා.

විමලයා සැනසුම් සුසුම් හෙලුවේ සිය හීන්දෑරී ආතා වෙනුවට ලිඳෙන් ගොඩට ගත් මේ ජම්බෝල මුණයි කලගෙඩි බඩයි හිමි තැනැත්තා දුටුවාට පසුවයි. ප්‍රථමාධාර ක්‍රම මොකුත් නොදැන සිටි නිසා කවුරුවත් ලියන මහත්තයා බිම පෙරලගෙන බඩේ තිබ්බ රා කලගෙඩිය එලියට ගන්න මහන්සි වුන් නෑ . කොහොම වුනත් මිනිහා හොල්මන් වෙලා හිටියට හොඳ ශරීර සනීපයෙන් හිටියා . ටික වෙලාවක් බිම වාඩි  වෙලා ඉඳලා ගමේ කීප දෙනෙක්ගේ වාරුවෙන් ගෙදර යන්න පිටත් වුනා.

රා බීමේ ආදීනව ඔන්න ඔහොමයි!

අර මහදැනමුත්තා කාගේදෝ ඇඹේනියක් දුන්න තෙලිජ්ජ ටිකක් බීලා රහ වැටුනයින් පස්සේ ඒ දිව්‍ය  පානය හම්බුනේ කොතැනින්ද කියල ඇහුවම අනේ අර මායියා ඔලොක්කුවට කිවලු  අපේ වත්තේ ලිඳෙන් කියල. එදා රෑ  මහදැන මුත්තා ගෝලයෝ ටිකයි අලියෙකුයි අරං  ආවලු ලිඳ උස්සාගෙන යන්න. ලියන මහත්තයා පන්සලේ ලිඳට එබුනෙත් කවුරු හෝ දුන් ඒ වගේ ලණුවක් නිසාද කියලා අපේ අම්මයි තාත්තයි කතා වුනා.

මේ අතීත සිද්දියේ සමහර කෑලි මට අමතක වෙලා තිබ්බේ. සිකුරාදා නිවාඩු දවසේ අපේ තාත්තට කතා කරලා විස්තර මතක් කර ගත්තා. අපි දෙන්නා සැහෙන වෙලාවක් හිනා වුනා පරණ සිද්දි මතක් කරලා . හැබැයි ඉතින් ඕනිවට වඩා අතිශයෝක්තිය දාලා ලියන්න එපා කියල තාත්තා කිව්වේ මගේ ජම්ම පුරුද්ද අත අරින්න බෑ කියල දැන දැනමයි.

(මහදැනමුත්තා ලිඳ උස්සාගෙන යන්න හදපු කතාවේ නූතන වර්ෂන් එක තියෙනවා ලබන සතියේ ලියන්නම්.  මට හමු වූ අපුරු මැවිසුරන් ගැන ලියවෙන කතා පෙළට අයිති එකක් ඒක )

චිත්‍රය ඇන්දේ ඔවිනි 

Monday, October 19, 2015

ගාමිණී බොස්

කොළඹ රස්සාවට ආ මුල් කාලයේදී අමතර ආදායමක් හොයා ගැනීමට මම නිවාඩු
දවස්වල ඔටෝකැඩ්  ටියුෂන් දුන්නෙමි .

නුගේගොඩ රේල්වේ ඇවෙනිව්හි පිහිටි නවීන දෙමහල් මන්දිරයට මාස කීපයක් යනතුරු සෙනසුරාදා උදෙන්ම මා ගෙන්වා ගත්  ගාමිණී සිල්වා මගෙන් මහත් ඕනෑකමින්  ඔටෝකැඩ් ඉගෙන ගත්තේය. ඒ කාලේනම් අලුත් මැජික් එකක් වූ පරිගණක ඇසුරෙන් සැලසුම් අඳින මේ මෘදුකාංගයෙන් ඔහු ඉන් පසු හොඳින් ප්‍රයෝජන ගත්තේය.මට වඩා බොහෝ වැඩිමල් වරලත් ඉංජිනේරුවෙක් වූ ඔහු ඒ වනවිට හොඳින් ලාබ ලබමින් තීබු  ඉදිකිරීම්  සමාගමක හිමිකරුවා වීය .ඒ වුනත් ටියුෂන් ගන්නා කාලයේ ඔහු සිගරට් එකක් වුනත් බිව්වේ මට නොපෙනෙන පරිදිය.  බොහෝ ගරු සරු ඇතිව මට සැලකු ඔහු ඉන්පසු ජීවිත කාලය පුරාම මගේ හිතවතෙක් වුනේය. මගේ හැම වැදගත් කටයුත්තකදීම ඔහු මා සමග හිටියේය.

හැම විටම අලුත් දෙයක් ඉගෙන ගැනීමට උතුරා යන උනන්දුවක් තිබුණු ගාමිණී සිල්වා  වැඩබිමට පැමිණ පම්පෝරි ගසමින් වුනත් එසේ උගත් දේ  තම ගෝල  බාලයින්ටත් කියා දුන්නේය. පලංචි ගහන ක්‍රම, සැටලීම් ගහන ක්‍රම, බිල්ඩින් හදන්නට ඔනෑ අලුත් මාදිලියේ උපාංග ආදිය ගැන ඔහු නිරන්තරයෙන්  හොයා බැලුවේය. මා මුල්වරට ඩිජිටල් කැමරාවක් දැක්කේද ඔහු ළඟ  තිබියදීය.

සෙනසුරාදා නැතිව ඉරිදා උදේ පන්ති කරමුදැයි මා ඇසු විට ඔහු කිව්වේ 'මේකනේ වැඩේ අපි සෙනසුරාදා රෑ යාළුවො සෙට් වෙනවා, ඩාන්ස් කරනවා ඉතින් ඉරිදා  දවල් වෙනකන් බුදියාගන්නවා'.

මහන්සි වී වැඩ කරන අතරේම ඔහු විනෝද වෙන්නටද ස්ථිර කල සටහනක් වෙන් කරගෙන තිබුණේය.

ඔය කාලයේදීම අලුතින් ඉදිකරන්නට යන කර්මාන්තශාලා වැඩබිමකට ඉංජිනේරුවෙක් හොයා දෙන්නැයි ඔහු කිව්වේය. මට නිතැතින්ම මතක් වුනේ කරමින් සිටි රස්සාව එපා වී  ආඩපාලි කියමින් සිටි මගේ මිතුරු දිසාය.

ඒ අනුව දිසා බියගම අලුත් වැඩපලට මුල්ම ඉංජිනේරුවා ලෙස බැඳුනේය.සුවිසල් කර්මාන්ත ශාලාව, ගබඩා, පිරිපහදුව, පරිපාලන ගොඩනැගිල්ල  ආදිය ඉදිකෙරුණු මුළු කාලය තුලම නොයෙක් නොයෙක් දේ කරමින් මමත් ගාමිණී හා දිසා සමග බියගම වැඩපොළ හා සම්බන්ධ වී සිටියෙමි.

වැඩ පටන් ගැනීමට කලින් මේ වැඩබිමට වෙන්කර තිබු මුඩු  ඉඩමට අරක්ගෙන සිටි ගණන්කාරයින් දෙන්නෙක් ගැන අසන්නට ලැබුනේය.  තමන්ට රිසිසේ අණසක පතුරුවන්ට තිබෙන ඉඩම එලි පෙහෙළි වෙනවාට ඔවුන් කැමති වුනේ නැත. මේ මිනිස්සු මෙහෙම කරන්නේ හොඳ ආදායම් මාර්ගයක් නැති නිසා බව පැවසූ ගාමිණී සිල්වා ඔවුන් දෙදෙනාගෙන් කෙනෙකුට වැඩබිමට පස් සපයන කොන්ත්‍රාත්තුව දුන්නේය. අනිකාට කෑම සප්ලයි කරන්නට අවසර දුන්නේය. ඒ දෙදෙනාගේම ජීවන රටාව ක්‍රමයෙන් ඉතා යහපත් අතට හැරුණි .

අලුතින් පත පොත හොයාගෙන නිර්මාණශීලීව  ඉදිකිරීම් කරගෙන ගිය  ගාමිණී ඇතුළු පිරිස හොඳ ලාබයක් ලබමින් අන්තිමේදී බියගම වැඩේ අවසන් කලෝය.

ඉන් ටික දවසකට පසු දිසා අවනඩුවක් කිව්වේය.

'මචන් බලපන්කො  මේ වැඩේ ඉවර කරන්න මම තරම් මහන්සි වෙච්ච මිනිහෙක් ඉන්නවද. දවල්ට කන්න වෙලාවක් නෑ . ගෙදර යනකොට රෑ  දහයයි එකොළහයි ඔහොම අවුරුදු දෙකක් මහන්සි වෙලා වැඩේ ගොඩ දාල දුන්නා .
ඉතින් ?

'ගාමිණී බොස් හැමෝටම බෝනස් දුන්නා. පනස්දහ, හැටදහ හිටන් . මට එක ශත පහක් දුන් නෑ . වෙන එකක් තියා කලින් අස් වෙලා ගිය මිනිස්සුන්ගේ පොත්වලටත් සල්ලි දාලා . උන් දන්නෙත්  නෑ' .

ගාමිණී සිල්වා ගැන මගේ හිතේ තිබ්බ පැහැදීම මදක් සසල වුනත් මම ඒ ගැන වැඩිදුර හිතන එක කල් දැම්මෙමි .

ඊළඟ පඩි දවසේ මා ඇමතූ දිසා මෙසේ කිව්වේය,

'මචන් බොස් මාර වැඩේ තමයි  කරලා තියෙන්නේ.
මොකක්ද ?
මට ගේ හදන්න ලක්ෂ තුනක ලෝන් එකක් දීල තිබ්බනේ කොම්පැනියෙන්.
තව ලක්ෂ දෙකක් විතර ගෙවන්න  තිබ්බා.
ඉතින් ?
බලපන්කො බොස් එකවුන්ටන්ට කියල මගේ ණය ගෙවල ඉවරයි ඒ නිසා ක්ලෝස් කරලා දාන්න කියල. මේ සැරේ පඩියෙන් වාරිකේ  කැපිල නැති නිසා අහනකොටයි දැන ගත්තේ . එහෙම බලනකොට මට තමයි ලොකුම බෝනස් එක දීලා තියෙන්නේ.

**********
බියගම මහා කම්මල් කොන්ත්‍රාත්තුව අවසන තව කුඩා ඉදිකිරීම් කීපයක්  කරාට පසු ගාමිණී සිල්වා කොම්පැනිය වසා දැම්මේය .

කොම්පැනිය වසා දමා  අවුරුදු දහඅටක් යනතුරු හරියටම කියනවානම් පසුගිය එකොලොස් වැනිදා වනතුරු ඔහු කිසිම ව්‍යාපාර කටයුත්තක් කලේ නැත. . ඔහු එක්  රැස් කර තිබු මිලමුදල් වතු පිටි සියල්ල ටික ටික කාට හෝ බෙදා දී හිත සැහැල්ලු  කර ගත්තේය. මේ නිදහස් මනස නිසාදෝ ඔහු වයසට යන බවක් පෙනෙන්ට නොතිබිණි.

පහුගිය මාසයේ ඔහු හමු වීමට ගිය දිසාට කියා තිබුනේ ඔහු දැන් සියලු බැඳීම් අත් හැර දමා  ඇති බවය . ඒ වුනත් එදත් ඔහු දිසාට අලුත් බිස්නස් එකක් හොයා ගන්නට උපදෙසක් දී තිබුනේය.

ඔක්තෝබර් එකොලොස් වැනිදාත්  සුපුරුදු හිනා මුණින් අවදි වූ ගාමිණී සිල්වා සැහැල්ලු සිතින්ම ජීවිත ගමන නිම කලේ  හදිසි හර්දයාබාදයකට පසුබාමිනුයි.

අත් හැරීම හෝ සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වීම පටන් ගත යුත්තේ මිනිස් දහිර්යයේ මහිමය පෙන්වමින් පුළුවන් තරම් ජයග්‍රහණ අත්පත් කර ගත්තාට පසුව බව ඔහුගේ දහම වුණේය .  ඔහු විජිතයක් ගොඩ නගා  දරුවන් දෙදෙනාට ඉහළම උසස් අධ්‍යාපනය ලබා දුන්නේය . ඇසුරු කළ හැමෝම ගොඩ දමන්නට මහන්සි ගත්තේය. මේ අපූරු ගති ගුණ නිසා පවුලේ අයත් හිතවතුනුත් ඔහු කෙරේ වැඩි වැඩියෙන් බැඳෙද්දී ඔහු උත්සහ කළේ  බැඳීම් අඩු කර ගන්නටය.

ඉතා දක්ෂ ප්‍රොජෙක්ට් මැනේජර් කෙනෙක් වූ ගාමිණී  සිල්වා තමන්ට ලැබුණු හැම ව්‍යාපෘතියක්ම  සාර්ථකව නිමා කළේය. ඔහුගේ නායකත්වය හා සාර්ථකත්වය ගැන ඉන් පසුවද කතා බහ කෙරුනේ ඒ නිසාය .

ඔහුගේ ජීවිතය ගැන කියන්නට ඇත්තේද එයමයි. ඔහු ඒ ප්‍රොජෙක්ට් එකත් අති සාර්ථකව අවසන් කොට ඇත .

(මට හමු වූ සුවිශේෂ ඉංජිනේරුවන් කීප දෙනෙක් ගැන වරින්වර සටහන් පෙළක් ලියන්නට හිතුනේ සිමෙන්ති. ගල්වැලි හා සැලසුම් කඩදාසි සමග දිවි ගෙවන මේ මිනිසුන්ගේ  සැබෑ ජීවිතය බොහෝ දෙනාට මග ඇරෙන බැවිනි . මේ ඒ ආකාරයේ සටහන්වල  පළමුවැන්නයි.)
*****************