අට විසි මහළ 27- ඒ අපුරු ටිබෙට් ගමන

 

(මේ පළ වන්නේ අටවිසි මහල නවකතාවේ විසි හත් වන කොටසයි . මින් පෙර කොටස් සියල්ල මෙතැනින් )

දොර ඇර බැලු මනොරන්ජන් දුටුවේ සැන්ඩ්විච් හා කෙටි කෑම පිරි සාරවත් තේ බන්දේසියක් අතින් ගත් වෙටර්වරයෙකි .   මනෝරන්ජන් පුදුමයෙන් මෙන් වේටර්වරයා දෙසත් ඉන්පසු කාමරය තුල සිටින  අම්රිතා දෙසත් බැලුවේය.  ඒ දෙදෙනාම කිසි අමුත්තක් නැති විලාසයෙන් සිටියෝය. කාමරය ඇතුල් වීමට ලද අවසරයෙන් පසු කුඩා මේසය මත  තේ බන්දේසිය තබා ආපසු යන ගමන් වේටර්වරයා මෙසේ ඇසුවේය . 

'' සර් ඩිනර් එක මෙහෙට ගේන්නද ? පහළ බුෆේ එකනම් අරිනවා හවස හතට "

මනෝරන්ජන්ට කතා කිරීමට ඉඩක් නොතබා අම්රිතා මෙසේ කීවාය "

" අපි පහලට එනවා රෑ කීය වෙනකම් බුෆේ එක ඇරලද ?" 

" දහය වෙනකම් මැඩම්"

මෙතැන සිදු වෙන්නේ මොනවාදැයි තෙරුම් ගන්නට නොහැකිව කාමරය තුලට ඇතුළු වූ මනෝරන්ජන් දුටුවේ කන්නාඩි මේසය මත තබා ඇති ටියුලිප් ඇඳුම් සාප්පුවේ ලාංචනය සහිත පොලිතීන් උර දෙකකි . ඔහු  අතට ගෙන බැලුවේය . 

අලුත් ටී ෂර්ටයක් , කොට කලිසමක් හා  රාත්‍රී ගවුමක්  ආදී ඇඳුම් කිහිපයක්ම ඒවායේ  තිබිණි  . 

ඔහු දෙස නොබලාම අම්රිතා  කන්නාඩි මේසය මත රඳවා තිබූ ඇගේ අත් අකුරින් ලියු කුඩා සටහනක් පෙන්නුවාය .

- මම හෙඩ් ඔෆිස් එකට යනවා . ඉක්මනින් එනවා. ඔයා හොඳට නිදා ගන්න-

" ඔයා නිදි අතරේ මම මේක ලියල තියල  ගිහින් ඇඩ්වාන්ස් එක්ක අරන් ආවා. ඔය ඇඳුම් ටික ඉක්මනින් ගත්තු ඒවා  . ආ අපට  හෙට දවල් වෙනකන්   මෙහෙ ඉන්න පුළුවන්. මම  එන ගමන් මේ  කාමරේට  සල්ලි බැන්දා"

මනෝරන්ජන්  බොරු තරහක් මවා ගත්තද ඔහුගේ ඇතුලාන්තය ප්‍රීති ප්‍රමෝදයකින් ඉතිරී  යමින් තිබු නිසා ඔහුගේ ගෙල පිටු පසින් බදාගෙන හිස සිප ගන්නා අම්රිතාගේ උණුසුම ඔහුට අමතර   කම්පනයක් නොගෙනා තරම්ය  . ඉන්පසු ඒ කාමරය තුල ඔහු සිතින් සිය දහස්වර සිහින මවා තිබූ කොටින්ම අද උදේ ඇති වූ  රළු සිතුවිලි අතරෙත් මතු වූ එකම බලාපොරෝත්තුව  වූ ඒ සිදුවීම්  සියල්ල නැවුම් ආකාරයෙන් සිදු විය . නොසෑහෙන වෙලාවක්  මුවින් නොදොඩා ප්‍රේමාලිංගනයේ  යෙදුනු මනෝ හා අම්රිතා ඉන්පසු  ඉතාමත් සැහැල්ලු සිතින් අත් පටලවාගෙන රාත්‍රී ආහාරය සඳහා ඇවිද යමින් සිටියෝය. 

ඊට පෙර අම්රිතා හා මනෝරන්ජන් එකිනෙකාට පොරොන්දු දෙකක් හුවමාරු කර ගත්තෝය . 

" ඔයා අද රාත්‍රියෙන් පස්සේ  ආයෙමත් මගේ හොඳම යාලුවා විතරයි . ඒ නිසා මේ හැම දේම අතීත සිදු වීම් කියල හිතල සාමාන්‍ය විදිහට ඉන්න ඕනි හොඳද  ? '

ඒ වන විට සිය මානසික හා ශාරීරික  ආතති සියල්ලෙන් මිදී අලුතින් ලැබුණු  ජීවිතාවබෝධයක් හා යයහපත් සිහි කල්පනාවෙන් මනෝරන්ජන්  සිටියේය. අම්රිතාගේ  ශරීරය පිලිබඳ දිගින් දිගටම ලෝබ බැඳ ගැනීම අරුත් විරහිත බව ඔහු තේරුම් ගත්තේය .

" හොඳයි මම අමාරුවෙන් උනත් පොරොන්දු වෙන්නම්. හැබැයි මටත් එක දෙයක් පැහැදිලිව දැන ගන්න ඕනි " 

" ඒ මොකක්ද ?"

" ඔයා 90 අවුරුද්දේ නිවාඩු ගිහින් අතුරුදන් වුනේ කොහෙටද? කෝ ඔයාගේ දුවගේ තාත්තා ?"

අම්රිතා ඒ ප්‍රශ්නය බලාපොරොත්තුවෙන් සිටියාය. මින් පෙර ඒ ගැන වැඩිපුර හාරා ඇවිස්සුවේ නැතිමුත් මනෝරන්ජන්ට එය දැන ගැනීමේ වුවමනාව තදින් තිබුණු බව අම්රිතා දැන සිටියාය . ඒ අමුතුම ගමන යාමට කලින් ඩුබායි සිට නිවාඩු එද්දී අම්රිතා හා මනෝ විවාහ ගිවිස ගත් පෙම්වතුන් බව බොහෝ දෙනෙක් සිතා සිටියා මෙන්ම මනෝ මුළු හදින්මද අම්රිතා තරමක් දුරස්ත ලෙන්ගතු කමකින්ද එකිනෙකාට  හා බන්දනය වී සිටියෝය . ඔහුට ඇය සිය පෙම්වතිය වූ අතර ඇයට ඔහු හොඳම මිතුරා වුනේය. එහෙත් ඈ ඒ නිවාඩුවට යාමට අසන්න වෙත් වෙත්ම මනෝ කෙරෙහි  ආලවන්ත බඩේ ගින්දරක් තමන් තුළ වැඩෙන බව තේරුම් ගෙන සිටියාය . අවසානයේ ඇය තීරණය කර සිටියේ නිවාඩු ගොස් පැමිණි පසු මනෝරන්ජන්ගේ ආයාචනාත්මක යොවුන් ප්‍රේමයට කැමැත්ත දෙන බවය . 

ඉන්සු සියල්ල සිදු වුනේ නොසිතූ ලෙසය. එහෙත් ඉතිහාසය පුනරාවර්තනය වෙමින් තිබේ . 

" ඔච්චර කල්පනා කරන්න දෙයක් නෑ. කියන්න බෑ කියල හිතනවානම් මම බල කරන්නේ නෑ" මනෝරන්ජන් කීවේය. 

ඔහු කෙරෙහි උපන්  අලුත් සෙනෙහසකින් අම්රිතා මෙසේ කීවාය . 

" අපි පහළට ගිහින් කෑම කමු . ඊට පස්සේ ටිකක් ඇවිදින ගමන් මම ඔයාට කතාව කියන්න පටන් ගන්නම් "

මනෝ ඈ තමන් වෙත ඇදගෙන උණුසුම් හාද්දක් දුන්නේය . 

" දරුවා ගැන කියනවානම් අර අපුරු ටිබෙට් ගමන ගැනත් කියන්න වෙනවා " අම්රිතා සිතුවාය 

 

- මීළඟ කොටස -

Image Source _Prikrama Treks and Expeditions