වසංගත මැද්දෙන් දෝතට ආ මැහුම්කාරිය

 

තමන් ලියපු පොතක් ගැන කතා කරමින් සිටි මගේ මිතුරියක් ඊයේ මෙසේ කිව්වාය. " අලුතින් ලියපු පොත ගැන පබ්ලිසිටියක් දෙන්නවත් හිතෙන්නේ නෑ  මොකද මිනිස්සුන්ට මේ දවස්වල තියෙන ප්‍රශ්න කන්දරාව ගැන හිතෙනකොට . මිනිස්සු ලෙඩරෝග එක්ක , ආර්ථික ප්‍රශ්න එක්ක අරගල කරද්දී අපි පොත් ගහල විකුණන්න  යන එක වැරදියි වගේ මට හිතෙනවා "  මම ඈට  දුන් කෙටි පිළිතුර තව ටිකක් දිග හැර  මෙසේ ලියමි . 

මේ දවස්වල  අලුතින් නිර්මාණයක්  කරන එක මොන තරම් අමාරු වුනත් එහෙම දෙයක් කරන එක  ජිවිතයක් බේරා ගන්නවා තරම්ම වටිනවා. මිනිස්සු මානසික ආතතියෙන් පෙළෙනවා. අපේක්ෂා භංගත්වයෙන් පෙළෙනවා . මිනිසුන්ට ජිවත් වීමේ අපේක්ෂා ආයෙත් දල්වන්න පුළුවන් වෙන්නේ කලාවටයි . ඉතින් අලුත් පොත් බිහි වෙන එක මොන තරම් හොඳද ? අලුත් සින්දුවක්, අලුත් කෙටි කතාවක් , අලුත් නාට්‍යයක්  ලියන්න ඕනි තරම් වස්තු බිජ මේ අමුතු පරිසරයේ දළුලනවා . 

මනුස්සකම ගැන , බෙදා හදා ගැනීම ගැන , මිනිස් ගතිගුණවල ඇති අපුර්වත්වය ගැන වගේම කෘර කම ගැන ලියන්න අත්දැකීම් වැඩියෙන් ලැබෙන කාලයක් මේක. පොත් විකිණීම ඉතාමත්ම අඩු වුනත්  තත්ත්වය තරමක් හෝ සාමාන්‍ය වුන ගමන් මිනිස්සු පොත් ගනීවි කියල මම හිතනවා . එහෙම නැත්නම් සයිබර් අවකාශයේ මාද්යවලින් කියවාවි. එක පැත්තකින් දේශපාලනය ගැන , සමාජ අසාධාරනකම් ගැන, වසංගතයෙන් බේරෙන එක ගැන වගේම ආර්ථිකය  පවත්වා ගැනීම ගැන කරදර වෙන ගමන්ම මානව සමාජයේ මෘදු අවශ්‍යතා සපුරන්න වෙනවා . සාහිත්‍ය කලාව තියෙන තැනෙන් ඉහළට  අරන් යන උත්සාහය අත  අරින්න බැරි ඒ නිසයි.

පසුගිය මාස පහලවක් තිස්සේ  මගේ ජිවිතේ දුෂ්කරම හා අභියෝගාත්මක  කාලය.  මටත් මගේ ව්‍යාපාර සගයා මහින්දටත්  තිබ්බ ගැටලුව අපට ජිවත් වෙන එක නෙවෙයි. අපේ කුඩා  සමාගම් දෙකක ස්වක පිරිසගේ රස්සා රැක  ගන්න එක . රෑ  මැදියම් වෙනකම්  වැඩ කරලා අපි ඒ දේ කළා . අපිට මහා ශක්තියක් වෙච්ච අපේ කාර්ය මණ්ඩලය මේ සියල්ල තේරුම් ගනිමින්     පඩි ප්‍රමාද වීම් දරා ගනිමින් අනගි සහයක් ලබා දුන්නා .  අපි අලුත් ව්‍යාපාර ඉසව් හොයන්න වරු ගණන් කතා කරා. සමහර ඒවා සාර්ථක වුනා .

ඉතින්   මේ සියලල  අතරේ මම  පරිවර්තන කටයුත්තකුත් හමාර  කළා .මම දන්නවා ඉස්සරහ එන මාස කීපය කලින්ටත් වඩා අභියෝගාත්මකයි. දුෂ්කරයි . ඒත්  ඒ සියල්ලට මුණ දෙන ගමන් තව පොතකුත් ලියන්න හිතා  ගත්තා .  ඒ  ගැන පස්සේ කියන්නම්. 

මේ තියෙන්නේ මගේ පළමු පරිවර්තන කෘතිය ගැන කෙටි හැඳින්වීමක් :

රොසලි හැම්  විසින් ලියා මීට විසි වසරකට පෙර පළ  කරන ලද Dressmaker නවකතාවේ පළමු සිංහල පරිවර්තනය මෙයයි . ඇගේ  කතාවට පාදක වන්නේ ඉනුත් වසර පණහකට  එපිට ඕස්ට්‍රේලියාවේ වික්ටෝරියා ප්‍රාන්තයේ පිහිටියායැයි ඇයම සිතින් මවා ගත් නගරයක ජන ජීවිතයයි. මේ කතාව  එක අතකින් හාස්‍යජනක  පළිගැනීමේ මෙහෙයුමක් පළිබඳ   වන අතර අනෙක් අතින් අතිශය සියුම් මනෝභාවයන් ගැන කතා කරන, ගරා වැටෙන පැරණි නිවෙසක හුදෙකලාව දුක් විඳින පවුලක  ශෝකාන්ත ගහන කතාන්තරයකි. 

 මේ පොත අලෙවි වාර්තා තැබුවක් වුවද එය ලේඛිකාවගේ පළමු නවකතාවයි. අනෙක් අතට මේ පොත අනුසාරයෙන් නිර්මාණය කෙරුණු චිත්‍රපටයේ ප්‍රධාන  භුමිකාවට පණ  පෙව්වේ  ලෝ පතල සුරූපී නිලි කේට්  වින්ස්ලට් ය. බොක්ස්  ඔෆීස්  වාර්තා තබමින් තිරගත වූ  චිත්‍රපටය ජගත් සම්මානයට පාත්‍ර විය . එය එසේ වන්නට හේතු විය හැක්කේ  පොත ලියා ඇත්තේ සිනමාපටයකට මනාව ගැලපෙන පසුතල පිලිබඳ චිත්ත රූප මවමින්  හා  තිර රචනා   විලාශයකින් වීමයි 

ලේඛිකාවගේ ආධුනික, නිදහස් හා හිතුවක්කාර නිර්මාණ  විලාශය පොතට අමුතු වටිනාකමක් එකතු කර තිබේ . එහෙන් මෙහෙන් පටලවමින් විටෙක නාටකීය ස්වරුපයෙන් ඉදිරිපත් කෙරෙන කතාවට  සමාජ විද්‍යාත්මක, වෘත්තීය හා මනෝ විද්‍යාත්මක කරුණුද  ඈ පරිණත ලෙස අමුණා ඇත.   ප්‍රේමය හා  පුද්ගල බැඳීම් රසවත්ව ලියන ගමන්ම ඈ  සිය රටේ ගතානුගතික සමාජයේ ඕලාරික පසුගාමිත්වයට හා අසත්පුරුෂ බාවයට  අභියෝග කරයි. 

********

තව සති කීපයකින් හැමදේම මිට වඩා තරමක් හෝ යහපත් වනු ඇතැයි  සිතන අතර ඒ හා සමගම අලුත් පොතද ඔබ අතට පත් කරන්නට බලා සිටිමු