අට විසි මහල 23- අසේල දඹුල්ලෙන් කොළඹට

(මේ අටවිසි මහල නවකතාවේ විසිතුන් වන කොටසයි . මින් පෙර කොටස් සියල්ල මෙතනින් )

තුන්වන කොන්ක්‍රීට් තට්ටුව දමා හමාර  වීමෙන් පසුවද සුපුරුදු පරිදි සතුටු සාදයක් පැවැත්වීමටත්  ඊට පසුව කලින් කතා කරගෙන සිටි  ට්‍රිප් එක යාමටත්  සූදානමක් තිබුනේය . 

සාදය හා විනෝද චාරිකාව හැමෝගෙම හිතට සැහැල්ලුවක් ගෙන එන බවට පෙර මග ලකුණු පෙන්වමින්  ඒ සඳහා සුදානම් වීම පවා ප්‍රභෝදමත් මෙන්ම  විනෝදශීලී කටයුත්තක්ම විය. 

සිව්වන  මහලේ වැඩ කටයුතු කරගෙන යන ආකාරය පිලිබඳ ස්ලැබ් එක දමන්නටත් කලින්   රැස්වීමක් තිබ්බේය.  එහිදී අලුත් වැඩ සටහනක් සම්බන්ධයෙන් දීර්ඝ   වශයෙන් කතා කෙරුණේය . අසේල ස්ථිර වශයෙන්ම අටවිසි මහලට ගෙන්වාගෙන පලවෙනි මුල  ඉඳන්ම ඇතුලත නිමාවේ  වැඩ පටන් ගන්නා ලෙස පැවරුවේය . මොඩල් නිවාසයේ වැඩ ඉක්මනින් අවසාන  වී තිබුනෙන් අමුත්තන් නිතර නිතර  වැඩ බිමට පැමිණෙන්නට පටන් ගෙන තිබුනේය. ඒ නිසා ඉතා ඉහළ මට්ටමින් වැඩපලේ  පිරිසිදු කම පවත්වා ගත යුතු බවත්  සියලු සේවකයන් නිසි ඇඳුමින් සැරසී විනීතව සේවයේ නිරත විය යුතු බවත් මේ කොම්පනියේම ප්‍රතිපත්තිය විය. තාක්ෂණික පැත්තෙන් වැඩ කටයුතු හොඳින් කෙරෙද්දී මේ වගේ ලස්සන පිළිවෙලක් තිබෙන  වැඩබිමක් පවත්වා ගැනීමේ අභියෝගය මනෝරන්ජන් හා අම්රිතා පළ පුරුද්දෙන්ම කරගෙන ගියෝය  . ඒ අතරට ෆිනිෂින්  වැඩ සම්බන්ධ අසේලගේ අත් හුරුව හා  මිනිසුන් මෙහෙය වීමේ අපුරු හැකියාව එක්කාසු වීම නිසා වැඩ බිම හිතා ගන්නට  කිරීමට බැරි තරමේ සිත් ගන්නා සුළු එකක්  වුනේය.

අසේලගේ පෙරලා පැමිණීමෙන් පසු අම්රිතා හා මනෝරන්ජන් මුහණ දී තිබු මානසික ගැටුම සෑහෙන දුරට හමාර වී ගියේය. අසේල හා අම්රිතා කුමන්ත්‍රණය කළේ සිල්වාත් කොහොමින් කොහොම හරි මේ වැඩ බිමටම ගෙන්වා ගැනීමටයි . 

' අපි ටීම් එකක් හැදුනා. හොඳට කාලයක් වැඩ කරා. එක එක්කෙනාගේ නොගැලපීම් , අඩු පාඩු තිබ්බා ඒත් අපි එකතුවක් හැටියට සාර්ථකයි කියල මම හිතන්නේ. එක හොඳ නරක මිශ්‍ර වෙලා හැදිච්ච බදාමයක් වගේ ' අම්රිතා කීවාය .

ගබඩාව  ඉදිරියෙන් වූ හිස් ඉඩ පිටතින් ගෙනවිත් තබන ලද මලින් පිරුණු නෙක පැහැයේ  බෝගන් විලා පඳුරු වලින් මනස්කාන්ත වී තිබුනේය. හතර වන තට්ටුවේ ස්ලැබ් එක දැමීමට අවශ්‍ය සියලු කළමනා හා පිරිස ලක ලැස්ති කර තිබුණෙන්  රිචර්ඩ්, මනෝ , අම්රිතා , අසේල ඇතුළු මුල් පෙලේ නියමුවන්   දවසක් දෙකක් නිවාඩු ගත්තාට ඒ හැටි පාඩුවක් වෙන්නේ නැත   . මිස්කින් තමන්ගේ  නිවාඩුව  ගැනීම කල් දැම්මේ ට්‍රිප් එක යාමට සහාය පල කිරීමක් වශයෙනි . අලුත් සුපර්වයිසර්ලා හා උප කොන්ත්‍රාත් කරුවන් වැඩි දෙනෙක්   නොනවත්වා වැඩ කරන්නට ඕනෑය.

පහළොස් දෙනෙකුට යා හැකි වායු සමනය සහිත වැන්  රථයක් රිචර්ඩ් විසින් ලෑස්ති  කරගනු ලැබූවේය . අලුත්ම කුඩාරම් දෙකක්ද ඔහු මිලයට ගත්තේ මේ ගමන සඳහාමය. ඔහු කවරදාවත්  නැති උනන්දුවකින් ගමනට ලක ලැහැස්ති වුනේය . එකම ගමන දෙවැනි වතාවත් යන්නට වීම කිසි කෙනෙක් උදාසීන කරවා නොතිබුනේය. 

ස්ලැබ් එක දැමු දවසේ  සාදය කල් ඇතිව අවසන් වුනේය. කලින්  ස්ලැබ් දෙකක් දමා ලබා තිබු පළපුරුද්ද වගේම මේ වාරයේ අලුතින් එකතු වූ ජවයක්ද සමග කළුවර වැටෙන්නටත් කලින්  තට්ටුව දමා අවසන් කිරීමට හැකි විය . ඊට පහුවදා උදේ අට හමාර වෙද්දී කොළඹින් පිටත් වීමට කතිකා කරගත් පිරිස විසිර ගියෝය . 

අම්රිතා රාත්‍රිය නතර වීමට පානදුරේ ගෙදරට ගියේ  පසුවදා ගමන යාමට රාධා හා අනුරාධා සමග එන්නටය . මේ පාරවත් අසේලගේ අම්මා ගමනට එකතු කර ගැනීමට කොයිතරම් උනන්දු කරත් හරි ගියේ නැත . අවසානයේ අම්මා කීවේ මෙවැන්නකි . 

"ඔය ගම මගේ  මහත්තයාගේ ගම තමයි ඒත්  මට  කවදාවත් එහෙ යන්න හිතෙන්නේ නැති හේතුවක් තියෙනවා. ඒක  මම කවදා හරි දවසක ඔයාට කියන්නම් "

අම්රිතා පුදුම වුවාය. එහෙත් සතුටු වුනාය . හැම   කෙනෙක් ගාවම  කාටවත් කියන්නේ නැති එක් වැදගත් රහසක් තියෙන්න ඕනි බවත්  කවදා හෝ දවසක ඒ රහස කියා  දැම්මාට පසු ඒ පුද්ගලයා ළඟ ඉතිරි වන්නේ අපුර්වත්වයෙන් අඩු ජීවිතයක් බවත් ඈ  තේරුම් ගෙන සිටියාය. 

"කමක් නෑ  අම්මේ . අම්ම ඒ රහස නිසා තව දුරටත් දුක් විඳින්නේ  නැත්නම් ඒක කාටවත් කියන්න ඔනි නෑ . මගේ ලඟත් කාටවත් නොකී රහසක් තියෙනවා. ඒකත්  මට දුකයි සතුටයි දෙකම ලබා දෙනවා. අනික් අතට මන් ගාව  මොකක් හරි වටිනාකමක් තියෙනවනම් තියෙන්නේ ඒ රහස හින්දා  කියලයි මම හිතන්නේ. "අම්රිතා කීවාය. 

 එදා ගමනේදී දවල් කෑම පේරාදෙණිය තානායමේදී  ගැනීමට කතිකා කරගෙන  කර තිබුනේය . පිරිස තානායමේදී  රියෙන් බස්සවා මනොරංජන්  රියැදුරා සමග  ගියේ නෙතදරා හා ඇගේ මිතුරිය වාසුකී කැටුව ඒමටය.  

 මනෝරන්ජන් ඒ කතාව අසේලට හරියටම කීවේ පෙරදා රාත්‍රියේය . තරමක් බමන මතින් සිටි මිතුරන් දෙදෙනා සාදය අවසන් වී තවත් පැය  කීපයක් ලුනාව වෙරළ අද්දර වාඩි වී කතා බහ කළහ . 

"මේක අසේල ට කිව්වම මගෙත් එක්ක අමනාප වෙන්නත් පුළුවන්  , මම එදා නුවරින් බැහැලා අසේල අරලුවාට පස්සේ ආයෙමත් කැම්පස් එකට ගියා ." 

ඉන්පසු ඔහු අසේලට කියන්නට ඕනෑ සියල්ල මනසින් දිග හැරියේය . 

"ඇත්තෙන්ම එහෙම යන අරමුණින් නෙවෙයි මම නුවරින් කොළඹ  බස් එකට නැග්ගේ . ඒත්   පේරාදෙණිය හරියට බස් එක ආපහු එනකොට මට මොනා උනාද කියලා හිතා ගන්න බැරි වුනා . මම දඩි බිඩියේ බැහැලා  ත්‍රී වීල් එකක්  අරන් නෙතදරාගේ හොස්ටල් එකට ගිය . එතෙන්ටම ගියාට පස්සේ මට හිතුනා ආපහු හැරිලා යන්නත් . මට වඩා ගොඩක් බාල තරුණ ජෝඩු  අතර මග   හිටියා. මම අමුත්තෙක් වැඩි හිටියෙක් විදිහට මේ ගමන් යන එක හරි නෑ කියලම තමයි හිතුනේ . ඒත්  දැන්  ආපහු හැරෙන්න විදිහක් නෑ . මම පොඩ්ඩක් හොස්ටල් එකේ අමුත්තන්ට ඉන්න තැනක් තියෙනවද කියල බැලුවා. ඒත්  නෑ.  මම එතනින් ගිය ගෑනු ළමයෙකුට කතා කරා . 

"මිස් මට පොඩි උදව්වක් කරන්න පුලුවන්ද ? අපේ නංගී  කෙනෙක් ඉන්නවා නෙතදරා කියලා . එයාට කතා කරන්න ඕනි ". 

'රූම්  නම්බර් එක මොකක්ද අයියේ? "කියල අහද්දී මට හිතුනා මම ඒ හැටි වයසින් වැඩි එකෙක් නෙවෙයි කියල . . 

ඒක නම් දන්නේ නෑ නංගී  . කළමනාකරණ පීඨේ. පළවැනි අවුරුද්දේ ඉන්නේ "

ඉන්න මම බලල කියන්නම් අර කැන්ටිමෙන් වාඩි වෙලා ඉන්න කියල ඒ ළමයා ඉගිල්ලුනා . 

සෑහෙන වෙලා ගියා. ටික වෙලාවකින් ආයෙත් ඒ  ළමය වෙනුවට තවත් ළමයෙක් ඇවිත් වට පිට බලල මගෙන් අහපි.

"මහත්තයා  නේද නෙතදරා හෙව්වේ ? එයා   ඉක්මනින් එයි . මහත්තයා  වාඩි වෙලා ඉන්න "

හීන් කළු පාට කෙල්ල  අහිංසකයි. තියුණු ඇස් තිබ්බේ . 

" ඔයා  කාවන්තිස්ස පුර නේද ගම .?

"ඔව්  . ඔය මනොරන්ජන් මහත්තයා නේද ? "

" ඔව් ඔව් කොහොමද දැන ගත්තේ ?"

" මට නෙතූ හැම විස්තරයක්ම කියල තියෙන්නේ . මම එයා තනියම කියවන  හැමදේම අහගෙන ඉන්නේ"

මොනාද මං ගැන නෙතදරා කිවිවේ ?

" මොනාද නොකිව්වේ .? හීනෙනුත් මහත්තයා ගැන තමයි කියන්නේ " කියල කෙල්ල අහක බලාගෙන හිනා වුනා .

" මහත්තයා ඉන්න මම ඉක්මනට නෙතූ එවන්නම් කියල  දිව්වා  . 

ඔන්න තවත් විනාඩි විස්සකට විතර පස්සේ තමයි  නෙතදරා හෙමින් හෙමින්  ඇස්වල සතුටයි ලැජ්ජාවයි   පුරවාගෙන එතැනට ආවේ . කහපාට ලස්සන ගවුමක් ඇඳලා. කොන්ඩෙන් වතුර බේරෙනවා . ඒ මුණේ  තිබ්බේ මෙච්චර කාලයක් ප්‍රමාද වුනේ ඇයි එයා  බලන්න එන්න කියල වගේ එකක් . අර  කර්කශ ජීවිතේ නිසා දරදඬු වෙච්ච මෝරාපු කෙල්ල නෙවෙයි එතැන හිටියේ .

' ඉතින් එදා අපි ඉන්  එහාට කතා කරේ කාලාන්තරයක් තිස්සේ ප්‍රේමවන්තයෝ දෙන්නෙක් වෙලා හිටියා  වගේ.දැන් ආපහු හැරීමක් නෑ අසේල "

චිත්‍රපටියක රුප පෙළක් මෙන් තම මතකයේ මැවෙන මේ  සිද්දියේ තෝරා බේරා ගත් සාරාංශය පමණක් ඔහු අසේලට කියන්නට පරෙස්සම් වුනේය . අනෙක් අතට නිවාඩු ගොස් සිටි අම්රිතා පෙරළා එන්නට පෙර නෙතදරා හමු වී තීරණයක් ගන්නට ඔහුට හදිස්සියක් තිබුණු බවත් ඔහු අසේලට නොකීවේය . 

අසේල ඒ කතාව  අසා සිටියත් කිසිවක් නොකීවේය . එහෙත් ඔහුගේ මුවේ මතු වූ සරදම් සිනහව මනෝරන්ජන් දුටුවේ නැත .

කලින් ලියුමෙන් දැන් වූ විදිහට  මනෝරන්ජන් නෙතදරාලා  ගන්නට එන්නේ දහවල් දොළහත් තිහත් එකත් අතරය . ඈ හිල්ඩා ගහ ළඟ බස් හෝල්ට් එකට වාසුකී සමග පැමිණ සිටින බව ලියා තිබුණාය  . 

කියාපු වෙලාව පහු වෙන්නට ඔන්න මෙන්න  තිබියදී මනෝරන්ජන් සමග වෑන් රිය හිල්ඩා ගහ යට නතර  වුනේය . ඒත් පොරොන්දු වුන දෙන්නාට අමතරව කොල්ලන්   දෙදෙනෙක්ද  එතන සිටියෝය. රැවුල වවා සිටි කොල්ලාගේ  අතේ ගිටාරයකි  . අනෙකාගේ අතේ ගමන් බැගයකි.

රථය නතර කළ සැනින් රියට ගොඩ වුයේ ඒ කොල්ලන් දෙදෙනාය . රතු කරගත් වරදකාරී  දෑසින් යුතුව නෙතදරා හා වාසුකී පාරේ හිටගෙන සිටියෝය  . 

මනෝරන්ජන් සිටින කවුළුව අසලට ගිය නෙතදරා බොහෝ බයාදු ලෙස මෙසේ ඇසුවාය . 

. "මනෝ මහත්තයා අපේ මේ යාළුවො දෙන්නත් ආවට කමක් නැද්ද ?'

ඈ දෙස මදක් බලා සිටි මනෝරන්ජන් රථයෙන් බිමට බැස්සේය .

 

-මීළඟ කොටස -

Image: Freepik