අටවිසිමහල -7 ( බිම්මහල )

 

මේ අටවිසිමහල නවකතාවේ හත්වන කොටසයි. අප තාමත් සිටින්නේ පළමු පරිච්චේදය වන බිම්මහලේය. 

පෙරකොටස් : පළමු කොටස, දෙවන කොටස, තුන්වන කොටස, සිව්වන කොටස, පස්වන කොටස ,  හයවන කොටස .

මධ්‍යහනයට පෙර කොළඹින් ආ අමුත්තන් පිරිස ගමේ වැව ඉස්මත්තේ ඉදි කර තිබූ රමණීය කුඩා නිවෙස වෙත ලඟා වුහ . එය සාදා  තිබුනේ ගමේ ගෙවල් මන්ඩියක් පෙනෙන දුරින් ඊට  තරමක් ඈතිනි. ඒ ගෙවල් පේලියේ තිබෙන කුඩා නිවෙස් අතරේ තාත්තා හා තමා ගමේ ජීවිතය පටන් ගත් කුඩා කාමර දෙකේ ගෙදර යාන්තමට මෙන් අසේලට පෙනේ . අසේල දිග සුසුමක් පිට කළේය .  ඉන් ඔහු සැහැල්ලුවක් ලද්දේය .  "අසේලලා මේ තරම් ලස්සන ගෙයක් හදල තියෙනවා කියල මම හිතුවේ නෑ . මෙතන නියමයි. " මනෝ රන්ජන් කීවේය.

 දවල් කෑමට එන්නයැයි බොහෝ  පෙරැත්ත කිරීම් ලැබුනත් අසේල නැන්දලා ගෙදරින් කෑම ගෙන්නා ගත්තේය. ගමේ නෑදෑයන් හා හිතවතුන් ඔවුන්ට විදා නිවා ගැනීමට ඉඩ දෙනවා මිස  බලන්නට ඇවිත් කරදර කරන්නට නොසිතුවෝය. .
මේ වියලි කාලය වුවත් වැවු දියෙන් හා මීට දෙමසකට පෙර ඇද හැලුණු වැහි පොද කීපයකින් සිය රූ සපුව හරිත පැහැයෙන්ම  තබා ගන්නට සොබා දහම  සමත් වී සිටියාය . මේ ඇසල මාසය වුවත්  එන්නට ප්‍රමාද වූ පොසොන් සුළන් රැලි වරින් වර වැවු දියෙන් මුණ දොවාගෙන අසේලලාගේ කුඩා නිවෙස වෙත ඇවිත්  ඇඟ දැවටුනේය .   විවේකී සැන්දෑවක් ගත කරද්දී ඒ ගෘහය තුල එකිනෙකාගේ අවබෝධය , ලෙන්ගතුකම හා පුද්ගලිකත්වයට ගරු කිරීම වැනි අදෘශ්‍යමාන බන්දනයකින්  යව්වන යව්වනියන් පස් දෙනෙක් එකිනෙකාගේ ආත්මවලට ලංවෙමින් සිටියෝය .

විවේකී හෝරාවකින්  පසු අසේල හා මනෝරන්ජන් උදලු කෙටියක් හා කැත්තක් හොයාගෙන ගේ වටාපිටාවත් මිදුලත් සුද්ද බුද්ද කර දැම්මෝය . මල් පිපී තිබු සපත්තුමල්   හා ගැට පිච්ච පඳුරු මුලට පස් එකතු කර අතු කප්පාදු කලෝය.  මිදුලේ ගල් අල්ලා  තිබු අඩිපාර පිළිවෙලක් කලෝය.
තරුණියන් තිදෙනා ගෙතුළ වූ සියල්ල උඩු යටිකුරැ කර පෙරලා අලුත් පෙනුමක් අරන් දුන්නෝය. පරණ  කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටි හා  පත්තර කොළ  ආදිය මිදුලට ගෙන ගොස් ගිනි ලෑවෝය. ඉර බහින්නට පෙර ගෙතුළ වූ ඇඳ ඇතිරිලි , කොට්ට මෙට්ට පමණක් නොව අල්මාරියේ තිබු ඇඳුම් සියල්ලද අව්වට දමා වේලා ගනු  ලැබිණි. මාස තුන හතරකින් පාවිච්චි නොකළද රෙදි පෙරෙදි හෝ ගේ ඇතුළත එතරම්  අපිරිසිදු වී හෝ පාලු වී නොතිබුනේය.

"අලුත් වෙමින් යන සිය කුඩා නිවහන දෙස බලා අසේල මෙසේ කීවේය ' පහුගිය කාලෙත් අපේ  පොඩි නැන්දා බැරි බැරි ගානේ ඇවිල්ල ගේ අතුපතුගාලා යන්න ඇති  . උන්දෑ තමයි තාත්තා ආපහු එනකම් අවුරුදු එකොළහක් කවුරුත් නැති ගේ හැමදාම අතු ගාල මාසෙකට සැරයක් ගොම මැටි ගාලා නඩත්තු  කරගෙන හිටියේ."

මේ කතාවට සාවධානව කන් යොමා සිටි මනෝරන්ජන් ගණන් හිලවු පිලිබඳ හොඳ සැලකිල්ලෙන් සිටියේය . ඒ නිසාම ඔහුගේ මුවින් දඩස් ගා ප්‍රශ්නයක් පිටතට පැන්නේය.
'" අසේලට හොඳටම ෂුවර්ද තාත්තා ගමෙන්  ගිහින් අතුරුදහන් වෙලා හිටියේ අවුරුදු එකොළහක් කියල මොකද  අසේල ගමේ පදිංචියට එනකොට අවුරුදු දහතුනයි කිව්වනේ ?  එහෙත් අසේල උත්තර දී ගන්නට බැරිව තමන් කොටුවුනා නේදැයි සිතමින් පසුතැවිලි වුනේය  .
" මම වෙලාවක හැම දේම කියන්නම් මහත්තයා " ඔහු සුසුමක් හෙළමින් කීවේය. එවේලේ තරුණියන් දෙදෙනාද ඔවුන් අසලට පැමිණි නිසා කතාව වෙනතකට හරවා මනොරන්ජන්  "අපි එහෙනම් වැවට ගිහින් නාගෙන එමු" යයි කීවේය .

සැන්දෑ හිරු කිරණ විසිරී දිය තරංග මුදුනේ රිදී තාරකා  මතු වී නැතිවී යන අතරේ ඔවිහු ඉතා සුවදායක  ස්නානයක යෙදුනෝය.
" ඕගොල්ලෝ දන්නවද මේ වැවේ මාළු අද අල්ලන්නේ නෑ. හෙට දේවාලේ උත්සවේ නිසා"
" ඒ කියන්නේ  ඒ උත්සවේන් පස්සේ දෙන කෑම නිර්මාංශ එකක්ද? "
අම්රිතා ඇසුවාය .  ඊට පිළිතුරු දුන්නේ මනෝරන්ජන්ය .
" මොන පිස්සුද ? හෙට  වැවේ මාළු අල්ලලා දේවාලේ දවල් කැමට උයනවා. මම හරි කැමතියි මෙහෙ මිනිස්සු හිතන විදිහට. කිසි දෙයක් සීරියස් නෑ. වහින්න ඕනි කාලෙට වැස්සේ නැත්නම් දේවාලේට ගිහින් දෙවියන්ට හොඳටම දොස් කියල එනවා. ඊට පස්සෙත්  වැස්සේ නැත්නම් දේව රූපේ උස්සගෙන ගිහින් වැව් තාවල්ලේ කැලේට විසි කරනවා. ආයේ වැස්සම තමයි නාවලා කාරිය පෙරහැරෙන් එක්කරගෙන යන්නේ . ඇදහිල්ල වුනත් කරන්නේ විනෝදෙකට වගේ . ඇඟට අරන් නෑ"

" ඕක මම කියවපු පොතකත් තිබ්බා . හැබැයි මෙහෙ නෙවෙයි චීනේ. ධාන්‍ය වගාව නිසරු වුනොත් දේවාලෙට ගිහින් බැනලා එනවා. ඔන්න ඊළඟ වතාවෙනම් දෙයියෝ මගෙන් හොඳ දෙකක් අහ ගන්නවා. පත්තු කරන් නෑ එක සුවඳ කූරක් මීට පස්සේ "  කී අම්රිතා කොක් හඬ ලෑවාය.

එදා රාත්‍රී කොළඹින් ආ අමුත්තන් පිරිස  ගෙවල්  කිහිපයකටම කැඳවාගෙන යනු ලැබිණි. මේවායේදී ඔවුන්ට උපරිම පුද සත්කාර ලැබිණි . දේවාලේ උත්සවයට පෙර දින  භාර හාර වූ සමහර ගෙවල්වල රාත්‍රී භෝජන සංග්‍රහයකි . මේ ගමේ ඇත්තෝ අවුරුද්ද පුරා නොයෙක් නොයෙක් අපල උපද්‍රව වලට භාර හාර වෙති . ගෙදර කවුරුන් හෝ අසනීප වූ විට කහවතුරෙන් සේදු කාසියක් සුදු රෙදි කැබැල්ලක් ගැට ගසා බිත්තියත් වහලත් අතර හිදස්සේ රඳවති.  හමුදාවේ  වැඩට ගිය සියලුම දෙනාගේ  නිවෙස්වලද  පහුගිය කාලයේ කොල්ලන් හා එකතු වී වන වැදී පන්තිවලට ගිය හැමෝගෙම ගෙදරවලද  ඔය ආකාරයේ පඬුරු කීපයක් තිබුනේය. මේ පඬුරු සියල්ල පුජාවට්ටියක තබාගෙන දේවාලයට  ගෙන යන්නේ උත්සවේ දවසටය .  හෙට ඒ දවසයි .

ඉන්දියාවේත් , නේපාලයේත් , ටිබෙටයේත්, චීනයේත් එපමණක් නොව තමන්ට  රිචර්ඩ් හා මානෝරන්ජන් හමු වූ මැද පෙරදිගදීත් අම්රිතා මේ ආකාරයේ පූජා, උත්සව හා වතාවත්වලට ගොස් තිබේ. ඒ නිසා ඈ මේවායේ විශේෂයක්  දුටුවේ නැත . එහෙත් අසේලගේ සොයුරියන් දෙදෙනාටනම් මේ මහත් අස්වාදජනක අත්දැකීමකි . තාමත් ඔවුන් කවුරුදැයි ගමට හෙළි කර නැත. එනිසා අසේලගේ කොළඹ ඔෆිස් එකේ රාජකාරී යාළුවන් පිරිසක් පමණක් ලෙස ඔවුන්ට ආගන්තුක සත්කාර ලැබුනේය.

පසුවදා උදේ දේවාලේ කිරිබත් කන්නට ඔවුන්ට යා නොහැකි වුනේ උදේ පාන්දර වනතුරු නිදි නොලැබ ගල් තලාවේ දිගාවී  වැවේ දිය කෙලින ඇසල සඳ දෙස බල බලා  කතා බහ කරමින් සිටි නිසාය . ඒ රාත්‍රියේදී අසේලට ඔහු තුල තිබු බොහෝ ප්‍රහේලිකා විසඳා ගානට පුළුවන් වුනේය.

මනෝරන්ජන් යනු තවදුරටත් තේරුම් ගැනීමට නොහැකි අද්භූත චරිතයක් නොව බොහෝ ලෙන්ගතු සොයුරෙකු සේ ඔහුට දැනුනේය. අම්රිතා  හා රිචර්ඩ් සමග මනෝරන්ජන් මැද පෙරදිග එකම තැනක කලක් සේවය කර තිබේ.රිචර්ඩ්ට  ලංකාවේ ව්‍යාපෘතිය සිංගප්පුරු සමාගමෙන් භාර කෙරුණු විට ඔහු පළමුවෙන්ම කලේ මනෝරන්ජන් හා අම්රිතා රටවල් දෙකක සිට තමන් ලඟට ගෙන්වා ගැනීමය. මේ ව්‍යාපෘතියේ බලකණු තුන බවට පත් වූ මිනිස් චරිත බිහි වන්නේ ඒ ආකාරයෙනි. මනෝරන්ජන්ට වුවමනා සෙසු සේවක පිරිස ඕනෑ හැටියට තෝරා ගන්නට ඉඩ ලැබුනේය. ඔහු කියන්නේ  මෙතැනින් පහලට ඕනෑ වෙන්නේ මගෙත් එක්ක කට්ට කන්න පුළුවන් උන්, දුක් විඳලා පුරුදු උන් , ඔලුවේ බහුබූත නැතිවුන් .

සුපර්වයිසරවරයෙක් ලෙස අසේලව තෝරා ගත්තද ඊළඟට ඔහු ටෙක්නිකල් ඔෆිසර් කෙනක් දක්වා උසස් කිරීමද කවදා  හෝ තවත් ඉහළට උගන්වා ගැනීමද මනෝරන්ජන්ගේ  බලාපොරොත්තුවයි. ඔහුගේ එක ඉලක්කයක් වුනේ එක ප්රෝජ්ක්ට් එකකට එක හොඳ වැඩකාරයෙක් හදන්න ඕනෑ බවයි. අසේල ගැන සියලු තොරතුරු හා ඔහුගේ දේශපාලන සම්බන්ධකම් මනෝරන්ජන් අසා දැනගෙන තිබෙන්නේ ඔහු සමග සය මසක් බුස්සේ සිර කඳවුරේ සිටි මනම්පේරිගේනි . අසේලගේ  පානදුරේ මව සහ නැගණියන් සොයා යාමට අම්රිතාව යොමු කර තිබුනේද මනෝරන්ජන්මය.

'එදා හැන්දෑවේ ආපහු කොළඹ එන අතරේ බොහෝ සතුටින් සිටි සෙසු සිව්දෙනා  අමතා මනෝරන්ජන් මෙසේ කීවේය.
' තට්ටු විසි අටක බිල්ඩිමකට  හොඳ අත්තිවාරමක් ඕනි. ඒක බිමට බස්සන කුලුනුවලින් විතරක් නෙවෙයි වැඩේට බහින මිනිස්සුත් එහෙම වෙන්න ඕනි . පොලව හාරාගෙන මීටර් විස්සක් තිහක් ගල්තලාව හම්බවෙනකම් පයිල් බහිනකොට පොළව ඇතුලේ මොන තරම් කතන්දර  හැංගිලා තියෙනවද. පස් තට්ටුවෙන් තට්ටුවට . මම ඒ කතන්දර හොයන්න ආසයි. මම හොයන මිනිස්සු ලඟත් පස් තට්ටුවෙන් තට්ටුව හාරලා බලන්න පුළුවන් විදිහේ කතන්දර තියෙන්නේ ඕනි . සමහර වෙලාවට ඒ කතන්දර කවදාවත් කාටවත් කියන එකක් නෑ. ඒත් කතන්දරයක් ළඟ තියාගෙන  ඉන්න මිනිස්සුන්ට මම  ආසයි.

********
සෙනග එහෙන් මෙහෙන් පිරෙන්නට පෙර සිල්වා ෆොර්චුන් පැලස් වෙත රිංගා ගත්තේ රුපියල් සීයෙක රේස් තුන්ඩුවක් දමා ඉන් පසු හිතේ හැටියට කවුන්ටරයේ සිටි තරුණියන් දෙදෙනා සමග අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙන්නටය. ඉස්සර මෙහෙ ආගිය දැන් ගමන් අඩුකර ඇති ඉංජිනේරු මහතුන් දෙදෙනා ගැන විස්තර අසා දන ගැනීමට ඒ කාන්තාවන් දෙදෙනාද  සිල්වා එනතුරු බලා සිටියෝය.

"ඉතින් අන්කල් දැන් ඔය බිල්ඩිම හදන එකක් නෙවෙයිද. දැන් මාස කීයක්ද . අර ටකරන් තාප්පෙන් උඩට මතු වෙන්න මොකක් හරි හැදෙන්නේ කවද්ද ?"

මේකනේ මිස්  ඒවා මේ ආවට ගියාට කරන්න පුළුවන් වැඩ නෙවෙයි. හොඳ මුදුන්මුලක් ඕනි ගහකටත් . මේ  කාලේ ටිකක් වැඩිපුර අරන් හරි හොඳට  පදනම හදා ගන්න ඕනි. මම රේස් කොලේ බලන්න විතරක් නෙවෙයි ඔය එන යන ලියුම් කියවලා තේරුම් ගන්න පුලවන්  ඉංග්‍රීස් දන්නවා හොඳද ?

දැන් මෙහෙමයි වෙන්නේ ඔය බිමට බස්සපු කුළුණු සේරම යා කරලා කොන්ක්‍රීට් බීම් දානවා පොළව මට්ටමේදී  . ලබන සතියේ ඉඳන් ඔය කුළුණු උඩ කඩලා යකඩ මතු කරගන්නවා . තව සති දෙකෙන් පලවෙනි තට්ටුවේ කුළුණු බඳින්න පටන් ගන්නවා .

මාසයක් යන්න කලින් පළවෙනි තට්ටුව දානවා බලන්නකෝ. ඊට පස්සේ තමයි මේකේ වැඩ තියෙන්නේ මයේ අප්පේ. පලංචි, ඉලෙක්ට්‍රික්, ටයිල්, ලිෆ්ට්, වතුර බට,  බිත්ති, සීලින්, පේන්ටින්. ඒ කාලෙනම් මගේ අස්සයෝ දෙන්නත් මිස්ටල තමයි බලා ගන්න වෙන්නේ "

කෙල්ලන් දෙන්නා හිනා වෙන්නට පටන් ගත්තෝය.

"එතකොට ඔය කළු සුද්දී නෝනා කොහේද නතර වෙලා ඉන්නේ?"
"අපේ අම්රිතා නෝනද ?
"ඔව්"



*****************************************


පළමු පරිච්චේදය වන බිම්මහල නිමියේය 

මීළඟ කොටස 

(Photo By Dewni)